Κυρίες και κύριοι βουλευτές, έχουν περάσει περισσότερες από 50 μέρες από την ημέρα των εκλογών, από την ημέρα του σχηματισμού της κυβέρνησης. Είναι εύλογο το ερώτημα πού βρισκόμαστε σχεδόν δύο μήνες αργότερα.
Το νομοσχέδιο που συζητούμε είναι άλλωστε το πρώτο νομοσχέδιο της νέας κυβέρνησης, το οποίο εισάγεται στη Βουλή, ενώ είναι απολύτως εκκρεμές το μείζον ζήτημα του στρατηγικού προσανατολισμού της χώρας.
Αυτό που σίγουρα παρατηρούμε τις 50 τελευταίες μέρες είναι δυστυχώς μια ραγδαία επιδείνωση όλων των οικονομικών μεγεθών. Των δημοσιονομικών κατ’ αρχάς, με υστέρηση εσόδων, αντιφατικά μηνύματα σε σχέση με τις φορολογικές υποχρεώσεις των Ελλήνων πολιτών, μερική εσωτερική παύση πληρωμών που στεγνώνει την αγορά και προκαλεί πολύ σοβαρά ζητήματα ρευστότητας.
Παρατηρούμε έναν ταμειακό πανικό της κυβέρνησης, γιατί οξύνονται οι ταμειακές ανάγκες του δημοσίου. Το δήθεν σχέδιο για χρηματοδότηση χωρίς υποχρεώσεις μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του ELA, των Ελληνικών Τραπεζών και της συνεχούς έκδοσης εντόκων γραμματίων του ελληνικού δημοσίου απέτυχε. Η χώρα βιώνει επί εβδομάδες το μαρτύριο του σταγονόμετρου, περιμένοντας τις αποφάσεις του κ. Ντράγκι και του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Κεντρικής
Τράπεζας. Τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων γίνονται ένα είδος λείας στην προσπάθεια της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει συγκυριακά, πρόχειρα, ορισμένα θέματα. Παρατηρούμε έναν κανιβαλισμό χωρίς προοπτική μεταξύ των ρέπος για τα οποία χρησιμοποιούνται τα αποθεματικά αυτά και της κάλυψης των εκδόσεων των εντόκων γραμματίων του Ελληνικού Δημοσίου. Δημιουργούνται προβλήματα ακόμη και με τις κοινοτικές επιδοτήσεις προς τους αγρότες, όπως το τελευταίο που ζήσαμε σε σχέση με τους βαμβακοπαραγωγούς και τον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Το ίδιο όμως συμβαίνει και με τα χρηματοπιστωτικά μεγέθη. Η αβεβαιότητα σε σχέση με το τραπεζικό σύστημα επηρεάζει τη συμπεριφορά των καταθετών. Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια διογκώνονται. Χορηγήσεις δεν υπάρχουν. Επενδυτικά σχέδια μεγάλα, μικρά, μεσαία δεν προωθούνται. Προκύπτει η ανάγκη δυστυχώς νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Και ενώ συμβαίνουν αυτά η κυβέρνηση έχασε μέσα από τα χέρια της τα 11 δισεκατομμύρια του αποθεματικού του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που τα πήρε υπό τον απόλυτο έλεγχό του το EFSF προκειμένου να τα χρησιμοποιήσει για μελλοντικές ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών, αλλά στο πλαίσιο του νέου κανονιστικού σχήματος που υπάρχει, της νέας οδηγίας. Άρα όχι σύμφωνα με τη μέθοδο που ακολουθήσαμε στις δυο προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις και αυτό σημαίνει πάρα πολλά για την ευστάθεια του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Κανείς δεν ασχολείται με την πραγματική οικονομία. Υπάρχει πλήρης απουσία κυβερνητικής πολιτικής ακόμη και κυβερνητικού λόγου γι’ αυτό που λέγεται ανάπτυξη, επενδύσεις, απασχόληση. Το ζήτημα της ανεργίας, το ζήτημα της φτώχειας αντιμετωπίζεται ιδρυματικά, προνοιακά. Αυτό είναι σημαντικό, αλλά δεν είναι η οριστική λύση. Είναι προσωρινές, εμβαλωματικές λύσεις όλα αυτά. Μόνο η ανάπτυξη είναι αυτή που λύνει το πρόβλημα της ανεργίας και μειώνει δραστικά τη φτώχεια.
Δεν υπάρχει φυσικά καμία συζήτηση για ξένες επενδύσεις. Υπάρχει πλήρης ασάφεια και αντιφατικότητα σε σχέση με τις ιδιωτικοποιήσεις. Η αγορά έχει καθίσει. Η καταναλωτική συμπεριφορά είναι αμυντική.
Και βέβαια αυτές οι 50 μέρες δυστυχώς χάθηκαν όλα τα πλεονεκτήματα που είχε αποκτήσει η ελληνική οικονομία χάρη στις θυσίες του ελληνικού λαού.
Επαίρεται ή λυπάται η κυβέρνηση γιατί το πρωτογενές πλεόνασμα με αυστηρή εφαρμογή των κανόνων της Eurostat είναι 0,3% για το 2014; Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα αποδεχθεί αυτού του τύπου τον υπολογισμό στη διαπραγμάτευση για το δημοσιονομικό κενό; Και άρα για τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας;
Το πρωτογενές έλλειμμα διαμορφώνεται, το ξέρετε πάρα πολύ καλά - το πρωτογενές έλλειμμα που θα υπάρχει το 2015 -.διαμορφώνεται λόγω της συμπεριφοράς της κυβέρνησης. Είναι η πολιτική διαχείριση του θέματος που μας φέρνει ξανά στο πεδίο του πρωτογενούς ελλείμματος από το οποίο είχαμε με χίλιους κόπους ξεφύγει.
Οι τελευταίοι 3 μήνες, ο Δεκέμβριος, Ιανουάριος, οι δυο προεκλογικοί μήνες, και ο Φεβρουάριο -οι δυο πρώτοι μήνες κάθε έτους λογίζονται δημοσιονομικά στο προηγούμενο έτος- είναι οι μήνες της ραγδαίας επιδείνωσης των δημοσιονομικών επιδόσεων της χώρας. Είναι αυτοί που μείωσαν το πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά πλεόνασμα παρ’ όλα αυτά. Τώρα πού πάμε;
Χάσαμε επίσης το δεύτερο πλεονέκτημα. Την προοπτική ενός θετικού ρυθμού ανάπτυξης. Αυτός καταγράφτηκε το 2014. Πρέπει να διατηρηθεί για το 2015.
Και βέβαια χάσαμε, δυστυχώς, ή τείνουμε να χάσουμε, και το τρίτο πλεονέκτημα, ένα σταθερό, τραπεζικό σύστημα που σταδιακά απομοχλεύει τη σχέση του με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αντί να συμβεί αυτό έχουμε υπερεξάρτηση πλέον από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία τείνει σταδιακά να φτάσει το ποσό των καταθέσεων.
Η εξάρτηση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ξεπερνά σιγά – σιγά τα 110 δισεκατομμύρια, όταν οι καταθέσεις είναι περίπου 135 δισεκατομμύρια μόνο πλέον στον ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Το χειρότερο είναι ότι μέσα σε 50 μέρες καταστράφηκε το στρατηγικό πλαίσιο της χώρας. Αντί η κυβέρνηση να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση επί της ουσίας, από τις δικές μας κόκκινες γραμμές, προσθέτοντας θέματα και διεκδικώντας θέματα επί της ουσίας, αμφισβήτησε το πλαίσιο, γιατί ήθελε να παίξει με λέξεις και προσχήματα.
Δεν αξιοποίησε το Φεβρουάριο, προκειμένου να κάνει μια ουσιαστική διαπραγμάτευση με στόχο την έξοδο από το μνημόνιο και τη μετάβαση στην προληπτική πιστωτική γραμμή κερδίζοντας ουσιαστικές συμφωνίες με τους εταίρους, ασχολήθηκε με το πώς θα λέγεται η τρόικα, εάν η παράταση είναι παράταση ή είναι γέφυρα και έχασε την ουσία χάνοντας πολύτιμο χρόνο και βηματισμό στη διαπραγμάτευση. Το αποτέλεσμα; Δεν έχει η χώρα στρατηγική πλαίσιο.
Εμείς λέγαμε :
-Ολοκλήρωση της τελευταίας αξιολόγησης με ισχυρές κόκκινες γραμμές για την προστασία των πολιτών και της κοινωνικής συνοχής.
-Καταβολή των υπολειπομένων δόσεων του 2014.
-Έξοδος από το μνημόνιο
-Προληπτική πιστωτική γραμμή
-Μετατροπή του προγράμματος του ΔΝΤ επίσης σε προληπτικό
-Προστατευμένη σταδιακή επάνοδος στις αγορές
-Εφαρμογή αποφάσεων του 2012 για το χρέος και τη βελτίωση της μελέτης βιωσιμότητας και άρα του μακροοικονομικού πλαισίου και των δημοσιονομικών στόχων ,γιατί είναι απολύτως σωστό να λες, πρέπει να έχω ως στόχο μικρότερο πρωτογενές πλεόνασμα. Αλλά αυτό να απορρέει από το συμφωνημένο μακροοικονομικό πλαίσιο και τη βελτίωση των παραμέτρων του χρέους. Όχι να οδηγεί σε παράταση της παραμονής της χώρας στο μνημόνιο και στο περιθώριο της ευρωζώνης.
Αντί να εφαρμοστεί αυτό το πλαίσιο με καλύτερους, πιο διεκδικητικούς και αγωνιστικούς όρους από τη νέα κυβέρνηση, οδηγηθήκαμε στο στρατηγικό κενό. Έχουμε μια συνεχή περιδίνηση μέσα στον ανεμοστρόβιλο των αντιφάσεων της κυβέρνησης. Προσέξτε. Ξοδέψαμε τεράστιες δυνάμεις διαπραγματευτικές, πολιτικές, εθνικές για λεξούλες και προσχήματα. Για να μη λέμε την τρόικα, τρόικα, αλλά να τους λέμε θεσμούς και μετά Bruxelles Group & Athens Group και να τους κυνηγάμε από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο λες και αυτό είναι το πεδίο του νέου αλβανικού έπους.
Η αρχική θέση ήταν όχι παράταση. "Δεν δεχόμαστε παράταση του μνημονίου του προγράμματος της δανειακής σύμβασης και δεν θέλουμε τις δόσεις που υπολείπονται. Θέλουμε χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με αύξηση του πλαφόν των εντόκων γραμματίων".
Και τελικά τι είχαμε; Είχαμε το νέο ευαγγέλιο, τη νέα αποκάλυψη, τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου. Αφού ζήσαμε την περιπέτεια της 11ης Φεβρουαρίου, της 16ης Φεβρουαρίου, εβδομάδα – εβδομάδα κερδίζουμε χρόνο και τρώμε τις σάρκες της πατρίδας μας και της οικονομίας.
Και τι έγινε στις 20 Φεβρουαρίου; Έχει συναφθεί μια συμφωνία η οποία είναι παρόμοια με την προηγούμενη χωρίς χρηματοδότηση. Όπως έχει προσφυώς ειπωθεί η κυβέρνηση διεκδικούσε χρηματοδότηση χωρίς μνημόνιο και πήρε μνημόνιο χωρίς χρηματοδότηση.
Και παίζει με τις λέξεις εις βάρος των βουλευτών της, διότι βεβαίως η παράταση της κύριας σύμβασης χρηματοοικονομικής διευκόλυνσης που υπεγράφη χωρίς έγκριση και εξουσιοδότηση της Βουλής, είναι πανομοιότυπη με την προηγούμενη, με τους ίδιους όρους οι οποίοι έχουν κατακριθεί με βιαιότητα εδώ από την τότε αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και επιπλέον περιέχεται ο όρος της αφαίρεσης του ελέγχου των 11 δισεκατομμυρίων του ΤΧΣ.
Δηλαδή είναι πολύ επώδυνη η σύμβαση αυτή η οποία υπεγράφη ερήμην της Βουλής και το κείμενο δεν έρχεται. Αναγκάστηκα να το ζητήσω με αίτηση καταθέσεως εγγράφων. Θα έρθει και θα μπείτε στον κόπο ,κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της πλειοψηφίας, να το διαβάσετε και να το συγκρίνετε με το προηγούμενο ,για να αντιληφθείτε τι έχει υπογραφεί από τον Υπουργό Οικονομικών χωρίς την έγκριση και την άδεια της Βουλής.
Και βέβαια έχουμε αυτή τη στιγμή μια διαρκή αγωνία να πάρουμε τις δόσεις που δεν θέλαμε πριν από δυο μήνες.
Και ενώ έχουμε συνάψει μια επιτυχή – υποτίθεται – συμφωνία, δεν υπάρχει καμία απάντηση στη συμφωνία αυτή για τις χρηματοδοτικές ανάγκες μέχρι τον Απρίλιο και τον Απρίλιο, αν υπάρξει εξειδίκευση και συμφωνία επί των λεπτομερειών και εάν υπάρχει αξιολόγηση. Αλλιώς θα έχουμε το άλλο τέρμινο που είναι ο Ιούνιος, τα τέλη Ιουνίου.
Δηλαδή τι κάνουμε αυτή τη στιγμή; Στην πραγματικότητα έχουμε αφήσει τη χώρα βαθιά στο μνημόνιο ΙΙ, ενώ θα βγαίναμε στις 28 Φεβρουαρίου και προετοιμαζόμαστε για μετά την 1η Ιουλίου να μπούμε ακόμη πιο βαθιά και για αδιευκρίνιστο χρονικό διάστημα στο μνημόνιο ΙΙΙ. Και δήθεν η κυβέρνηση προτείνει τις δικές της μεταρρυθμιστικές ιδέες, πολλές φορές καθ’ υπαγόρευση, ή αγγίζοντας τα όρια του γραφικού, όταν προτείνει καλωδιωμένους καταδότες μικρομεσαίων φοροφυγάδων, ή λίστα με τα τυχερά παιχνίδια που ο κ. Τσίπρας με πάθος είχε καταγγείλει ως επικεφαλής της αντιπολίτευσης.
Και φυσικά ούτε κουβέντα όλες αυτές τις εβδομάδες για το χρέος. Πού είναι η συζήτηση για το χρέος; Μα, από τη συζήτηση για το χρέος εξαρτάται ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος. Και η απάντηση στο ερώτημα αν η χώρα μπορεί να έχει στρατηγική εξόδου από το μνημόνιο ή όχι. Καμία κουβέντα.
Παίρνει πρωτοβουλίες η Πρόεδρος της Βουλής στο πλαίσιο ποιας κυβερνητικής πολιτικής; Κυβερνητική πολιτική δεν υπάρχει σε σχέση με το χρέος.
Και βέβαια όλο αυτό μεταφέρεται πια σε μια διαμάχη γύρω από το ποιος έχει την αρμοδιότητα, δηλαδή την εξουσία και την δύναμη να αποσαφηνίζει τη δημιουργική ασάφεια των διατυπώσεων της 20ης Φεβρουαρίου.
Μα, ποιος έχει τη δύναμη να αποσαφηνίζει τα ασαφή; Αυτός που έχει τα λεφτά στα χέρια και αυτός από τον οποίο περιμένεις να σου καλύψει τις ταμειακές ανάγκες, ώστε να μην έχεις πιστωτικό γεγονός. Και έτσι φτάνουμε σε ανταρτοπόλεμο μονομερών κινήσεων, όπως συμβαίνει με τα νομοσχέδια που εισάγονται και μάλιστα τώρα πλέον και με την διαδικασία του κατεπείγοντος, όπως βλέπουμε να συμβαίνει με το νομοσχέδιο των 100 δόσεων.
Εμείς, κυρίες και κύριοι βουλευτές ,θα ψηφίσουμε και το νομοσχέδιο που εισάγεται τώρα για συζήτηση και το νομοσχέδιο για τις 100 δόσεις παρ’ ότι είναι πολύ σημαντικό να θυμηθούμε ότι υπάρχει ψηφισμένη ρύθμιση για τις 100 δόσεις, η οποία προβλέπει και πλήρη διαγραφή προστίμων και προσαυξήσεων σε όσους τη χρησιμοποιούν μέχρι 30 Μαρτίου. Θα ψηφίσουμε και τη διάταξη για τους πλειστηριασμούς, παρ’ ότι πλειστηριασμοί δεν γίνονται από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, αλλά θα σας πω το εξής. Πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας δεν γίνονται από το τραπεζικό σύστημα. Γίνονται από το δημόσιο.
Ακούστε και κρατήστε αυτό που θα σας πω. Εμείς, κυρίες και κύριοι βουλευτές, ψηφίζουμε τις διατάξεις αυτές, αλλά δεν πρόκειται να τις ξεψηφίσουμε αν έρθει η κυβέρνηση κάποια στιγμή υπό την πίεση των εταίρων να ζητήσει από τη Βουλή να ξεψηφίσει τις διατάξεις αυτές.
Αρκεί να θυμηθείτε εσείς και να χρησιμοποιήσετε το γεγονός ότι το ολοκληρωμένο σχέδιο για θέματα αντιμετώπισης της φτώχειας που παρουσίασε ο κ. Κεγκέρογλου έχει συμφωνηθεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό είναι μια ουσιαστική και σοβαρή απάντηση στην ένστασή τους" δεν το έχετε θέσει υπόψη μας". Γιατί αυτό που εμείς είχαμε συμφωνήσει ήταν πολύ πιο ολοκληρωμένο και φιλόδοξο και είχε πολύ μεγαλύτερο δημοσιονομικό κόστος από το νομοσχέδιο που τώρα εισάγεται.
Και βεβαίως και τις 100 δόσεις εμείς τις ψηφίσαμε και αρνηθήκαμε να μεταβάλλουμε τη ρύθμιση αυτή. Απορώ ,δεν αρκεί η εφαρμογή αυτής της ρύθμισης; Πρέπει να πάμε σε 10ήμερο φορολογικών εκπτώσεων, σε νόμο που θα ισχύσει 10 μέρες μόνο για να επωφεληθούν ποιοι; Οι μεγάλοι οφειλέτες που έχουν λογιστική ετοιμότητα να αξιοποιήσουν μια έκτακτη διάταξη, ένα νόμο -μέτρο που ισχύει για 10 μέρες;
Θα κάνουμε απολογισμό του ποιός και πώς θα επωφεληθεί από την εφαρμογή αυτής της περίεργης διάταξης, της 10ήμερης αμνήστευσης προστίμων και προσαυξήσεων, χωρίς όριο οφειλής. Δηλαδή για τους μεγάλους πρωτίστως οφειλέτες του ελληνικού δημοσίου.
Και βέβαια θα δούμε εσείς πόσα θα χαρίσετε με το νομοσχέδιο αυτό τώρα. Κρατήστε λογαριασμό.
Και στο μεταξύ το κράτος κυβερνιέται; Η κοινωνία νιώθει ασφάλεια; Υπάρχει γραμμή της κυβέρνησης για το μεταναστευτικό, υπάρχει γραμμή σε σχέση με την κατάληψη της Νομικής, σε σχέση με τη βία στο κέντρο των πόλεων; Σε σχέση με τις επιθέσεις στα γραφεία κομμάτων, όπως χθες που έγινε νέα εγκληματική επίθεση σε βάρος των γραφείων του ΠΑΣΟΚ;
Υπάρχει πολιτική για την παιδεία; Υπάρχει αξιοκρατική αντίληψη; Μοντέλο; Υπάρχει πολιτική για τις επαναπροσλήψεις και γενικότερα για την ανασυγκρότηση της δημόσιας διοίκησης; Δεν υπάρχει δυστυχώς τίποτα.
Υπάρχει μια απεγνωσμένη προσπάθεια, την άκουσα και προηγουμένως, να παρουσιαστούν τώρα θεωρίες διεθνούς συνωμοσίας εναντίον της κυβέρνησης.
Υπάρχει ο εξωτερικός εχθρός. Εξωτερικός εχθρός είναι όλη η διεθνής κοινότητα, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, η Γερμανία, οι χριστιανοδημοκράτες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και οι σοσιαλδημοκράτες του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος;
Ο κ. Ντράγκι; Ποιοι είναι οι εξωτερικοί εχθροί; Και ταυτόχρονα για όλα φταίει η προηγούμενη κυβέρνησης και η προ-προηγούμενη κυβέρνηση, ο εσωτερικός εχθρός. Γιατί, λέει, το μνημόνιο προκάλεσε την κρίση συμπεριλαμβανομένης και της ανθρωπιστικής. Η εντύπωσή μου είναι ότι η κρίση που ήταν πολύ βαθιά, προκάλεσε το μνημόνιο και μόνο εάν βιώναμε την κρίση της ασύντακτης χρεοκοπίας θα καταλαβαίναμε τι ήταν αυτό που γλίτωσε η χώρα.
Ναι, κυρίες και κύριοι βουλευτές, χάρη σε αυτά που κάναμε με τεράστιο κόστος δεν ζήσαμε τη βαθιά ανθρωπιστική κρίση της ασύντακτης χρεοκοπίας και εύχομαι και ελπίζω να μην τη ζήσουμε τώρα, γιατί τώρα θα είναι η κρίση της ασύντακτης χρεοκοπίας πάνω από τις θυσίες τις οποίες υπέστη ο ελληνικός λαός για να γλιτώσει την κρίση αυτή.
Και έχουμε την εσχάτη καταφυγή, την πολιτική διαπραγμάτευση. Πιστεύετε ότι εμείς κάναμε άλλου τύπου διαπραγμάτευση; Στη μία και μόνη συνάντηση που είχα με τον κ. Τσίπρα, του είπα ότι πρέπει να ζητήσει μια τέτοια συνάντηση κορυφής, όπως έχουμε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Όλα τα μεγάλα βήματα μεταξύ των οποίων κορυφαίο είναι το βήμα που αφορούσε το κούρεμα του χρέους και τη ριζική αναδιάρθρωσή του, είναι προϊόν παρόμοιων συσκέψεων και έχω μεγάλη εμπειρία από παρόμοιες συσκέψεις.
Παρόμοια σύσκεψη όμως ,να θυμάστε, ότι ήταν και η συνάντηση των Κανών και μάλιστα όχι 5μερής, 6μερής με τη συμμετοχή και του ΔΝΤ, με δυο συμμετέχοντες η κάθε πλευρά. Σημασία δεν έχει να πετύχεις το διαδικαστικό τύπο μιας συνάντησης υψηλού επιπέδου, αλλά να ξέρεις τι θες να πεις, να έχεις προετοιμάσει τη συνάντηση, να έχεις πολιτικά και τεχνικά επιχειρήματα και να τα κάνεις τα πράγματα με τη σωστή σειρά.
Έχετε αντιληφθεί ότι είναι αναποτελεσματικό πρώτα να κάνεις μια συνάντηση με την παρουσία άλλων και μετά μια συνάντηση με την κυρία Μέρκελ; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι η σωστή σειρά των πραγμάτων θα ήταν πρώτα να γίνει μια διμερή συνάντηση με τη Γερμανίδα Καγκελάριο και μετά με μια 5μερής με τη συμμετοχή και του Γάλλου Προέδρου και των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Τι νομίζετε ότι θα γίνει αύριο; Αυτό που θα γίνει είναι "πάρα πολύ ωραία θέλουμε την Ελλάδα στο ευρώ, θέλουμε να βοηθήσουμε. Ολοκληρώστε την τεχνική αξιολόγηση των θεσμών και πάτε να συζητήσετε στο Eurogroup που είναι το θεσμικά αρμόδιο όργανο".
Και φυσικά η πολιτική μας βούληση θα πούνε, όπως λένε πάντα, είναι η καλύτερη. Αλλά χωρίς ολοκληρωμένο σχέδιο τι πας να κάνεις; Πας να κερδίσεις μια εβδομάδα. Από εβδομάδα σ’ εβδομάδα. Και ούτως ή άλλως, αυτή τη στιγμή οι εκκρεμείς δόσεις είναι δόσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που έχει τις δικές του διαδικασίες και δε μετέχει καν στην αυριανή συνάντηση, τη λεγόμενη πενταμερή.
Αντ’ αυτού τι βλέπουμε; Ποιά είναι η πολιτική προετοιμασία; Η εθνικιστική έξαρση, ο άγαρμπος αντιγερμανισμός, η προετοιμασία της παρέλασης, οι προσωπικές επιθέσεις κατά Ευρωπαίων πολιτικών, η ανάμιξη ακόμη και του ιστορικά δίκαιου και ηθικά εξαιρετικά σημαντικού ζητήματος των γερμανικών επανορθώσεων.
Το ναρκισσιστικό φεστιβάλ του κ. Βαρουφάκη έχει διασύρει και αποδυναμώσει τη χώρα και αυτά που ακούω για τους διεθνείς συσχετισμούς και το γεωπολιτικό ορίζοντα, φοβούμαι ότι είναι ψευδαισθήσεις. Αποδίδετε στις ΗΠΑ, στη Ρωσία, στην Κίνα, ιδιότητες και σχεδιασμούς που δεν έχουν και δε θέλουν να έχουν σε σχέση με την Ελλάδα, ερήμην της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και φυσικά ερήμην του ΝΑΤΟ.
Στην αρχή είχατε ενθουσιαστεί με τη γαλλική κυβέρνηση, την ιταλική κυβέρνηση, άλλες συναντήσεις περιφερειακού χαρακτήρα. Αποτέλεσμα μηδέν. Απλώς σέρνεται η χώρα από μέρα σε μέρα, από εβδομάδα σ’ εβδομάδα.
Τελειώνω με το κεντρικό ερώτημα: Υπάρχει στρατηγική; Άκουσα προηγουμένως τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, να επιχειρεί να παρουσιάσει μια στρατηγική. Ποια είναι η στρατηγική αυτή άραγε; Για να την πούμε απλά. Είναι η στρατηγική της ρήξης; Είναι η στρατηγική του έντιμου συμβιβασμού ,όπως είπε ο κ. Τσίπρας στον ΟΟΣΑ ,πριν από λίγες μέρες; Τι σημαίνει «έντιμος συμβιβασμός»;
Τι μας λένε οι εταίροι; Λένε ότι με βάση τη δική μας αντίληψη, νεοφιλελεύθερη, κρατούσα στην Ευρώπη, θέλουμε η Ελλάδα να κάνει βήματα ώστε να καταστεί δημοσιονομικά αυτοδύναμη, να επανέλθει στις αγορές, να είναι παραγωγική και ανταγωνιστική με το δικό τους μοντέλο.
Εμείς όταν λέμε έντιμο συμβιβασμό τι εννοούμε; Να πάρουμε και νέο δάνειο, δηλαδή και νέο μνημόνιο για να παραμείνουμε εκτός αγορών, εξαρτημένοι από τους εταίρους; Αυτός είναι ο έντιμος συμβιβασμός; Ενώ το προηγούμενο σχέδιο που ακυρώσατε ήταν να βγούμε μέχρι 28/2 από το μνημόνιο και να κάνουμε ένα σημαντικό βήμα προς την προληπτική πιστωτική γραμμή.
Έντιμος συμβιβασμός είναι η παράταση της παραμονής της Ελλάδας σ’ εξάρτηση, εποπτεία, περιθώριο και αναπνευστικό σωλήνα των δανείων των εταίρων μας; Γιατί δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα, δημοσιονομικά κυρίαρχο στο μέρες μας είναι το κράτος που δανείζεται με καλά επιτόκια από τις αγορές.
Πείτε μου για ποια από τις δυο στρατηγικές, της ρήξης ή του έντιμου συμβιβασμού υπάρχει νομιμοποίηση και εσωτερικός συσχετισμός στη Βουλή των Ελλήνων; Για καμιά.
Προσέξτε τι έχει συμβεί μέσα σε διάστημα λιγότερο από δυο μήνες: Η φαινομενικά πανίσχυρη κυβέρνηση που συγκεντρώνει την αποδοχή ή έστω την ανοχή της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινής γνώμης στις δημοσκοπήσεις, έχει υποστεί τον απόλυτο στρατηγικό εγκλωβισμό. Δε μπορεί να πάει ούτε μπρος ούτε πίσω. Ούτε στη ρήξη ούτε στο συμβιβασμό.
Έχει περιέλθει μόνη της λόγω λαθών και αντιφάσεων, σε κρίση νομιμοποίησης.
Δεν έχετε κοινωνική εντολή ρήξης και δεν έχετε κοινοβουλευτική πλειοψηφία που να στηρίζει τη στροφή στην υπευθυνότητα. Δε μπορείτε να κάνετε τίποτα. Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Είστε καταδικασμένοι ν’ αντιφάσκετε, να σέρνεστε, ν’ αυτοαναιρείστε και να υπεκφεύγετε.
Το παιχνίδι είναι απλώς ένα παιχνίδι μετακύλησης ευθυνών για μια καταστροφή που έχει καταστεί αναπόφευκτη. Θα φταίνε οι ξένοι, θα φταίνε οι προηγούμενοι.
Προσπαθείτε να διαμορφώσετε μια κοινή γνώμη χαμηλών προσδοκιών. Πρέπει να είμαστε ευτυχείς που δεν επήλθε η καταστροφή της χώρας τις πρώτες 50 ημέρες λένε τα non papers της κυβέρνησης.
Πρέπει να είμαστε ευτυχείς που έχουμε λεφτά για μισθούς και συντάξεις.
Όμως κυρίες και κύριοι Βουλευτές, παίζετε εν ου παικτοίς, με τις σάρκες της χώρας και με το πιστωτικό γεγονός. Ο κ. Φίλης ήταν εύγλωττος προηγουμένως, μίλησε ευθέως για πιστωτικό γεγονός εάν η χώρα βρεθεί σε παρόμοιο δίλημμα.
Θα προτιμήσει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις έναντι των πολιτών, όχι εσωτερική παύση πληρωμών, με οποιοδήποτε τίμημα. Αυτή είναι η εξωτερική παύση πληρωμών. Δεν υπάρχει άλλο.
Όλο το στρατήγημά σας είναι η εκτίμηση ότι οι Ευρωπαίοι δε θέλουν grexit. Σωστό. Και λόγω των ευρύτερων αρνητικών επιπτώσεων στην Ευρωζώνη και λόγω γεωπολιτικών συνθηκών. Συμφωνώ.
Αλλά υπάρχουν και ατυχήματα, υπάρχουν και μη ορθολογικές συμπεριφορές και εν πάση περιπτώσει, η μη έξοδος που είναι η σωστή πολιτική δεν πρέπει να οδηγεί σε υποβάθμιση και περιθωριοποίηση μέσα στο ευρώ ώστε αυτό να γίνει αντιπαθές και επαχθές για την πλειοψηφία της ελληνική κοινωνίας.
Το αδιέξοδο είναι λοιπόν προφανές και η δραχμολογία και δραχμολαγνεία, εξαιρετικά επικίνδυνα. Γιατί, ακούστε κι αυτό: Μια χώρα σε δραχμή με υποβαθμισμένες όλες τις αξίες, θα εξακολουθεί να χρωστά σε ευρώ.
Ποιο είναι λοιπόν το σχέδιο τώρα; Το φλερτ με την ιδέα των εκλογών ή του δημοψηφίσματος. Το έκανε κι αυτό ο κ. Βαρουφάκης κατ’ επανάληψη.
Αλλά δημοψήφισμα, είναι η επανάληψη των Καννών , γιατί όπως και να το πεις, είναι νομισματικού χαρακτήρα. Το δε δημοσιονομικό δημοψήφισμα στο οποίο αναφέρθηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, δημοψήφισμα για δημοσιονομικά μέτρα, απαγορεύεται συνταγματικά.
Μένουν οι εκλογές. Οι εκλογές είναι μια πιθανότητα ισχυρή. Εκλογές που διεκδικείτε προφανώς νίκη με καθαρή εντολή. Καθαρή εντολή σημαίνει εκλογές ωμής αλήθειας και ιστορικών διλημμάτων, όχι εκλογές δημαγωγίας, πελατειακών τεχνασμάτων και διφορούμενου λόγου. Καθαρές κουβέντες. Ψηφίζει ο ελληνικός λαός την έξοδό του, την καταστροφή του, την υποβάθμισή του ή την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας;
Πρέπει να σας πω ότι τέτοιου είδους σκέψεις δεν οδηγούν σε εκβιασμό των άλλων , αλλά σε αυτοεγκλωβισμό.
Το πρόβλημα είναι πότε αυτές οι απλές αλήθειες θα γίνουν ευρύτερα αντιληπτές. Βλέπετε τις δημοσκοπήσεις. Σας λέω λοιπόν ότι δεν αργεί η στιγμή που θα γίνουν αντιληπτές. Ελπίζω μόνο να προλάβουμε πριν προσκρούσουμε στο αδιέξοδο προς το οποίο δυστυχώς τρέχει η χώρα χωρίς φρένα.
Σας ευχαριστώ.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές, έχουν περάσει περισσότερες από 50 μέρες από την ημέρα των εκλογών, από την ημέρα του σχηματισμού της κυβέρνησης. Είναι εύλογο το ερώτημα πού βρισκόμαστε σχεδόν δύο μήνες αργότερα.
Το νομοσχέδιο που συζητούμε είναι άλλωστε το πρώτο νομοσχέδιο της νέας κυβέρνησης, το οποίο εισάγεται στη Βουλή, ενώ είναι απολύτως εκκρεμές το μείζον ζήτημα του στρατηγικού προσανατολισμού της χώρας.
Αυτό που σίγουρα παρατηρούμε τις 50 τελευταίες μέρες είναι δυστυχώς μια ραγδαία επιδείνωση όλων των οικονομικών μεγεθών. Των δημοσιονομικών κατ’ αρχάς, με υστέρηση εσόδων, αντιφατικά μηνύματα σε σχέση με τις φορολογικές υποχρεώσεις των Ελλήνων πολιτών, μερική εσωτερική παύση πληρωμών που στεγνώνει την αγορά και προκαλεί πολύ σοβαρά ζητήματα ρευστότητας.
Παρατηρούμε έναν ταμειακό πανικό της κυβέρνησης, γιατί οξύνονται οι ταμειακές ανάγκες του δημοσίου. Το δήθεν σχέδιο για χρηματοδότηση χωρίς υποχρεώσεις μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του ELA, των Ελληνικών Τραπεζών και της συνεχούς έκδοσης εντόκων γραμματίων του ελληνικού δημοσίου απέτυχε. Η χώρα βιώνει επί εβδομάδες το μαρτύριο του σταγονόμετρου, περιμένοντας τις αποφάσεις του κ. Ντράγκι και του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων γίνονται ένα είδος λείας στην προσπάθεια της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει συγκυριακά, πρόχειρα, ορισμένα θέματα. Παρατηρούμε έναν κανιβαλισμό χωρίς προοπτική μεταξύ των ρέπος για τα οποία χρησιμοποιούνται τα αποθεματικά αυτά και της κάλυψης των εκδόσεων των εντόκων γραμματίων του Ελληνικού Δημοσίου. Δημιουργούνται προβλήματα ακόμη και με τις κοινοτικές επιδοτήσεις προς τους αγρότες, όπως το τελευταίο που ζήσαμε σε σχέση με τους βαμβακοπαραγωγούς και τον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Το ίδιο όμως συμβαίνει και με τα χρηματοπιστωτικά μεγέθη. Η αβεβαιότητα σε σχέση με το τραπεζικό σύστημα επηρεάζει τη συμπεριφορά των καταθετών. Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια διογκώνονται. Χορηγήσεις δεν υπάρχουν. Επενδυτικά σχέδια μεγάλα, μικρά, μεσαία δεν προωθούνται. Προκύπτει η ανάγκη δυστυχώς νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Και ενώ συμβαίνουν αυτά η κυβέρνηση έχασε μέσα από τα χέρια της τα 11 δισεκατομμύρια του αποθεματικού του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που τα πήρε υπό τον απόλυτο έλεγχό του το EFSF προκειμένου να τα χρησιμοποιήσει για μελλοντικές ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών, αλλά στο πλαίσιο του νέου κανονιστικού σχήματος που υπάρχει, της νέας οδηγίας. Άρα όχι σύμφωνα με τη μέθοδο που ακολουθήσαμε στις δυο προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις και αυτό σημαίνει πάρα πολλά για την ευστάθεια του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Κανείς δεν ασχολείται με την πραγματική οικονομία. Υπάρχει πλήρης απουσία κυβερνητικής πολιτικής ακόμη και κυβερνητικού λόγου γι’ αυτό που λέγεται ανάπτυξη, επενδύσεις, απασχόληση. Το ζήτημα της ανεργίας, το ζήτημα της φτώχειας αντιμετωπίζεται ιδρυματικά, προνοιακά. Αυτό είναι σημαντικό, αλλά δεν είναι η οριστική λύση. Είναι προσωρινές, εμβαλωματικές λύσεις όλα αυτά. Μόνο η ανάπτυξη είναι αυτή που λύνει το πρόβλημα της ανεργίας και μειώνει δραστικά τη φτώχεια.
Δεν υπάρχει φυσικά καμία συζήτηση για ξένες επενδύσεις. Υπάρχει πλήρης ασάφεια και αντιφατικότητα σε σχέση με τις ιδιωτικοποιήσεις. Η αγορά έχει καθίσει. Η καταναλωτική συμπεριφορά είναι αμυντική.
Και βέβαια αυτές οι 50 μέρες δυστυχώς χάθηκαν όλα τα πλεονεκτήματα που είχε αποκτήσει η ελληνική οικονομία χάρη στις θυσίες του ελληνικού λαού.
Επαίρεται ή λυπάται η κυβέρνηση γιατί το πρωτογενές πλεόνασμα με αυστηρή εφαρμογή των κανόνων της Eurostat είναι 0,3% για το 2014; Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα αποδεχθεί αυτού του τύπου τον υπολογισμό στη διαπραγμάτευση για το δημοσιονομικό κενό; Και άρα για τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας;
Το πρωτογενές έλλειμμα διαμορφώνεται, το ξέρετε πάρα πολύ καλά - το πρωτογενές έλλειμμα που θα υπάρχει το 2015 -.διαμορφώνεται λόγω της συμπεριφοράς της κυβέρνησης. Είναι η πολιτική διαχείριση του θέματος που μας φέρνει ξανά στο πεδίο του πρωτογενούς ελλείμματος από το οποίο είχαμε με χίλιους κόπους ξεφύγει.
Οι τελευταίοι 3 μήνες, ο Δεκέμβριος, Ιανουάριος, οι δυο προεκλογικοί μήνες, και ο Φεβρουάριο -οι δυο πρώτοι μήνες κάθε έτους λογίζονται δημοσιονομικά στο προηγούμενο έτος- είναι οι μήνες της ραγδαίας επιδείνωσης των δημοσιονομικών επιδόσεων της χώρας. Είναι αυτοί που μείωσαν το πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά πλεόνασμα παρ’ όλα αυτά. Τώρα πού πάμε;
Χάσαμε επίσης το δεύτερο πλεονέκτημα. Την προοπτική ενός θετικού ρυθμού ανάπτυξης. Αυτός καταγράφτηκε το 2014. Πρέπει να διατηρηθεί για το 2015.
Και βέβαια χάσαμε, δυστυχώς, ή τείνουμε να χάσουμε, και το τρίτο πλεονέκτημα, ένα σταθερό, τραπεζικό σύστημα που σταδιακά απομοχλεύει τη σχέση του με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αντί να συμβεί αυτό έχουμε υπερεξάρτηση πλέον από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία τείνει σταδιακά να φτάσει το ποσό των καταθέσεων.
Η εξάρτηση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ξεπερνά σιγά – σιγά τα 110 δισεκατομμύρια, όταν οι καταθέσεις είναι περίπου 135 δισεκατομμύρια μόνο πλέον στον ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Το χειρότερο είναι ότι μέσα σε 50 μέρες καταστράφηκε το στρατηγικό πλαίσιο της χώρας. Αντί η κυβέρνηση να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση επί της ουσίας, από τις δικές μας κόκκινες γραμμές, προσθέτοντας θέματα και διεκδικώντας θέματα επί της ουσίας, αμφισβήτησε το πλαίσιο, γιατί ήθελε να παίξει με λέξεις και προσχήματα.
Δεν αξιοποίησε το Φεβρουάριο, προκειμένου να κάνει μια ουσιαστική διαπραγμάτευση με στόχο την έξοδο από το μνημόνιο και τη μετάβαση στην προληπτική πιστωτική γραμμή κερδίζοντας ουσιαστικές συμφωνίες με τους εταίρους, ασχολήθηκε με το πώς θα λέγεται η τρόικα, εάν η παράταση είναι παράταση ή είναι γέφυρα και έχασε την ουσία χάνοντας πολύτιμο χρόνο και βηματισμό στη διαπραγμάτευση. Το αποτέλεσμα; Δεν έχει η χώρα στρατηγική πλαίσιο.
Εμείς λέγαμε :
-Ολοκλήρωση της τελευταίας αξιολόγησης με ισχυρές κόκκινες γραμμές για την προστασία των πολιτών και της κοινωνικής συνοχής.
-Καταβολή των υπολειπομένων δόσεων του 2014.
-Έξοδος από το μνημόνιο
-Προληπτική πιστωτική γραμμή
-Μετατροπή του προγράμματος του ΔΝΤ επίσης σε προληπτικό
-Προστατευμένη σταδιακή επάνοδος στις αγορές
-Εφαρμογή αποφάσεων του 2012 για το χρέος και τη βελτίωση της μελέτης βιωσιμότητας και άρα του μακροοικονομικού πλαισίου και των δημοσιονομικών στόχων ,γιατί είναι απολύτως σωστό να λες, πρέπει να έχω ως στόχο μικρότερο πρωτογενές πλεόνασμα. Αλλά αυτό να απορρέει από το συμφωνημένο μακροοικονομικό πλαίσιο και τη βελτίωση των παραμέτρων του χρέους. Όχι να οδηγεί σε παράταση της παραμονής της χώρας στο μνημόνιο και στο περιθώριο της ευρωζώνης.
Αντί να εφαρμοστεί αυτό το πλαίσιο με καλύτερους, πιο διεκδικητικούς και αγωνιστικούς όρους από τη νέα κυβέρνηση, οδηγηθήκαμε στο στρατηγικό κενό. Έχουμε μια συνεχή περιδίνηση μέσα στον ανεμοστρόβιλο των αντιφάσεων της κυβέρνησης. Προσέξτε. Ξοδέψαμε τεράστιες δυνάμεις διαπραγματευτικές, πολιτικές, εθνικές για λεξούλες και προσχήματα. Για να μη λέμε την τρόικα, τρόικα, αλλά να τους λέμε θεσμούς και μετά Bruxelles Group & Athens Group και να τους κυνηγάμε από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο λες και αυτό είναι το πεδίο του νέου αλβανικού έπους.
Η αρχική θέση ήταν όχι παράταση. "Δεν δεχόμαστε παράταση του μνημονίου του προγράμματος της δανειακής σύμβασης και δεν θέλουμε τις δόσεις που υπολείπονται. Θέλουμε χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με αύξηση του πλαφόν των εντόκων γραμματίων".
Και τελικά τι είχαμε; Είχαμε το νέο ευαγγέλιο, τη νέα αποκάλυψη, τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου. Αφού ζήσαμε την περιπέτεια της 11ης Φεβρουαρίου, της 16ης Φεβρουαρίου, εβδομάδα – εβδομάδα κερδίζουμε χρόνο και τρώμε τις σάρκες της πατρίδας μας και της οικονομίας.
Και τι έγινε στις 20 Φεβρουαρίου; Έχει συναφθεί μια συμφωνία η οποία είναι παρόμοια με την προηγούμενη χωρίς χρηματοδότηση. Όπως έχει προσφυώς ειπωθεί η κυβέρνηση διεκδικούσε χρηματοδότηση χωρίς μνημόνιο και πήρε μνημόνιο χωρίς χρηματοδότηση.
Και παίζει με τις λέξεις εις βάρος των βουλευτών της, διότι βεβαίως η παράταση της κύριας σύμβασης χρηματοοικονομικής διευκόλυνσης που υπεγράφη χωρίς έγκριση και εξουσιοδότηση της Βουλής, είναι πανομοιότυπη με την προηγούμενη, με τους ίδιους όρους οι οποίοι έχουν κατακριθεί με βιαιότητα εδώ από την τότε αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και επιπλέον περιέχεται ο όρος της αφαίρεσης του ελέγχου των 11 δισεκατομμυρίων του ΤΧΣ.
Δηλαδή είναι πολύ επώδυνη η σύμβαση αυτή η οποία υπεγράφη ερήμην της Βουλής και το κείμενο δεν έρχεται. Αναγκάστηκα να το ζητήσω με αίτηση καταθέσεως εγγράφων. Θα έρθει και θα μπείτε στον κόπο ,κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της πλειοψηφίας, να το διαβάσετε και να το συγκρίνετε με το προηγούμενο ,για να αντιληφθείτε τι έχει υπογραφεί από τον Υπουργό Οικονομικών χωρίς την έγκριση και την άδεια της Βουλής.
Και βέβαια έχουμε αυτή τη στιγμή μια διαρκή αγωνία να πάρουμε τις δόσεις που δεν θέλαμε πριν από δυο μήνες.
Και ενώ έχουμε συνάψει μια επιτυχή – υποτίθεται – συμφωνία, δεν υπάρχει καμία απάντηση στη συμφωνία αυτή για τις χρηματοδοτικές ανάγκες μέχρι τον Απρίλιο και τον Απρίλιο, αν υπάρξει εξειδίκευση και συμφωνία επί των λεπτομερειών και εάν υπάρχει αξιολόγηση. Αλλιώς θα έχουμε το άλλο τέρμινο που είναι ο Ιούνιος, τα τέλη Ιουνίου.
Δηλαδή τι κάνουμε αυτή τη στιγμή; Στην πραγματικότητα έχουμε αφήσει τη χώρα βαθιά στο μνημόνιο ΙΙ, ενώ θα βγαίναμε στις 28 Φεβρουαρίου και προετοιμαζόμαστε για μετά την 1η Ιουλίου να μπούμε ακόμη πιο βαθιά και για αδιευκρίνιστο χρονικό διάστημα στο μνημόνιο ΙΙΙ. Και δήθεν η κυβέρνηση προτείνει τις δικές της μεταρρυθμιστικές ιδέες, πολλές φορές καθ’ υπαγόρευση, ή αγγίζοντας τα όρια του γραφικού, όταν προτείνει καλωδιωμένους καταδότες μικρομεσαίων φοροφυγάδων, ή λίστα με τα τυχερά παιχνίδια που ο κ. Τσίπρας με πάθος είχε καταγγείλει ως επικεφαλής της αντιπολίτευσης.
Και φυσικά ούτε κουβέντα όλες αυτές τις εβδομάδες για το χρέος. Πού είναι η συζήτηση για το χρέος; Μα, από τη συζήτηση για το χρέος εξαρτάται ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος. Και η απάντηση στο ερώτημα αν η χώρα μπορεί να έχει στρατηγική εξόδου από το μνημόνιο ή όχι. Καμία κουβέντα.
Παίρνει πρωτοβουλίες η Πρόεδρος της Βουλής στο πλαίσιο ποιας κυβερνητικής πολιτικής; Κυβερνητική πολιτική δεν υπάρχει σε σχέση με το χρέος.
Και βέβαια όλο αυτό μεταφέρεται πια σε μια διαμάχη γύρω από το ποιος έχει την αρμοδιότητα, δηλαδή την εξουσία και την δύναμη να αποσαφηνίζει τη δημιουργική ασάφεια των διατυπώσεων της 20ης Φεβρουαρίου.
Μα, ποιος έχει τη δύναμη να αποσαφηνίζει τα ασαφή; Αυτός που έχει τα λεφτά στα χέρια και αυτός από τον οποίο περιμένεις να σου καλύψει τις ταμειακές ανάγκες, ώστε να μην έχεις πιστωτικό γεγονός. Και έτσι φτάνουμε σε ανταρτοπόλεμο μονομερών κινήσεων, όπως συμβαίνει με τα νομοσχέδια που εισάγονται και μάλιστα τώρα πλέον και με την διαδικασία του κατεπείγοντος, όπως βλέπουμε να συμβαίνει με το νομοσχέδιο των 100 δόσεων.
Εμείς, κυρίες και κύριοι βουλευτές ,θα ψηφίσουμε και το νομοσχέδιο που εισάγεται τώρα για συζήτηση και το νομοσχέδιο για τις 100 δόσεις παρ’ ότι είναι πολύ σημαντικό να θυμηθούμε ότι υπάρχει ψηφισμένη ρύθμιση για τις 100 δόσεις, η οποία προβλέπει και πλήρη διαγραφή προστίμων και προσαυξήσεων σε όσους τη χρησιμοποιούν μέχρι 30 Μαρτίου. Θα ψηφίσουμε και τη διάταξη για τους πλειστηριασμούς, παρ’ ότι πλειστηριασμοί δεν γίνονται από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, αλλά θα σας πω το εξής. Πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας δεν γίνονται από το τραπεζικό σύστημα. Γίνονται από το δημόσιο.
Ακούστε και κρατήστε αυτό που θα σας πω. Εμείς, κυρίες και κύριοι βουλευτές, ψηφίζουμε τις διατάξεις αυτές, αλλά δεν πρόκειται να τις ξεψηφίσουμε αν έρθει η κυβέρνηση κάποια στιγμή υπό την πίεση των εταίρων να ζητήσει από τη Βουλή να ξεψηφίσει τις διατάξεις αυτές.
Αρκεί να θυμηθείτε εσείς και να χρησιμοποιήσετε το γεγονός ότι το ολοκληρωμένο σχέδιο για θέματα αντιμετώπισης της φτώχειας που παρουσίασε ο κ. Κεγκέρογλου έχει συμφωνηθεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό είναι μια ουσιαστική και σοβαρή απάντηση στην ένστασή τους" δεν το έχετε θέσει υπόψη μας". Γιατί αυτό που εμείς είχαμε συμφωνήσει ήταν πολύ πιο ολοκληρωμένο και φιλόδοξο και είχε πολύ μεγαλύτερο δημοσιονομικό κόστος από το νομοσχέδιο που τώρα εισάγεται.
Και βεβαίως και τις 100 δόσεις εμείς τις ψηφίσαμε και αρνηθήκαμε να μεταβάλλουμε τη ρύθμιση αυτή. Απορώ ,δεν αρκεί η εφαρμογή αυτής της ρύθμισης; Πρέπει να πάμε σε 10ήμερο φορολογικών εκπτώσεων, σε νόμο που θα ισχύσει 10 μέρες μόνο για να επωφεληθούν ποιοι; Οι μεγάλοι οφειλέτες που έχουν λογιστική ετοιμότητα να αξιοποιήσουν μια έκτακτη διάταξη, ένα νόμο -μέτρο που ισχύει για 10 μέρες;
Θα κάνουμε απολογισμό του ποιός και πώς θα επωφεληθεί από την εφαρμογή αυτής της περίεργης διάταξης, της 10ήμερης αμνήστευσης προστίμων και προσαυξήσεων, χωρίς όριο οφειλής. Δηλαδή για τους μεγάλους πρωτίστως οφειλέτες του ελληνικού δημοσίου.
Και βέβαια θα δούμε εσείς πόσα θα χαρίσετε με το νομοσχέδιο αυτό τώρα. Κρατήστε λογαριασμό.
Και στο μεταξύ το κράτος κυβερνιέται; Η κοινωνία νιώθει ασφάλεια; Υπάρχει γραμμή της κυβέρνησης για το μεταναστευτικό, υπάρχει γραμμή σε σχέση με την κατάληψη της Νομικής, σε σχέση με τη βία στο κέντρο των πόλεων; Σε σχέση με τις επιθέσεις στα γραφεία κομμάτων, όπως χθες που έγινε νέα εγκληματική επίθεση σε βάρος των γραφείων του ΠΑΣΟΚ;
Υπάρχει πολιτική για την παιδεία; Υπάρχει αξιοκρατική αντίληψη; Μοντέλο; Υπάρχει πολιτική για τις επαναπροσλήψεις και γενικότερα για την ανασυγκρότηση της δημόσιας διοίκησης; Δεν υπάρχει δυστυχώς τίποτα.
Υπάρχει μια απεγνωσμένη προσπάθεια, την άκουσα και προηγουμένως, να παρουσιαστούν τώρα θεωρίες διεθνούς συνωμοσίας εναντίον της κυβέρνησης.
Υπάρχει ο εξωτερικός εχθρός. Εξωτερικός εχθρός είναι όλη η διεθνής κοινότητα, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, η Γερμανία, οι χριστιανοδημοκράτες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και οι σοσιαλδημοκράτες του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος;
Ο κ. Ντράγκι; Ποιοι είναι οι εξωτερικοί εχθροί; Και ταυτόχρονα για όλα φταίει η προηγούμενη κυβέρνησης και η προ-προηγούμενη κυβέρνηση, ο εσωτερικός εχθρός. Γιατί, λέει, το μνημόνιο προκάλεσε την κρίση συμπεριλαμβανομένης και της ανθρωπιστικής. Η εντύπωσή μου είναι ότι η κρίση που ήταν πολύ βαθιά, προκάλεσε το μνημόνιο και μόνο εάν βιώναμε την κρίση της ασύντακτης χρεοκοπίας θα καταλαβαίναμε τι ήταν αυτό που γλίτωσε η χώρα.
Ναι, κυρίες και κύριοι βουλευτές, χάρη σε αυτά που κάναμε με τεράστιο κόστος δεν ζήσαμε τη βαθιά ανθρωπιστική κρίση της ασύντακτης χρεοκοπίας και εύχομαι και ελπίζω να μην τη ζήσουμε τώρα, γιατί τώρα θα είναι η κρίση της ασύντακτης χρεοκοπίας πάνω από τις θυσίες τις οποίες υπέστη ο ελληνικός λαός για να γλιτώσει την κρίση αυτή.
Και έχουμε την εσχάτη καταφυγή, την πολιτική διαπραγμάτευση. Πιστεύετε ότι εμείς κάναμε άλλου τύπου διαπραγμάτευση; Στη μία και μόνη συνάντηση που είχα με τον κ. Τσίπρα, του είπα ότι πρέπει να ζητήσει μια τέτοια συνάντηση κορυφής, όπως έχουμε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Όλα τα μεγάλα βήματα μεταξύ των οποίων κορυφαίο είναι το βήμα που αφορούσε το κούρεμα του χρέους και τη ριζική αναδιάρθρωσή του, είναι προϊόν παρόμοιων συσκέψεων και έχω μεγάλη εμπειρία από παρόμοιες συσκέψεις.
Παρόμοια σύσκεψη όμως ,να θυμάστε, ότι ήταν και η συνάντηση των Κανών και μάλιστα όχι 5μερής, 6μερής με τη συμμετοχή και του ΔΝΤ, με δυο συμμετέχοντες η κάθε πλευρά. Σημασία δεν έχει να πετύχεις το διαδικαστικό τύπο μιας συνάντησης υψηλού επιπέδου, αλλά να ξέρεις τι θες να πεις, να έχεις προετοιμάσει τη συνάντηση, να έχεις πολιτικά και τεχνικά επιχειρήματα και να τα κάνεις τα πράγματα με τη σωστή σειρά.
Έχετε αντιληφθεί ότι είναι αναποτελεσματικό πρώτα να κάνεις μια συνάντηση με την παρουσία άλλων και μετά μια συνάντηση με την κυρία Μέρκελ; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι η σωστή σειρά των πραγμάτων θα ήταν πρώτα να γίνει μια διμερή συνάντηση με τη Γερμανίδα Καγκελάριο και μετά με μια 5μερής με τη συμμετοχή και του Γάλλου Προέδρου και των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Τι νομίζετε ότι θα γίνει αύριο; Αυτό που θα γίνει είναι "πάρα πολύ ωραία θέλουμε την Ελλάδα στο ευρώ, θέλουμε να βοηθήσουμε. Ολοκληρώστε την τεχνική αξιολόγηση των θεσμών και πάτε να συζητήσετε στο Eurogroup που είναι το θεσμικά αρμόδιο όργανο".
Και φυσικά η πολιτική μας βούληση θα πούνε, όπως λένε πάντα, είναι η καλύτερη. Αλλά χωρίς ολοκληρωμένο σχέδιο τι πας να κάνεις; Πας να κερδίσεις μια εβδομάδα. Από εβδομάδα σ’ εβδομάδα. Και ούτως ή άλλως, αυτή τη στιγμή οι εκκρεμείς δόσεις είναι δόσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που έχει τις δικές του διαδικασίες και δε μετέχει καν στην αυριανή συνάντηση, τη λεγόμενη πενταμερή.
Αντ’ αυτού τι βλέπουμε; Ποιά είναι η πολιτική προετοιμασία; Η εθνικιστική έξαρση, ο άγαρμπος αντιγερμανισμός, η προετοιμασία της παρέλασης, οι προσωπικές επιθέσεις κατά Ευρωπαίων πολιτικών, η ανάμιξη ακόμη και του ιστορικά δίκαιου και ηθικά εξαιρετικά σημαντικού ζητήματος των γερμανικών επανορθώσεων.
Το ναρκισσιστικό φεστιβάλ του κ. Βαρουφάκη έχει διασύρει και αποδυναμώσει τη χώρα και αυτά που ακούω για τους διεθνείς συσχετισμούς και το γεωπολιτικό ορίζοντα, φοβούμαι ότι είναι ψευδαισθήσεις. Αποδίδετε στις ΗΠΑ, στη Ρωσία, στην Κίνα, ιδιότητες και σχεδιασμούς που δεν έχουν και δε θέλουν να έχουν σε σχέση με την Ελλάδα, ερήμην της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και φυσικά ερήμην του ΝΑΤΟ.
Στην αρχή είχατε ενθουσιαστεί με τη γαλλική κυβέρνηση, την ιταλική κυβέρνηση, άλλες συναντήσεις περιφερειακού χαρακτήρα. Αποτέλεσμα μηδέν. Απλώς σέρνεται η χώρα από μέρα σε μέρα, από εβδομάδα σ’ εβδομάδα.
Τελειώνω με το κεντρικό ερώτημα: Υπάρχει στρατηγική; Άκουσα προηγουμένως τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, να επιχειρεί να παρουσιάσει μια στρατηγική. Ποια είναι η στρατηγική αυτή άραγε; Για να την πούμε απλά. Είναι η στρατηγική της ρήξης; Είναι η στρατηγική του έντιμου συμβιβασμού ,όπως είπε ο κ. Τσίπρας στον ΟΟΣΑ ,πριν από λίγες μέρες; Τι σημαίνει «έντιμος συμβιβασμός»;
Τι μας λένε οι εταίροι; Λένε ότι με βάση τη δική μας αντίληψη, νεοφιλελεύθερη, κρατούσα στην Ευρώπη, θέλουμε η Ελλάδα να κάνει βήματα ώστε να καταστεί δημοσιονομικά αυτοδύναμη, να επανέλθει στις αγορές, να είναι παραγωγική και ανταγωνιστική με το δικό τους μοντέλο.
Εμείς όταν λέμε έντιμο συμβιβασμό τι εννοούμε; Να πάρουμε και νέο δάνειο, δηλαδή και νέο μνημόνιο για να παραμείνουμε εκτός αγορών, εξαρτημένοι από τους εταίρους; Αυτός είναι ο έντιμος συμβιβασμός; Ενώ το προηγούμενο σχέδιο που ακυρώσατε ήταν να βγούμε μέχρι 28/2 από το μνημόνιο και να κάνουμε ένα σημαντικό βήμα προς την προληπτική πιστωτική γραμμή.
Έντιμος συμβιβασμός είναι η παράταση της παραμονής της Ελλάδας σ’ εξάρτηση, εποπτεία, περιθώριο και αναπνευστικό σωλήνα των δανείων των εταίρων μας; Γιατί δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα, δημοσιονομικά κυρίαρχο στο μέρες μας είναι το κράτος που δανείζεται με καλά επιτόκια από τις αγορές.
Πείτε μου για ποια από τις δυο στρατηγικές, της ρήξης ή του έντιμου συμβιβασμού υπάρχει νομιμοποίηση και εσωτερικός συσχετισμός στη Βουλή των Ελλήνων; Για καμιά.
Προσέξτε τι έχει συμβεί μέσα σε διάστημα λιγότερο από δυο μήνες: Η φαινομενικά πανίσχυρη κυβέρνηση που συγκεντρώνει την αποδοχή ή έστω την ανοχή της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινής γνώμης στις δημοσκοπήσεις, έχει υποστεί τον απόλυτο στρατηγικό εγκλωβισμό. Δε μπορεί να πάει ούτε μπρος ούτε πίσω. Ούτε στη ρήξη ούτε στο συμβιβασμό.
Έχει περιέλθει μόνη της λόγω λαθών και αντιφάσεων, σε κρίση νομιμοποίησης.
Δεν έχετε κοινωνική εντολή ρήξης και δεν έχετε κοινοβουλευτική πλειοψηφία που να στηρίζει τη στροφή στην υπευθυνότητα. Δε μπορείτε να κάνετε τίποτα. Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Είστε καταδικασμένοι ν’ αντιφάσκετε, να σέρνεστε, ν’ αυτοαναιρείστε και να υπεκφεύγετε.
Το παιχνίδι είναι απλώς ένα παιχνίδι μετακύλησης ευθυνών για μια καταστροφή που έχει καταστεί αναπόφευκτη. Θα φταίνε οι ξένοι, θα φταίνε οι προηγούμενοι.
Προσπαθείτε να διαμορφώσετε μια κοινή γνώμη χαμηλών προσδοκιών. Πρέπει να είμαστε ευτυχείς που δεν επήλθε η καταστροφή της χώρας τις πρώτες 50 ημέρες λένε τα non papers της κυβέρνησης.
Πρέπει να είμαστε ευτυχείς που έχουμε λεφτά για μισθούς και συντάξεις.
Όμως κυρίες και κύριοι Βουλευτές, παίζετε εν ου παικτοίς, με τις σάρκες της χώρας και με το πιστωτικό γεγονός. Ο κ. Φίλης ήταν εύγλωττος προηγουμένως, μίλησε ευθέως για πιστωτικό γεγονός εάν η χώρα βρεθεί σε παρόμοιο δίλημμα.
Θα προτιμήσει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις έναντι των πολιτών, όχι εσωτερική παύση πληρωμών, με οποιοδήποτε τίμημα. Αυτή είναι η εξωτερική παύση πληρωμών. Δεν υπάρχει άλλο.
Όλο το στρατήγημά σας είναι η εκτίμηση ότι οι Ευρωπαίοι δε θέλουν grexit. Σωστό. Και λόγω των ευρύτερων αρνητικών επιπτώσεων στην Ευρωζώνη και λόγω γεωπολιτικών συνθηκών. Συμφωνώ.
Αλλά υπάρχουν και ατυχήματα, υπάρχουν και μη ορθολογικές συμπεριφορές και εν πάση περιπτώσει, η μη έξοδος που είναι η σωστή πολιτική δεν πρέπει να οδηγεί σε υποβάθμιση και περιθωριοποίηση μέσα στο ευρώ ώστε αυτό να γίνει αντιπαθές και επαχθές για την πλειοψηφία της ελληνική κοινωνίας.
Το αδιέξοδο είναι λοιπόν προφανές και η δραχμολογία και δραχμολαγνεία, εξαιρετικά επικίνδυνα. Γιατί, ακούστε κι αυτό: Μια χώρα σε δραχμή με υποβαθμισμένες όλες τις αξίες, θα εξακολουθεί να χρωστά σε ευρώ.
Ποιο είναι λοιπόν το σχέδιο τώρα; Το φλερτ με την ιδέα των εκλογών ή του δημοψηφίσματος. Το έκανε κι αυτό ο κ. Βαρουφάκης κατ’ επανάληψη.
Αλλά δημοψήφισμα, είναι η επανάληψη των Καννών , γιατί όπως και να το πεις, είναι νομισματικού χαρακτήρα. Το δε δημοσιονομικό δημοψήφισμα στο οποίο αναφέρθηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, δημοψήφισμα για δημοσιονομικά μέτρα, απαγορεύεται συνταγματικά.
Μένουν οι εκλογές. Οι εκλογές είναι μια πιθανότητα ισχυρή. Εκλογές που διεκδικείτε προφανώς νίκη με καθαρή εντολή. Καθαρή εντολή σημαίνει εκλογές ωμής αλήθειας και ιστορικών διλημμάτων, όχι εκλογές δημαγωγίας, πελατειακών τεχνασμάτων και διφορούμενου λόγου. Καθαρές κουβέντες. Ψηφίζει ο ελληνικός λαός την έξοδό του, την καταστροφή του, την υποβάθμισή του ή την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας;
Πρέπει να σας πω ότι τέτοιου είδους σκέψεις δεν οδηγούν σε εκβιασμό των άλλων , αλλά σε αυτοεγκλωβισμό.
Το πρόβλημα είναι πότε αυτές οι απλές αλήθειες θα γίνουν ευρύτερα αντιληπτές. Βλέπετε τις δημοσκοπήσεις. Σας λέω λοιπόν ότι δεν αργεί η στιγμή που θα γίνουν αντιληπτές. Ελπίζω μόνο να προλάβουμε πριν προσκρούσουμε στο αδιέξοδο προς το οποίο δυστυχώς τρέχει η χώρα χωρίς φρένα.
Σας ευχαριστώ.
http://www.evenizelos.gr/
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου