Τα άπλυτα του Τατοΐου

Το Τατόι κάηκε από τη μεγάλη πυρκαγιά του Αυγούστου 2021. Σαράντα δύο χιλιάδες στρέμματα κατεστραμμένα, κτίρια ερειπωμένα. Δύο χρόνια πριν ο κ. Μητσοτάκης είχε αναγγείλει πως η αποκατάσταση των κτημάτων του Τατοΐου, φυσικού περιβάλλοντος και ιστορικών κτιρίων, ήταν μία από τις προτεραιότητες της κυβέρνησής του. Εβαλε τέλος σε μια μακρά περίοδο όπου τα κτήματα των πρώην βασιλέων αντιμετωπίζονταν σαν τον πύργο του κόμη Δράκουλα. Οποιος αποφάσιζε να ασχοληθεί μαζί του κινδύνευε να του ρουφήξουν το δημοκρατικό του αίμα οι βρικόλακες της Βασιλείας. Τότε φύτρωσαν στη φαιά ουσία πολλών προοδευτικών τα ζιζάνια της συνωμοσίας. Θέλει να φτιάξει το Τατόι για να επαναφέρει το παλαιό καθεστώς. Ακόμη κι όταν συνάντησε τον Κάρολο της Αγγλίας, όσοι δεν μασάνε με τέτοια είχαν υποψιαστεί

ανταλλαγή των Γλυπτών του Παρθενώνα με την επαναφορά του Κωνσταντίνου στον θρόνο. Αφήστε πια τις ανεμογεννήτριες που υποψιάζομαι ότι περιλαμβάνονται ακόμη και στο σχέδιο ανάπλασης του Εθνικού Αρχαιολογικού. Ολ’ αυτά τα πρόλαβαν οι εμπρηστές της Πεντέλης. Το σχέδιο Τατόι επανήλθε στα μέτρα της χώρας. Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω τι έχει γίνει μέσα σ’ αυτά τα δύο χρόνια για την αποκατάσταση των καταστροφών. Εκείνο που έμαθα είναι ότι οι «τάφοι» –είναι βασιλικοί, αλλά ποιος τολμάει να προφέρει τέτοια λέξη– απολάμβαναν την εγκατάλειψη της αιωνιότητας.

Ωσπου ήρθε εκείνη η μέρα που η οικογένεια ενός ιδιώτη αποφάσισε ότι αυτός θα ταφεί εκεί, δίπλα στους προγόνους του. Και μάλιστα η οικογένεια θεώρησε πρέπον να προσκαλέσει και διάφορους συγγενείς του αποβιώσαντος οι οποίοι δεν είναι απλοί ιδιώτες. Ολα τα ’χαμε, ο Φίλιππος της Ισπανίας μας έλειπε. Καμένοι κορμοί πάνω στα μνήματα, σπασμένος ο σταυρός της πριγκίπισσας Αλεξάνδρας, λασπουριά για την πρόσβαση στον λόφο. Γραφική λεπτομέρεια: δεν υπάρχουν τουαλέτες πουθενά στον χώρο. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη κάποια δέντρα. Και ευτυχώς είμαστε Ελληνες. Και μπορούμε να κάνουμε μέσα σε τρεις ημέρες όσα δεν κάναμε σε δύο χρόνια. Εξάλλου έχουμε επιτέλους ένα κίνητρο. Να μη γίνουμε ρεζίλι διεθνώς, διότι η παρουσία είκοσι εστεμμένων στην κηδεία μάλλον δεν θα περάσει απαρατήρητη. Αδιαφορούμε για το χάλι μας. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να μην το δουν οι άλλοι και μας κακοχαρακτηρίσουν.

Μετά την αποτυχημένη απόπειρα ανατροπής της δημοκρατίας στην Αθήνα το 411 π.Χ. ο ρήτωρ Αντιφών, ο οποίος πρωταγωνίστησε, καταδικάστηκε να πιει το κώνειο. Οι απόγονοί του ατιμάστηκαν μέχρι τρίτη γενιά, το δε σπίτι του και το κτήμα του θεωρήθηκε μιασμένο. Κάπως έτσι αντιμετωπίστηκαν και τα κτήματα του Τατοΐου, ως μιάσματα της δημοκρατίας. Κι εδώ δεν αναφέρομαι ούτε στις δυνατότητες τουριστικής αξιοποίησης, ούτε στις εντυπώσεις. Ενδιαφέρει η αρρωστημένη σχέση με τη δική μας Ιστορία.

https://www.kathimerini.gr/opinion/562227844/ta-aplyta-toy-tato-oy/