Τα παιδιά που γίνονται είδηση

Πού πάνε τα κακοποιηµένα παιδιά όταν παύουν να είναι είδηση στην τηλεόραση και σχόλιο στα κοινωνικά δίκτυα; Αν το σκεφτούμε λίγο, είναι σοκ πάνω στο σοκ: το πώς μας σοκάρει μια είδηση και με πόση σοκαριστική ευκολία αμέσως μετά τη διαγράφουμε από τη μνήμη μας.

Βεβαίως, πάντοτε κάπως έτσι γινόταν, απλώς σήμερα, με όλο τον θόρυβο που ξεσηκώνεται, κυρίως εξαιτίας της τηλεόρασης και των κοινωνικών μέσων, η σιωπή που ακολουθεί είναι απότομη και εκκωφαντική.
Το τέλος του 2022 μονοπωλήθηκε από ιστορίες εξαιρετικά δυσάρεστες που αφορούσαν κακοποιημένα παιδιά και ανηλίκους. Υπήρξαν μέρες που ήταν σαν να μη γίνεται άλλη συζήτηση παρά μόνον για τη «12χρονη από τον Κολωνό», για την «Κιβωτό», για τον «15χρονο από το Ιλιον». Αν πάμε λίγο πιο πίσω, θα φτάσουμε στην απερίγραπτη υπόθεση με τα τρία νεκρά παιδιά της Πάτρας. Το κακοποιημένο παιδί (ή έφηβος), ο βιασμένος ανήλικος, το παιδί που εμπορεύονται προαγωγοί, τα παιδιά που βιάζουν έναν συνομήλικό τους καταγράφοντας μάλιστα τη σκηνή στο κινητό τους για να τη διανείμουν μετά, όλο καμάρι, στους συμμαθητές τους.

Κοινώς, η επικαιρότητα κατακυριαρχείται από το παιδί, το ανήλικο άτομο, και τη σχέση του με τη βία: την υφίσταται (κυρίως) αλλά και την ασκεί το ίδιο. Και την καταγράφει, την αναπαράγει.

Με το που γίνεται είδηση κάτι τέτοιο, μοιάζει σαν να μην υπάρχει άλλη συζήτηση από αυτήν. Λέω «μοιάζει» επίτηδες: η γενική αυτή αίσθηση είναι μάλλον απατηλή. Η συζήτηση διακινείται σε ορισμένους κύκλους, το δε «γίνεται χαμός στο φέισμπουκ ή στο τουίτερ» είναι μια διογκωμένη υπερβολή που κρατάει όσο ένα πυροτέχνημα. Οσον δε αφορά την τηλεόραση, «παίζει» την είδηση για όσο τη βολεύει (βλέπε, φέρνει νούμερα τηλεθέασης).

Δεν πρόκειται όμως, μάλλον, για «συζήτηση της κοινωνίας». Πρόκειται για κατανάλωση, για κατάποση. Κατεβαίνουμε στους δρόμους για τους μισθούς και τις συντάξεις αλλά δεν θα κατέβουμε στους δρόμους για να πιέσουμε την πολιτεία για ένα ακόμα παιδί που κακοποιήθηκε σεξουαλικά, για να πιέσουμε ώστε να σκύψει πάνω από ένα πρόβλημα που είναι πάρα πολύ σοβαρό και, όπως φαίνεται, επαναλαμβανόμενο σε διάφορες παραλλαγές.

Ποτέ άλλοτε δεν ακούγονταν πιο ηχηρά τέτοιες υποθέσεις παιδικής κακοποίησης όσο σήμερα. Αυτό οφείλουμε να το πούμε. Από την άλλη όμως, το σοκ διαδέχεται πολύ γρήγορα μια ανησυχητική λήθη.

Το ερώτημα το βασικό είναι: όταν σβήνουν οι κάμερες και η επόμενη ανάρτηση στο Διαδίκτυο θα είναι για κάτι άσχετο, τα παιδιά αυτά, τι απογίνονται; Πού βρίσκεται και, κυρίως, σε τι κατάσταση βρίσκεται, η 12χρονη από τον Κολωνό, για παράδειγμα; Οταν όλα τα μέσα σιωπούν, η πολιτεία, οι Αρχές, συνεχίζουν να επιτελούν το καθήκον τους ή χαλαρώνουν ακόμα μία φορά;

https://www.kathimerini.gr/opinion/562216420/ta-paidia-poy-ginontai-eidisi/