Του Θανάση Σκαμνάκη
Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος, …ευτυχισμένος ο καινούργιος κόσμος!.. Ο γενναίος νέος κόσμος, που δεν προλάβαμε να πούμε δυο λόγια γι’ αυτόν κι ήρθε να ξεπεράσει τις προβλέψεις.
Η δολοφονία του Σουλεϊμανί στη Βαγδάτη, εκτέλεση την ονόμασαν τα ελληνικά κανάλια, είναι η εκκωφαντική έναρξη και όχι η λήξη, της νέας περιόδου. Ο Ιρανός υποστράτηγος είναι ο βασικός συντελεστής μιας μεγάλης ήττας της αμερικάνικης πολιτικής, δηλ. τη συγκρότηση αντιαμερικανικής κυβέρνησης στο Ιράκ, καθώς και άλλων λιγότερο εκκωφαντικών, αλλά εξ ίσου σοβαρών. Και οι ΗΠΑ αυτά δεν τα συγχωρούν.
Καλά τον γιορτάσαμε το Χριστούλη, τώρα είναι ο καιρός να τον καταβροχθίσουμε, όχι σε συμβολικά τραπέζια, αλλά στο έδαφος της γεωπολιτικής πραγματικότητας, καθώς όλοι καταλαβαίνουν πως δεν είναι μόνο ο Ιρανός υποστράτηγος ο στόχος, ο στόχος είμαστε εμείς όλοι, ύποπτοι και ανύποπτοι.
Οι σύγχρονοι Αλ Καπόνε δεν είναι οι γκάνγκστερς που δρουν στο περιθώριο, ασκώντας ισχυρή επιρροή στα κέντρα εξουσίας. Αυτός είναι ο ορισμός του γκανγκστερισμού της προηγούμενης “ειδυλλιακής” εποχής. Τώρα εδρεύουν στο Λευκό Οίκο, στο Πεντάγωνο, στις Υπηρεσίες, στις Πρεσβείες, στις κυβερνήσεις. Τους συνηθίσαμε, τους φοβηθήκαμε, τους ανεχτήκαμε, τους συμπεριφερόμαστε σαν τον Καραγκιόζη, άστους να μας δέρνουν, θα ιδρώσουν, θα αρρωστήσουν, θα πεθάνουν…
Εν τω μεταξύ πεθαίνουμε εμείς.
Η δολοφονία του στρατηγού δεν είναι ένα ακόμα χτύπημα. Είναι μια σκάλα, ή πολλές σκάλες πάνω. Είναι το πέρασμα από ένα κατώφλι σε μια άλλη κατάσταση. Με πολλές συνέπειες για όλους.
Εκείνες τις ώρες οι Έλληνες κυβερνώντες χαριεντίζονταν στην Αθήνα με τον έτερο Καπαδόκη των φόνων, τον Νετανιάχου για έναν αγωγό παγίδα!..
Και τις επόμενες ώρες και ημέρες ετοιμάζονται για μια ακόμη επίσκεψη στην Ουάσιγκτον, ευελπιστώντας πως θα εξασφαλίσουν την αμερικανική εύνοια και τα προνόμια που νομίζουν πως συνεπάγεται. Πάνω σε αυτή την αντίληψη και γραμμή κινήθηκε τα προηγούμενα χρόνια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ούτως ώστε να μετατρέψει την ελληνική επικράτεια στο πιο ξέφραγο αμπέλι της αμερικάνικης επικυριαρχίας. Βάση για την εκπόνηση και εκκίνηση σχεδίων εναντίον όλης της περιοχής, και κυρίως εναντίον πληθυσμών και χωρών της Μέσης Ανατολής. Ποτέ άλλοτε, λένε εκείνοι που γνωρίζουν καλά και από μέσα, η αμερικάνικη παρουσία και κυριαρχία δεν ήταν τόσο έντονη και τόσο εκτεταμένη στις μηχανισμούς και τις υπηρεσίες της ελληνικής ζωής. Ο Τζέφρυ Πάϊατ, ο καθοδηγητής του ακροδεξιού πραξικοπήματος στην Ουκρανία, είναι ο αντίστοιχος στρατηγός Βαν Φλήτ του εμφυλίου: στρατηγέ ιδού ο στρατός σας.
Με πρόσχημα την εξισορρόπηση της γερμανικής καταθλιπτικής οικονομικής κυριαρχίας στην Ελλάδα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εκχώρησε συστηματικά και με συνέπεια, που δεν παραπέμπει ούτε σε άγνοια, ούτε σε απειρία, ούτε σε αφέλεια, στην αμερικάνικη κυριαρχία κρίσιμους τομείς της εθνικής πολιτικής. Με πρόσχημα τα οικόπεδα της Μεσογείου εκχώρησε στις αμερικάνικες και λοιπές πολυεθνικές την κυριαρχία στις θάλασσες, οργάνωσε και υλοποίησε την δημιουργία του φονικού άξονα Ισραήλ, Αιγύπτου, Κύπρου, Ελλάδας, υπό την αμερικανική επίβλεψη. Προσχώρησε στο στρατόπεδο των σφαγέων και ανέτρεψε την φιλοαραβική και φιλοπαλαιστινιακή πορεία, έστω και με τις γνωστές αμφισημίες, που ακολούθησαν όλες σχεδόν (με εξαίρεση το Σημίτη και το Γιωργάκη, αλλά όχι μέχρι του σημείου που έφτασε ο Τσίπρας) οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 1974 και μετά.
Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που συνεχίζει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, έχει ως επιχείρημα την αμερικάνικη υποστήριξη για να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις της εποχής και της περιοχής. Ποντάρουν στην αντιπαράθεση της τουρκικής κυβέρνησης με την αμερικάνικη, διεκδικώντας να ανατεθεί σε “εμάς” ο ρόλος του εντεταλμένου, και γιατί όχι χωροφύλακα, στην περιοχή. Με βάση αυτή τη σχέση θερμοκέφαλοι πολιτικοί, οικονομικοί και στρατιωτικοί κύκλοι φαντάζονται και σχεδιάζουν πολεμικές αναμετρήσεις με την Τουρκία στο Αιγαίο οι οποίες θα έχουν αμερικάνικες πλάτες και θα αποφέρουν ελληνική κυριαρχία στην περιοχή, εκμεταλλευόμενοι τις αντίστοιχες διαθέσεις που εκδηλώνουν τα κυρίαρχα τμήματα και στην Τουρκία.
Το εθνικιστικό έδαφος που καλλιεργήθηκε τα προηγούμενα χρόνια, τα συλλαλητήρια εναντίον της συμφωνίας των Πρεσπών (όχι εναντίον της παράδοσης της Βόρειας Μακεδονία – και της Ελλάδας με άλλον τρόπο- στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, κατόπιν αμερικανικού και νατοϊκού σχεδίου, αλλά στη βάση της σοβινιστικής διεκδίκησης απέναντι σε έναν ανίσχυρο γείτονα), έστρωσαν έδαφος για να αναπτυχθεί μια επιθετική στρατηγική αντίληψη και αντίστοιχη συνείδηση σε τμήματα του πληθυσμού.
Τώρα θριαμβολογούν τα μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένης και της εφημερίδας που καθημερινά υποστηρίζει το ΣΥΡΙΖΑ, για τα όπλα που είναι διατεθειμένες οι ΗΠΑ να πουλήσουν στην Ελλάδα, υποθηκεύοντας για μια ακόμα φορά το μέλλον της χώρας (και στρατιωτικά και οικονομικά, σαν να έχουμε φύγει και ξεχάσει την κρίση), ενώ τα αρνούνται στην Τουρκία. Παρακολουθούν με ενθουσιασμό τις επιδείξεις των νέων ντρόουνς που κάνει ο Πάϊατ στη Λάρισα και τσοντάρουν για την αγορά F– 35.
Ξεχνάνε άραγε, ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι έγινε το 1922 όταν εκτυλίχθηκε ένα παρόμοιο σχέδιο στην Μικρά Ασία, τι απέγινε όταν οι σύμμαχοι αφού έκαναν την πολιτική δουλειά τους, εγκατέλειψαν (συνεπικουρούμενοι από την στάση της ελληνικής πολιτικής και αστικής ηγεσίας) τον ελληνικό στρατό και πληθυσμό οδηγώντας σε τραγωδία;
Ξεχνάνε άραγε, ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν πως εγκατέλειψαν την Κύπρο το 1974;
Ξεχνάνε άραγε ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι έγινε λίγους μόλις μήνες πριν, όταν οι αμερικάνοι εγκατέλειψαν τους συμμάχους τους Κούρδους στα χέρια της τουρκικής πολεμικής δύναμης;
Ξεχνάνε άραγε ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι η Τουρκία είναι μια χώρα με οχταπλάσιο πληθυσμό, με δεκαπλάσιο ΑΕΠ, με πολλαπλάσιο στρατό και με μεγάλη ενδοχώρα; Ή φαντάζονται πως θα γίνει μια σύντομη εμπλοκή στην περιοχή και μετά θα σπεύσουν οι πυροσβεστικές δυνάμεις να σβήσουν τη φωτιά ή μέσω Χάγης ή μέσω διαμεσολαβητών; Οπότε θα βρεθεί η Ελλάδα έρμαιο στις διαθέσεις αυτών των μεσολαβητών, χωρίς μέσα προστασίας;
Ξεχνάνε και κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, πως τα πετρέλαια και το αέριο που παζαρεύουν στη Μεσόγειο είναι εμπόριο πολυεθνικών οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με εθνικά συμφέροντα, και κυρίως με συμφέροντα του λαού.
Πουλάνε, πετρέλαια, αέρια, εδάφη, λαούς, ανθρώπους για μερίδια στο κέρδος. Η αστική τάξη (και η ελληνική, όπως και η τουρκική) νοιάζεται, όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν, μόνο γι’ αυτά. Όσο τα αδιέξοδα του καπιταλισμού μεγαλώνουν τόσο πιο κυνική, αδυσώπητη και τερατώδης γίνεται η συμπεριφορά της.
Να λοιπόν που τα λεγόμενα εθνικά ζητήματα εξελίσσονται και εμπλέκονται με τις συγκλονιστικές καταστάσεις οι οποίες διαμορφώνονται στην περιοχή.
Προσοχή, η Ελλάδα με όλους αυτούς τους πολιτικούς χειρισμούς, της προηγούμενης και της τωρινής κυβέρνησης γίνεται μέρος του προβλήματος της περιοχής και απειλείται άμεσα.
Είναι ανάγκη αποκάλυψης και αποτροπής των πολλαπλών σχεδίων, εντός και εκτός ελληνικών συνόρων. Είναι ζωτική ανάγκη η ενεργοποίηση της μόνης δύναμης που είναι ικανή να αλλάξει τους σχεδιασμούς, του λαϊκού παράγοντα. Φτάνουμε στο κρίσιμο σημείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου