Δεξιά σκληρή και περήφανη

Αγγελική Σπανού

«Η δεξιά δεν θα ξανασκύψει το κεφάλι» είπε κοιτάζοντας την κάμερα ένας χαρούμενος οπαδός του Φρανουσά Φιγιόν που σάρωσε στις εσωκομματικές εκλογές των Ρεπουμπλικανών της Γαλλίας.

Αυτή (η αποενοχοποίηση της αναχρονιστικής δεξιάς) είναι η πρώτη νίκη της Μαρίν Λεπέν που, εκτός μεγάλου απροόπτου, θα αντιμετωπίσει στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του Μαίου τον για πέντε χρόνια πρωθυπουργό επί προεδρίας Σαρκοζί.

Προοδευτικοί πολίτες θα αναγκαστούν να ψηφίσουν έναν υποψήφιο πρόεδρο ο οποίος έχει αρνητική άποψη για τις αμβλώσεις, καταψήφισε τον «γάμο για όλους», ούτε το συζητά για υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, ενώ απείχε από ψηφοφορία νομοσχεδίου για την ισότητα των φύλων.

Είναι περήφανος εκπρόσωπος της καθολικής δεξιάς, υπόσχεται να υπερασπιστεί τις παραδοσιακές αξίες της πατρίδας του και στο τελευταίο debate με τον Αλέν Ζιπέ δήλωσε ότι «δεν ήταν επιλογή μας η πολυπολιτισμικότητα».

Περισσότερη συζήτηση γίνεται για τις θατσερικές καταβολές του, ο ίδιος μιλά για ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό, επειδή έχει στο πρόγραμμά του 500.000 απολύσεις στο Δημόσιο, επέκταση του ωραρίου εργασίας πέραν του ιερού 35ωρου, δραστική περικοπή δημόσιων δαπανών.

Ομως αυτές οι δεσμεύσεις του έκαναν τη διαφορά και τον οδήγησαν στη νίκη ή η προσήλωσή του στην ταυτότητα του έθνους;

Τον βοήθησαν οι αντίπαλοί του: Ο Α. Ζιπέ έχει στο παρελθόν του καταδίκη για σκάνδαλο διαφθοράς και ο μέντοράς του Ν. Σαρκοζί νομικές εκκρεμότητες.

Είναι μια εποχή που δεν ευνοεί καθόλου το βρώμικο παλιό, ενώ αντίθετα ευνοεί τα outsider, όπως ήταν ο ίδιος στην αρχή της κούρσας, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις.

Τον ευνοεί επίσης ο μαρασμός της σοσιαλδημοκρατίας που επί των ημερών Φρανουσά Ολάντ καταρρακώθηκε, ενώ έτσι κι αλλιώς, βρίσκεται σε βαθιά κρίση διεθνώς λόγω διάβρωσης από το νεοφιλελεύθερο δόγμα και απουσίας συγκροτημένης εναλλακτικής πρότασης για την κατάκτηση της ευτυχίας των πολλών.

Σε μια από τις προεκλογικές του ομιλίες δεσμεύτηκε για επαναφορά της σχολικής ποδιάς και για  αναθεώρηση των βιβλίων ιστορίας ώστε να καλλιεργείται  η εθνική αυτοπεποίθηση.

Η γαλλική εκδοχή του «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» φέρνει σε αμηχανία την Μαρίν Λεπέν που σαφώς θα προτιμούσε απέναντί της έναν μετριοπαθέστερο κεντροδεξιό, που δεν θα ήταν, όπως ο Φιγιόν, θαυμαστής του Πούτιν και πρόθυμος να συνεργαστεί με τον Ασαντ στο όνομα του πολέμου κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας.

Στην εποχή του Τραμπ, ο νέος ηγέτης της γαλλικής δεξιάς, πατέρας πέντε παιδιών από έναν (φυσικά) γάμο, έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Αν και βουλευτής Παρισιού φαίνεται πως διεισδύει ταυτόχρονα στον κόσμο των εύπορων που αισθάνονται ασφάλεια με τον νέο συντηρητισμό, και στην επαρχία, στα προάστια, σε υποβαθμισμένες περιοχές, στη βαθιά Γαλλία.

Ως πρωθυπουργός του Σαρκοζί δεν έλαμψε, ως βουλευτής νωρίτερα δεν είχε ξεχωρίσει, αλλά ήρθε η ώρα του να διακριθεί και αυτό αρέσει στη δεξιά πτέρυγα της ΝΔ που βρίσκει επιχειρήματα για να επιβληθεί και να σαρώσει τους «μεσαίους», χωρίς αναστολές και χωρίς περιστροφές.

Ισως φταίνε (και) τα άστρα για τον θρίαμβο Φιγιόν - κάτι θα ξέρει ο Κ. Μητσοτάκης που -όπως ο ίδιος ενημέρωσε μέσω twitter- έχει την ίδια μέρα γενέθλια.

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/deksia-skliri-kai-perifani