Μια εναλλακτική πρόταση εξόδου από την κρίση

Με το τριετές πρόγραμμα προσαρμογής (Γ’ Μνημόνιο) που επιβλήθηκε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ από τους πιστωτές, ακολουθείται ουσιαστικά μια παραλλαγή του ίδιου αποτυχημένου μοντέλου, το οποίο επιδιώκει την αναδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού και την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, αποκλειστικά βάσει των ιδιωτικών επενδύσεων και των εξαγωγών.

Γενικά πρόκειται για μια συμφωνία που εφαρμόζει συγκεκριμένα πλέον την κυρίαρχη, νεοφιλελεύθερη λογική της δημοσιονομικής προσαρμογής (μέσα από τη μείωση του

κράτους, τις ιδιωτικοποιήσεις κτλ.), της εσωτερικής υποτίμησης (συνεχείς μειώσεις μισθών, συντάξεων, υποτίμηση αξίας περιουσιακών στοιχείων κτλ.) και της εξωστρεφούς ανάπτυξης (περιμένουμε, μέσω της εφαρμοζόμενης πολιτικής αύξηση της ανταγωνιστικότητας και κατ’ επέκταση άνοδο των εξαγωγών και προσέλκυση νέων επενδύσεων), που συμφωνήθηκε το καλοκαίρι (Γ’ Μνημόνιο), αλλά με μεσομακροπρόθεσμα ευνοϊκότερους όρους για την Ελλάδα προκειμένου να είναι λειτουργική, δηλαδή να επιτρέψει στην οικονομία να ανακάμψει δυνητικά.

Γιατί μπορεί να δέχεται η ηγεσία μας πως μέγιστος εθνικός στόχος είναι η ανάκτηση της εργασίας ώστε η Ελλάδα του 2021 όχι μόνο να είναι μια χώρα που θα έχει αφήσει πίσω της τα μνημόνια, αλλά να είναι μια «κανονική» ευρωπαϊκή χώρα με ποσοστά ανεργίας που δεν θα υπερβαίνουν κατά πολύ τον μέσο ευρωπαϊκό όρο.

Όμως ιδιωτικές επενδύσεις σε παρόμοιο διεθνές κλίμα αβεβαιότητας και χαμηλής κερδοφορίας δεν γίνονται, ενώ αύξηση των εξαγωγών σε συνθήκες επιβράδυνσης ή και ύφεσης της παγκόσμιας οικονομίας, ανταγωνιστικών νομισματικών υποτιμήσεων και προστατευτισμού, είναι αφέλεια να αναμένεται. Πολύ περισσότερο που ο εξαγωγικός τομέας της οικονομίας είναι μικρός για να σηκώσει το βάρος της ανάκαμψης, ενώ οι επιζητούμενες «επενδύσεις υψηλής προστιθέμενης αξίας» δεν γεννάνε απασχόληση που τόσο έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία για να επιβιώσει.

Συνεπώς, μια «δίκαιη, βιώσιμη και δημοκρατική ανάπτυξη», όπως αυτή την οποία στοχοθετεί η κυβέρνηση, δεν μπορεί να έλθει χωρίς την παρέμβαση του δημόσιου τομέα με τις δημόσιες επενδύσεις και τη χρηματοδότηση προγραμμάτων εγγυημένης απασχόλησης σε κοινωφελείς δράσεις που θα τονώσουν τη ζήτηση στην οικονομία επανεντάσσοντας τους ανέργους στην οικονομική δραστηριότητα. Επίσης, ο μέγιστος εθνικός στόχος της απορρόφησης της ανεργίας σε επίπεδα κοντά σε αυτά των λοιπών χωρών-μελών της ΕΕ (10%), σημαίνει τη μοιρασιά του χρόνου εργασίας μέσω της μείωσης του εργάσιμου χρόνου στις 35 ώρες και με την επιδίωξη να εφαρμοστεί πανευρωπαϊκά στο βαθμό που η νέα κρίση θα αυξήσει τα επίπεδα ανεργίας.

Οι προτεραιότητες αυτές στην οικονομική πολιτική για τη δημιουργία απασχόλησης δεν αναιρούν το στόχο της επανεκβιομηχάνισης και μάλιστα στους διεθνώς εμπορεύσιμους τομείς όπως τονίζει η ηγεσία, αλλά υπηρετούν πρωτίστως την έξοδο της οικονομίας από την τρέχουσα ύφεση και πρέπει να υιοθετηθούν σε όλη την ΕΕ για να έχουν πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα και να αποσοβήσουν την κοινωνική διάλυση που οδηγεί πολιτικά και οικονομικά στην ίδια την αποσάθρωση της Ευρώπης.

Παράλληλα με τις προτεραιότητες σε επίπεδο οικονομικής πολιτικής, βασική προτεραιότητα της αριστερής διακυβέρνησης πρέπει να είναι ο εκδημοκρατισμός της κοινωνίας, της οικονομίας και του κράτους με την προώθηση της αυτοοργάνωσης και του ελέγχου των εργαζομένων και των πολιτών σε όλες τις σφαίρες της εργασίας και της δημόσιας ζωής. Εκδημοκρατισμός χωρίς δημόσιο, κοινωνικό και εργατικό έλεγχο δεν μπορεί να υπάρξει, και αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να παταχθεί η διαφθορά, η σπατάλη της γραφειοκρατίας και η φοροδιαφυγή, καθιστώντας συγχρόνως τους εργαζόμενους ενεργούς στην διαχείριση των επιχειρήσεων και της Πολιτείας.

ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ

Για να έχει κοινωνικό και ταξικό όφελος η παραμονή της Αριστεράς στην κυβέρνηση αυτό που πρέπει να γίνει είναι να προχωρήσουμε και να επιβάλλουμε μια σειρά μέτρων σε αντιδιαστολή με τα μέτρα που απαιτεί το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο σαν ισοδύναμα προωθώντας ένα παράλληλο μεταβατικό πρόγραμμα με μέτρα όπως τα παρακάτω:

1) Έκτακτη φορολογία για τις μεγάλες επιχειρήσεις, ιδιαίτερα τις πολυεθνικές, με παράλληλη δημιουργία διαδικασιών δημόσιου και κοινωνικού ελέγχου με στόχο την κρίση να την πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν και παράλληλα να επιστραφούν τα χρήματα τα οποία δόθηκαν ως δάνεια, επιχορηγήσεις, χρηματοδοτήσεις κτλ. και τα οποία ποτέ δεν έγιναν επενδύσεις και απασχόληση.

2) Δραστική μείωση των πολεμικών δαπανών στα ευρωπαϊκά επίπεδα με ταυτόχρονη προώθηση της δημιουργίας ευρωπαϊκού στρατού ώστε να ελαφρύνουν τα βάρη της διαφύλαξης των εθνικών συνόρων.

Στη δεύτερη θέση της κατάταξης των χωρών του ΝΑΤΟ όσον αφορά στις ποσοστό επί του ΑΕΠ που αντιστοιχεί στις αμυντικές δαπάνες για το 2016 βρίσκεται η χώρα μας, μετά τις ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε το ΝΑΤΟ, το ποσοστό για τη χώρα μας (2016) είναι 2,38%, ενώ των ΗΠΑ είναι 3,61%. Της Τουρκίας είναι 1,56%. Σημειώνεται ότι το όριο που έχει θέσει η Συμμαχία είναι το 2%- και από αυτή την άποψη, το «πιάνουν», πέρα από την Ελλάδα και τις ΗΠΑ, η Εσθονία, η Πολωνία και η Μ. Βρετανία.

Όσον αφορά τις απόλυτες τιμές των αμυντικών δαπανών ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι οι αμερικανικές δαπάνες για το 2016 ανέρχονται στα 664 δισ. δολάρια. Οι αντίστοιχες ελληνικές είναι στα 4,155 δισ. ευρώ (4,5 δισ. δολάρια) ενώ της Τουρκίας στα 33,8 δισ. τουρκικές λίρες (περίπου 11,5 δισ. δολάρια).

Σημειώνεται ότι το 30% των αμυντικών δαπανών (ισοδυναμούν με 1,24 δισ. περίπου) αφορά νέες παραγγελίες εξοπλισμών που θα μπορούσαν να καταργηθούν με την εγγύηση της ΕΕ για την αμυντική κάλυψη της χώρας τουλάχιστον για όσο διάστημα βρισκόμαστε σε πρόγραμμα προσαρμογής και μέχρι τη συγκρότηση ενιαίου ευρωπαϊκού στρατού.

3) Εντοπισμός των παράνομων κερδών λαθρεμπορίου, καυσίμων και τσιγάρων που υπολογίζονται ετησίως σε 1,7 δισ., με πλήρη εφαρμογή των συστημάτων εισροών-εκροών στη διακίνηση καυσίμων, τοποθέτηση scanners στα τελωνεία και επιβολή βαρύτατων προστίμων και ποινών στους παραβάτες φοροκλέπτες.

4) Πάταξη της διαφθοράς από την οποία, με δεδομένο ότι οι μίζες εκτιμώνται μεταξύ 10% (Παπανδρόπουλος) και 30% (Τούντας), είναι λογικό να αναμένεται σοβαρή εξοικονόμηση. Το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας εκτιμά πως η διαφθορά κοστίζει 14 δισ. ετησίως στην Ελλάδα (βλ. προμήθειες νοσοκομείων, τοπικής αυτοδιοίκησης, εξοπλιστικών δαπανών, υπερτιμολογήσεις μεγάλων έργων κτλ.). Σχετικά μέσα καταπολέμησής της έχουν προταθεί επανειλημμένα κι είναι απολύτως εφικτά και εφαρμόσιμα (π.χ. καθιέρωση εσωτερικών ελέγχων σε δημόσιους οργανισμούς, επιβολή ανάρτησης «πόθεν έσχες» στο διαδίκτυο δημοσίων υπαλλήλων και στελεχών τοπικής αυτοδιοίκησης, υιοθέτηση διπλογραφικού λογιστικού συστήματος στην οικονομική διαχείριση, εκτεταμένη χρήση ηλεκτρονικών συναλλαγών, κατάσχεση περιουσιών σε παραβάτες ανάπτυξη μορφών κοινωνικού και εργατικού έλεγχου κ.ά.).

5) Στα παραπάνω ζητήματα εναλλακτικής οικονομικής πολιτικής εξυγίανσης, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προσθέσει την υλοποίηση κρίσιμων μεταρρυθμίσεων στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και των δομών της οικονομίας προκειμένου να φορολογηθούν τα 45 δισ. της παραοικονομίας (25% του συνολικού ΑΕΠ) και να συλληφθούν ετησίως διαφεύγοντες φόροι 11,3 δισ. (με συντελεστή 25%) μέσα στην τετραετία της νέας διακυβέρνησης, με στόχο το πρώτο έτος σύλληψη φοροδιαφυγής 2,8 δισ. περίπου. Μέτρα όπως η αξιοποίηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών με υποχρεωτική καταβολή όλων των πληρωμών και αμοιβών μέσω τραπεζικού συστήματος, η καθιέρωση ηλεκτρονικής τιμολόγησης, διαβίβασης και σήμανσης σε όλες τις συναλλαγές των επιχειρήσεων κ.ά. αποτελούν πρακτικούς τρόπους σύλληψης της φοροδιαφυγής.

6) Ανεργία και χρέος είναι τα δύο σημαντικότερα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και η λύση βρίσκεται στην ανάπτυξη. Αλλά σε μια ανάπτυξη στην οποία αδυνατούν να πρωτοστατήσουν οι ιδιωτικές επενδύσεις (ελλείψει υψηλής κερδοφορίας και ζήτησης για τα προϊόντα τους), ενώ το κράτος χωλαίνει εξαιτίας της μεγάλης υπερχρέωσής του. Γι’ αυτό η λύση πρέπει να είναι διττή: από τη μια κούρεμα και αναδιάρθρωση χρέους (το 25% του οποίου ή 76 δισ. οφείλεται σε δαπάνες ξεπερασμένων κι άχρηστων εν πολλοίς πολεμικών εξοπλισμών) και από την άλλη δημόσιες επενδύσεις που σε συνδυασμό με τον κοινωνικό τομέα της οικονομίας θα δημιουργήσουν επαρκή ζήτηση. Οι δημόσιες επενδύσεις πρέπει να εξαιρεθούν από τον υπολογισμό του πρωτογενούς πλεονάσματος, αλλά πρέπει μαζικά να στραφούν στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας ώστε η νέα απασχόληση που θα δημιουργηθεί να τονώσει την αναγκαία ζήτηση για την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων. Αν, ωστόσο, οι Ευρωπαίοι πιστωτές δεν δώσουν το «κούρεμα» που και το ίδιο το ΔΝΤ θεωρεί πια αναγκαίο, πρέπει η επιμήκυνση της ωρίμανσης του χρέους να φθάσει τα 70-100 χρόνια και παράλληλα να διατηρηθεί σταθερό το επιτόκιο για το σύνολο του χρέους ώστε να υπάρξει μεγάλη ελάφρυνση των ετήσιων αποπληρωμών του και να γίνει βιώσιμη η εξυπηρέτησή του.

7) Για το σκοπό αυτό είναι βεβαίως απαραίτητη η απαρέγκλιτη τήρηση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης όσον αφορά τη δημιουργία εντός διετίας 300.000 νέων θέσεων εργασίας συνολικού κόστους 5 δισ. (3 δισ. τον πρώτο χρόνο). Ωστόσο, εάν θέλουμε πραγματικά να δώσουμε μια μεγάλη ώθηση στην απασχόληση και στην ανάπτυξη, κρίνουμε απαραίτητη τη μείωση του εβδομαδιαίου εργάσιμου χρόνου σε 35 ώρες, μείωση ικανή να αυξήσει την απασχόληση κατά 10% περίπου, δηλαδή να προσθέσει άλλες 350.000 θέσεις εργασίας μέσα σε 1-2 χρόνια (ανάλογα εάν η μείωση θα γίνει μονομιάς ή σταδιακά). Μάλιστα, αν η μείωση του εβδομαδιαίου εργάσιμου χρόνου γινόταν συγχρόνως πανευρωπαϊκά, το ευνοϊκό αποτέλεσμα σε απασχόληση κι ανάπτυξη θα ήταν πολλαπλάσιο. Σε κάθε περίπτωση, με 650.000 νέες θέσεις εργασίας μέχρι τις αρχές του 2017, το ποσοστό ανεργίας θα πέσει στο 13-14% ενώ οι ρυθμοί ανάπτυξης θα φθάσουν το 2-3% προσθέτοντας 25 δισ. στο ΑΕΠ στην 5ετία και 6 δισ. στα φορολογικά έσοδα, ώστε και οι απαιτούμενοι δημοσιονομικοί περιορισμοί να εξυπηρετηθούν και η κοινωνικοπολιτική κατάσταση στη χώρα να εξομαλυνθεί.

8) Κλιμάκια ελέγχου της μαύρης και αδήλωτης εργασίας. Υπολογίζεται ότι η μαύρη εργασία προσεγγίζει κατ’ άλλους το 25% και κατ’ άλλους έως και το 35%· ο έλεγχός της μπορεί να αποφέρει μεγάλα έσοδα στα ασφαλιστικά ταμεία για να μην ψάχνουμε κάλυψη των ελλειμμάτων τους από τη μείωση των συντάξεων και την αύξηση των ορίων ηλικίας.

9) Επιβολή πανευρωπαϊκά φόρου στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές συναλλαγές (φόρος Tobin).

10) Λήψη μέτρων προκειμένου να βεβαιωθούν και να εισπραχθούν οι αναλογούντες φόροι ακίνητης περιουσίας επί της αξίας των ακινήτων που βρίσκονται στην Ελλάδα και που ανήκουν σε αλλοδαπές εταιρείες οι οποίες δεν έχουν καμία δραστηριότητα στη χώρα της έδρας τους (off-shore). Τα διαθέσιμα στοιχεία είναι αμείλικτα και επιβεβαιώνουν την ηθελημένη κυβερνητική απραξία: α) Από τις 6.500 εξωχώριες εταιρείες στην Ελλάδα που έχουν επιβεβαιώσει οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΟΙΚ ότι έχουν στην κατοχή τους ακίνητα μεγάλης αξίας, οι 5.000 δεν καταβάλλουν στην Εφορία τον ειδικό φόρο επί των ακινήτων εδώ και χρόνια, β) Από το 2003 που επιβλήθηκε ο φόρος επί των ακινήτων που ανήκουν σε εξωχώριες εταιρείες έχουν συνολικά εισπραχθεί 28,8 εκατ., γ) σύμφωνα με στοιχεία του ΥΠΟΙΚ, από τις 16.580 που είναι ενεργές εξωχώριες εταιρείες, μόλις 998 υπέβαλαν φορολογική δήλωση το 2011 και αντίστοιχα 965 το 2012, ενώ ο αναλογών φόρος έφτασε μόνο 877,6 χιλ. το 2011 και τα 345,2 χιλ. το 2012. Δηλαδή μόλις το 6% των off-shore εταιρειών, που κατέβαλαν φόρο ακινήτων το 2012, πλήρωσαν κατά μέσον όρο 358 ευρώ για το σύνολο της ακίνητης περιουσίας που κατείχε. Όσα δηλαδή αντίστοιχα πλήρωσε ένας ιδιοκτήτης διαμερίσματος 65 τ.μ., 20ετούς κατασκευής, σε μια εργατική συνοικία της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης.

ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΤΑΡΤΙΣΤΕΙ Ο ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΣΟΔΥΝΑΜΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

Πηγές δημοσίων εσόδων	Ετήσια αξία φορολογικών εσόδων
Πάταξη διαφθοράς	14 δισ. (3 δισ. α’ χρόνος)
Φοροδιαφυγή	11 δισ. (α’ χρόνος 2,8 δισ.)
Σύλληψη κερδών λαθρεμπορίου	1,7 δισ.
Ανάπτυξη χάρις στη δημιουργία 650.000 θέσεων εργασίας από μαζικές επενδύσεις και μείωση εργάσιμου χρόνου	1,2 δισ.
Μείωση εξοπλιστικών δαπανών κατά 30%	1,24 δισ.
Εξαίρεση δημοσίων επενδύσεων από πρωτογενές αποτέλεσμα	6,4 δισ.
Σύνολο εξοικονόμησης α’ έτους	16,34 δισ. (ή 9,9 δισ. χωρίς τις δημόσιες επενδύσεις)

Αυτά πρέπει να είναι τα μέτρα που πρέπει να αγωνιστεί να εφαρμόσει η Κυβέρνηση, δείχνοντας και πού προσανατολίζεται προκειμένου να μαζέψει χρήματα απαραίτητα για να τροφοδοτήσει την υλοποίηση του προγράμματός της.

ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

α) Σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις πρέπει να επισημανθεί πως ενώ το νέο Ταμείο που θα συγκεντρώσει όλη τη δημόσια περιουσία θα φροντίσει υποτίθεται για την καλύτερη δυνατή αξιοποίησή της κι όχι απαραίτητα την πώλησή της, η ΕΕ στην τελευταία της έκθεση για την Ελλάδα λέει πως ο στόχος των ιδιωτικοποιήσεων σε βάθος χρόνου παραμένουν τα 50 δισ. έσοδα που είχε τεθεί στα πρώτα Μνημόνια επί ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αλλά είχε κριθεί και φανεί στην πράξη εξωπραγματικός. Αν υπάρχουν τέτοιες φιλοδοξίες για έσοδα αποκρατικοποιήσεων, τότε είναι φανερό πως ο στόχος είναι να ξεπουληθούν τα πάντα.
Άρα πρέπει να μπει φραγμός στην ιδιωτικοποίηση δημόσιων επιχειρήσεων και αγαθών που αφορούν το νερό, την ενέργεια, τις μεταφορές, τις δημόσιες υποδομές, το περιβάλλον, την υγεία, την παιδεία κτλ.

β) Να αποκαλύψει τα τεράστια σκάνδαλα δανειοδοτήσεων χωρίς εγγυήσεις και πάνω από όλα χωρίς αποπληρωμή, αφού το μεγαλύτερο μέρος αυτών των δανείων έχει εξαχθεί στο εξωτερικό, να αλλάξει τις διοικήσεις στις τράπεζες σαν υπεύθυνες για την κατάρρευσή τους και να δημιουργήσει μορφές κοινωνικού και εργατικού ελέγχου για να παρακολουθεί τη ροή του χρήματος και να έχει πρόσβαση σε πληροφορίες στο σύνολο των τραπεζικών συναλλαγών (για το ποιοι μεγαλοεπιχειρηματίες έχουν πάρει τα δάνεια και δεν τα πληρώνουν και ποιοι έκαναν εξαγωγή κεφαλαίου τα τελευταία χρόνια για να ελεγχθούν όλοι όσα παράνομα διαφεύγουν).

γ) Να προχωρήσουμε στο σχεδιασμό και τη στήριξη για την δημιουργία κοινωνικών επιχειρήσεων, αναπτύσσοντας τον τομέα της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας στον αντίποδα της ιδιωτικής οικονομίας.

δ) Να προχωρήσουμε άμεσα στο διαχωρισμό της Εκκλησίας και του Κράτους, με παράλληλη διανομή για εκμετάλλευση των αγροτικών εκτάσεων που ανήκουν στην εκκλησία σε αγρότες χωρίς ή με μικρές καλλιεργήσιμες εκτάσεις.

ε) Να μπει φραγμός στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, με ταυτόχρονη στήριξη και προστασία της εργασίας και των εργαζομένων. Πρέπει να αλλάξουμε το σημερινό καθεστώς απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, να επαναφέρουμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και να διαμορφώσουμε κανόνες στην αγορά εργασίας ενάντια στη μαύρη και στη μερική απασχόληση.

στ) Παράλληλα, απέναντι στο φαινόμενο των πτωχεύσεων να ζητήσουμε για όλες τις επιχειρήσεις που κλείνουν και προσπαθούν να ενταχθούν στο άρθρο 99, διαχειριστικό έλεγχο σε βάθος και ένα μέρος από αυτές να αποδοθούν στους εργαζόμενους για να τις επαναλειτουργήσουν.

ζ) Ιδιαίτερα μετά τα τελευταία γεγονότα χρειάζεται άμεσα εξυγίανση του στρατού και της αστυνομίας από τους θύλακες νεοναζιστικών ομάδων.

Πάνω απ όλα όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα, ανεξάρτητα από την κυβέρνηση, πρέπει να καλέσει σε μαζική στήριξη τους Έλληνες και Ευρωπαίους εργαζόμενους ούτως ώστε να γίνουν μέρος και ισχυρός παράγοντας στις περίφημες διαπραγματεύσεις που θα συνεχίσουν να γίνονται με το Διευθυντήριο της ΕΕ.

Πρέπει να τους καλέσει να στηρίξουν ένα πρόγραμμα που θα βάζει:
 

• Το ζήτημα του λογιστικού και του κοινωνικού ελέγχου του χρέους όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις υπόλοιπες χώρες, κυρίως του ευρωπαϊκού Νότου. Με αυτό τον τρόπο θα στοιχειοθετηθεί ότι το χρέος αυτό ήταν αποτέλεσμα μιας ληστρικής σχέσης και μιας διασπάθισης δημόσιου χρήματος από παρελθούσες κυβερνήσεις.
• Πρέπει να διεκδικηθούν και να απαιτηθούν ευρωπαϊκές και κοινωνικές διαδικασίες, για να πάψουν να φοροδιαφεύγουν οι πολυεθνικές εταιρείες μέσω διαφόρων δρόμων φοροδιαφυγής (υπολογίζεται ότι οι πολυεθνικές εταιρείες έχουν φοροδιαφυγή που προσεγγίζει το 1 τρισ. ευρώ ετησίως στα πλαίσια της ΕΕ.). Τo Διευθυντήριο της ΕΕ, την ίδια ώρα που «λιώνει» τους εργαζόμενους με τις πολιτικές λιτότητας, επιτρέπει και διευκολύνει τις πολυεθνικές να φοροδιαφεύγουν.
• Απέναντι στις πολιτικές λιτότητας οι Έλληνες και Ευρωπαίοι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν, εκτός από την πάταξη της φοροδιαφυγής, την αύξηση της φορολογίας στο μεγάλο κεφάλαιο και ιδιαίτερα στις πολυεθνικές με ταυτόχρονη αύξηση των δαπανών για τις κοινωνικές ανάγκες (υγεία, παιδεία, έργα υποδομής, έρευνα, απασχόληση, στέγη).
• Με την διεκδίκηση και την υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος θα επανασυνδέσουμε τις σχέσεις μας με την ελληνική κοινωνία, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι είμαστε αποφασισμένοι να συγκρουστούμε με τα μεγάλα συμφέροντα, και να στηρίξουμε τα φτωχά και μη προνομιούχα στρώματα της κοινωνίας.

http://tvxs.gr/