ΜΜΕ , βαρώνοι και τηλεοπτικές άδειες

Της Δέσποινας Κουτσούμπα

Σε αυτή την ιστορία με τις τηλεοπτικές άδειες, περισσότερο από την κοροϊδία της κυβέρνησης, περισσότερο ακόμη και από την αθλιότητα της αντιπολίτευσης, περισσότερο απο τις αηδιες που ξερνανε καθημερινα οι τηλεορασεις, περισσοτερο από όλα με ενοχλεί -και με στενοχωρει- πόσο χαμηλά έχει βάλει τα στάνταρντ η πλειοψηφία από μας.

«Τουλάχιστον θα πληρωσουν», λένε οι περισσότεροι. Σωστο;

Σταματειστε λίγο το χρόνο, γυρίστε πίσω και θυμηθείτε. Πριν από 20 χρόνια, πριν από 10 χρόνια, πριν 5 χρονια τι σας πείραζε πρωτίστως; Τότε η συζήτηση ήταν για την

αντικειμενικότητα και την ποιότητα της ενημέρωσης. Για το αν τα καναλια θα συμβάλλουν στην ελληνική κινηματογραφική παραγωγή. Για το αν δείχνουν θεατρικές παραστάσεις. Για τις εκπομπές λόγου. Για ποιοτικό παιδικό πρόγραμμα. Για το αν οι ιδιοκτήτες ΜΜΕ έπρεπε να μην έχουν άλλες επιχειρήσεις, ώστε να μην έχουν άλλες δουλειές να προωθήσουν μέσα από τα καναλια τους. Για το ασυμβίβαστο των δημοσιογράφων, όταν δούλευαν ταυτόχρονα και σε γραφείο τύπου Υπουργείου ή επιχείρησης.

Όλα αυτά μας ενοχλούσαν ακριβώς επειδή τα καναλια κατείχαν δημόσια συχνότητα, κι επειδή η ενημέρωση, η ψυχαγωγία και ο πολιτισμός που είχαν να εκπέμπουν ή να μην εκπεμψουν, ήταν (και σωστα) ΔΗΜΟΣΙΟ θέμα συζήτησης και διεκδίκησης.

Τωρα; Τώρα αποδεχτηκαμε ότι όλα αυτά είναι τελειωμένα, δεν υπάρχουν ως δημόσια αγαθά, δεν μας αφορούν, και το μόνο που μας νοιάζει είναι τα φράγκα. «Με τον παρά μου και τη συχνοτητα μου», δηλαδή -εξίσου τρισάθλιο όπως και το «με την κυρά μου» που έλεγαν -και κυριως που εννοούσαν- κάποτε!

«Τα κανάλια είναι επιχειρήσεις, αρα το θέμα είναι να πληρώσουν κι από κει και πέρα ας κάνουν ότι θελουν, αφου για να επιβιωσουν πρεπει να φροντισουν να εχουν κερδος». Σωστο;

Πάντα δημιουργείται ένα πρόβλημα όταν δημόσια αγαθά υπηρετούνται από ιδιώτες (εδώ εννοω τους δημοσιογράφους, όχι τους ιδιοκτήτες ΜΜΕ), πόσο μάλλον παραχωρούνται σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Τι συμβαίνει όμως όταν δεν τα αναγνωρίζουμε καν ως δημόσια αγαθα;

Ας κάνουμε ένα πείραμα: ας εφαρμόσουμε την παραπάνω ρήση σε ένα αλλο παράδειγμα δημοσίου αγαθού που προσφέρεται από ιδιωτικές επιχειρησεις που έχουν μόνο σκοπό το κερδος: την παιδεία. Η παιδεία είναι δημόσιο αγαθό, που προσφέρεται και από ιδιωτικά σχολεία. Πώς θα σας φαινόταν η παραπάνω φράση, αν μιλάγαμε για τα ιδιωτικά σχολεία;

Αν δηλαδή ένα ιδιωτικό σχολείο πληρώσει αδρά την άδειά του στο κράτος, πιστεύετε ότι κατά τα άλλα θα πρεπε να μπορεί να λειτουργεί όπως θελει; λχ να πουλάει απολυτηρια -αφού ειναι επιχειρηση που έχει σκοπό το κερδος κι αφού έχει πληρωσει την αδεια του αδρα, γιατι να μη μπορει να βαζει οτι θεματα θελει σε δικες του εξετάσεις και να βγαίνουν με καλό απολυτήριο όλοι του οι αποφοιτοι; Γιατί να μην έχει δικά του εγχειρίδια, να διδάσκει στα παιδιά τον νεοφιλελευθερισμό ή το βιβλιο του Μαραντζιδη για τον Εμφυλιο, αν έτσι προσελκύει περισσότερους «πελατες»;

Επειδή στο θέμα της παιδείας δεν έχουμε ρίξει -ευτυχώς ακομη- τόσο τα στανταρντς μας, φαντάζομαι το παραδειγμα του ιδιωτικού σχολείου που θα λειτουργουσε ετσι σας φαίνεται εξωφρενικο.
Εξίσου εξωφρενική ομως θα πρεπε να σας φαίνεται και η λειτουργία ιδιωτικού καναλιού που (δεν) προσφέρει δημόσια ενημέρωση, ψυχαγωγία και πολιτισμό, αλλά έχει ως μόνο κριτήριο το «με τον παρά μου και την κυρά μου».

Προφανώς η οικονομική κατάσταση καταβάλλει τους πάντες, προφανώς η αθλια πραγματικοτητα του τηλεοπτικου προγραμματος -ειδικά τα τελευταία χρόνια!- δεν αφηνει περιθωριο να δωσεις εστω ένα αξιοπρεπες παραδειγμα, προφανως τα παναθλια επιχειρηματα κυβέρνησης-αντιπολίτευσης, πόσο μάλλον τα «επιχειρηματα» του αντάρτικου του ΜΕΓΚΑ, του ΣΚΆΙ και εσχάτως του ΣΤΑΡ δεν έχουν καμία σχέση με τα παραπάνω, αλλά το ερώτημα ειναι τι συζητάμε όλοι εμείς -από αυτούς δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό.

Τι συζητάμε εμεις; Τα φραγκα; Αν σας εβαζαν να διαλεξετε αναμεσα στις επιλογες «κανάλια με ποιοτικό πρόγραμμα από συχνότητες που θα παραχωρηθούν δωρεάν σε κινηματογραφικές λέσχες και ανεξάρτητες δημοσιογραφικές κολλεκτιβες» ή «κανάλια με Φουρθιωτη-Μπαμπη-Ρούλα, που θα χουν πληρώσει τη συχνότητα 100 εκ. το καθενα», τι θα απαντουσατε;

Δύσκολο ε;

Για θυμηθείτε, τι θα απαντουσατε αν αυτο σας το ρωταγαν στις 5 Μάη 2010, τον Ιουνη 2011, τη βδομάδα του δημοψηφισματος. Γιατί εξοργιζομασταν τότε με τα βρωμοκαναλα; Γιατι μας αρεσε η ΕΡΤ της καταληψης και το δελτιο ειδησεων στο δρομο εξω απο τη Μεσογειων; Επειδή θέλαμε αλλης ποιοτητας ενημέρωση, αυτο μας έκαιγε τότε, μας τρελαινε ότι όλοι αυτοί οι τύποι ήταν κομμάτι του σκηνικού, κομμάτι του παζλ του πως σύρθηκε ένας λαός στην εξαθλίωση για να ευδοκιμούν Βαρδινογιαννηδες, Αλαφουζοι, Λατσηδες, Μπόμπολας και λοιποί. Αυτοί που ευδοκιμούν και σήμερα δηλαδή…

Τι θα απαντουσατε τοτε;

Γιατί σήμερα να απαντησετε διαφορετικα;

Αυτή τη ρήση του Μακρυγιάννη «όσα και να σας δώσουν μην τα πουλήσετε. Γι’ αυτά πολεμησαμε», μην τη σκέφτεστε μόνο για τα αρχαία μάρμαρα. Για ολα μιλούσε…

Ο εξευτελισμός των καναλαρχων εδώ και τρεις μέρες είναι το «θέαμα». Αύριο τα χρήματα των 4 αδειών θα πουληθούν ως «αρτος». Και ποιος δεν χαίρεται, θα μου πεις, να βρίσκοναι εγκλειστοι -έστω και για 3 μερες- ο Μαρινακης, ο Λιαρελλης και τα άλλα καλά παιδια;
Θυμάστε όμως εκείνες τις ταμπέλες που βαζανε παλιά όταν εκαναν εργα στις εθνικες; «Η ενόχληση είναι προσωρινή, τα εργα θα είναι μονιμα». Η ενόχληση τους θα ειναι προσωρινη, η συμβολη τους στη δικια μας εξαθλιωση απο τη μερα που θα βγουν απο τη ΓΓΕ και μετα, θα ειναι μονιμη.
Ειδικά αν συνεχίσουμε να παίζουμε το παιχνίδι τους κατρακυλωντας στη λογική «όποιος έχει τον παρά, ας κάνει ότι θέλει και την κυρά -και όλο της το σοι»…

https://eleutheriellada.wordpress.com/