Μέρκελ: Το φίδι που η ίδια επώασε στρέφεται εναντίον της

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Μέχρι πρόσφατα ο πιο ανυπόληπτος στο εσωτερικό της χώρας του πολιτικός στην Ευρώπη ήταν ο Γάλλος πρόεδρος. Μάλιστα, μόλις στις 9 Νοεμβρίου το εβδομαδιαίο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel χαρακτήριζε τον Φρανσουά Ολάντ ως τον πιο αποτυχημένο πρόεδρο στην πρόσφατη πολιτική ιστορία της Γαλλίας, με το συντριπτικό ποσοστό του 79% που κυμαίνεται, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η δυσαρέσκεια απέναντι στο πρόσωπό του να πιστοποιεί την πολιτική του ανυπαρξία. Ακόμη δε πιο ανησυχητική είναι η δημοσκοπική προς το παρόν άνοδος της φασίστριας Μαρίν Λεπέν του Εθνικού Μετώπου, η οποία καλύπτει το κενό που δημιουργεί η κρίση της πολιτικής όχι μόνο των Σοσιαλδημοκρατών,

αλλά και της Κεντροδεξιάς.

Στο εξής όμως ο Ολάντ δεν θα είναι τόσο μόνος. Το άλλο μισό του γαλλογερμανικού άξονα, που διαχειρίστηκε εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης τη δημοσιονομική κρίση των τελευταίων χρόνων, βιώνει πλέον την ίδια κρίση νομιμοποίησης στο εσωτερικό του. Η μοναδική διαφορά είναι ότι η αποκαθήλωση της Μέρκελ ήρθε εντελώς απροσδόκητα, αντίθετα με τη φθορά του Ολάντ, που ξεκίνησε από τη μέρα της εγκατάστασής του στα Ηλύσια Πεδία.

Στις αρχές του 2015, ενδεικτικά, τίποτα δεν προμήνυε ότι η μέχρι τότε πιο επιτυχημένη πολιτικός του κόσμου, με τρεις διαδοχικές εκλογικές νίκες στο βιογραφικό της και καγκελάριος της Γερμανίας επί δέκα ολόκληρα χρόνια, θα έβλεπε σήμερα την επιρροή της να βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση πρώτα και κύρια μέσα στο δικό της κόμμα. Παρ” όλα αυτά, αν κάτι πληρώνει η Ανγκελα Μέρκελ είναι η ίδια της η επιτυχία…

Η αμφισβήτηση που αντιμετωπίζει η Γερμανίδα καγκελάριος -σε βαθμό, ακόμη κι αν καταφέρει να μείνει στην εξουσία μέχρι το 2017, να θεωρείται απίθανο να θέσει ξανά υποψηφιότητα- έρχεται από τα δεξιά της και επικεντρώνεται στο Προσφυγικό. Με τον μέσο αριθμό των προσφύγων και μεταναστών που περνούν κάθε μέρα τα γερμανικά σύνορα να εκτιμάται στους 10.000 και με όλους τους αρμόδιους φορείς να προβλέπουν ότι ως το τέλος του 2015 θα έχουν φτάσει στη Γερμανία περισσότερα από 1,5 εκατομμύριο άτομα συνολικά, η γερμανική κοινωνία βρέθηκε αντιμέτωπη με τον χειρότερο εαυτό της. Ενεργοποιήθηκε ο πιο επικίνδυνος και επιθετικός ρατσισμός, που η αλήθεια είναι ότι πάντα έβρισκε έναν τρόπο να διαπερνά και να καθορίζει τη συνείδηση ενίοτε και της πλειοψηφίας του γερμανικού λαού.

Οι νεοναζί στους δρόμους

Ορισμένα γεγονότα είναι πολύ ενδεικτικά του βάρβαρου ξενοφοβικού κλίματος που κυριαρχεί στη Γερμανία, του οποίου ηγείται το ρατσιστικό κόμμα Pegida (Πατριώτες Ευρωπαίοι ενάντια στον Εξισλαμισμό της Δύσης), το οποίο καλεί συνεχώς σε διαδηλώσεις εναντίον των μεταναστών. Στην ηγεσία αυτού του κόμματος συμμετέχουν, μάλιστα, ακόμη και επώνυμοι φασίστες, υποψήφιοι του νεοναζιστικού Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος, όπως συμβαίνει συγκεκριμένα στο Μόναχο – ιστορική κοιτίδα του γερμανικού φασισμού από την εποχή του Χίτλερ ακόμη.

Η απότομη άνοδος της γερμανικής Ακροδεξιάς όχι μόνο στο επίπεδό του δρόμου, αλλά και στις κάλπες, έγινε εμφανής στις δημοτικές εκλογές της Δρέσδης τον Ιούνιο, όπου η υποψήφια του Pegida κέρδισε το 10% των ψήφων. Η επιτυχία της έχει ξεχωριστή σημασία εξαιτίας της εμπρηστικής ρητορικής της. Επανειλημμένες φορές, για παράδειγμα, είχε δηλώσει ότι «βρισκόμαστε σε πόλεμο». Έφτασε δε στο σημείο να απειλήσει το Βερολίνο με «Σάξιτ», με αποχώρηση, δηλαδή, του κρατιδίου της Σαξονίας από τη Γερμανία, αν η κυβέρνηση δεν κλείσει τα σύνορα στις μεταναστευτικές ροές.

Το αντιμεταναστευτικό κλίμα έχει εκφραστεί επίσης στη ραγδαία άνοδο των επιθέσεων σε ξένους. Το Ομοσπονδιακό Γραφείο Εγκλημάτων της γερμανικής αστυνομίας (ΒΚΑ) τους πρώτους εννιά μήνες του 2015 κατέγραψε περισσότερες από 400 επιθέσεις σε αλλοδαπούς που έχουν αιτηθεί άσυλο, όταν ολόκληρο το 2014 είχαν καταγραφεί 200 ανάλογα περιστατικά.

Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν εντοπίζεται μόνο στους ούτως ή άλλως πολυάριθμους Γερμανούς φασίστες. Εχθρική στάση απέναντι στην πολιτική της Μέρκελ τηρεί και το έτερο δεξιό κόμμα των Χριστιανοκοινωνιστών (CSU) με έδρα τη Βαυαρία, διαταράσσοντας μια χρόνια αρμονική του συνεργασία με τη Χριστιανοδημοκρατία (CDU).To ρήγμα πια είναι τέτοιο ώστε οι Χριστιανό κοινωνιστές κάλεσαν στη Βαυαρία ως επίτιμο ομιλητή σε εκδήλωση του κόμματος τον Ούγγρο πρωθυπουργό, Βίκτορ Ορμπαν, που δεν δίστασε να υψώσει τείχη στα σύνορά του για να αποτρέψει την είσοδο των προσφύγων και να καταγγείλει δημόσια τη Γερμανία για τη στάση της, την οποία χαρακτηρίζει «πολιτική ανοιχτών συνόρων».

Οι πιο στενοί σύμμαχοι της Μέρκελ επίσης, που διατηρούν τρία χαρτοφυλάκια στο Υπουργικό Συμβούλιο, την έχουν απειλήσει ότι θα προσφύγουν στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας στην Καρλσρούη, αν δεν οριστεί επίσημα και δημόσια ανώτατο όριο στον αριθμό των μεταναστών που μπορούν να εισρεύσουν στη χώρα.

«Καταργήστε τη Σένγκεν!»

Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD), με το οποίο η Δεξιά έχει χτίσει τον μεγάλο συνασπισμό, μπορεί να απέχει από τέτοιου είδους ρατσιστικές ρητορικές, ουκ ολίγες φορές, ωστόσο, τις έχει ενθαρρύνει με πλάγιο τρόπο. Όταν, για παράδειγμα, καλεί σε αναστολή της Συνθήκης του Σένγκεν (της ελεύθερης μετακίνησης ανθρώπων στο εσωτερικό των χωρών που την έχουν υπογράψει), επικαλούμενο την de facto κατάργηση της Συνθήκης του Δουβλίνου (που απαιτεί οι αιτήσεις για άσυλο να εξετάζονται και να κρίνονται στις χώρες άφιξης των αιτούντων, αναθέτοντας σε αυτές τη διαχείριση του προβλήματος).

Οι επιθέσεις στη σιδηρά καγκελάριο προέρχονται όμως κι από το ίδιο της το κόμμα. Από εκείνες τουλάχιστον τις μερίδες του που δεν διακρίνουν τη στρατηγική επιλογή της Μέρκελ να δώσει μια περαιτέρω ώθηση στην οικονομία μέσα από την αφομοίωση 1,5 εκατομμυρίου νέων και στην πλειοψηφία τους μορφωμένων ανθρώπων – παρότι κανείς δεν αμφισβητεί το βραχυχρόνιο κόστος της ενσωμάτωσής τους.

Πρόσφατο ρεπορτάζ του Der Spiegel περιέγραφε ότι στη Δρέσδη το κόμμα είναι χωρισμένο στα δύο, με ένα κομμάτι του να συμμετέχει στις κινητοποιήσεις του Pegida. Και δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα. Η πτώση της επιρροής του στις δημοσκοπήσεις και η διαφαινόμενη ήττα του στις κρατιδιακές εκλογές που θα γίνουν την άνοιξη προδιαγράφουν ένα απότομο τέλος της ηγεμονίας του.

Παρ” όλα αυτά, η καγκελάριος δεν είναι τίποτε άλλο παρά θύμα της επιτυχίας της. Το κλίμα ρατσισμού που επικρατεί στη Γερμανία -παρά, φυσικά, τις τιμητικές εξαιρέσεις χιλιάδων καθημερινών Γερμανών που συμπαραστέκονται ποικιλοτρόπως και από το υστέρημά τους στους χιλιάδες Σύρους, Ιρακινούς και Αφγανούς- η ίδια η Μέρκελ το δημιούργησε από το 2010 κιόλας, όταν έστρεψε τη χώρα της εναντίον των Νοτιοευρωπαίων, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να συγκαλύψει τη χρηματοδότηση των γερμανικών τραπεζών μέσω του γερμανικού κρατικού προϋπολογισμού και με ενδιάμεσο τα περίφημα πακέτα διάσωσης.

Θέλοντας να κρύψει το γεγονός ότι χρησιμοποιούσε τα λεφτά των φορολογουμένων για να σώσει την Deutsche Bank, εμφάνισε τους Έλληνες πρώτα και τους Κύπριους στο τέλος ως τεμπέληδες και χαραμοφάηδες, τους οποίους η Γερμανία έπρεπε να πληρώσει για να σώσει το ευρώ. Στη φιλόξενη αγκαλιά της Μέρκελ επωάστηκε επομένως το αβγό του φιδιού, που τώρα στρέφεται εναντίον και της ίδιας…

https://eleutheriellada.wordpress.com/