1. Το έγκλημα αυτό, αυτονοήτως, απαιτεί την τιμωρία των υπευθύνων και τη συνδρομή στις οικογένειες των θυμάτων, νεκρών και τραυματιών, της ασύλληπτης αυτής σφαγής. Αλλά και επιβάλλει την οργανωμένη προσπάθεια άρσης των αιτίων που γεννούν τον φασισμό, το τυφλό μίσος και τον θρησκευτικό φανατισμό.
2. Με συγκίνηση παρακολουθήσαμε την τήρηση ενός λεπτού σιγής, για να τιμηθεί η μνήμη των θυμάτων, από εκατομμύρια πολίτες σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γαλλίας αλλά και εκτός αυτής. Ήταν η αυτονόητη συνέχεια της συγκλονιστικής γενναιότητας και αλληλεγγύης, που επέδειξαν οι Γάλλοι πολίτες το βράδυ της Παρασκευής. Είναι σαφές ότι η γαλλική κοινωνία μοιάζει αποφασισμένη να μην υποκύψει στους τρομοκράτες. Παρά τον υπαρκτό και δικαιολογημένο φόβο, που μεγεθύνεται υπέρμετρα από τα συστημικά ΜΜΕ και αξιοποιείται από τον Πρόεδρο Ολάντ και την κυβέρνηση, η γαλλική κοινωνία και ιδίως η νεολαία, που ήταν ο κύριος στόχος των δολοφονικών επιθέσεων, αντιστέκεται στον εφιάλτη και πλημμυρίζει τις γειτονιές του Παρισιού με τα πολύχρωμα καφέ, μπαρ και εστιατόρια. Επιμένει να ζει φυσιολογικά, να εργάζεται, να συναναστρέφεται με άλλους ανθρώπους, να σκέφτεται πολιτικά, να διασκεδάζει. Το κλειστό, τρομαγμένο Παρίσι μοιάζει ήδη με μια κακή ανάμνηση. Άλλωστε, οι τρομοκρατικές επιθέσεις πετυχαίνουν τον στόχο τους μόνο όταν καταφέρουν να κάμψουν το ηθικό και το φρόνημα των πολιτών. Καμιά τρομοκρατική ομάδα δεν νίκησε και δεν μπορεί να νικήσει κοινωνίες και λαούς που αντιμετωπίζουν με θάρρος και αλληλεγγύη τους τρομοκράτες. Με κόσμο στους δρόμους και διαδηλώσεις εναντίον της τρομοκρατίας. Με αγάπη και ευαισθησία τους βασανισμένους πρόσφυγες. Με το φως της δημοκρατίας και του πολιτισμού θα νικήσουμε τον σκοταδισμό!
3. Το διαρκώς ογκούμενο κύμα υποστήριξης του γαλλικού λαού από τους Έλληνες είναι αναμφισβήτητα αναγκαία, θετική και συγκινητική πράξη αλληλεγγύης προς τους συνανθρώπους μας που δοκιμάζονται από τους ισλαμοφασίστες, όσο κι αν μας εκνευρίζει η «αυθόρμητη» συρροή στη γαλλική πρεσβεία, με τηλεοπτική κάλυψη φυσικά, κάθε λογής celebrities της ελληνικής παρακμιακής πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Θα ήταν όμως πολύ καλύτερα αν υπήρχαν ανάλογες πράξεις αλληλεγγύης προς τον λαό του Λιβάνου ή της Ρωσίας, που επίσης επλήγησαν λίγες μέρες πριν από τους ίδιους ανελέητους τρομοκράτες. Οι πολίτες δεν ξεχωρίζουν τους λαούς και πονούν το ίδιο με τον πόνο των αθώων ανθρώπων αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τα ελεγχόμενα από την υπερεθνική ελίτ του κεφαλαίου ΜΜΕ και κοινωνικά μέσα δικτύωσης, που αποστρέφονται τη Χεζμπολάχ ή τον Πούτιν (παρότι και οι δυο πολεμούν τον ISIS και πλήρωσαν με το αίμα αθώων αυτή τη στάση τους) και για αυτό δεν στήριξαν δράσεις αλληλεγγύης προς τους δύο λαούς του Λιβάνου και της Ρωσίας.
4. Η ρητή καταδίκη των αποτρόπαιων δολοφονικών ενεργειών των τρομοκρατών δεν πρέπει, σε καμία περίπτωση, να μας κάνει να ξεχάσουμε πώς, από ποιους και γιατί δημιουργήθηκε το έκτρωμα του ISIS (και παλιότερα του Οσάμα Μπιν Λάντεν και των Ταλιμπάν), ποιοι το χρηματοδοτούν σήμερα (οι στενοί σύμμαχοι της Δύσης Σαουδική Αραβία και Κατάρ), πόσες χώρες κατέστρεψαν τα τελευταία χρόνια οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Δύσης (Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία και αναστάτωσαν πολύ περισσότερες), πώς αντιμετωπίζονται οι Παλαιστίνιοι και ο δίκαιος αγώνας τους για αυτοδιάθεση ή πώς ξεζουμίζεται ο Τρίτος Κόσμος, αλλά εσχάτως και οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου, για να γιγαντωθούν τα κέρδη του κεφαλαίου. Ή πώς αντιμετωπίζονται από το γαλλικό κράτος και την αστυνομία τα φτωχόπαιδα στα γκέτο των μεγάλων γαλλικών πόλεων. Διαχρονική πηγή της βίας είναι η κοινωνική αδικία και εκμετάλλευση, που πρέπει να χτυπηθούν στη ρίζα τους!
5. Οφείλουμε επίσης να τιμήσουμε τον ηρωικό αγώνα του κουρδικού λαού, που πολεμά με γενναιότητα και νικηφόρα τους ισλαμοφασίστες του ISIS, ενώ ταυτόχρονα έχει να αντιμετωπίσει και τις τρομοκρατικές επιδρομές των τουρκικών δυνάμεων: της Τουρκίας που παίζει και σ’ αυτή την περίπτωση σε διπλό ταμπλώ: από τη μια ενισχύοντας τους τρομοκράτες με όπλα ή ανοίγοντας τα σύνορά της για να σωθούν οι μαχητές του ισλαμικού κράτους και από την άλλη μετέχοντας στη διεθνή σταυροφορία εναντίον του! Η Τουρκία απλώς αντιγράφει ό,τι κάνουν οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Δύσης (μεταξύ αυτών και η σκληρά δοκιμαζόμενη σήμερα Γαλλία), που εξοπλίζουν επί σειρά ετών κινήματα εναντίον των μπααθικών, ιδίως, καθεστώτων, ή εισβάλλουν στις χώρες επιχειρώντας την ανατροπή των κυβερνήσεων και την επαναχάραξη των συνόρων. Και η υποκρισία έχει τα όριά της! Με βάση αυτά, δεν είναι σίγουρα τυχαίο ότι ο ιστορικός ρόλος του κουρδικού λαού ως παράγοντα προόδου και απελευθέρωσης της ευρύτερης περιοχής δεν τυγχάνει ευρύτερης αναγνώρισης από τις ελληνικές και ευρωπαϊκές ελίτ.
6. Κανείς ίσως δεν αντιλέγει ότι τα μέτρα ασφαλείας θα πρέπει να ενισχυθούν - ας έχουμε όμως υπόψη ότι ο αποφασισμένος να πεθάνει ο ίδιος και μαζί του πολλοί ακόμη άνθρωπος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με αστυνομικό κράτος. Είμαστε όμως κάθετα αντίθετοι στη δημιουργία ενός κλίματος άμετρου φόβου και παροξυσμού, που θα επιτρέψει να θυσιαστεί η ελευθερία για χάρη, δήθεν, της ασφάλειας. Ήδη οι σκέψεις των ηγετών της Δύσης περί «παγκόσμιου στρατιωτικού νόμου» και «δημιουργίας ευρωπαϊκού στρατού», ή η υποκατάσταση των σωμάτων ασφαλείας από τις ένοπλες δυνάμεις, που ήδη αποτελεί γεγονός, προοιωνίζονται την εισαγωγή νέων, ακόμη σκληρότερων «αντιτρομοκρατικών» νόμων, που στρέφονται κυρίως εναντίον των δημοκρατικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων. Τη θέσπιση νόμων, που ταυτίζουν τους αγωνιζόμενους πολίτες, οι οποίοι διεκδικούν μία καλύτερη ζωή και μια πιο δίκαιη κοινωνία, με εν δυνάμει τρομοκράτες! Για άλλη μια φορά οι πιο ακραίες, παρασιτικές, άπληστες και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του κεφαλαίου καραδοκούν για να αξιοποιήσουν την κρίση ως ευκαιρία! Όπως ακριβώς έκαναν με την οικονομική κρίση, που τη χρησιμοποίησαν για να αρπάξουν περισσότερα από τους λαούς και να κατεδαφίσουν εν μια νυκτί τα κεκτημένα αιώνων. Θα το επιτρέψουμε;
7. Και η Ευρώπη; Θα διατηρήσει τα τελευταία συστατικά της στοιχεία, την ελευθερία, την δημοκρατία (με ελλείμματα και αναπηρίες έστω), το κράτος δικαίου, τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή θα τα θυσιάσει στο βωμό της ασφάλειας, όπως θυσίασε το κράτος πρόνοιας και τη συλλογική ευημερία στο βωμό των ασύδοτων αγορών; Θα αντιτάξει στην βαρβαρότητα τον πολιτισμό και την ιστορία της αντιμετωπίζοντας με θάρρος, ενότητα, παιδεία, κοινωνική συνοχή και δημοκρατία τους τρομοκράτες ή θα μπλέξει σε ένα ατέλειωτο και καταστροφικό κυνήγι μαγισσών, αρνούμενη να μάθει από το πάθημα των Αμερικανών στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, με θύματα τελικά την ίδια την Ευρώπη, τους λαούς και τα ιδεώδη της; Ο καιρός και ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ θα δείξουν!
* Ο Αριστομένης Ι. Συγγελάκης είναι Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, Μέλος οικογένειας θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας στο Ολοκαύτωμα της Βιάννου
http://tvxs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου