Υπάρχει ένα επικίνδυνο, ελπίζω όχι θανατηφόρο φλερτ με το πιστωτικό γεγονός

Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, στη κοινή συνεδρίαση Πολιτικού Συμβουλίου,
Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ και Γραμματείας της Δημοκρατικής Παράταξης

Χαίρομαι πραγματικά γιατί βρισκόμαστε σήμερα. Σας ευχαριστώ πολύ για την αναμονή. Στόχος μου είναι να προετοιμάσουμε τη συνεδρίαση της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής του συνεδρίου που έχει προγραμματιστεί να γίνει στις 21 Μαρτίου, το επόμενο Σάββατο που είναι και η εαρινή ισημερία.

Θα ήθελα όμως, με την άδειά σας, να ξεκινήσω με μια σύντομη πολιτική εισαγωγή για τη συγκυρία και μετά θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για όλα τα θέματα.

Φίλες και φίλοι, βρισκόμαστε 50 σχεδόν μέρες μετά τις εκλογές. Έχουμε διανύσει το μισό των πρώτων 100 ημερών που είναι το συνηθισμένο ορόσημο για μια πρώτη αξιολόγηση. Δεν θα κάνω μια αξιολόγηση, αλλά μια καταγραφή.

Αυτές τις 50 μέρες έχουμε μια κυβέρνηση συνεργασίας, πολιτικά ετερόκλητη, μια συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ

– ΑΝΕΛ, μια συγκυβέρνηση των κ.κ. Τσίπρα – Καμμένου και Βαρουφάκη, στη βάση φοβούμαι ενός έξαλλου αντιμνημονιακού εθνικισμού των κενών λόγων. Οι ΑΝΕΛ είναι το μικρό κόμμα, αλλά είναι αυτό  που σε πολύ μεγάλο βαθμό δίνει το χρώμα στις αντιλήψεις της κυβέρνησης και πολλές φορές στις πρακτικές της.

Παρατηρώ μια απεγνωσμένη προσπάθεια να συντηρηθεί η προεκλογική δημαγωγία και η υποσχεσιολογία. Χωρίς όμως να μπορεί να νομοθετηθεί τίποτα από το λεγόμενο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.

Βλέπουμε 50 μέρες τώρα να αναδύονται παλαιοί, αντιδυτικοί, αφελείς μύθοι για το ρόλο που μπορεί να παίξουν φιλικές χώρες, πολύ σημαντικές, όπως είναι η Ρωσία και η Κίνα, που όμως δεν διεκδικούν κάποιον παρόμοιο ρόλο σε σχέση με την Ελλάδα, ή σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Βλέπουμε να διαμορφώνονται νέοι, ανεξέλεγκτοι και αδιαφανείς συσχετισμοί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Συσχετισμοί που δεν είχαν τεθεί υπόψη του εκλογικού σώματος. Βλέπουμε να εξελίσσονται έντονα προσωπικά παιχνίδια στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, πρωτοστατούσης της κυρίας Προέδρου της Βουλής, με πλήρη διαστροφή του θεσμικού της ρόλου ως εγγυητή ηπιότητας και συναίνεσης.

Βλέπουμε κυβερνητικά και κοινοβουλευτικά στελέχη της πλειοψηφίας να εκτοξεύουν πολύ συχνά απειλές κατά μέσων ενημέρωσης. Βλέπουμε λεονταρισμούς σε σχέση με Εξεταστικές Επιτροπές και αναζήτηση ευθυνών. Αλλά βλέπουμε να κρύβεται επιμελώς και να προστατεύεται η περίοδος της κυβέρνησης Καραμανλή, η περίοδος 2004 – 2009 και είπαμε: περιμένουμε με ανυπομονησία, γιατί πρέπει αυτή η Επιτροπή να είναι μόνιμη και διαρκής. Να μπορεί να ελέγξει αυτό που γίνεται τώρα, την παραμονή στο μνημόνιο και την επικείμενη ένταξή μας σε ένα επώδυνο μνημόνιο 3 από τον Ιούνιο και μετά.

Βλέπουμε ένα τυφλό αντιγερμανισμό που εμπλέκει ακόμη και ζητήματα τεράστιου ηθικού και ιστορικού κύρους, όπως είναι οι γερμανικές επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο, που είναι ζητήματα αυτοτελή, ζητήματα ιστορικής αλήθειας και δικαιοσύνης, που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εμπλέκονται σε μια τρέχουσα οικονομική διαπραγμάτευση για την έξοδο της Ελλάδας από το μνημόνιο. Και βλέπω μια βαθιά σύγχυση στα θέματα αυτά, βλέπω πολλούς να μην αντιλαμβάνονται ότι το κατοχικό δάνειο κινείται σε ένα επίπεδο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους ,των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ με σημερινές τιμές, ενώ αυτό που λέγεται επανορθώσεις, που πολλές φορές περιλαμβάνουν όχι μόνο τον Β’ αλλά και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις ,κινούνται κάπου μεταξύ των 280 και των 342 δισεκατομμυρίων ευρώ, για να έχουμε μια αίσθηση των μεγεθών.

Και γίνεται μέσα σε όλα αυτά ένα παιχνίδι εν ου παικτοίς στον πιο ευαίσθητο χώρο που είναι η εξωτερική και η αμυντική πολιτική, όπου δεν χωρούν ούτε τυχοδιωκτισμοί, ούτε δημαγωγίες, ούτε επικοινωνιακά παίγνια.

Και βέβαια θεσμικά έχουμε μια δραματική υποβάθμιση της Βουλής, όχι λόγω των εντάσεων που δημιουργούνται χωρίς λόγο, όχι λόγο της αδρανοποίησης, αλλά κυρίως επειδή η Βουλή αποκλείστηκε από το πιο σημαντικό γεγονός που είναι η υπογραφή της παράτασης της κύριας σύμβασης χρηματοοικονομικής διευκόλυνσης. Δηλαδή του μνημονίου, δηλαδή του προγράμματος, που αλλάζει όνομα, αλλά είναι το ίδιο. Αυτό υπεγράφη για πρώτη φορά χωρίς έγκριση της Βουλής και εν αγνοία της Βουλής και δεν έχει καν κατατεθεί στη Βουλή.

Η κυβέρνηση νομίζει ότι κερδίζει χρόνο μέρα – μέρα. Εβδομάδα – εβδομάδα, ενώ δυστυχώς χάνει πολύτιμο εθνικό χρόνο.

Η πραγματικότητα, φίλες και φίλοι, παρά την καλή μας διάθεση και την υποχρέωσή μας να δείξουμε τη μέγιστη δυνατή καλοπιστία και ανοχή απέναντι σε μια νέα κυβέρνηση, είναι κακή. Έχουν δυστυχώς τις τελευταίες 50 μέρες επιδεινωθεί όλα τα μεγέθη. Όλα τα μεγέθη της οικονομίας, τα δημοσιονομικά. Έχουμε υστέρηση εσόδων, έχουμε ακύρωση του επιτεύγματος του πρωτογενούς πλεονάσματος.

Είμαστε πολύ κοντά στην εσωτερική παύση πληρωμών. Αυτό μπορεί να μην αφορά μισθούς και συντάξεις, προς το παρόν τουλάχιστον και ελπίζω για πάντα, αλλά αφορά τους προμηθευτές, αφορά την αγορά, αφορά τους συμψηφισμούς, αφορά τη λειτουργία της οικονομίας.

Έχουν επιδεινωθεί τα μακροοικονομικά μεγέθη και η χώρα γυρίζει πίσω στην ύφεση, εγκαταλείποντας τα πρώτα βήματα ανάπτυξης που είχε πετύχει.

Έχουμε επιδείνωση των χρηματοπιστωτικών μεγεθών με εκροή καταθέσεων, με αύξηση των μη εξυπηρετουμένων δανείων και με νέα ανάγκη για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. 

Και έχουμε φυσικά πλήρες κενό στο σχεδιασμό κάλυψης των χρηματοδοτικών αναγκών, γιατί κατέρρευσε το σχέδιο της κυβέρνησης, να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες της από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μέσω των ελληνικών τραπεζών και του περιβόητου ΕLA.

Αντιθέτως βλέπουμε πρόβλημα με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και αναρωτιέμαι τι θα λένε τώρα για το καταραμένο PSI το οποίο είναι αυτό που έσωσε τη χώρα, άρα και τα ταμεία από πλευράς δημοσίου χρέους και αυτό που επικαλούμαστε ως χώρα για να προχωρήσουμε σε μια περαιτέρω βελτίωση του δημοσίου χρέους;

Και φυσικά 50 μέρες τώρα δεν γίνεται κουβέντα για επενδύσεις, για ανάπτυξη, για απασχόληση και το κλίμα στην αγορά γίνεται απαισιόδοξο και αρνητικό.

Στην πράξη έχουμε πολλά λόγια που αντιφάσκουν σε σχέση με την πραγματικότητα της διαπραγμάτευσης, ενώ έχουμε νομοθετική και πολιτική αδράνεια. Δεν υπάρχουν αποφάσεις, μέτρα, κίνηση προς τα μπρος. Υπάρχουν υπουργοί που πολύ συχνά αναφέρονται στην ανθρωπιστική κρίση, αλλά το νομοσχέδιο είναι πάρα πολύ μικρό σε σχέση με τον τίτλο, πολύ μικρότερο του δικού μας σχεδίου για την αντιμετώπιση των προνοιακών αναγκών. Και ιδίως πολύ μικρό σε σχέση με το εγγυημένο κοινωνικό εισόδημα που είναι ο κρίσιμος θεσμός.

Για τις αποκρατικοποιήσεις δεν μπορεί να βγάλει κανείς άκρη. Για τις προσλήψεις και τις επαναπροσλήψεις δεν υπάρχει καμία οργανωμένη πολιτική. Για το μεταναστευτικό βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή πάλι σε ένα μέτωπο ανοικτό με όλους διεθνώς. Πέραν του ότι είδα να πηγαίνει στο Συμβούλιο Υπουργών ,υπουργός για την οποία δεν έχει ανακοινωθεί ότι διορίστηκε με Προεδρικό Διάταγμα και ορκίστηκε ή διαβεβαίωσε προκειμένου να αναλάβει τα καθήκοντά της. Πράγματα μοναδικά στα ευρωπαϊκά θεσμικά χρονικά.

Η κυβέρνηση των κ.κ. Τσίπρα – Καμμένου και Βαρουφάκη, έχει αναλώσει δυστυχώς όλες τις δυνάμεις της που είναι όμως και δυνάμεις της πατρίδας, στην διαμόρφωση μιας εικονικής πραγματικότητας. Δεν ασχολούμαστε με τις ανάγκες, με τα προβλήματα, με τις προοπτικές. Ασχολούμαστε μόνο με λέξεις και συμβολισμούς.

Στην αρχή, σας θυμίζω, γιατί όλα αυτά περνούν και ξεχνιούνται γρήγορα, ο μεγάλος στόχος ήταν όχι παράταση του προγράμματος και τελικά υπεγράφη εν κρυπτώ παράταση της κύριας σύμβασης χρηματοοικονομικής διευκόλυνσης. Έχουμε ζητήσει το πλήρες κείμενο για να το δουν, να το αγγίξουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, να δούνε τι είναι αυτό που έχει υπογραφεί σε σχέση με τις υπογραφές των προηγουμένων κειμένων. Να δούνε ότι είναι ίδιο και χειρότερο, γιατί εν μια νυκτί πήραν από την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα και του κ. Βαρουφάκη, τα 11 δισεκατομμύρια του ΤΧΣ και τα έθεσαν υπό τον απόλυτο έλεγχο των ευρωπαϊκών θεσμών, του EFSF.  Άρα αυτά αν δοθούν κάποτε με ένα τρίτο μνημόνιο πίσω, θα δοθούν με τους όρους της τώρα ισχύουσας οδηγίας σε σχέση με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Είναι πραγματικά οδυνηρό αυτό που συνέβη. Είναι μια πολύ μεγάλη υποχώρηση αυτό που συνέβη, χωρίς να πάρει κανείς χαμπάρι.

Λέγανε συνεχώς όχι δόσεις. Δεν θέλουμε τις δόσεις σας. Θέλουμε χρηματοδοτική κάλυψη από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τώρα παρακαλάμε για δόσεις.

Έλεγαν, αυτό που είπα προηγουμένως: χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μέσω του ELA και τώρα έχουμε πάει στο μαρτύριο του σταγονόμετρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας βδομάδα – βδομάδα.

Διατυμπάνιζαν λεβέντικες μονομερείς κινήσεις σε σχέση με το χρέος ή διεθνή διάσκεψη και τελικά έχουμε φτάσει στην πλήρη αποσιώπηση του ζητήματος του χρέους. Δεν προβάλλουν ούτε καν αυτό που έχουμε πετύχει, το οποίο είναι εξαιρετικά σημαντικό , δηλαδή την υλοποίηση των αποφάσεων του 2012. Αλλά αυτές προϋποθέτουν πρωτογενές πλεόνασμα και ολοκλήρωση του προγράμματος.

Και όλο το θέμα είναι η τρόικα, η οποία μετονομάστηκε σε «θεσμούς», νομίζω ότι αυτό προκαλεί θυμηδίες και τελικά σε Brussels  Group. Είχαμε πει στην ανακοίνωσή μας ότι θα υπάρξει και το Athens Group, υπήρξε ,το οποίο τώρα κρύβεται από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο και αυτό είναι η πολιτική της εθνικά υπερήφανης, σκληρής διαπραγμάτευσης.

Φίλες και φίλοι, δεν μας ακούει ο ελληνικός λαός γιατί είμαστε ένα Κόμμα με μικρά ποσοστά, που έχει το βάρος της διαχείρισης της κρίσης και έχει ιστορικές ευθύνες για τη μεταπολίτευση, αλλά αυτά που λέμε δεν είναι ένας κομματικός λόγος, είναι η αλήθεια και η αλήθεια είναι βίωμα και είναι πολύ κακό για τον τόπο να έρθουν κι άλλα βιώματα, τα οποία θα κινηθούν εναντίον της ελληνικής κοινωνίας.

Ποιο είναι το καταλυτικό λάθος που έγινε τις τελευταίες πενήντα μέρες; Αντί η Κυβέρνηση να μπει στη διαπραγμάτευση επί της ουσίας και να συνεχίσει από το σημείο στο οποίο είχαμε φτάσει, πετυχαίνοντας κάτι καλύτερο, κατέστρεψε το πλαίσιο και πήγε τη χώρα χιλιόμετρα πίσω.

Κατέστρεψε το πλαίσιο που έλεγε: βγαίνουμε από το Μνημόνιο πηγαίνουμε στην προληπτική πιστωτική γραμμή, γυρνάμε σιγά - σιγά, προστατευμένα ,στις αγορές. Θέλουμε και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το πρόγραμμα να γίνει προληπτικό. Και τελικά μπήκαμε βαθύτερα στο τρέχον Μνημόνιο και η προοπτική δεν είναι η έξοδος, αλλά ένα άλλο Μνημόνιο.

Χωρίς στρατηγική για την Ευρωζώνη, χωρίς στρατηγική σε σχέση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που είναι ο σκληρότερος εταίρος.  Αλλά παραδόξως τον γλείφουν συνεχώς μέσα από ένα αφελή αντιευρωπαϊσμό που εκδηλώνεται, ως αφελής φιλοαμερικανισμός. Είναι πολύ σημαντικές οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις και εξαιρετικά σημαντικός ο ρόλος των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά δεν γίνονται έτσι τα θέματα αυτά, στην οικονομική διαπραγμάτευση και ιδίως σε σχέση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. 

Και τώρα ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα; Εμείς είχαμε ένα χρονοδιάγραμμα, είχαμε κόκκινες γραμμές. Κάναμε μια διαπραγμάτευση επί της ουσίας, τώρα περιμένανε τον Φεβρουάριο, πήγαμε από τις 11 Φεβρουαρίου στις 16, στις 20. Τώρα πηγαίνουμε στα τέλη Απριλίου, από τα τέλη Απριλίου πηγαίνουμε στα τέλη Ιουνίου με την οικονομία να σέρνεται και να υποβαθμίζεται και επί της ουσίας η απάντηση είναι η δημιουργική ασάφεια.

Μα η δημιουργική ασάφεια είναι ανάθεση της αρμοδιότητας να ορίσεις και να εξειδικεύσεις το ασαφές, στον ισχυρότερο. Οι αόριστες έννοιες κατανέμουν αρμοδιότητα. Την αρμοδιότητα την έχει αυτός που μπορεί να ερμηνεύσει. Άρα ποιος είναι αυτός; Είναι προφανώς το Eurogroup εν τέλει, είναι αυτός που έχει να δώσει τα λεφτά.

Είχαμε όλο αυτό το σκηνικό το οποίο έχει οδηγήσει στην περαιτέρω, κατά τη

γνώμη μου, ταπείνωση, να γράφει η Κυβέρνηση σταδιακά το Μνημόνιο καθ’ υπαγόρευση.

Οι δε μεταρρυθμιστικές προτάσεις στερούνται σοβαρότητας. Δεν μπορεί οι προτάσεις να είναι οι καλωδιωμένοι καταδότες μικρομεσαίων φοροφυγάδων, ούτε με τυχερά παιχνίδια που καταψήφιζε και κατάγγελνε ο κ. Τσίπρας, ούτε η λοταρία αποδείξεων που κανείς δεν έχει καταλάβει πως μπορεί να λειτουργήσει. Όλα είναι ανοιχτά.

Δεν υπάρχει καμία συμφωνία και κανένα θέμα. Όλες οι υποσχέσεις για ΕΝ.Φ.Ι.Α. για αφορολόγητο, για κατώτατο μισθό, όλα είναι ανοιχτά και απλώς υπάρχει η εβδομαδιαία αγωνία σε σχέση με τον κ. Ντράγκι και τις αποφάσεις για το ELA.

Και υπάρχει ένα επικίνδυνο, ελπίζω όχι θανατηφόρο φλερτ με το πιστωτικό γεγονός.  Ήδη, όπως είπα και προηγουμένως, έχουμε πάει σε μία μερική τουλάχιστον εσωτερική παύση πληρωμών. Υπάρχει πρόβλημα με τα αποθεματικά και γίνεται ένα παιχνίδι το οποίο είναι αστείο σε σχέση με την ανακύκλωση των εντόκων γραμματίων ,όταν τα αποθεματικά των Νομικών Προσώπων τα οποία ήδη τα έχεις αξιοποιήσει για να κάνεις ΡΕΠΟΣ, προκειμένου να διευκολύνεις ταμειακά το δημόσιο, τα παίρνεις και τα δίνεις για να ανανεώσεις έντοκα γραμμάτια. Το άθροισμα είναι το ίδιο. Τα λεφτά είναι τα ίδια.

Ποιο είναι το σχέδιο. Είναι το σχέδιο μιας ηρωικής ρήξης; Δεν το βλέπω, Αν ήταν αυτό το σχέδιο θα είχε γίνει. Είναι το σχέδιο ο έντιμος συμβιβασμός που λέει ο κ. Τσίπρας; Το είπε και σήμερα στις Βρυξέλλες; Έντιμος συμβιβασμός τι σημαίνει; Έντιμος συμβιβασμός μεταξύ ποίων και προς τι. Εδώ το θέμα είναι η πορεία της οικονομίας μας, εδώ το θέμα είναι η ευημερία των Ελλήνων, εδώ το θέμα είναι η ανάκτηση του χαμένου εδάφους, ο θετικός ρυθμός ανάπτυξης, η ίδια μας η χειραφέτηση σε σχέση με τους δανειστές, η επάνοδος στις αγορές. Έντιμος συμβιβασμός σημαίνει να μείνουμε σε κατάσταση εξάρτησης για πολύ χρόνο, για αδιευκρίνιστο χρόνο;

Βλέπω δυστυχώς από την έλλειψη στρατηγικής, να έχει γίνει στρατηγική η ίδια η διπλή γλώσσα, η ίδια η παλινωδία, το ίδιο το σύρσιμο. Τελικώς ως στρατηγική βλέπω να υπάρχει μόνο η προσπάθεια μετάθεσης της ευθύνης στους Ευρωπαίους εταίρους. Αυτό, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Διότι συμφωνώ με τις εκτιμήσεις πως η Ευρωπαϊκή Ένωση ,η Ευρωζώνη δεν θέλει μια Ελλάδα ταπεινωμένη εκτός ευρώ, δεν θέλει το περιβόητο Grexit, αυτό είναι κάτι που έχει συνέπειες.

Αλλά από την άλλη μεριά, πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό είναι βλαπτικό για την Ευρωζώνη, αλλά καταστροφικό για την Ελλάδα. Η Ελλάδα θα γίνει πράγματι φτηνή, γιατί θα υποβαθμιστούν οι αξίες, οι περιουσίες, οι μισθοί, θα είναι πολύ συμφέρουσα για επενδύσεις αλλά αυτό θα περάσει μέσα από ένα μεγάλο δράμα, για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, για όλα όσα έχουν κάνει με τον ιδρώτα του προσώπου τους τις προηγούμενες δεκαετίες οι ίδιοι, οι πατεράδες τους, οι παππούδες τους.

Και πάντα έλεγα ότι το ζήτημα δεν είναι η απειλή να βγούμε από το ευρώ. Αυτό ας το ξεχάσουν. Το ζήτημα είναι η δραματική και μόνιμη υποβάθμιση μέσα στο ευρώ. Αυτό είναι η μεγάλη απειλή και ο μεγάλος κίνδυνος. Γιατί η εκτίμηση που κάνει η Κυβέρνηση είναι προφανές ότι τελευταία στιγμή πάντα θα μας σώζουν και πράγματι μπορεί τελευταία στιγμή πάντα να μας σώζουν. Με μια παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ή του EFSF, αλλά η Ελλάδα θα βρίσκεται πάντα σε ένα χαμηλότερο επίπεδο, τα ζωτικά της όργανα θα λειτουργούν με πολύ μεγάλη βραδύτητα ,χωρίς αντοχές.  Μπορεί να είσαι στον αναπνευστήρα, αλλά θα είσαι κάθε εβδομάδα σε ένα χαμηλότερο επίπεδο.

Αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία και ειλικρινά θλίβομαι όταν ακούω ότι όλα αυτά μπορεί να καταλήξουν στην επανάληψη των Καννών, ότι όλα αυτά μπορεί να καταλήξουν σε ένα δημοψήφισμα επί της συμφωνίας. Αυτό το έχουμε ξανακούσει. Είναι αυτό που λέγεται στην ψυχανάλυση: το Déjà vu ,για το οποίο έχω μιλήσει και στη Βουλή στις προγραμματικές δηλώσεις.

Γιατί είναι προφανές ότι δεν έχει σημασία πώς ορίζεις νομικά μια διαδικασία, σημασία έχει πώς την εισπράττει η κοινωνία, πώς την εισπράττει η αγορά, πώς την εισπράττει η διεθνής κοινότητα και θα την εισπράξει ως ένα δημοψήφισμα για το αν είσαι μέσα ή έξω από την Ευρώπη. Και αυτό θα ήταν τραγικό. Αυτά δεν είναι παιχνίδια.

Τώρα δεν υπάρχει η δική μας Κυβέρνηση που έκανε τις εκλογές του Ιανουαρίου εγγυώμενη την ακεραιότητα της οικονομίας και της χώρας μέχρι την ημέρα των εκλογών. Τώρα τέτοιες διαδικασίες είναι από μόνες τους τεράστιο ζήτημα για την οικονομία και τον τόπο συνολικά.

Θέλω από τη θέση αυτή ,με πολύ ήπιο και φιλικό τρόπο ,να απευθυνθώ στην Κυβέρνηση, στον Πρωθυπουργό, στον Υπουργό Οικονομικών, στους βουλευτές της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και να τους προειδοποιήσω ότι αυτό είναι ένα άκρως επικίνδυνο παιχνίδι με τη φωτιά.

Και με την άδεια κάθε Έλληνα πολίτη απευθύνομαι και στην κοινωνία, γιατί υπάρχει η ατομική ευθύνη κάθε πολίτη, που τώρα ξέρει τι συμβαίνει. Ακόμη κι αν ψήφισε ή χειροκρότησε μετεκλογικά παραπλανημένος, ή ενθουσιασμένος, ή αν κάποιοι έχουν ενεργήσει με τη σκέψη ότι κάτι θα κερδίσουν χωρίς κίνδυνο για τη χώρα και τις θυσίες.  Αυτό δεν υπάρχει τώρα. Η προειδοποίηση είναι απόλυτη.

Και η παράκληση είναι να ενημερωθούν τα κόμματα, να ενημερωθεί η Βουλή, να ανταλλάξουμε εμπειρίες, να συγκροτηθεί η Εθνική Ομάδα διαπραγμάτευσης. Να κινητοποιηθούν οι εθνικές δυνάμεις, να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι καλό για τον τόπο. Σε κάθε περίπτωση κάτι καλύτερο και όχι κάτι χειρότερο.

***

Έρχομαι τώρα, φίλες και φίλοι, στο αντικείμενο της σημερινής μας συνάντησης. Το παρόν σχήμα, το Πολιτικό μας Συμβούλιο, η Κοινοβουλευτική μας Ομάδα, οι φίλοι μας που τόσο μας βοηθάνε και μας στηρίζουν ανιδιοτελώς, των κινήσεων της Δημοκρατικής Παράταξης, τα οργανωτικά στελέχη που έχουν το κύριο βάρος της προετοιμασίας, είναι ένα σχήμα που θα προτείνω να συγκροτήσει την Γραμματεία της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής και ελπίζω ότι η Εθνική Επιτροπή θα το εγκρίνει αυτό στην πρώτη Σύνοδό της το επόμενο Σάββατο.

Όπως ξέρετε έχουμε προκηρύξει το συνέδριο για τις 15, 16 και 17 Μαΐου, ένα συνέδριο που σύμφωνα με το καταστατικό είναι έκτακτο και σύμφωνα με το περιεχόμενό του, όπως το έχουμε ορίσει, είναι ένα συνέδριο πολιτικό, αξιακό, προγραμματικό. Ένα συνέδριο ανοιχτό σε όλους, στην κοινωνία, στην παράταξη, σε κάθε προοδευτικό Έλληνα πολίτη. Στο συνέδριο, για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια, ολοκληρώνεται αμετάκλητα η θητεία μου ως Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και δεν ανανεώνεται.

Και έχουμε επίσης πει ότι τα μόνα ex officio  μέλη του συνεδρίου θα είναι τα  μέλη της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής, τη σύνθεση της οποίας παρουσίασα στην Κεντρική Επιτροπή πριν από λίγες μέρες.

Επόμενος στόχος είναι να ανοίξουμε το νέο αυθεντικό ηλεκτρονικό μητρώο, με σεβασμό σε όλα τα ιστορικά μέλη μας τα οποία θα προσκληθούν να ανανεώσουν και να επιβεβαιώσουν τη συμμετοχή τους στο ΠΑΣΟΚ .Και το κύριο είναι να σας θυμίσω τις τρεις μεγάλες ατζέντες που ζήτησα από την Κεντρική Επιτροπή να ανοίξουν.

Η ατζέντα για την εθνική ανασυγκρότηση. Η ατζέντα ,δηλαδή, στην πραγματικότητα για το πρόγραμμα που πρέπει να συζητήσει η οικονομία, η κοινωνία ,με όλες τις πολιτικές δυνάμεις ,γιατί είναι ένα εθνικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης.

Η δεύτερη μεγάλη ατζέντα είναι η ανασυγκρότηση της ίδιας της δημοκρατικής παράταξης, της κεντροαριστεράς.

Και η τρίτη μεγάλη ατζέντα αφορά την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία ευρύτερα, γιατί σε αυτή αναγόμαστε, από αυτήν εξαρτόμαστε, αυτή είναι ο κρίσιμος μοχλός για μια άλλη Ευρώπη, για μια Ευρώπη πραγματικά προοδευτική, αλλά και ασφαλή.

Τώρα έχουμε να οργανώσουμε τα κλιμάκια, έχουμε να αναζωπυρώσουμε τις οργανώσεις μας, τη σχέση με τις τοπικές κοινωνίες, να προετοιμάσουμε εκδηλώσεις. Η εισήγησή μου έχει εγκριθεί από την Κεντρική Πολιτική Επιτροπή και είχαμε πολύ σημαντικές παρεμβάσεις, αλλά χρειάζονται και άλλα κείμενα και ο ηλεκτρονικός διάλογος πιστεύω ότι είναι αυτός που θα τροφοδοτήσει τον προβληματισμό μέχρι το συνέδριο.

Έχουμε λίγο πολύ προσδιορίσει το χρονοδιάγραμμα για την εκλογή συνέδρων και μετά για την άμεση εκλογή του νέου Προέδρου, όπως έχουμε όλοι δεσμευτεί.

Πιστεύω ότι έχουμε μια ενδιαφέρουσα δουλειά μπροστά μας. Δεν έχω ψευδαισθήσεις. Δεν θα ανακαλύψουμε την πυρίτιδα στα θέματα αυτά, ούτε θα τραβήξουμε την προσοχή της κοινής γνώμης η οποία είναι προσανατολισμένη στις μεγάλες αγωνίες της. Γι’ αυτό και η σειρά προτεραιότητας των θεμάτων είναι αυτή που ακολούθησα  και στη σημερινή εισήγησή μου. Πρώτα είναι τα προβλήματα και οι αγωνίες των πολιτών. Πρώτα είναι οι ανάγκες της χώρας, της οικονομίας, το υπαρξιακό πρόβλημα του τόπου και μετά το ζήτημα της συμβολής μας στη συγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης, η συμβολή μας στο μέλλον του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Παράταξης.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

http://www.evenizelos.gr/