Αν το εξετάσει κανείς υπό το πρίσμα της καταστροφολογίας, ότι δηλαδή θα πέφταμε στα βράχια και θα μας πέταγαν έξω από το ευρώ, τότε ο Αλέξης Τσίπρας κατήγαγε περιφανή νίκη. Μια νίκη που όμως δεν την κέρδισε από τη Μέρκελ και τους υπόλοιπους «σκληρούς» των Βρυξελλών αλλά του τη χάρισε η αξιωματική αντιπολίτευση.
Καθώς η ρητορεία της καταστροφής και οι σκληρές προβλέψεις βουλευτών της ΝΔ από τη στιγμή
που δεν επιβεβαιώθηκαν αλλά δημιούργησαν το κλίμα και μόνο που δεν «καταστραφήκαμε» ήταν αρκετό για το επικοινωνιακό «γκολ» της κυβέρνησης.
Ο Αλέξης Τσίπρας πέτυχε μια συμβολική νίκη καθώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες διέθεσαν χρόνο στον Αλέξη Τσίπρα και μάλιστα σε μια μίνι σύνοδο που ο Έλληνας πρωθυπουργός ζήτησε για δείξει στο εσωτερικό ότι διαπραγματεύεται επί ίσοις όροις με τους εταίρους.
Βέβαια αυτό το οφείλει αποκλειστικά στο τηλεφώνημα του Αμερικανού Προέδρου Ομπάμα στη Μέρκελ που εκτόνωσε το πολεμικό κλίμα και «έκαψε» τα σενάρια που οδηγούσαν σε ρήξη την Ελλάδα με τους Ευρωπαίους εταίρους της.
Στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε το τέλος της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες ο Αλέξης Τσίπρας ξεκαθάρισε για άλλη μια φορά ότι,
«Δεν υπάρχει η 5η αξιολόγηση, δεν υποχρεούμαστε σε υφεσιακά μέτρα, οι ελληνικές αρχές έχουν την ευθύνη για τη συγκρότηση της λίστας μεταρρυθμίσεων».
Για να μην ξεχνιόμαστε η Γερμανία στο πρώτο έκτακτο Eurogroup, μετά τις εκλογές απαιτούσε να κλείσει το υφιστάμενο πρόγραμμα και η αξιολόγηση και μετά θα συζητούσε την οποιαδήποτε νέα συμφωνία.
Στο δεύτερο ο κ. Ντάισελμπλουμ ζητούσε «ξερά» την παράταση του τρέχοντος προγράμματος.
Από τις εκλογές μέχρι σήμερα διαπραγματευόμαστε αλλά θα έπρεπε ταυτόχρονα να κυβερνιέται και η χώρα. Έτσι φτάσαμε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι με άδεια ταμεία και χρηματοδοτική ασφυξία.
Η ώρα της αλήθειας έφτασε και θα πρέπει ο Έλληνας πρωθυπουργός να πάρει τις δύσκολες αποφάσεις αν-δηλαδή- θέλει να κρατήσει τη χώρα στην Ευρωζώνη με συγκεκριμένους όρους ή αν προτιμάει να πάει σε ρήξη και στη συνέχεια στη δραχμή. Η επικοινωνιακή σκόνη σήμερα, αύριο θα καθίσει και θα πρέπει να υλοποιηθεί η συμφωνία.
Ο κατάλογος των μεταρρυθμίσεων θα πρέπει να αποσταλεί, θα πρέπει να αξιολογηθεί και θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα συμβιβασμού για να γίνει και αποδεκτός από τους... θεσμούς.
Υπάρχουν όμως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, τα οποία έχουν εκφράσει και εκφράζουν έντιμα και ξεκάθαρα διαφορετικές απόψεις. Ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης και ο κ. Κώστας Λαπαβίτσας δεν πιστεύουν στο ευρώ πάση θυσία και διατυπώνουν μια άποψη ότι το σκληρό ευρώ δεν βοηθάει τη χώρα και της δημιουργεί περισσότερα προβλήματα.
Τι θα συμβεί, λοιπόν, αν, μια ισχυρή ομάδα βουλευτών και Υπουργών της κυβέρνησης αρνηθούν να ψηφίσουν τη συμφωνία ή επιχειρήσουν να μπλοκάρουν την διαμόρφωση του καταλόγου των μεταρρυθμίσεων;
Και φυσικά στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν τα στελέχη που ακούνε μεταρρυθμίσεις και τις συνδέουν με τις απαιτήσεις των δανειστών για αντιλαϊκού χαρακτήρα απορυθμίσεις, όπως για παράδειγμα την προώθηση ιδιωτικοποιήσεων που το θεωρούν ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Υπό αυτό το πρίσμα, η κυβέρνηση πρέπει να αποφασίσει, θα συμβιβαστεί ή θα επιχειρήσει να εφαρμόσει χωρίς εκπτώσεις και αναδιπλώσεις το προεκλογικό της πρόγραμμα; Τότε, όμως θα τελειώσει και η κουβέντα με τους Ευρωπαίους εταίρους.
Πλέον, είναι σαφές και τα πρώτα δείγματα τα πήραμε από την προηγούμενη συμφωνία του Γιούρογκρουπ ότι οι πιθανότητες να βρεθεί διχασμένος ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση είναι πολλές.
Το ερώτημα είναι τι θα κάνει ο πρωθυπουργός, τότε; Ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να λάβει τις δύσκολες αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον της χώρας, της κυβέρνησης του αλλά και της δικής του πολιτικής πορείας.
Θα επιλέξει να αναζητήσει πολιτικές συμμαχίες με δυνάμεις, που θα πιστεύουν ότι η παραμονή στο ευρώ είναι ο μοναδικός δρόμος και θα προχωρήσει σε προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και θα αναδιαμορφώσει το πολιτικό στίγμα του κόμματος του με μετακίνηση στο κέντρο; Θα προτιμήσει να συνταχθεί με την άλλη άποψη και να πάει σε ρήξη με την Ευρώπη; Μετά τη μίνι σύνοδο γνωρίζει τι θα έχει μπροστά του. Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει για τον κύριο Τσίπρα.
Η κοινωνία είναι διχασμένη, πολιτική συναίνεση δεν υπάρχει και τα ποσοστά υποστήριξης είναι φωτογραφίες της στιγμής που με την πρώτη «πιστολιά»...καίγονται.
Πριν πάρει τις τελικές του αποφάσεις ο κ. Τσίπρας ας ανατρέξει στο παρελθόν και στη στάση ηγετών τύπου Ελευθερίου Βενιζέλου και Κωνσταντίνου Καραμανλή, που ήξεραν να πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα την κρίσιμη για τον τόπο ώρα.
http://newpost.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου