Ίσως δεν το είχαμε κατανοήσει τότε, αλλά στις 20 Σεπτεμβρίου παίζονταν πολλά για την αριστερά της Ευρώπης. Οι συντηρητικές δυνάμεις της «γηραιάς ηπείρου» (μαζί με ορισμένους τέως συντρόφους μας…) επιδίωξαν να καταστεί ο ΣΥΡΙΖΑ μια αποτυχημένη αριστερή παρένθεση στην Ευρώπη. Ήθελαν να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα σε όσους αμφισβητούσαν την ηγεμονία τους. Είχαν άλλωστε λόγους… Βλέπετε, προηγήθηκαν στις 22 Μαρτίου οι τοπικές εκλογές στη Γαλλία και οι περιφερειακές στην Ισπανία. Εκεί φάνηκε ξεκάθαρα η έκταση στην οποία η κρίση στην Ευρώπη συνεχίζει να μεταμορφώνει το πολιτικό σκηνικό σε πολλές χώρες της ευρωζώνης.
Στη Γαλλία, το κεντροδεξιό UMP του πρώην προέδρου Νικολά Σαρκοζί, πήρε τις περισσότερες ψήφους, όμως και το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Μαρί Λεπέν εμφάνισε καλές επιδόσεις. Στην περιοχή της Ανδαλουσίας, το κυβερνών σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα κατάφερε να παραμείνει στην εξουσία, όμως η ψήφος οδήγησε σε μια πιο κατακερματισμένη βουλή, καθώς αναδύθηκαν δυο αντικαθεστωτικά κόμματα: το αριστερό Podemos και το κεντρώο Ciudadanos.
Η Ισπανία διενεργεί εθνικές εκλογές στα τέλη του 2015 ενώ η Γαλλία έχει προγραμματίσει προεδρικές εκλογές το 2017. Εκλογές θα έχουμε επίσης σε Ιρλανδία και Πορτογαλία. Στη Μεγάλη Βρετανία η ανάδειξη του αριστερού Τζέρεμι Κόρμπιν σε ηγέτη των Εργατικών, ανησύχησε σφόδρα το σύνολο των συντηρητικών. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ έχει εμφυσήσει έναν αέρα νίκης στην ευρύτερη Ευρωπαϊκή αριστερά, κάτι που εκτιμάται ότι θα αποτυπωθεί στις εθνικές εκλογές σε πολλές χώρες. Ταυτοχρόνως, όπου δεν υπάρχει ισχυρή αριστερά, ενισχύονται οι δυνάμεις της ακροδεξιάς.
Τι είναι λοιπόν αυτό που φοβίζει τις συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης; Απλά: Η πραγματικότητα…
Στην Ευρώπη οι «λάθος πολιτικές» όλα αυτά τα χρόνια οδήγησαν στην υποβάθμιση της ζωής, αλλά και των προοπτικών, της εργατικής και μεσαίας τάξης. Το μέλλον είναι ο δρόμος που περιγράφτηκε από τον Αλέξη Τσίπρα στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου: Να αγωνιστούμε στην Ευρώπη για να αλλάξουμε την Ευρώπη! Γι 'αυτό ήταν πολύ σημαντική η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην χώρα μας. Να συνεχιστεί αυτός ο δρόμος ελπίδας για τη νεότερη γενιά, ο δρόμος ελπίδας για όλη την Ευρώπη, για αυτούς που ζητούν κοινωνική δικαιοσύνη και πρόοδο στην ήπειρό μας. Το να γυρίσουμε πίσω σε μια κυβέρνηση που ελέγχεται από τη Μέρκελ, που ελέγχεται από τη συντηρητική πτέρυγα της Γερμανίας εδώ και τόσα χρόνια θα ήταν καταστροφή όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, ιδιαίτερα τους λαούς του Νότου.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα το πολιτικό προσωπικό αδυνατεί να αντιληφθεί τις ραγδαίες αλλαγές που συντελούνται στην Ευρώπη. Τα παλαιά κόμματα και οι «φαμίλιες» των παραδοσιακών πολιτικών βρίσκονται πολύ μακριά από τις σύγχρονες ανάγκες.
Πολλοί ρωτούν: Ποιος ακριβώς είναι ο δρόμος της αριστεράς στην Ευρώπη;
Θα ήμασταν απαράδεκτα επιφανειακοί αν υποστηρίζαμε ότι έχουμε όλες τις απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις. Πολύ περισσότερο που πλέον έχουμε γίνει πολύ σοφότεροι μέσα σε μόλις οκτώ μήνες… Η δύσκολη διαπραγμάτευση αυτών των μηνών, οι εκβιασμοί που ασκήθηκαν στην χώρα μας και ο αναγκαίος συμβιβασμός έδειξε ότι είμαστε υποχρεωμένοι να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη όχι μόνο το δίκιο, που είναι με τη πλευρά μας, αλλά και τον συσχετισμό δυνάμεων… Οι δρόμοι της αριστεράς μπορεί να είναι πολλοί (πέθαναν οι μοναδικότητες και οι αυθεντίες) να έχουν στροφές και εμπόδια που οφείλεις να υπερβείς και όχι να χτυπάς το κεφάλι σου σε αυτά.
Όμως μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι για μας ο αριστερός δρόμος για την Ευρώπη, δεν θα αναπαράγει τις ανισότητες, δεν θα διαιωνίζει την ανεργία, θα στηρίζεται στις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου για να πετύχει ανάπτυξη σε όφελος της πλειοψηφίας (και ιδιαίτερα των χαμηλότερων οικονομικά στρωμάτων), θα δίνει μάχες κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής.
Και βεβαίως, θα έχει δημοκρατία!
Νομίζω ότι όλα αυτά περιέχονται και σε μια ρήση του Αντόνιο Ματσάδο:
«Για σένα που περπατάς, δεν υπάρχει δρόμος. Τον δρόμο τον χαράζεις περπατώντας».
http://tvxs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου