1. Στην εποχή της post-truth θα ήταν μάταιο να περιμένει κανείς κάτι διαφορετικό απ’ την δημαγωγία. Είμαστε υποχρεωμένοι ωστόσο, σαν εργάτες, σαν αυτόνομοι και (αν επιτρέπεται ακόμα…) σα λογικά όντα να το δείξουμε: έχει φτάσει στο σημείο της ψύχωσης η προσπάθεια φερεφώνων και υποτελών να ανακαλύπτουν εδώ κι εκεί την αναγγελία της διάλυσης της ευρωζώνης (ή/και της ε.ε.). Τα πιο ετερόκλητα γεγονότα, μακρυά από στοιχειώδεις αναλύσεις που πριν 30 χρόνια θα ήταν αυτονόητες (στο όνομα, απλά, της κοινής λογικής), επιστρατεύονται σαν εντυπώσεις για να υπηρετήσουν, δίκην «αποδείξεων», αυτό: την διεστραμμένη απόλαυση της καταστροφής.
Να ένα πρόχειρο παράδειγμα. Στην «αλυσίδα» της ρητορικής που έβαλε εύκολα στο σακί το