Οταν νόμοι και κανόνες αράζουν σε ξαπλώστρες

Οτι χάθηκε το μέτρο, δεν νομίζω πως το αμφισβητεί κάποιος. Οταν ολόκληρες παραλίες καλύφθηκαν, όχι απλώς από ομπρέλες, αλλά από ογκώδεις εγκαταστάσεις, σαν κρεβατοκάμαρες, όταν χρειάζεται να κάνεις κράτηση για ένα μπάνιο και με όχι μικρό αντίτιμο, όταν η παραλία χωρίζεται σε ζώνες τιμολογημένες ανάλογα με την εγγύτητα στο κύμα, όταν υποχρεώνεσαι σε «ελάχιστη κατανάλωση» για να βάλεις το πόδι σου στο νερό, κάτι δεν πάει καλά. «Μα, παρέχουμε υπηρεσίες πέντε αστέρων», ήταν η προ έτους απάντηση σε παραλία της Ρόδου, στην απορία για το υπερβολικά υψηλό κόστος του «σετ». Γιατί έτσι είναι οι ομπρελοξαπλώστρες: σετ. Κάπου χάθηκε το μέτρο. Στην απληστία επιχειρηματιών που θέλουν να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Στην απροθυμία των τοπικών αρχών να ελέγξουν αν οι όροι μίσθωσης τηρούνται. Στις εξόφθαλμες παρατυπίες, αυθαίρετες επεκτάσεις, καταλήψεις δημοσίου χώρου, συμπεριφορές «νύχτας».

Το «κίνημα της ομπρέλας» προέκυψε σαν αντίδραση σε όλα αυτά. Προέκυψε, κυρίως, από μια όλο και πιο ασφυκτική αίσθηση ότι το αυτονόητο, το να μπορείς να βουτήξεις στη θάλασσα, αν συνεχιστεί η κατάσταση που βιώνουμε, σε λίγο θα πάψει να είναι αυτονόητο. Πόσο μπορεί να επεκταθεί η «αξιοποίηση» των παραλιών; Προφανώς όσο για κάποιους αυτή η επέκταση μεταφράζεται σε κέρδος.

Πριν το μέτρο χαθεί στην αντίθετη κατεύθυνση, είναι αναγκαίο να βρεθεί ισορροπία. Δεν είναι ότι μας λείπουν οι κανόνες. Είναι στην τήρηση που δεν τα πάμε καλά. Οταν η Κτηματική Υπηρεσία Κυκλάδων μπήκε στον κόπο να κάνει αυτοψία στη Μικρή και Μεγάλη Σάντα Μαρία της Πάρου (είχε προηγηθεί η κινητοποίηση των διαμαρτυρομένων πολιτών), διαπιστώθηκε εκτεταμένη παράνομη κατάληψη χώρου περισσότερων από 2.500 τ.μ., με το «έτσι θέλω». Το παράδειγμα της Πάρου ξεσήκωσε καταγγελίες και διαμαρτυρίες από πολλές περιοχές της χώρας, νησιωτικές και παράλιες, όπου επίσης οι πολίτες διαμαρτύρονται για παράνομες επεκτάσεις νόμιμων μισθώσεων ή και εντελώς αυθαίρετες καταλήψεις δημοσίου χώρου.

Παντού, κάποια υπηρεσία είναι υπεύθυνη για τον έλεγχο και την τήρηση της νομιμότητας. Κι αυτό που πρέπει να φθάσει στο κέντρο των Αθηνών ως αγανάκτηση, για να επιστρέψει ως εντολή για ελέγχους, δεν μπορεί να μην είναι γνωστό στις τοπικές αρχές. Η παρανομία αφήνεται να συντηρηθεί, γίνεται αυθάδεια, που γεννάει μεγαλύτερη παρανομία. Από αδιαφορία των αρμοδίων (στην καλοπροαίρετη εκδοχή) ή ως αποτέλεσμα συναλλαγής.

Δεν είναι πολύς καιρός που συζητούσαμε για τις εξόφθαλμες παρανομίες στη Μύκονο. Τώρα ήρθε στο προσκήνιο η Πάρος. Αύριο μπορεί να είναι κάποιο άλλο νησί. Το ζητούμενο είναι παντού, σε όλη τη χώρα, να ισχύσει απροϋπόθετα η αυτονόητη εφαρμογή των νόμων, χωρίς επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και ευκαιριακή υπεραντίδραση. Με κανόνες για όλους.

https://www.kathimerini.gr/opinion/562553185/otan-nomoi-kai-kanones-arazoyn-se-xaplostres/