Το 2012 όταν το κύμα της λαϊκής αγανάκτησης άρχισε να σηκώνει τον Αλέξη Τσίπρα και να τον κατευθύνει προς την εξουσία, εκείνος διαβεβαίωνε ότι θα ασκούσε μία εντελώς διαφορετική πολιτική, σε άλλο πλαίσιο, εκτός μνημονίων, γιατί αν ήταν να συνεχίσει στο ίδιο, όπως έλεγε, ας το έκαναν οι παλιοί, «που ξέρουν τη δουλειά καλύτερα». Αφού λοιπόν το πλαίσιο τελικά δεν άλλαξε και όπως διαπίστωσε όταν του δόθηκε η εξουσία, αυτά που έλεγε ήταν μια «αυταπάτη«, οι πολίτες μετά την ολοκλήρωση της θητείας του, αποφάσισαν να δώσουν την εξουσία σε αυτούς που «ξέρουν τη δουλειά καλύτερα», σύμφωνα με τη ρήση του ιδίου (παρότι φεύγοντας υπονόησε ότι
τώρα την έμαθε κι αυτός τη δουλειά).
Χωρίς καμία αμφιβολία, πρόκειται για μια καθαρή νίκη της Νέας Δημοκρατίας που καταφέρνει να επιστρέψει στα προ κρίσης ποσοστά της και η οποία πιστώνεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ηττήθηκε, αλλά δεν συνετρίβη και κατάφερε να πετύχει ένα σημαντικό ποσοστό, χάρη στο οποίο κανείς δεν θα μπορέσει να αμφισβητήσει τον Αλέξη Τσίπρα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι λοιπόν ο νικητής της εκλογικής αναμέτρησης, αλλά και ο Αλέξης Τσίπρας αν και ηττήθηκε, δεν είναι και τόσο χαμένος.
Η ΝΔ παρά τη μεγάλη νίκη και την κυριαρχία του μπλε στον χάρτη, είχε σοβαρές αδυναμίες στους νέους ψηφοφόρους και στις λαϊκές περιοχές. Αν αδιαφορήσει για εκείνους, αυτό μπορεί να αποδειχθεί μια κοινωνική βόμβα. Γιατί οι νέοι και οι φτωχότεροι θα είναι οι πρώτοι που θα εξεγερθούν με την πρώτη αφορμή, αν η διακυβέρνηση της ΝΔ επιδεινώσει τη θέση τους.
Η Νέα Δημοκρατία πέτυχε μία άνετη κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, η οποία δεν ήταν καθόλου δεδομένη. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ότι μπορούσε για να μειώσει τη διαφορά και σε ένα βαθμό το πέτυχε, χωρίς όμως να καταφέρει να ανακόψει την αυτοδυναμία. Η «κινδυνολογία» των τελευταίων ημερών φαίνεται ότι είχε αποτέλεσμα, ειδικά στους νέους ψηφοφόρους και κατάφερε να συσπειρώσει στο μέγιστο βαθμό το λεγόμενο αντιδεξιό χώρο. Η ΝΔ επέμενε μέχρι τέλους στο κατενάτσιο, με την ηγεσία της να αρνείται κατηγορηματικά να κάνει επιθετικό παιχνίδι, κάτι για το οποίο υπήρξε και κάποια γκρίνια από όσους πίστευαν ότι με μια επιθετική τακτική θα συνέτριβαν και όχι απλώς θα νικούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήθελε όμως στα αλήθεια ο Κυριάκος Μητσοτάκης την συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν είναι καθόλου βέβαιο κάτι τέτοιο, αλλά αυτό θα φανεί στην πορεία.
Ο Αλέξης Τσίπρας μετά την ήττα παρουσιάστηκε ήδη αρκετά αλλαγμένος. Για πρώτη φορά έδειξε ότι επιθυμεί να αποκτήσει μια πιο θεσμική συμπεριφορά. Πήγε στο Ζάππειο και συνεχάρη τον Μητσοτάκη, επιχειρώντας να δείξει ένα πιο ώριμο και υπεύθυνο πολιτικό προφίλ από αυτό που είχε ως τώρα. Ο πρώην πρωθυπουργός μέχρι πριν από 2-3 μήνες δεν φανταζόταν ότι μπορεί να χάσει και μάλιστα με αυτή τη διαφορά. «Εσύ από τον Κυριάκο δεν χάνεις» του έλεγαν οι συνεργάτες του και το είχε πιστέψει. Κατάφερε όμως να σταθεί όρθιος μετά το σοκ της ήττας των ευρωεκλογών και να μειώσει και τη διαφορά. Επίσης, στην πράξη, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν τόσο λάθος η αποφασή του να γίνουν πρώτα οι ευρωεκλογές και μετά οι εθνικές εκλογές, καθώς ο κόσμος πράγματι εκτονώθηκε στις πρώτεςκαι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τον χρόνο να αυξήσει την συσπείρωση του μετά το καμπανάκι που χτύπησε.
Στο εσωτερικό του κόμματος του κανείς δεν θα μπορέσει να αμφισβητήσει τον Αλέξη Τσίπρα μετά από αυτό το αποτέλεσμα και στην κεντροαριστερά, στην οποία θέλει να ηγεμονεύσει, παίζει χωρίς αντίπαλο.
Το ΚΙΝΑΛ μπορεί να κατάφερε να κρατήσει κάποια ποσοστά, ωστόσο είναι πολύ αδύναμο για να διεκδικήσει την ηγεμονία στον πολιτικό του χώρο. Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ σύρθηκε στην πολιτική που κατήγγειλε και το ΚΙΝΑΛ δεν μπόρεσε να επιστρέψει στα ποσοστά που είχε ως ΠΑΣΟΚ προ κρίσης (όπως κατάφερε η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη) το παιχνίδι της ηγεμονίας έχει χαθεί. Η Φώφη Γεννηματά δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει την ευκαιρία, παρότι ο Τσίπρας ως τώρα δεν κατάφερε να πείσει «το όλον» πρώην ΠΑΣΟΚ να πάει μαζί του. Το ΚΙΝΑΛ δεν κατάφερε να ανανεωθεί όσο ο Τσίπρας ήταν απασχολημένος παλεύοντας να διατηρήσει την εξουσία, χάνοντας την ευκαιρία που είχε. Οι δυσκολίες τους όμως δεν τελειώνουν εδώ, γιατί θα συνεχίσουν να δέχονται πιέσεις, τόσο από τη ΝΔ, όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς αμφότεροι επιθυμούν να αλώσουν τον κεντρώο χώρο. Θα καταφέρει το ΚΙΝΑΛ να μην διασπαστεί; Θα φανεί στην πορεία.
Αυτό που διεφάνη πάντως από τις δηλώσεις του Τσίπρα είναι ότι σκοπεύει να φτιάξει ένα μεγάλο και μαζικό κόμμα, εγγράφοντας νέα μέλη και φτιάχνοντας οργανώσεις βάσης. Κάτι που δεν έκαναν αυτά τα τέσσερα χρόνια και το αναγνωρίζουν ως λάθος τους σήμερα. Το εγχείρημα δεν θα είναι τόσο εύκολο και από την έκβαση του θα κριθούν πολλά. Ενα βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι για την πολιτική φυσιογνωμία που θα έχει το νέο κόμμα που θέλει να φτιάξει ο Τσίπρας, αν και στην ουσία μιλάμε για την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, που σχεδόν προανήγγειλε.
Ως τώρα μιλάνε για «προοδευτική παράταξη» ή «κεντροαριστερή παράταξη». Αλλά αναρωτιέται κανείς ποιον πολιτικό χαρακτήρα μπορεί ένα έχει ένα πολιτικό κόμμα που συστεγάζει από πρώην αριστεριστές και το παλιό 3% του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ (από τσοχατζοπουλικά, μέχρι στελέχη της πιο δεξιάς πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ) αλλά και δεξιούς που προέρχονται από ΝΔ και ακροδεξιούς που στεγάστηκαν εκεί μετά τη διάλυση των ΑΝΕΛ.
Η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές αυτοδύναμη, κάτι που είχε να συμβεί πάνω από δέκα χρόνια, επιστρέφοντας στην πρό κρίσης κατάσταση. Κανένας, ούτε ο ίδιος ο Τσίπρας, δεν αμφισβητεί τη νίκη του Μητσοτάκη. Μια ισχυρή αντιπολίτευση ωστόσο, θεωρητικά τουλάχιστον, βοηθά στην αποτροπή φαινομένων αλαζονείας και συμβάλλει στην καλύτερη διακυβέρνηση. Η ΝΔ παρά τη μεγάλη νίκη και την κυριαρχία του μπλε στον χάρτη όμως, είχε σοβαρές αδυναμίες στους νέους ψηφοφόρους και στις λαϊκές περιοχές.Αν αδιαφορήσει για εκείνους, αυτό μπορεί να αποδειχθεί μια κοινωνική βόμβα. Γιατί οι νέοι και οι φτωχότεροι θα είναι οι πρώτοι που θα εξεγερθούν με την πρώτη αφορμή, αν η διακυβέρνηση της ΝΔ επιδεινώσει τη θέση τους. Είναι βέβαιο και το γνωρίζουν ότι περίφημη «περίοδος χάριτος» των παλαιών εποχών, δεν υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου