Περίπου το ήμισυ του συνόλου των αμοιβών του κόσμου φτάνει στα χέρια μόλις του 10% των εργαζομένων, σύμφωνα με έρευνα που εκπόνησε η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας.
Ένα ποσοστό 20% – δηλαδή 650 εκατομμύρια εργαζόμενοι– παίρνουν λιγότερο από το 1% των συνολικών αμοιβών, ποσοστό που μεταβλήθηκε σημαντικά τα τελευταία δεκατρία χρόνια. Για τη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία αναφορικά με το εισόδημα του εργατικού δυναμικού από το 2004 έως το 2017. Είναι χαρακτηριστικό πως ένας εργαζόμενος που ανήκει στην κατηγορία του 10% των υψηλότερα
αμοιβόμενων λαμβάνει 7.445 δολάρια το μήνα, ενώ ένας που ανήκει στην κατηγορία των υπαλλήλων με χαμηλό εισόδημα, λαμβάνει μόλις 22.
Ο Ρότζερ Γκόμις, οικονομολόγος στο τμήμα στατιστικών μετρήσεων στη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας δήλωσε: «Η πλειοψηφία του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού λαμβάνει εντυπωσιακά χαμηλές αμοιβές και πολλοί από αυτούς δεν μπορούν καν να τα βγάλουν πέρα».
Στο κατώτατο ήμισυ του συνόλου των εργαζομένων καταβάλλεται μόνο το 6% της συνολικής αμοιβής, λέει η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας
«Κατά μέσο όρο, ο κατώτερος μισθός του μισού των εργαζομένων στον κόσμο είναι μόλις 198 δολάρια το μήνα, ενώ το φτωχότερο 10% των πολιτών θα πρέπει να εργαστεί περισσότερους από τρεις αιώνες προκειμένου να κερδίσει όσα και το πλουσιότερο 10% μέσα σε ένα χρόνο», συμπλήρωσε.
Αξίζει να αναφερθεί ωστόσο πως το μερίδιο των συνολικών αμοιβών που εισπράχθηκαν από το πλουσιότερο 10% έχει μειωθεί στο 48,9% σε σύγκριση με το 55,5% που ήταν το 2004.
Σε ορισμένες ωστόσο χώρες, η ανισότητα στις αποδοχές, αυξάνεται συνεχώς. Ενδεικτική είναι η περίπτωση του Ηνωμένου Βασιλείου.
Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού εκεί υπέστη τις μεγαλύτερες απώλειες εισοδήματος από το 2004 έως το 2017, ενώ οι αυξήσεις των εισοδημάτων των πιο πλούσιων είναι πολύ μεγαλύτερες απ′ ότι στις ΗΠΑ ή τη Γερμανία.
Στο μεταξύ οι φτωχότερες χώρες τείνουν να εμφανίζουν πολύ υψηλότερα επίπεδα μισθολογικών ανισοτήτων από τα πιο πλούσια κράτη.
Στην υποσαχάρια Αφρική το 50% των εργαζομένων λαμβάνει μόνο το 3,3% των συνολικών αποδοχών ενώ στην Ευρώπη για παράδειγμα το ίδιο ποσοστό λαμβάνει το 22,9% του συνολικού εισοδήματος που καταβάλλεται στους εργαζομένους του κόσμου.
Η έρευνα της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας σημείωσε πως σε πολλές εύπορες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Γερμανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, κατά την τελευταία
δεκαετία, σημειώθηκαν σημαντικές απώλειες στις αποδοχές της μεσαίας και της κατώτερης τάξης.
Η ανισότητα μεταξύ των χωρών μειώθηκε, καθώς η αυξανόμενη ευημερία στην Κίνα και την Ινδία τους έφερε κοντά στις χώρες με υψηλότερα εισοδήματα. Ωστόσο, αυτό δεν έχει ξεπεράσει τους φτωχούς σε καμία από τις δύο χώρες.
Η αμοιβή που καταβάλλεται στη μεσαία τάξη μειώθηκε κατά την διάρκεια της ίδιας περιόδου από 44,8% σε 43%, ενώ ταυτόχρονα οι μισθοί των υψηλά αμειβόμενων αυξήθηκαν από 51,3% σε 53,5%.
Οι χώρες στις οποίες το μερίδιο των κορυφαίων αμοιβόμενων μισθωτών αυξήθηκαν τουλάχιστον κατά μία εκατοστιαία μονάδα, συμπεριλαμβάνουν τη Γερμανία, την Ινδονησία, την Ιταλία, το Πακιστάν, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ.
«Τα στοιχεία δείχνουν ότι σε σχετικούς όρους, οι αυξήσεις στα υψηλότερα εισοδήματα εργατικού δυναμικού συνδέονται με απώλειες για όλους, με τους μεσαίους και τους χαμηλότερους εργαζόμενους να βλέπουν το μερίδιό τους στην πτώση των εισοδημάτων», δήλωσε ο Steven Kapsos, στην ΔΟΕ.
«Ωστόσο, όταν τα μερίδια εργατικού εισοδήματος των μεσαίων ή χαμηλότερων εισοδημάτων εργαζομένων αυξάνονται, τα κέρδη τείνουν να είναι ευρέως διαδεδομένα, ευνοώντας όλους, εκτός από τους κορυφαίους εισοδήματα».
Η αυξανόμενη ανισότητα στη Βρετανία σημαίνει ότι θα μπορούσε να ενταχθεί στις ΗΠΑ για να γίνει ένα από τα πιο άνισα έθνη στη γη, σύμφωνα με τον οικονομολόγο που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ, Sir Angus Deaton. Διεξάγει μια επισκόπηση ορόσημο της ανισότητας στο Ηνωμένο Βασίλειο εν μέσω φόβων ότι η χώρα βρίσκεται σε σημείο ανατροπής. Οι ΗΠΑ κατατάσσονται σε ορισμένα μέτρα μεταξύ των πιο άνισων από τα μεγάλα έθνη. Η αμοιβή για τους μη μορφωμένους άνδρες δεν έχει αυξηθεί για πέντε δεκαετίες.
Οι τεράστιες αυτές ανισότητες αμοιβών που κρύβουν διαφορετικά επίπεδα παραγωγικότητας αλλά και εργατικών και κοινωνικών αγώνων για τη διεύρυνση του εισοδήματος τους, χρησιμοποιούνται
από τις μεγάλες πολυεθνικές σε ένα ατελείωτο αντεργατικό ντάμπινγκ, εκβιάζοντας με τη μεταφορά της παραγωγής για να καθηλώνουν τα εργατικά εισοδήματα και στον αναπτυσσόμενο και στον ανεπτυγμένο κόσμο. Η αναγκαιότητα για αιτήματα «παγκόσμια» της εργατικής τάξης, όπως παλιότερα το οκτάωρο, είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ. Να περιορισθεί ως ένα βαθμό η ασυδοσία του κεφαλαίου και ο στραγγαλισμός του εισοδήματος και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Παραδείγματος χάριν, θα μπορούσε να απαιτείται για την ελεύθερη διακίνηση οποιουδήποτε εμπορεύματος πιστοποίηση για το ύψος της αμοιβής, ότι δεν υπήρξε παιδική εργασία και ότι έχουν γίνει σεβαστά όλα τα πολιτικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων που το παρήγαγαν.
Από κάπου πρέπει να αρχίσουν οι εργαζόμενοι πριν τη μόνιμη βύθιση τους σε έναν εργασιακό μεσαίωνα χωρίς γυρισμό όπου μόνο τα μεγαλοστελέχη «μισθωτοί» και το κεφάλαιο θα καρπώνονται τον μόχθο των εργαζομένων του πλανήτη.
Επιμέλεια-σχόλιο: Πάνος Ευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου