Του Γιώργου Κρεασίδη
Με τη συνεδρίαση της ΚΕ και της κοινοβουλευτικής ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, η ηγετική ομάδα παρουσίασε το σχέδιο για την επόμενη μέρα, σε ρόλο «προοδευτικού» πυλώνα του νέου δικομματισμού που θα στηρίζει την «κανονικότητα» που καλωσόρισε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ το βράδυ των εκλογών στις 7 Ιουλίου. Δηλαδή το «αιώνιο μνημόνιο» με βάση όσα έχουν υπογράψει ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Ειδικότερα, μια πλευρά της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η προσπάθεια να ενσωματώσει, αλλά και να περιθωριοποιήσει κάθε αριστερή δύναμη που θα έχει αναφορά στους κοινωνικούς αγώνες, το εργατικό κίνημα και το στόχο της ανατροπής.
Πρώτο μέτρο του Α. Τσίπρα είναι φυσικά να διασφαλίσει τον ηγετικό του ρόλο, εμφανίζοντας το ΣΥΡΙΖΑ περίπου σαν νικητή. Προβάλλεται σαν επιτυχία η άνοδος των ποσοστών και η μείωση της διαφοράς με τη ΝΔ σε σχέση με τις ευρωεκλογές, όπου και θεωρείται ότι κρίθηκε η απώλεια της κυβερνητικής εξουσίας. Την ίδια στιγμή προσπαθεί να επιβάλλει κλίμα πειθαρχίας στους βουλευτές, δεδομένου ότι η οριακή πλειοψηφία που στήριζε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και επέβαλλε μια συγκρατημένη στάση, δεν υπάρχει πια. Εξού και η προειδοποίηση Τσίπρα στη συνεδρίαση της ΚΟ ότι «θα τα πάρει στο κρανίο» με τις γκρίνιες για τα διαδικαστικά του Τσακαλώτου κ.ά.
Για την οργανωτική μορφή, η απόφαση της ΚΕ βάζει στόχο τα 180.000 μέλη, έναν στους δέκα ψηφοφόρους, όταν οι Εργατικοί στη Βρετανία είναι ίσως το μεγαλύτερο κόμμα της δυτικής Ευρώπης με 500.000 μέλη, λιγότερο από 4% της εκλογικής βάσης. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η προσχώρηση των συνεργαζόμενων της Προοδευτικής Συμμαχίας από ΔΗΜΑΡ, πρώην ΠΑΣΟΚ, Οικολόγους, επιχειρηματικούς παράγοντες σαν τον Π. Κόκκαλη κ.ά. Όπως ανακοινώθηκε στη σύσκεψη υπό τον Τσίπρα στα γραφεία της ΔΗΜΑΡ, θα συγκροτηθεί κοινό όργανο με το ΣΥΡΙΖΑ για το επερχόμενο συνέδριο, όπου μάλλον θα ενσωματωθούν.
Ένα κόμμα-χυλός με τη συνύπαρξη σαν συνιστωσών διάφορων ρευμάτων παλιάς και νέας σοσιαλδημοκρατίας, μεταλλαγμένης Αριστεράς, παραγόντων και μεταγραφών. Χωρίς πλαίσιο που θα καθορίζει το πολιτικό στίγμα, καθώς αυτό θα το αναλάβει η ηγεσία και οι βουλευτές που θα «ζυμώνουν» τη βάση μέσω των ΜΜΕ.
Ιδεολογικά ζυμώνεται αυτή η κατεύθυνση στα φιλικά ΜΜΕ όπου ο λαός παρουσιάζεται σαν ομάδες με πληττόμενα αλλά και διαφοροποιημένα δικαιώματα, που μόνο ένας εκλογικός μηχανισμός με στόχο την κυβέρνηση μπορεί να αντιπροσωπεύσει.
Οι συνιστώσες τύπου «53» δεν είναι σε θέση να υπερασπιστούν μια επιστροφή σε ριζοσπαστικά αιτήματα, που θα ήταν εξάλλου αναξιόπιστη. Μετατρέπονται υπό τον Τσακαλώτο σε ομάδες που ζητάνε μερίδια κομματικής εξουσίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να προχωρήσει στη λογική της δήθεν «προγραμματικής αντιπολίτευσης». Οι εικόνες συναίνεσης στην παράδοση των υπουργείων, την εκλογή του αντικομμουνιστή Τασούλα σαν προέδρου της βουλής, στο συνέδριο του Εκόνομιστ παρουσία του Αμερικάνου πρέσβη, είναι επιλογές με μήνυμα. Αντίστοιχα στα συνδικάτα, την ΑΔΕΔΥ που συνεδρίασε πρόσφατα και όχι μόνο, ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ ξορκίζει το πεζοδρόμιο και τις απεργίες. Όπως λέει και η απόφαση της ΚΕ, θα εκπροσωπεί τις εφικτές αλλαγές «εντός του υπάρχοντος παγκόσμιου πλαισίου», όπως είναι ο νέος ευφημισμός του άγριου καπιταλισμού της κρίσης. Θα βαδίσει με τη λογική του «ώριμου φρούτου», επενδύοντας στη γρήγορη φθορά της ΝΔ, αλλά και το δυσμενή συσχετισμό για τα εργατικό κίνημα και την Αριστερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου