Πριν λίγες ημέρες στις 24 Ιουλίου 2017 έγινε μία εορτή στο προεδρικό μέγαρο, την οποία αποκαλούν “εορτή της δημοκρατίας” και η οποία στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από την επέτειο της μεταπολιτεύσεως, κατά την οποία οι αξιωματικοί, οι οποίοι πρόδωσαν την Κύπρο και εγκατέλειψαν τους Ελλαδίτες και Κυπρίους Στρατιώτες, μόνους απέναντι στον Αττίλα, όρισαν αυθαίρετα μία κυβέρνηση πολιτικών.
Στην σύναξη αυτή δεν ήμουν παρών, αλλά βεβαίως και θα έπρεπε να είχα προσκληθεί! Δεν προσκλήθηκα και αυτήν την χρονιά, όπως ακριβώς συνέβη και το 2012, 2013, 2014, 2015 και 2016. Βεβαίως, το 2014 θα ήταν λίγο δύσκολο γιατί ευρισκόμουν αιχμάλωτος των πολιτικών μου αντιπάλων, πλην ελεύθερος στο φρόνημα και στην ψυχή στις φυλακές
Κορυδαλλού και το 2015 ήμουν σε περιορισμό κατ’ οίκον. Το πώς και το γιατί τώρα κάποιοι προσκαλούν κόμματα του 3% και δεν καλούν την τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας όπως αναδείχθηκε στις εκλογές, αυτό είναι κάτι που ασφαλώς και κρίνεται από τον Λαό…
Ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός, για να τελειώσουμε με τα του προεδρικού μεγάρου, ότι καμία φυλλάδα και κανένα κανάλι της διαπλοκής δεν είπε ή έγραψε ούτε λέξη για την απουσία του επικεφαλής της τρίτης πολιτικής δυνάμεως της χώρας από την εν λόγω εκδήλωση. Και αξίζει τον κόπο να αναρωτηθούμε εάν αυτό έγινε τυχαία και όλοι μαζί συνεννοήθηκαν επί του θέματος. Ασφαλώς και όχι! Απλά γνώριζαν ότι η συγκεκριμένη απουσία είχε πολιτική απουσία και ευρύτατη λαϊκή απήχηση και για τον λόγο αυτό, λειτουργώντας σαν ιεροεξεταστές και λογοκριτές αποσιώπησαν το γεγονός.
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΡΞΙΣΤΕΣ
Πριν αναφερθώ, όμως, στα της μεταπολιτεύσεως σε σχέση με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, θα πρέπει για μια ακόμη φορά να τονίσω ότι το Κίνημά μας είναι ένα Κίνημα Λαϊκό και κατά τούτο αντικαπιταλιστικό, το οποίο μάχεται τον φιλελευθερισμό και την περίφημη ελεύθερη αγορά, η οποία έχει μεταβληθεί σε μία ζούγκλα καπιταλιστική, και μάχεται επίσης και τον μαρξισμό, όντας Κίνημα Εθνικιστικό.
Κακή και άστοχη επιλογή να συγκρίνουν την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ με κόμματα του παρελθόντος, όπως με την Εθνική Παράταξη του 1977. Κόμμα το οποίο έλαβε στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1977 350.000 ψήφους και εξέλεξε πέντε βουλευτές, από τους οποίους οι 3 προσχώρησαν το 1980 στην Νέα Δημοκρατία και το γεγονός αυτό είχε καταγγείλει ο τότε επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδος της Εθνικής Παρατάξεως, Σπυρίδων Θεοτόκης, δηλώνοντας ότι με τις αντικαραμανλικές ψήφους του εθνικόφρονος λαού έκαναν πρόεδρο της δημοκρατίας τον Καραμανλή! Ο ίδιος όμως, στις εκλογές του 1981 πολιτεύτηκε με την Νέα Δημοκρατία και δήλωσε ότι “μία λύσις υπήρχε και υπάρχει, η συσπείρωσις των εθνικοφρόνων δυνάμεων”.
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν, ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι κάτι Νέο και ταυτόχρονα αρχέγονα Παλαιό. Νέο γιατί από το 1974 και μετά δεν υπήρξε Ιδεολογικά και πολιτικά ανάλογος πολιτικός σχηματισμός με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και Παλαιό γιατί εκφράζει τις ρίζες του Ελληνικού Εθνικισμού, τις οποίες έπληξε και πλήττει η μαρξιστική λαίλαπα της μεταπολιτεύσεως.
ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ας επανέλθουμε όμως εις τα της μεταπολιτεύσεως και στους “ψεύτες και κλέφτες”, οι οποίοι κυβέρνησαν και κυβερνούν την χώρα εδώ και 43 χρόνια, παραθέτοντας ένα απόσπασμα σχετικού με την μεταπολίτευση άρθρου, του δημοσιογράφου Σήφη Πολυμίλη, το οποίο δημοσιεύθηκε στο “Βήμα” της περασμένης Κυριακής:
“Η Μεταπολίτευση που μισήσαμε. Μπορεί το μόνο που έχει απομείνει για να θυμίζει τη Μεταπολίτευση να είναι οι δεξιώσεις στο Προεδρικό Μέγαρο και οι κραυγές για τα δεινά που έχει επισωρεύσει στη χώρα. Πρόκειται για έναν άδικο και κυρίως κατώτερο της ιστορίας της απολογισμό. Είναι επίσης τραγικό ότι στην απαξίωσή της πρωταγωνιστεί, εκτός από διάφορους όψιμους εθνοπατριώτες, η Αριστερά που είναι η παράταξη που επωφελήθηκε τα μέγιστα σε αυτήν την διαδρομή. Έπειτα από κάμποσες δεκαετίες διώξεων, θυσιών και περιθωριοποίησης, η Αριστερά όχι μόνο βρέθηκε στο επίκεντρο της δημόσιας ζωής αλλά έβαλε την ιδεολογική σφραγίδα της, καταφέρνοντας να μετατρέψει τη θυματοποίησή της σε ένα διαρκές παράσημο αντίστασης”.
Αμφισβητεί ο αρθρογράφος του Βήματος τα δεινά, τα οποία επισώρευσε στη χώρα η διακυβέρνηση αυτών των 43 χρόνων. Εάν κανείς μπορούσε να αναλογιστεί την μορφωτική, ηθική και πολιτιστική κατάσταση, στην οποία ευρίσκετο ο Ελληνικός Λαός το 1974 και να την συγκρίνει με την σημερινή κατάσταση, τότε θα διαπίστωνε ένα κυριολεκτικό χάος. Χάος, το οποίο κάποιοι το ονομάζουν… εξέλιξη, αλλά στην πραγματικότητα είναι παρακμή και κατήφορος! Κατήφορος ηθικός, κατήφορος πολιτιστικός, κατήφορος κοινωνικός, κατήφορος εθνικός!
Δεν είναι μόνον τα οικονομικά ζητήματα, τα οποία κρίνονται στην εξέλιξη ενός Λαού. Είναι και άλλα πολύ σημαντικότερα, τα οποία οι χειροκροτητές της μεταπολιτεύσεως θεωρούν “λεπτομέρειες”.
Εντελώς άστοχη επίσης και η αναφορά στο ότι η αριστερά συμμετέχει στην αποδοκιμασία των 43 χρόνων των πεπραγμένων του μεταπολιτευτικού καθεστώτος. Αυτό δεν συμβαίνει και ο ίδιος ο αρθρογράφος του Βήματος το αναιρεί, τονίζοντας την ζοφερή πραγματικότητα ότι μέσα στο καθεστώς αυτών των 43 χρόνων η αριστερά βρέθηκε στο επίκεντρο της δημόσιας ζωής και έβαλε την ιδεολογική της σφραγίδα. Και είναι αυτό γεγονός και η μόνη δύναμη η οποία αντιστέκεται στην άλωση της πολιτείας και του εθνικού κράτους από τα διεθνιστικά (με αριστερό ή κεντροδεξιό πρόσημο) και τα μαρξιστικά ιδεολογήματα, τα οποία σε ολόκληρο τον κόσμο αποτελούν ιστορικά απολιθώματα, αλλά στην Ελλάδα κυριαρχούν, είναι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ!
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ένα Κίνημα Λαϊκό και Εθνικιστικό, πέρα και ενάντια στην καπιταλιστική δεξιά των φιλελεύθερων και την μαρξιστική αριστερά των εθνομηδενιστών νεομπολσεβίκων.
Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος
Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή
http://www.sahiel.gr/2017/08/gia-mia-nea-ellada-xwris-pseutes-kai-kle.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου