Κάθε χώρα έχει τους βαρόνους της ενημέρωσης που της αξίζουν

 Του Άρη Χατζηστεφάνου

Κάτι εντυπωσιακό συνέβη τις τελευταίες εβδομάδες στις λεγόμενες ναυαρχίδες του Αμερικανικού Τύπου. Απαντώντας στην προσπάθεια του Ντόναλντ Τραμπ να ταυτίσει τον ναζισμό με τις αντιφασιστικές και δη τις αριστερές οργανώσεις, ο φιλελεύθερος Τύπος ταύτισε τον Τραμπ με τη φασιστική οργάνωση Κου Κλουξ Κλαν.
Ήταν η σωστή κίνηση την σωστή στιγμή, η οποία εκφράστηκε μέσα από τα εξώφυλλα των αγγλοσαξωνικών New Yorker και Economist ενώ ακολούθησε και το γερμανικό Spiegel.
Δεν έχουμε φυσικά αυταπάτες ότι, σε άλλες συνθήκες, τα ίδια έντυπα θα μπορούσαν πολύ εύκολα να υιοθετήσουν την προσπάθεια του Τραμπ να νομιμοποιήσει υπογείως το ναζισμό καταφεύγοντας στη θεωρία των δυο άκρων. Και αυτό γιατί ο φασισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φάση του
καπιταλισμού (όταν το σύστημα απειλείται και το πολιτικό κατεστημένο αδυνατεί να ελέγξει ή να
εκτονώσει την κατάσταση) και οι ναυαρχίδες του Τύπου θα μπορούσαν πολύ εύκολα να μετατραπούν σε εκφραστές αυτής της φάσης.
Δεν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο. Προφανώς πιστεύουν ότι έχουν ακόμη την κατάσταση υπό έλεγχο και για αυτό δεν επιθυμούν να απελευθερώσουν ολοκληρωτικά το σκυλί που ονομάζεται Ντόναλντ Τραμπ – περίπου με το ίδιο σκεπτικό που η Βαυαρική αστική τάξη δεν ήθελε να ξαμολήσει το σκυλί που λεγόταν Αδόλφος Χίτλερ και τον έβαλε φυλακή το 1923… μέχρι νεοτέρας.
Αντίθετα στην Ελλάδα η οικονομική ελίτ – ή τουλάχιστον τα τμήματά της που αισθάνονται ότι δεν συμμετέχουν στο μοίρασμα της πίτας με τους όρους που θα ήθελαν- δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ξαναφέρουν στην επιφάνεια τη θεωρία των δύο άκρων, με την οποία ιστορικά νομιμοποιούν την παρουσία του ναζισμού στο πολιτικό σκηνικό. Χρειάζονται πιο αποτελεσματικά εργαλεία – και το εξώφυλλο των Νέων εκφράζει αυτή την ανάγκη τους.
Η ταύτιση φασισμού κομμουνισμού – την οποία παρεμπιπτόντως είχε επιχειρήσει πρόσφατα και η εφημερίδα Αυγή με κείμενο του Θάνου Παπαδόπουλου – αποτελεί τμήμα αυτής της προσπάθειας. Για την ακρίβεια αποτελεί συνέχεια της πολιτικής της ΕΕ, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί πιο αντιδραστική ακόμη και από τα πιο συντηρητικά και ακροδεξιά τμήματα του αμερικανικού πολιτικού κατεστημένου.
Είναι λοιπόν απλουστευτικό να θεωρούμε ότι για το εξώφυλλο των Νέων ευθύνεται απλώς ο «αγροίκος» Μαρινάκης (όσο θλιβερή και αν είναι η ημέρα που μια ιστορική εφημερίδα πέρασε στα χέρια του). Το συγκεκριμένο εξώφυλλο είναι η πεμπτουσία του φιλελευθερισμού της ΕΕ, ο οποίος στην περιφέρεια εκφράζεται με μεγαλύτερη χυδαιότητα από την παρασιτική αστική τάξη χωρών όπως η Ελλάδα.
 https://eleutheriellada.wordpress.com/2017/08/22/%ce%ba%ce%ac%ce%b8%ce%b5-%cf%87%cf%8e%cf%81%ce%b1-%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%bd%ce%b7%ce%bc%ce%ad/#more-90687