Η Νέα Δημοκρατία μόλις έχει αρχίσει να αισθάνεται το βάρος της επιτυχίας της. Μια τόσο ηχηρή εντολή είναι ανάλογη με μηδενική ανοχή μετά την κάλπη. Η ευρεία νομιμοποίηση σημαίνει και μεγαλύτερες απαιτήσεις από τους εντολείς που την έδωσαν. Αντίπαλος δεν είναι μόνο η αυταρέσκεια. Είναι και η, λόγω της αυταρέσκειας, δυσκολία να διορθώσει το κόμμα τα λάθη που, ομολογημένα, δεν του επέτρεψαν να προχωρήσει παντού όσο «τολμηρά» έπρεπε. Τώρα, πρέπει να βρεθούν αποθέματα αυτοκριτικής τόλμης κάτω από το στρώμα της αυτοδικαίωσης. Και θα πρέπει ενδεχομένως να βρεθούν με μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία πολύ πιο αδύναμη απ’ ό,τι υποδηλώνει η διαφορά της πρώτης κάλπης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει τη μάχη για να αποφύγει την περαιτέρω αποσύνθεσή του επαναλανσάροντας εαυτόν ως αντίβαρο στην παντοδυναμία Μητσοτάκη. Το ίδιο είχε κάνει και το 2019, όταν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών προεξοφλούσε ότι δεν άξιζε να ψηφιστεί παρά μόνο ως αντιπολίτευση στη Ν.Δ. Αυτό που ίσως δεν συνειδητοποιεί η κεραυνοβολημένη ηγεσία του είναι ότι αν το 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ καταψηφίστηκε ως κυβέρνηση, την 21η Μαΐου καταψηφίστηκε συντριπτικά και ως αντιπολίτευση. Γιατί οι πολίτες να επιλέξουν ως αντιπολίτευση του Μητσοτάκη εκείνους που απέρριψαν ένα μήνα πριν ακριβώς ως αποτυχημένους σε αυτόν τον ρόλο; Αν έχει απομείνει αντιδεξιό συναίσθημα στο εκλογικό σώμα, γιατί να διοχετευθεί σε εκείνους που επέτρεψαν στη «Δεξιά» να νικήσει με τη μεγαλύτερη διαφορά μετά το 1974;
Το ΠΑΣΟΚ πανηγυρίζει όχι τόσο επειδή ενισχύθηκε κατά 3,5 μονάδες, όσο επειδή η απίσχνανση του ΣΥΡΙΖΑ επιτρέπει στο άλλοτε κραταιό κόμμα να διεκδικήσει την αποκατάσταση της θέσης του στο πολιτικό σύστημα. Τον ΣΥΡΙΖΑ όμως σε αυτές τις εκλογές δεν τον νίκησε το ΠΑΣΟΚ. Τον νίκησε ο Μητσοτάκης. Αντιθέτως, η βασική γραμμή του ΠΑΣΟΚ –ότι ο Μητσοτάκης είναι ένας αποτυχημένος πρωθυπουργός με τον οποίο δεν αξίζει κανείς να συζητάει και πρέπει μόνο να φύγει– αποδοκιμάστηκε από τη μεγάλη πλειοψηφία. Ο διάδρομος επιστροφής που βλέπει τώρα το ΠΑΣΟΚ διανοίχτηκε χάρη στον «αποτυχημένο».
Στην έδρα του
Ισως το πιο ενδεικτικό μικρο-αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου είναι ότι η Ν.Δ. κέρδισε με 43,17% και τον Δήμο Σφακίων.
Τσιτσιπάς
Κύματα αποτροπιασμού σηκώθηκαν κατά του Στέφανου Τσιτσιπά για τον βάναυσο τρόπο με τον οποίο απευθύνθηκε στη μητέρα του (επειδή εκείνη επέμενε να του δίνει παραινέσεις στα ρωσικά εν μέσω αγώνα με Ρώσο αντίπαλο). Ηταν οπωσδήποτε ένα θέαμα δυσάρεστο. Ενιωθες, ωστόσο, ότι βλέπεις ζωντανά την κρυμμένη όψη της αγίας ελληνικής οικογένειας, που υμνείται πάντα για τη θαλπωρή της, αλλά όχι για την τάση της να καίει από τo πολύ θάλπος τα παιδιά της, όταν διεκδικεί να ορίζει τις ζωές τους ακόμη και μετά την ενηλικίωση. Στα 24 του, ένας παγκοσμίως αναγνωρισμένος δεξιοτέχνης υφίσταται ακόμη την ευνουχιστική μητρική υποβολή για το πώς πρέπει να οικονομήσει το ταλέντο του. Πρόκειται για το ψυχαναλυτικό υπόβαθρο ενός πολιτικού προβλήματος. Δικαιολογώντας την ουσιαστική κατάργηση του φόρου στις γονικές παροχές, ένας υπουργός έλεγε ότι το μέτρο είναι αναπτυξιακό «επειδή βοηθάει τους γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά τους στο ξεκίνημα της ζωής τους». Δεν έβλεπε ότι βοηθούσε τους γονείς να εξαγοράσουν ευκολότερα έλεγχο στη ζωή των παιδιών τους. Πράγμα μάλλον όχι και πολύ «αναπτυξιακό», αφού επιτρέπει στις παλαιότερες γενιές να επιβάλλονται στις νεότερες. Από τη θηλιά του λώρου δεν γλιτώνουν ούτε οι πρωταθλητές.
https://www.kathimerini.gr/opinion/562443016/nikites-kai-ittimenoi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου