Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
Προπομπός οι – κάθε άλλο παρά τυχαίες – δηλώσεις της Σοφίας Βούλτεψη περί απλής αναλογικής και κινητοποιήσεων που ευνοούν τον κορωνοϊό…
Συζητήσεις …περίεργες φαίνεται δειλά – δειλά να ανοίγουν στην ελληνική πολιτική σκηνή, ιδίως από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας και του περίγυρού της, σχετικά με το τι είδους κυβερνήσεις χρειάζονται στην περίοδο του κορωνοϊού. Επίσης, ανοίγουν και κουβέντες για το τι είδους διακυβέρνηση απαιτούν οι έκτακτες περιστάσεις που διανύει συνολικά ο πλανήτης. Πρόκειται για
συζητήσεις που είτε απεικονίζουν, είτε υποκρύπτουν σκέψεις και προβληματισμούς που οδηγούν σε αυταρχικά μοντέλα διακυβέρνησης.
Σε μία περίοδο που κυβέρνηση Όρμπαν στην Ουγγαρία επιδιώκει να παρακάμψει ακόμη και τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, παρά την πλειοψηφία που διαθέτει στο κοινοβούλιο, φαίνεται ότι και στην Ελλάδα δεν λείπουν οι προβληματισμοί για κυβερνήσεις που θα μπορούν να λειτουργούν γρήγορα και αποφασιστικά. Κυβερνήσεις που θα… λειτουργούν χωρίς χρονοβόρες διαδικασίες, εκλογικά συστήματα – όπως η απλή αναλογική – και φυσικά κοινωνικές αντιδράσεις.
Χαρακτηριστική αυτού του προβληματισμού ήταν η τοποθέτηση που έκανε στην Βουλή, η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Σοφία Βούλτεψη, θέτοντας το ερώτημα:
«Τι κόμμα είναι ο κορωνοϊός; Ο κορωνοϊός είναι κόμμα του χαβαλέ. Θέλει ασυνεννοησία και ακυβερνησία. Δεν θέλει σταθερές κυβερνήσεις, που παίρνουν αποφάσεις χωρίς να χρειάζεται να γίνεται ολόκληρη διελκυστίνδα και να λαμβάνονται αποφάσεις δύο μήνες μετά από τον πρώτο νεκρό». Πρόσθεσε πως «πρέπει να συμμαζευτούμε και να δούμε τι θα γίνει, γιατί έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, αν δεν υπάρχουν κυβερνήσεις που μπορούν να πάρουν αποφάσεις, πρωθυπουργοί οι οποίοι μπορούν να ακούν μια συγκεκριμένη επιτροπή και το ένστικτό τους και το αισθητήριό τους για να παίρνουν αποφάσεις για τον λαό, η Ελλάδα δεν αντέχει τέτοιες περιπέτειες. Αυτό προσπαθούμε να αποτρέψουμε τώρα». Μάλιστα άσκησε κριτική στην αντιπολίτευση λέγοντας πως «θέλετε να κρύψουμε ποιες είναι οι συνέπειες των προτάσεών σας με την απλή αναλογική και με το να γίνονται εκλογές Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο και να υπάρχει πλήρης ασυμφωνία μέσα στις κυβερνήσεις».
Η Σοφία Βούλτεψη συνέδεσε όλα αυτά με την διάδοση του κορωνοϊού στην Ιταλία και στην Ισπανία. Όπως είπε «θέλω να ολοκληρώσω την ομιλία μου με το τι συνέβη και συμβαίνει στην Ισπανία και στην Ιταλία. Είναι τα μοντέλα που μας διαφημίζετε. Απλή αναλογική, τετρακομματικές και πεντακομματικές κυβερνήσεις, που δεν συνεννοείται ποτέ μεταξύ τους κανείς». Μάλιστα έβαλε και κατά των κινητοποιήσεων λέγοντας πως «το είχαν ρίξει στο σορολόπ κανονικά. Στις 8 Μαρτίου με δέκα νεκρούς και εκατοντάδες κρούσματα καλούσαν τον κόσμο σε μαζικές εκδηλώσεις για την «Ημέρα της Γυναίκας», που κατέβηκαν όλοι στη Μαδρίτη, πάνω από εκατό χιλιάδες γυναίκες και άντρες βέβαια και σε όλες τις πόλεις. Τα κρούσματα ανέβηκαν κατακόρυφα, αρρώστησαν όλοι».
Η βουλευτής της Ν.Δ κατέληξε μάλιστα και σε απόφθεγμα λέγοντας πως «ο κορωνοϊός δεν σκότωσε τον καπιταλισμό, σκότωσε τον «χαβαλέ» και θέλει, για να γλιτώσουμε απ’ αυτόν, σταθερότητα».
Δεν υπάρχει λόγος να αναλωθούμε σε οποιοδήποτε σχόλιο για το ύφος και το… βάθος των επιχειρημάτων της κυρίας Σοφίας Βούλτεψη. Εχει ενδιαφέρον, όμως, να σημειωθεί ότι το θέμα της “διακυβέρνησης της επόμενης μέρας” φαίνεται να μπαίνει στο τραπέζι των συζητήσεων. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε τηλεοπτική του συνέντευξη δήλωσε πώς ως κοινωνίες «θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε σε λίγο ένα πάρα πολύ σημαντικό δίλημμα. Ποιο είναι το πολίτευμα εκείνο που σου επιτρέπει να αντιμετωπίσεις τέτοιες θεομηνίες, μεγάλες υγειονομικές κρίσεις, και ταυτόχρονα να αντιμετωπίσεις και την επόμενη μέρα, την επόμενη φάση της ανθρωπότητας, όχι μόνο οικονομικά και αναπτυξιακά αλλά και πολιτικά και θεσμικά». Συνέχισε μάλιστα τον προβληματισμό του λέγοντας: «Τα αυταρχικά πολιτεύματα είναι αυτά που έχουν πλεονέκτημα; Η λεγόμενη αξιοκρατία, η meritocracy η κινεζική η οποία είναι βεβαίως μη δημοκρατική; Ή οι δημοκρατίες μας οι φιλελεύθερες, οι δυτικές, τα κράτη δικαίου, το κοινωνικό κράτος δικαίου που ισχύει στην Ευρώπη ή βεβαίως στην Αμερική; Αυτό είναι το μεγάλο δίλημμα και το μεγάλο ερώτημα στο οποίο δεν πρέπει να βιαστούμε να απαντήσουμε επί τη βάση συγκυριακών καταστάσεων ή εντυπώσεων, συγκινησιακά φορτισμένοι, συναισθηματικά φορτισμένοι. Πρέπει να είμαστε πιο ψύχραιμοι όταν κάνουμε τέτοιες μεσομακροπρόθεσμες γεωπολιτικές και γεωοικονομικές εκτιμήσεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου