Αποφάσισαν να δώσουν πάλι γη και ύδωρ, αλλά έπ’ αόριστον αυτή τη φορά στους προστάτες. Και πώς να μην το κάνουν άλλωστε όταν στρώθηκε ο δρόμος με τις καλές προθέσεις, εκδουλεύσεις και συναίνεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και όλης της υπόλοιπης αστικής αντιπολίτευσης, όπως και από τη σιωπή των ΜΜΕ, ειδικά της τηλεόρασης, και για το επίδικο μιας νέας συμφωνίας για τις βάσεις και πολύ περισσότερο για τους κινδύνους.
Αντιθέτως, τα ΜΜΕ και οι αστοί πολιτικοί, ολημερίς και ολονυκτίς, εκθειάζουν τη στρατηγική σημασία της «συμμαχίας» με τις ΗΠΑ για να αντιμετωπισθεί ο «εξ Ανατολών» κίνδυνος, ξεχνώντας τρεις βασικές αλήθειες: α) Οι ΗΠΑ δεν έχουν συμμάχους της δικής μας εμβέλειας
αλλά υποτακτικούς β) στόχος των ΗΠΑ δεν είναι η Τουρκία, που κάνει ότι είναι δυνατόν να τα ξαναβρεί πλήρως μαζί της, αλλά η Ρωσία και γ) όταν περικυκλώνεις την τελευταία και πολύ περισσότερο όταν τη στοχεύεις τότε γίνεσαι και ο ίδιος στόχος από την απέναντι πλευρά ανεξάρτητα αν σαν χώρα δεν έχεις τίποτα να χωρίσεις με αυτήν.
Το καινούριο λοιπόν στοιχείο όπως ήδη αναφέραμε δεν είναι οι νέες βάσεις ή οι νέες δυνατότητες που δίνονται απλόχερα προς τους Αμερικανούς αλλά ότι αυτό γίνεται επ΄ αόριστον χωρίς να αισθάνονται καν την ανάγκη ενός απλού ιδιοκτήτη διαμερίσματος να νοικιάσει με χρονικό ορίζοντα ισχύος του συμβολαίου.
Διαβάζουμε στο χθεσινό ρεπορτάζ της Καθημερινής, που διέρρευσαν στην εφημερίδα κυβερνητικοί κύκλοι:
Ολοκληρώθηκε η διαπραγμάτευση ανάμεσα στις τεχνικές ομάδες Ελλάδας και ΗΠΑ σχετικά με την τροποποίηση του παραρτήματος της συμφωνίας αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας (MDCA), σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της «Κ», ύστερα από 2,5 μήνες διαβουλεύσεων, στις οποίες τον συντονιστικό ρόλο και την κύρια ευθύνη για τη διεξαγωγή της διαπραγμάτευσης είχε από ελληνικής πλευράς ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας. Η χρονική διάρκεια της νέας συμφωνίας δεν προσδιορίζεται πια, είναι ανοικτή σε βάθος χρόνου και μπορεί να ακυρωθεί μόνο εφόσον καταγγελθεί από τη μία ή την άλλη πλευρά. (Αυτό το τελευταίο αναφέρεται για ξεκάρφωμα αφού ούτως ή άλλως ισχύει για όλες τις συμφωνίες, παντού και πάντα αν υπάρχουν οι προθέσεις και ο συσχετισμός. Προθέσεις εσαεί υποταγής δηλώνουν λοιπόν… σσ)
Χθες το πρωί οι τεχνικές ομάδες των δύο χωρών κατέληξαν στο τελικό κείμενο, το οποίο θα υπογραφεί επισήμως από τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών και τον ομόλογό του Μάικ Πομπέο, κατά την επίσκεψη του δεύτερου στην Αθήνα σε περίπου δύο εβδομάδες. Η ολοκλήρωση της νέας συμφωνίας για τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα αποτελεί καρπό στενής συνεργασίας του Μεγάρου Μαξίμου με το υπουργείο Εξωτερικών, με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη να είναι διαρκώς ενήμερος για τις διαπραγματεύσεις. Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισαν επίσης ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος, η διπλωματική σύμβουλος του πρωθυπουργού Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου και ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Αλέξανδρος Διακόπουλος. Από πλευράς του υπουργείου Εξωτερικών, η στόχευση ήταν εξαρχής γεωπολιτική και σαφώς ευρύτερη από μια απλή συμφωνία στρατιωτικού περιεχομένου. (Νομίζουν, οι Άθλιοι, ότι αναχαιτίζουν την επιθετικότητα της Τουρκίας ενώ τροφοδοτούν την επιθετικότητα των ΗΠΑ και του Ισραήλ σε βάρος της Ρωσίας και των λαών της περιοχής, γεγονός, που επ’ ουδενί, δεν θα μείνει χωρίς επιπτώσεις σσ)
Με βάση αυτή την ευρύτερη αντίληψη, έπρεπε να επιτευχθεί η αναβάθμιση της στρατηγικής σημασίας της χώρας και η αύξηση των διασφαλίσεων (;!;!;!), μέσω της διεύρυνσης του αποτυπώματος της παρουσίας των ΗΠΑ στην Ελλάδα (έτσι, κομψά και πολιτικώς ορθά, αναφέρονται οι νέες βάσεις Αλεξανδρούπολη, Λάρισα κλπ και οι αναβαθμισμένες δυνατότητες όπως η αναβάθμιση της Σούδας σσ) σε μια περίοδο διαδεδομένης αβεβαιότητας στην περιοχή. Η ενδυνάμωση των σχέσεων της
Ελλάδας με τις ΗΠΑ ήταν κεντρική θέση της κυβέρνησης. Αυτό φάνηκε από τις επαφές του κ. Μητσοτάκη στο Βερολίνο και στο Παρίσι και, στη συνέχεια, στη συνάντηση του κ. Δένδια με τον Γερμανό ομόλογό του. Η καλή χημεία ανάμεσα στη νέα κυβέρνηση στην Αθήνα και την Ουάσιγκτον είχε φανεί αρκετά νωρίτερα, όταν, λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο κ. Δένδιας συναντήθηκε με τον κ. Πομπέο στην Ουάσιγκτον. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η επιδίωξη –και επιτυχία– της Αθήνας να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση με τις ΗΠΑ προτού η Ελλάδα προχωρήσει σε υψηλές επαφές με την Τουρκία, προετοιμάζοντας το έδαφος για μια πιθανή επανεκκίνηση των σχέσεων, ακριβώς διότι μέσα από τη συμφωνία αναδεικνύεται η απτή αναβάθμιση της γεωστρατηγικής σημασίας και του ειδικού βάρους της χώρας στην περιοχή. (Όμηροι των Αμερικανών και σκυλάκια του σαλονιού τους γινόμαστε και αυτοί ονειρεύονται αναβάθμιση του ρόλου της χώρας!σσ)
Πότε άρχισαν
Επί της ουσίας των διαπραγματεύσεων, αυτές άρχισαν σχεδόν αμέσως μετά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης. (έτρεξαν να προλάβουν να μην φανούν λιγότερο πρόθυμοι από τους προηγούμενους στα Αφεντικά!σσ) … Στις επαφές που θα έχουν στη Νέα Υόρκη, ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Δένδιας δεν θα συζητήσουν μόνο για τη συμφωνία, αλλά ευρύτερα για την περιφερειακή ασφάλεια, με σκοπό να έχουν ολοκληρωθεί όλα πριν από την άφιξη Πομπέο στην Αθήνα.
…Στη νέα συμφωνία οριοθετείται το πλαίσιο της αμερικανικής λειτουργίας στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, στο οποίο, για ευνόητους γεωπολιτικούς λόγους, ο κ. Δένδιας έριξε ιδιαίτερο βάρος, όπως και για την ευρύτερη γεωγραφική διασπορά. Διευκρινίζονται, επίσης, θέματα που αφορούν τους όρους λειτουργίας του προβλήτα στο Μαράθι της Σούδας. Επίσης, εξασφαλίζεται και η δημιουργία εγκαταστάσεων υψηλής τεχνολογίας επί ελληνικού εδάφους και εντός ελληνικών βάσεων και στρατοπέδων στην Κεντρική Ελλάδα.
Από όλη τη χώρα, από όλες τις βάσεις επί της ουσίας, θα εξορμούν οι Αμερικανοί για την προώθηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων τους, κάνοντας υποτακτικούς τους όλους τους Έλληνες στρατιωτικούς και πολιτικούς, μετατρέποντας κάθε γωνιά της χώρας ορμητήριο τους και ταυτόχρονα στόχο της αντίπαλης πλευράς.
Η θέση που παίρνει ο κάθε ένας απέναντι σε αυτή τη συμφωνία τον διακρίνει αν είναι με τον λαό ή με τους ιμπεριαλιστές και τους υποτακτικούς τους.
Ο αγώνας για το ξήλωμα των βάσεων αποτελεί συστατικό στοιχείο πολιτικής ανεξαρτησίας της χώρας. Συστατικό στοιχείο που διαχωρίζει τους πατριδοκάπηλους από τους πατριώτες.
Είναι η βάση διαχωρισμού των γυμνοσαλιάγκων εξυπηρέτησης των συμφερόντων της αστικής τάξης από τους υπερασπιστές και συνοδοιπόρους των αγώνων των εργατών και του λαού.
Α.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου