Όταν ένας πεντάχρονος «εισβολέας» χάνει τη ζωή του σε ένα χαρτόκουτο
Η είδηση: Ένα πεντάχρονο παιδί από το Αφγανιστάν έχασε τη ζωή του στη Λέσβο, στην περιοχή του Άγιου Γιάννη, στον κεντρικό δρόμο προς το Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ), περίπου 500 μέτρα από αυτό. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που καταγράφονται το παιδί έπαιζε σε αυλή κτιρίου που χρησιμοποιείται τόσο από μια επιχείρηση, όσο και από μια δομή μιας Mη Κυβερνητικής Οργάνωσης που διανέμει είδη πρώτης ανάγκης σε διαμένοντες στον καταυλισμό του ΚΥΤ. Ένα φορτηγό βρισκόταν εκεί για δουλειά και καθώς κινήθηκε στο χώρο παρέσυρε χαρτόκουτο μέσα στο οποίο βρισκόταν
το πεντάχρονο.
Αλήθεια, σε ποιο ρεπορτάζ εντάσσεται η είδηση για το θάνατο του πεντάχρονου; Μήπως στο «αστυνομικό ρεπορτάζ» και θα καταχωρηθεί στα τροχαία; Μήπως στα «κοινωνικά θέματα» και θα γίνει σχετική έρευνα για τις συνθήκες που βρέθηκε εκεί το παιδί, αναζητώντας αμέλεια των κηδεμόνων του;
Η μικρή ιστορία του πεντάχρονου «εισβολέα» – έτσι ονομάζουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες οι φασίστες (Χρυσή Αυγή και λοιποί), τα φασισταριά (Βελόπουλοι και άλλοι) και κάτι υπουργοί της κυβερνήσεως που βλέπουν «εικόνες εισβολής» ( ο κύριος Άδωνις Γεωργιάδης και οι ομοϊδεάτες του) – που πέθανε τη ζωή του σε ένα χαρτόκουτο, είτε μπορούν να το δουν οι «Ελληναράδες», είτε όχι, ήταν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
Η ζωή του μικρού, που δεν πρόλαβε παρά να παίξει με λίγα χαρτόκουτα, δεν έχει καμία σημασία για εκείνους που κατασκευάζουν εστίες πολέμων και οικονομικής εξαθλίωσης με αποτέλεσμα χιλιάδες και χιλιάδες άνθρωποι να ξεκινούν ένα ταξίδι ελπίδας και απελπισίας, με το φόβο εάν θα πνιγούν στη θάλασσα αλλά κι εάν το παιδί τους, στη στεριά, θα χάσει τη ζωή του σε ένα χαρτόκουτο… Κανένα από αυτά τα «θεσμικά» καθάρματα δεν θα λογοδοτήσουν για μια ζωή ακόμα που χάθηκε. Κανένας έμπορος όπλων, κανένας «επενδυτής» δεν θα κληθεί να απολογηθεί.
Οι άλλοι «θεσμικοί», δε, εκείνοι που αντιμετωπίζουν το προσφυγικό – μεταναστευτικό σαν ζήτημα «υψηλής πολιτικής», εγκλωβίζοντας ανθρώπινες ζωές σε λασπότοπους και «υποδομές» που δεν θα πέρναγαν ούτε απ’ έξω, επίσης, δεν έχουν καμία ευθύνη. Θα στενοχωρηθούν, ίσως δακρύσουν κιόλας, για το «τραγικό περιστατικό», αλλά μέχρι εκεί. Με τη συνείδηση «καθαρή» θα συνεχίσουν το «ανθρωπιστικό» έργο τους αντιμετωπίζοντας τους πρόσφυγες στο Αιγαίο με τη «βοήθεια» των «εταίρων» στο ΝΑΤΟ. Ίσως ψιθυρίσουν και καμιά κουβέντα στα «μεγάλα αφεντικά» της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πίεση της χώρας, που αποτελεί και της Ένωσης. Μέχρι εκεί κι εάν…
Κατά τα άλλα οι «υπεύθυνοι» στην Ελλάδα και διεθνώς, όπως και οι «Ελληναράδες» κάθε κλίμακας, θα περιμένουν να «λυπηθούν» για ένα ακόμα παιδί που πέρασε από αυτή τη ζωή σαν σκιά σ’ ένα χαρτόκουτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου