Η σκευωρία Novartis είχε ως στόχο την αλλοίωση των δημοκρατικών και δικαιοδοτικών θεσμών. Ήθελε να επηρεάσει σε βάθος τους πολιτικούς συσχετισμούς και το φρόνημα της κοινωνίας. Να αιχμαλωτίσει μέσα σε ένα δήθεν σκάνδαλο τις βασικές δυνάμεις της τότε αντιπολίτευσης και εμβληματικά πρόσωπα που διαδραμάτισαν κρίσιμο ρόλο στη λεγόμενη μνημονιακή περίοδο, την περίοδο του αγώνα για τη διάσωση της χώρας από την οικονομική -και όχι μόνο - καταστροφή.
Το δικονομικό σκηνικό των προστατευόμενων μαρτύρων που στη συνέχεια χαρακτηρίζονται - χωρίς να πληρούνται οι νόμιμες προϋποθέσεις- μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος και περιβάλλονται με ποινική ασυλία, η κατάχρηση εξουσίας, τα παραδικαστικά κυκλώματα που
διευθύνει η ίδια η προηγούμενη κυβέρνηση και όλοι οι άλλοι μηχανισμοί, επικοινωνιακοί και κοινοβουλευτικοί, υπηρετούν αυτόν τον θεμελιώδη στόχο.
Η κραυγαλέα απουσία στοιχείων, η πρωτοφανής ενδοεισαγγελική σύγκρουση και η κατάρρευση του σκηνικού των προστατευόμενων μαρτύρων οδήγησε σε αδιέξοδο και σε ευτελισμό το παραπάνω σχέδιο.
Επήλθαν όμως βαριές βλάβες στο θεσμικό σώμα της δικαιοσύνης, στην ερμηνεία και εφαρμογή του Συντάγματος, στη λειτουργία της Βουλής και κυρίως στη συνείδηση της κοινωνίας.
Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της κοινής γνώμης έχει πειστεί ότι επρόκειτο για σκευωρία, όμως και αυτό καταλογίζεται στο πολιτικό σύστημα και στον τρόπο με τον οποίο εξελίσσεται ο πολιτικός ανταγωνισμός. Δεν είναι προφανές σε όλους το θεσμικά δραματικό γεγονός ότι η δικαιοσύνη εξακολουθεί να βρίσκεται υπό την ομηρία της σκευωρίας αυτής. Η αυτοκάθαρσή της δεν θα είναι ούτε εύκολη ούτε γρήγορη.
Η παρούσα Βουλή δεν είναι αντιμέτωπη απλώς με μια δυσάρεστη υπόθεση εφαρμογής του άρθρου 86 περί της ποινικής ευθύνης των υπουργών. Αν επρόκειτο μόνο ή κυρίως περί αυτού, προφανώς όλα θα έπρεπε να εξελιχθούν με δικονομική τάξη και ακρίβεια, με ψυχραιμία και αντικειμενικότητα, με αίσθηση δικαιοσύνης και επιείκειας, χωρίς ρεβανσισμούς και χωρίς να εγκλωβίζεται η πολιτική ζωή σε μετωπικές ρήξεις του παρελθόντος. Με μόνο γνώμονα τον σεβασμό της αρχής της νομιμότητας και με στόχο την αποκάλυψη της αλήθειας. Με θεσμική γενναιοφροσύνη για όλους τους ελεγχόμενους και όχι μόνο για τον πρώην πρωθυπουργό.
Δεν πρόκειται όμως μόνο ή κυρίως για μια υπόθεση ποινικής ευθύνης κατά το άρθρο 86. Πρόκειται για την επείγουσα ανάγκη να αποτραπεί οριστικά η αλλοίωση των θεσμών που ήταν ο στόχος της σκευωρίας.
Η παρούσα Βουλή οφείλει συνεπώς πρωτίστως να προστατεύσει το Σύνταγμα αποκαθιστώντας την ερμηνεία και εφαρμογή του. Οφείλει επίσης να ολοκληρώσει τη διαδικασία αναθεώρησης χωρίς αυτή να λειτουργήσει ως αναδρομική κολυμβήθρα του Σιλωάμ για ωμές παραβιάσεις του Συντάγματος πάνω στις οποίες οικοδομήθηκαν κρίσιμες φάσεις της σκευωρίας.
Η παρούσα Βουλή οφείλει να προστατεύσει τη δικαιοσύνη και να τη διευκολύνει στην αυτοκάθαρσή της χωρίς να μετακυλίει σε αυτήν ευθύνες που δεν έχει.
Η παρούσα Βουλή οφείλει να αναδείξει και να προστατεύσει την αλήθεια παρουσιάζοντας στον ελληνικό λαό με τεκμηριωμένο και συνεκτικό τρόπο τα δεδομένα.
Μόνο με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται η οριστική υπέρβαση του παρελθόντος και η μετάβασή μας σε μια πιο ολοκληρωμένη και ώριμη φάση του πολιτικού μας πολιτισμού και της κανονικής λειτουργίας των δημοκρατικών και δικαιοκρατικών μας θεσμών. –
https://www.evenizelos.gr/mme/articlesinthepress/428-articles2019/6093-ta-nea.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου