Εμείς οι νοικοκυραίοι ..

Του Δημήτρη Νίκογλου

Νοικοκύρης φίλε μου δεν είναι αυτός που του έχουν ρυθμίσει οι άλλοι την εύπορη ζωή του και πορεύεται καταναλώνοντας τα όποια καλά αυτής..  

Νοικοκύρης είναι εκείνος που από το τίποτα έκανε την ζωή του ενδιαφέρουσα με καθαρά χέρια, και προχωρά αγέρωχος στην κατάκτηση της υπολοίπου ευτυχίας, της ευτυχίας εκείνης που εντέχνως κάποιοι "νοικοκυραίοι" του έχουνε στερήσει..

Δεν ζήλεψα ποτέ μου τους εύπορους καλοπερασάκιδες, πάντα ήμουν απέναντι τους ξέροντας Πολύ καλά πως η καλοπέραση δεν είναι στοιχείο της ευτυχίας παρά μόνον μιας εφήμερης ευχαρίστησης, μιας ηδονής με ημερομηνία λήξεως και τίποτε άλλο.
Πάντα ζήλευα καλοπροαίρετα ανθρώπους και συμπεριφορές που ήταν εκκωφαντικά αθόρυβες, συμπεριφορές τέτοιες που η σιωπή τους έκανε πραγματικά τέτοιο κρότο που

ήταν αδύνατον να με προσπεράσει.
Άλλωστε ποιος υπερηφανεύεται για τον έντιμο βίο του και την ευτυχισμένη ζωή του;
Υπερηφανεύεται μόνον ο δυστυχής, αυτός που ούτε ευτυχισμένος είναι, μα ούτε και έντιμος... Η Ευτυχία φίλοι μου ούτε λέγεται ούτε γράφεται, φαίνεται και λαμπυρίζει από μόνη της χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες. 

Ευτυχία είναι αυτό που δεν μπορείς να κρύψεις και όχι αυτό που προβάλεις.. έτσι απλά.

Τον νοικοκύρη δεν τον δημιουργεί το σύστημα, αντιθέτως, ο νοικοκύρης δημιουργεί το σύστημα διότι ο εν λόγω είναι δημιούργημα του εαυτού του, είναι κάτι που χτίζεται, είναι κάτι που ζυμώνεται και με το πέρασμα του χρόνου έρχεται η δικαίωση, απλά πολλές φορές το σύστημα που έχει δημιουργήσει ο ίδιος έρχεται έτσι άναρχα και τον καταστρέφει.

Δεν υπάρχει άλλωστε χειρότερος εχθρός για τον άνθρωπο από τον ίδιο τον άνθρωπο. Είναι αυτός που μπορεί να δημιουργήσει τα πάντα, και με την ίδια ευκολία να καταστρέψει τα πάντα.

Όλοι ευαγγελιζόμαστε ένα σύστημα αγγελικά πλασμένο, πλαισιωμένο από ανθρώπους άκακους και ευγενείς με μόνο φρόνημα την αλληλεγγύη και την προσφορά του ανθρώπου προς τον άνθρωπο, μακριά από κακίες και δόλιες πράξεις, μακριά από την σημερινή ανθρωποφαγία που μας έχει τόσο στοιχίσει, μα και που κανείς δεν μετανοεί. 

Δεν φτάσαμε φίλοι μου στο επίπεδο όπου το ίδιο τα κράτος να μεριμνεί και να νοιάζεται για τον πολίτη που φιλοξενεί, να νοιάζεται για την ευημερία και τον βιοπορισμό του, να είναι παρόν στα όποια του προβλήματα.

Έχουμε μεγάλη ανάγκη από ένα Κράτος ανθρώπινο, με τους όποιους υψηλά ιστάμενους διαχειριστές του που θα νοιάζονται πραγματικά, ένα Κράτος που να νοικοκυρεύει τους ανοικοκύρευτους, και να δημιουργεί σκαλοπάτια σε αυτούς που  έχουν πέσει χαμηλά με ή παρά την θέλησή τους... 

Άλλωστε νοικοκύρης δεν γεννιέσαι, γίνεσαι ..

Blogger Dimitris Nikogloy