Γιατί οι ιδιωτικοποιήσεις γίνονται τζάμπα στην χώρα μας;

Αμαρτία εξομολογουμένη δεν είναι αμαρτία, αλλά λάθος επαναλαμβόμενο καταντάει βλακεία (στην καλύτερη περίπτωση) ή κρύβει δόλο (στην χειρότερη).

Έτσι η παρούσα κυβέρνηση, συνεχίζοντας την παράδοση Σαμαρά – Παπανδρέου – Παπαδήμου, επανεκκίνησε τις αποκρατικοποιήσεις (που μέχρι πριν ένα χρόνο θεωρούσε ως επαίσχυντη πράξη), ξεπουλώντας σε απίστευτα χαμηλές τιμές περουσιακά στοιχεία του Δημοσίου που θα έπρεπε να θεωρούνται «ιερά κειμήλια» και να μείνουν υπό κρατικό έλεγχο, βοηθώντας στο να μπουν οι βάσεις για την ανάπτυξη στην χώρα μας.

Τα τιμήματα είναι χαμηλά – και αυτό όχι γιατί το λέμε εμείς: Η Cosco πήρε την καταστατική πλειοψηφία του ΟΛΠ δίνοντας 386,5 εκατομμύρια ευρώ, όταν μόνο η αξία των εγκαταστάσεων του λιμανιού είναι 5 δις ευρώ σύμφωνα με ανεξάρτητους εκτιμητές και οι προοπτικές του λιμανιού είναι τεράστιες δεδομένης της θέλησης των Κινέζων (και όχι μόνο)

να καταστήσουν τον Πειραιά ως κόμβο εισόδου εμπορευμάτων και των εταιρειών κρουαζιέρας να χρησιμοποιήσουν το λιμάνι ως σημείο έναρξης για κρουαζιέρες στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το πρόβλημα δε σταματάει όμως με την Cosco: Η Ferrovie Dello Stato (οι Ιταλικοί Σιδηρόδρομοι) που κρίθηκαν ως πλειοδότης για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, πρόσφεραν 45 εκατομμύρια ευρώ, τη στιγμή που η εταιρεία διαθέτει 25 εκ. ευρώ κεφάλαιο κίνησης και θα λάβει το 2016, 50 εκατομμύρια ευρώ ως κρατική επιδότηση των άγονων σιδηροδρομικών γραμμών – ενώ για την 4ετία 2017-2020 θα εισπράξει επιπλέον 200 εκατομμύρια ευρώ. Τα δε χρέη προς το Δημόσιο (τα οποία αποτελούν κατά την Ε.Ε. «παράνομη κρατική ενίσχυση» λες και υπάρχει στην χώρα μας αντίπαλο δέος στους σιδηροδρόμους και νοθεύεται ο «ανταγωνισμός») σβήνονται με την αποκρατικοποίηση. Αυτά δεν τα λέμε εμείς: τα λέει ο κύριο Φίλιππος Τσαλίδης, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας (διορισμένος από τον ΣΥΡΙΖΑ).

Αν συνεχίσουμε, θα πρέπει να αναφέρουμε την περίπτωση της Αγροτικής Ασφαλιστικής, που εξαγοράστηκε σχεδόν δωρεάν από την Τράπεζα Πειραιώς μαζί με την μητρική της ΑΤΕ. Σ’ αυτήν την περίπτωση, το κράτος φορτώθηκε τα φέσια (διαβάστε λεπτομέρειες εδώ) και η Τράπεζα εισέπραξε 90 εκατομμύρια για να την πουλήσει (καθώς ήταν και η αρχική συμφωνία εξαγοράς της). Λεπτομέρεια: η ασφαλιστική εταιρεία διέθετε 480 εκατομμύρια ευρώ αποθεματικό, το οποίο η αγοράστρια ERGO μετέφερε άμεσα στην HSBC, παίρνοντας ειδική άδεια παράκαμψης των Capital Controls.

Για να μην περάσουμε στις περιπτώσεις του Ελληνικού, του Αστέρα της Βουλιαγμένης, των περιφερειακών αεροδρόμιων κ.ο.κ.

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Είναι στημένοι οι διαγωνισμοί; Είναι χαμηλών ικανοτήτων οι διεκπεραιωτές των αποκρατικοποιήσεων; Υπάρχει έλλειψη σεβασμού στο Δημόσιο χρήμα και τη δημόσια περιουσία;

Η αλήθεια βρίσκεται όπως πάντα κάπου στην μέση. Η χώρα μας – ανεξάρτητα με την κακή οικονομική της κατάσταση και την κακοδιαχείρηση – παραμένει μαγαζί γωνία. Για πολλά χρόνια οι συνοδοιπόροι μας στην Ε.Ε. ανέχονταν πολλά από τις ελληνικές κυβερνήσεις λόγω των ειδικών συνθηκών (βαλκανική διεύρευνση της Ε.Ε., ευρωπαϊκή ενοποίηση, δημιουργία ευρώ, Ολυμπιακοί Αγώνες), αλλά τη στιγμή που ο κόμπος έφτασε στο χτένι, άδραξαν την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση, βάζοντας τους δικούς τους όρους στο παιχνίδι. Έτσι όταν πλέον ήταν προφανές ότι τα υψηλότοκα δάνεια δε θα γίνονταν αποδεκτά από την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, βασικός όρος διάσωσης έγιναν οι αποκρατικοποιήσεις.

Αυτές όμως έπρεπε να γίνουν με τέτοιο τρόπο ώστε τα εκποιηθέντα περουσιακά στοιχεία να προσφέρουν υπεραξίες και κέρδη σε σύντομο χρονικό διάστημα. Για να συμβεί το τελευταίο έπρεπε οι αποκρατικοποιήσεις να γίνουν γρήγορα, πριν υπάρξει ανάκαμψη της οικονομίας και υπάρξει αύξηση των τιμημάτων, ενώ η απαξίωση του ελληνικού χρηματιστηρίου έδινε μία – ούτως ή άλλως – χαμηλή εναρκτήρια τιμή πώλησης για της περισσότερες εισηγμένες ΔΕΚΟ.

Για να διατηρηθούν όμως χαμηλές οι τιμές έπρεπε να υπάρξει μια συννενόηση. Οι δανειστές μας έδειξαν ενδιαφέρον για συγκεκριμένα περουσιακά στοιχεία (Ελληνικό, ΑΔΜΗΕ, περιφερειακά αεροδρόμια, ασφαλιστικές εταιρείες, σιδηρόδρομοι, κρατικά ακίνητα και εθνικές οδοί), αφήνοντας τα υπόλοιπα για τους «απέξω». Έκαναν την μοιρασιά και άρχιζαν να πιέζουν προς εκπλήρωση των στόχων τους. Οι προ-ΣΥΡΙΖΑ κυβερνήσεις μπήκαν γρήγορα στο νόημα και φρόντισαν ώστε οι σκόπελοι για τους «απέξω» να είναι τέτοιοι, ώστε το όποιο ενδιαφέρον υπάρξει να «διακοπεί» νωρίς. Έτσι προχώρησαν κάποιοι διαγωνισμοί, παρά το ότι ακόμα και οι ανεξάρτητοι εκτιμητές θεωρούσαν ότι στο τελικό τίμημα θα έπρεπε να ενσωματωθεί και το ενδεχόμενο γρήγορης απόκτησης υπεραξίας. Αυτό όμως δεν απασχολούσε (ούτε απασχολεί) το ΤΑΙΠΕΔ, το οποίο σε όλες τις φάσεις του στελεχώθηκε από υψηλά αμοιβόμενα στελέχη τα οποία είχαν ως κύριο στόχο να ευχαριστήσουν τους δανειστές και όχι να φέρουν μεγαλύτερα έσοδα στα δημόσια ταμεία. Επομένως αντί να κυνηγούν σοβαρούς επενδυτές (που θα μείνουν μακροχρόνια στην χώρα δημιουργώντας θέσεις εργασίας), επισκέπτονταν Ευρωπαϊκούς και μη προορισμούς διαμένοντας σε ακριβά ξενοδοχεία, κάνοντας βόλτες στ’ αξιοθέατα, προσφέροντας μηδέν εις το πηλίκο.

Όταν ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ στα πράγματα, προσπάθησε αρχικά να διευρύνει τον κύκλο των ενδιαφερομένων, καθυστερώντας τις αποκρατικοποιήσεις (προσβλέποντας σε ανάπτυξη της οικονομίας και άρα πώληση με μεγαλύτερο τίμημα), έχοντας στο βάθος του μυαλού ακόμα και την ακύρωση για κάποιες απ’ αυτές. Αυτό όμως απέτυχε αφού ο κ. Πιτσιόρλας (που διορίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει κουμάντο στο ΤΑΙΠΕΔ), είχε εξαρχής στόχο την ευαρέσκεια των δανειστών (και φρόντιζε να συνεχίζει τη δουλειά των προηγουμένων στο ίδιο μοτίβο), ενώ το 3ο Μνημόνιο οδήγησε
σε έξοδο από τον ΣΥΡΙΖΑ των σκληρά διαφωνούντων. Έτσι επανήλθαμε στο προηγούμενο μοτίβο, σε εντονότερους ρυθμούς.

Έτσι: α) οι τιμές παρέμειναν χαμηλές αφού στους περισσότερους διαγωνισμούς συμμετείχε (και συμμετέχει) μόνο ένας ενδιαφερόμενος και
β) το ΤΑΙΠΕΔ συνεχίζει να λειτουργεί με διεκπεραιωτικό τρόπο αφού η πώληση προτιμάται έναντι της μεσοπρόθεσμης ενοικίασης (οδηγώντας σε χασούρα του Δημοσίου σε βάθος χρόνου).

Βέβαια στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι (τελείως) χαζοί. Γνωρίζουν ότι τα όσα έλεγαν προεκλογικά περί αναζήτησης ευθυνών πιθανόν να τους πιάσουν και εκείνους, αφού πωλούνται βασικές υποδομές και δημιουργούνται ιδιωτικά μονοπώλια έναντι πινακίου φακής. Γι’ αυτό προσπαθούν μέσω του καινούργιου ταμείου «αξιοποίησης» της Δημόσιας περιουσίας να βάλουν κάποιες δικλείδες ασφαλείας. Μέχρι όμως να γίνει αυτό, η μεγάλη ζημιά θα έχει γίνει.

Και οι ιδιωτικοποιήσεις θα συνεχίσουν να γίνονται τζάμπα στην χώρα μας…

https://eleutheriellada.wordpress.com/2017/10/21/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%BF%CE%B9-%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%84/#more-91901