Μήπως (ξανα)ήρθε «ή ώρα του Καραμανλή»;

Βλέποντας τη δυστοκία που επικρατεί στη ΝΔ, με τους φανερούς και κρυφούς υποψήφιους αρχηγούς, είναι να απορεί κανείς γιατί δεν βγαίνει έστω ένας να προτείνει τη μοναδική λύση που έχουν: Κώστας Καραμανλής!

Πρώτον, είναι ο τελευταίος αρχηγός που κέρδισε δυο φορές σε εκλογές και με μεγάλα ποσοστά. Δεύτερον, όπως φαίνεται, καθόλου δεν του αρέσει ο ρόλος του ερημίτη της Ραφήνας. Επέβαλε (μαζί με τον Σαμαρά) τον Μεϊμαράκη ως προσωρινό αρχηγό, που έγινε κανονικός και ηττήθηκε στις εκλογές.

Συναντά κόσμο και κοσμάκη. Τρίτον, ακούει με ευχαρίστηση κάποιους δικούς του να θέλουν να επιβάλουν (ξανά) τον Μεϊμαράκη. Και κάποιους άλλους να καταχεριάζουν πότε τους σαμαρικούς, πότε τους «σώγαμπρους», πότε τους μητσοτακικούς. Με λίγα λόγια, ο Καραμανλής γαργαλιέται. Μπορεί και να αισθάνεται ότι το κόμμα
είναι δικό του(ς) -των καραμανλικών, δηλαδή- και σιγά που θα το αφήσουν στα χέρια κανενός Μητσοτάκη ή Βορίδη (συν τον Άδωνι).

Άλλωστε, ο Καραμανλής έφυγε βιαστικά το 2009 και δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το έργο του. Τώρα, λοιπόν, μπορεί:

Πρώτον, να κάνει την «επανίδρυση» του κράτους, που δεν έκανε την προηγούμενη φορά με τις χιλιάδες των διορισμών.

Δεύτερον, να «πατάξει» τη διαφθορά και τη διαπλοκή, που δεν μπόρεσε κατά την προηγούμενη διπλή θητεία του, αφού του έσκασαν διάφορες υποθέσεις υπουργών, κουμπάρων και φίλων.

Τρίτον, να μας σώσει από την χρεοκοπία, για την οποία -εννοείται- δεν φέρει καμιά ευθύνη και την οποία φόρτωσε το 2009 στον Γιώργο Παπανδρέου, στρίβοντας ο ίδιος δια των εκλογών.

Τέταρτον, να αντιμετωπίσει τον Τσίπρα, για τον οποίο εμφανιζόταν να λέει, ως και τις παραμονές των εκλογών, «καλά τα πάει ο μικρός». Και μετά έστελνε τον Μεϊμαράκη να τον νικήσει (ως πρόβατον επί σφαγήν).

Αντί, λοιπόν, να κινεί τα νήματα από το παρασκήνιο, ας τον πιέσουν οι δικοί του να βγει μπροστά. Και να μην φοβάται αυτό που αποδίδεται στον Μαρξ: «Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα».

http://www.protagon.gr/