Του Θανάση Νικολαΐδη
ΟΙ Άκηδες και οι Σμπώκοι δεν «μίλησαν». Θα το κάνει
ο «καινούριος» που τον τράβηξαν (με την απόχη)
πεσμένο στα μετρητά του στη Σιγκαπούρη; Μα κι αν
κελαηδήσει ο (Καντα)δόρος ξερνώντας την αλήθεια,
οι…θιγόμενοι θα αντιδράσουν. Θα απαιτήσουν
αποδείξεις χειροπιαστές, που ίσως δεν υπάρχουν. Και
να υπάρξουν, θα τις αμφισβητήσουν ζητώντας πιο…κρείσσονες απ’ τις
«κρείσσονες».
ΑΝ είχαν δυο δράμια φιλότιμο, θα ομολογούσαν. Έχουν κάτι κοινό οι
Γιάννοι με τους Άκηδες κι αυτοί με τους…Λιάπηδες. Με το τουπέ τους εκ
παραδόσεως και κάποιος πρέπει να τους μιλήσει. Για εποχές που
άλλαξαν και «παραδόσεις» που σβήνουν. Γιατί; Από φιλότιμο των πολιτικών μας που αλλάζουν συνήθειες, βελτιώνουν τα ήθη και
συναισθάνονται το καθήκον τους; Όχι, βέβαια, και «ανάγκα και θεοί πείθονται». Αυτή (η ανάγκη) όπλισε το κρατικό χέρι με απόχη και ρόπαλο. Καθυστερημένα και άτσαλα, ωστόσο, σε μονόδρομο