Από την ψυχραιμία στον κυνισμό

Είναι έμπειρη πολιτικός, με ευρωπαϊκό προφίλ. Με επεξεργασμένο και εύστοχο δημόσιο λόγο. Πώς, λοιπόν, και γιατί υιοθέτησε με ευκολία την εκδοχή της αστυνομίας για τον σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι του 16χρονου Ρομά; «Ενας αστυνομικός δεν πυροβολεί εν ψυχρώ κάποιον», είπε μεταξύ άλλων στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ, απαντώντας στο θέμα της αστυνομικής βίας. «Είχαμε μια καταδίωξη, μια δύσκολη περίπτωση όπου το αυτοκίνητο γυρίζει κόντρα στις μηχανές, έχουμε την περίπτωση ενός αστυνομικού ο οποίος πιθανόν να μην είναι καλά εκπαιδευμένος, να μην έχει τις ψυχικές δυνάμεις να αντέξει τέτοια πράγματα, αλλά η καθολική αντιμετώπιση, περί γενικευμένης αστυνομικής βίας, είναι υπερβολική». Να συμφωνήσουμε ότι οι γενικεύσεις δεν βοηθούν στα θέματα ασφαλείας. Δεν βελτιώνουν την, περισσότερο από αναγκαία, καλύτερη εκπαίδευση των αστυνομικών, δεν ενισχύουν τις ψυχικές αντοχές τους. Ούτε όμως και η μεγάλη ευρυχωρία στην κατανόηση παρόμοιων συμπεριφορών της ΕΛ.ΑΣ. βοηθάει το ίδιο το αστυνομικό σώμα να αντιληφθεί ότι κάθε υπέρβαση ορίων και κατάχρηση εξουσίας πρέπει να επισημαίνεται και να τιμωρείται. Και η Αννα Διαμαντοπούλου δεν είναι η μόνη περίπτωση στην πολιτική σκηνή της χώρας όπου η έλλειψη ενσυναίσθησης αναπληρώνεται από μια επιπλέον δόση κυνισμού. 

Ενας νέος άνθρωπος χαροπαλεύει και όχι επειδή οπλοφορούσε ο ίδιος. Δεν ακούσαμε να λέει κάτι γι’ αυτόν, εκτός από αναφορές σε ευρωπαϊκά προγράμματα για την ενσωμάτωση ευάλωτων ομάδων, και ειδικά των Ρομά (8 εκατ. ο πληθυσμός τους στην Ευρώπη), τα οποία «έτρεχε» η ίδια ως επίτροπος. Πριν από λίγα 24ωρα ανακοινώθηκε το έκτακτο επίδομα των 600 ευρώ στους αστυνομικούς και στους λιμενικούς. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη το πρόβαλε χωρίς να πει ούτε μια κουβέντα για τον 16χρονο. Δεν αναφερόμαστε στα φθηνά, υποτιμητικά του συναισθήματος, λογύδρια για «ψυχούλες» που πάσχουν ή χάνονται, ούτε στην πλειοδοσία αντιπολιτευτικών ρητορικών περί αστυνομικής βίας.


Ομως, η αποστασιοποίηση φτάνει στο άλλο άκρο. Χάνεται το μέτρο του δημόσιου λόγου, του μόνου που μπορεί να κατευνάσει όταν τα πνεύματα οξύνονται, όταν οι ανισότητες είναι παραπάνω από εμφανείς, όταν η κατάσταση ξεφεύγει. Από τον φόβο του «λαϊκισμού» (ή από την ευκολία να βαφτίζεται «λαϊκισμός» ό,τι εξέχει από τη γραμμή του πολιτικώς ορθού) προσημειώνεται κάθε ευεργετική παρέκκλιση από μια αυστηρά «επαγγελματική» εκτίμηση των γεγονότων. Οχι, φυσικά, για θέματα… γεωπολιτικής στρατηγικής, αλλά κοινωνικής ευαισθησίας. Μιας σύνθετης πολιτισμικά και ποικίλων ψυχικών εντάσεων διαδικασίας. Η, απαιτούμενη, ψυχραιμία στην άσκηση πολιτικής εύκολα εκπίπτει σε ψυχρότητα και παγερή αδιαφορία. Δίδυμες όψεις ενός θεσμοθετημένου κυνισμού.

https://www.kathimerini.gr/opinion/562177627/apo-tin-psychraimia-ston-kynismo/