Του Νίκου Μπογιόπουλου
Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν επί κρίσης είναι συνέχεια εκείνων των πολιτικών που εφαρμόστηκαν επί «ανάπτυξης» και έχουν έναν βασικό (ταξικό) προσανατολισμό: Οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Στο μηνιαίο δελτίο του ΣΕΒ (τεύχος 177, 6/2/2020) παρουσιάζεται έρευνα επί τη βάσει δεδομένων του ΟΟΣΑ, στην οποία καταγράφονται ορισμένες διαπιστώσεις όσον αφορά τις κοινωνικές ανισότητες στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία προκύπτει ότι:
α) Το 10% του πλουσιότερου πληθυσμού κατέχει το 42% του συνολικού πλούτου της
χώρας,
β) το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού έχει μέσο διαθέσιμο εισόδημα 5,5 φορές μεγαλύτερο από το 20% του εισοδηματικά ασθενέστερου πληθυσμού,
γ) το 55,4% του πληθυσμού επιβιώνει λίγο πριν από τα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού καθώς είναι «οικονομικά ευάλωτο», που σημαίνει ότι, αν απολέσει τις όποιες πηγές εισοδήματός του (π.χ. χάσει τη δουλειά του), δεν διαθέτει ούτε το θεωρούμενο ως στοιχειώδες «μαξιλάρι συντήρησης» για διάστημα 3 μηνών,
δ) το 12,9% του πληθυσμού έχει υποπέσει, ήδη, κάτω από το εισοδηματικό όριο της φτώχειας.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τις παραδοχές της έρευνας:
1) Οι πλούσιοι, που διαθέτουν πλέον το 42% του συνολικού πλούτου, επί κρίσης και μνημονίων είδαν το μερίδιό τους να αυξάνεται, καθώς το 2009 -προ μνημονίων- κατείχαν το 39%,
2) αν σήμερα, επί κρίσης, το εισόδημα των πλουσίων είναι 5,5 φορές μεγαλύτερο εκείνου των φτωχότερων, το 2007 -επί «ανάπτυξης»- ήταν μεγαλύτερο κατά 6 φορές…
Το συμπέρασμα είναι προφανές, ανεξαρτήτως επιμέρους ενστάσεων για το αν και κατά πόσο η έρευνα αποτυπώνει πλήρως το εύρος των ανισοτήτων στην Ελλάδα (και τον κόσμο):
Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν επί κρίσης είναι συνέχεια εκείνων των πολιτικών που εφαρμόστηκαν επί «ανάπτυξης» και έχουν έναν βασικό (ταξικό) προσανατολισμό: Οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου