Του Δημήτρη Μηλάκα
Την Παρασκευή 9 Αυγούστου πραγματοποιείται η συνάντηση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη και του κατοχικού ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί. Όπως συνηθίζεται να λέγεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, «στόχος της συνάντησης είναι το ξεπάγωμα των συνομιλιών για την αναζήτηση μια δίκαιης και βιώσιμης λύσης για το Κυπριακό».
Κοιτάζοντας, ωστόσο, τους όρους υπό τους οποίους πραγματοποιείται η επαφή Αναστασιάδη – Ακιντζί είναι αδύνατον να διακρίνει κάποιος κάτι που να μπορεί να οδηγήσει το Κυπριακό σε «δίκαιη και βιώσιμη λύση». Ας ρίξουμε, λοιπόν, μια ματιά στο πλαίσιο μέσα στο οποίο πραγματοποιείται η συνάντηση:
1. Εδώ και μήνες στη διεθνώς αναγνωρισμένη κυπριακή ΑΟΖ πλέουν τουρκικά γεωτρύπανα και ερευνητικά σκάφη με τη συνοδεία πολεμικών τουρκικών πλοίων, αεροσκαφών και μη επανδρωμένων μαχητικών.
2. Παρά την κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, ΟΗΕ, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΝΑΤΟ καθώς και οι μεγάλοι εταίροι και σύμμαχοι της Κύπρου δεν έχουν κάνει το παραμικρό για να αποτρέψουν την τουρκική παράνομη δραστηριότητα. Οι Ευρωπαίοι ειδικότερα αρκέστηκαν σε κυρώσεις-χάδι κατά της Τουρκίας, το Ισραήλ – που υποτίθεται ότι είναι στενός σύμμαχος και προστάτης της Λευκωσίας – δεν έχει βγάλει ούτε ανακοίνωση και οι ΗΠΑ «μαλώνουν» την Τουρκία όχι για τη δραστηριότητά της στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά γιατί ψώνισε πολεμικό υλικό από άλλο «μαγαζί».
3. Προ μερικών εβδομάδων, οι πρεσβευτές της Τουρκίας σε χώρες της Ε.Ε. ενημέρωσαν δημοσιογράφους για τις τουρκικές θέσεις στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.
4. Προ ημερών, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών με κάθε επισημότητα και δημοσιότητα ενημέρωσε το τουρκικό διπλωματικό σώμα παρουσιάζοντας χάρτες στην ανατολική Μεσόγειο με εξαφανισμένη την κυπριακή ΑΟΖ, όπως επίσης και τα ελληνικά νησιά Καστελλόριζο, Ρόδο, Κάρπαθο, επεκτείνοντας τα τουρκικά συμφέροντα μέχρι τις ακτές της ανατολικής Κρήτης.
5. Πριν από έναν μήνα περίπου, όταν στην ελληνική Βουλή ακούγαμε κοκορομαχίες για το Σκοπιανό επ’ αφορμή των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, το τουρκικό Κοινοβούλιο υιοθετούσε ομόφωνα (πλην του κουρδικού κόμματος) τις θέσεις που προωθεί η τουρκική κυβέρνηση στην ανατολική Μεσόγειο, υπογραμμίζοντας την ομοψυχία των τουρκικών πολιτικών δυνάμεων και του έθνους υπέρ των συνεπών μακροχρόνιων επιδιώξεων της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
6. Λίγες μέρες πριν, επ’ αφορμή της επετείου των 43 χρόνων της επίσημης εγκατάστασης τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων στην Κύπρο, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας υπενθύμισε ότι η τουρκική εισβολή το 1974 έγινε με βάση το δικαίωμα που είχε η Τουρκία ως εγγυήτρια δύναμη για να προστατεύσει την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Αυτό το δικαίωμα, είπε ο Ακάρ, η Τουρκία το διατηρεί βάσει των συνθηκών ακόμη – δεν πρόκειται να το απεμπολήσει και θα το ασκήσει και πάλι αν και όταν χρειαστεί…
Δεδομένων όλων αυτών είναι προφανές ότι ο στόχος της συνάντησης Αναστασιάδη – Ακιντζί δεν είναι η επιδίωξη της έναρξης ενός νέου γύρου συνομιλιών για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση για το Κυπριακό. Ο στόχος είναι η τοποθέτηση του Κυπριακού στο νέο πλαίσιο, στο οποίο έχει ήδη τοποθετηθεί στην πράξη, η οποία διαμορφώνεται από την τουρκική ισχύ, την ανεμπόδιστη τουρκική δραστηριότητα στην κυπριακή ΑΟΖ και την εκκωφαντική σιωπή του διεθνούς παράγοντα.
Η εικόνα αποσαφηνίζεται ακόμη περισσότερο αν λάβει κανείς υπόψη δύο ακόμη δεδομένα:
● Ότι η εν λόγω συνάντηση επιταχύνθηκε μετά την πρόταση που έριξε στο τραπέζι η τουρκοκυπριακή πλευρά (δηλαδή η Άγκυρα), σύμφωνα με την οποία θα μπορούσαν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι να δημιουργήσουν μια κοινή επιτροπή διαχείρισης των γεωτρήσεων αφήνοντας το πολιτικό πρόβλημα προς επίλυση για αργότερα.
● Η πρόταση αυτή των Τουρκοκυπρίων θα πρέπει να σημειωθεί ότι διατυπώθηκε παράλληλα με την απειλή εποικισμού των Βαρωσίων και εξελίσσεται ενώ το τουρκικό πλωτό γεωτρύπανο «τρυπάει» στην Καρπασία. Πρόκειται για μια ακόμη απόπειρα δημιουργίας ενός διαπραγματευτικού χαρτιού το οποίο θα μπορεί με άνεση να εγκαταλειφθεί στην περίπτωση που η Κυπριακή Δημοκρατία συναινέσει σε κάποια βήματα προς το μοίρασμα των ενεργειακών πόρων.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι η συνάντηση Αναστασιάδη – Ακιντζί, η οποία πραγματοποιείται στο απειλητικό πλαίσιο που συνοπτικά παρουσιάσαμε πιο πάνω, όχι μόνο χαιρετίζεται από τον διεθνή παράγοντα, αλλά υποβοηθείται με μεγάλη ένταση προκειμένου να δώσει αποτελέσματα τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με το δίκαιο ή τη δίκαιη λύση του Κυπριακού.
Έχουμε την εντύπωση πως είναι προφανές, ακόμη και για όσους δεν παρακολουθούν προσεκτικά τις διεθνείς εξελίξεις, ότι η Λευκωσία και κατ’ επέκταση η Αθήνα βρίσκονται αυτήν ακριβώς την περίοδο υπό ασφυκτική πίεση προκειμένου να συμφωνήσουν σε διευθετήσεις στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Οι λόγοι είναι απλοί:
● Έχουν επενδυθεί τεράστια κεφάλαια στις έρευνες, τα οποία για να αποδώσουν τις ανάλογες υπεραξίες απαιτούν όχι ένα δίκαιο, αλλά ένα ασφαλές περιβάλλον.
● Ο διεθνής παράγοντας αναγνωρίζει, υιοθετεί και προωθεί τις απαιτήσεις των μεγάλων εταιρειών για την εξασφάλιση ενός ασφαλούς περιβάλλοντος. Αυτό, όπως όλοι γνωρίζουν, δεν διαμορφώνεται με όρους δικαίου, αλλά με όρους ισχύος. Στην προκειμένη περίπτωση η τουρκική ισχύς δεν είναι δυνατόν να μη ληφθεί υπόψη.
● Μια ικανοποίηση της Τουρκίας στην ΑΟΖ της ανατολικής Μεσογείου ενδεχομένως ανοίγει τον δρόμο για εξομάλυνση των σχέσεών της με τη Δύση, γεγονός που θα ανοίξει και τον φθηνό δρόμο μεταφοράς του ενεργειακού πλούτου της ανατολικής Μεσογείου προς τις ευρωπαϊκές αγορές μέσω του τουρκικού δικτύου αγωγών, χωρίς να χρειαστεί η δημιουργία υποθαλάσσιου πανάκριβου αγωγού στον βυθό της Μεσογείου.
Υπάρχουν άραγε σε Αθήνα και Λευκωσία δυνάμεις που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τη χιονοστιβάδα που έρχεται;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου