Κοινωνική λεηλασία με παλιά και νέα μέτρα που αγγίζουν τα 2 δισ.

του Μάκη Βάσιλα

Προϋπολογισμός λιτότητας, φόρων και συνέχισης της αντεργατικής πολιτικής είναι για ακόμα μια φορά και ο φετινός που κατατέθηκε την περασμένη εβδομάδα στη βουλή. Η παραπάνω φράση τείνει να γίνει δυστυχώς ένα ακόμη κλισέ, αφού κάθε χρόνο τέτοια εποχή δεν υπάρχει κάποια άλλη για να χαρακτηρίσει το περιεχόμενό του. Το μόνο που ίσως παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον είναι να παρακολουθεί κανείς τα βήματα κατρακύλας των κυβερνητικών στελεχών που –όπως και οι καλόγεροι– βαφτίζουν το κρέας ψάρι και επιδίδονται σε διαγωνισμό τερατολογιών και αδιανόητων λογικών ακροβασιών προκειμένου να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.Στο ίδιο πλαίσιο και τα καινούργια κυβερνητικά παπαγαλάκια, στα νέα μέσα της νέα διαπλοκής που δημιουργούνται

με σταθερό τρόπο, προκειμένου να συνεισφέρουν στην κυβερνητική προπαγάνδα. Σύμφωνα με αυτά, η χώρα βγαίνει οσονούπω σε ξέφωτο οπότε ο προϋπολογισμός αυτός θα είναι ο τελευταίος μνημονιακός προϋπολογισμός. Και όπως έχουμε πολλές φορές αναφέρει, αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί σου, εν προκειμένω με το κυβερνητικό αφήγημα, τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν. Σε κάθε περίπτωση, από όποια σκοπιά κι αν τον δει κανείς, δύσκολα θα μπορέσει να βρει κάποιο θετικό στοιχείο για να αναφέρει. Ακόμα και από την σκοπιά της κυβέρνησης υπάρχει η παραδοχή ότι είναι ένας ακόμα μνημονιακός προϋπολογισμός που όμως λόγω της «ταξικής μεροληψίας της» δίνει τα περιθώρια για αισιοδοξία και ανάπτυξη. Ωστόσο μια πρόχειρη ματιά στα στοιχεία του πραγματικά καταδεικνύουν το μέγεθος της «ταξικής μεροληψίας» από την αντίθετη όμως πλευρά.

Έτσι λοιπόν αν πάρουμε για παράδειγμα τα στοιχεία που αφορούν την κοινωνική ασφάλιση προστασία και περίθαλψη, θα διαπιστώσουμε ότι ενώ το 2017 δαπανήθηκαν 21 δις ευρώ –που είναι ήδη κουτσουρεμένα δραματικά την τελευταία οκταετία– για το 2018 προβλέπεται ότι θα δαπανηθούν μόλις 19,4 δις ευρώ δηλαδή 1,6 δις λιγότερα! Το περίφημο κοινωνικό μέρισμα που πιπιλάνε διαρκώς τα κυβερνητικά χείλη, ήδη εξανεμίζεται μόνο και μόνο από αυτό το στοιχείο. Και αντί να βρουν τρύπα να κρυφτούν τα στελέχη της κυβέρνησης επαίρονται για το μεγάλο κατόρθωμά τους. Και δεν είναι μόνο αυτό. Το θυμάστε μήπως το ΕΚΑΣ; Καλά θα κάνετε να το ξεχάσετε λοιπόν. Ήδη το 2017 είχε περικοπεί στα 320 εκατομμύρια για να φτάσει το 2018, σύμφωνα και με την μνημονιακή δέσμευση στο μόλις 80 εκατομμύρια και να καταργηθεί εντελώς το 2019. Χιλιάδες συνταξιούχοι που είδαν φέτος την πενιχρή τους σύνταξη να μειώνεται, θα πρέπει να ετοιμαστούν για αντίστοιχη και μεγαλύτερη μείωση.

Επιπλέον η χρηματοδότηση στα δημόσια νοσοκομεία που λειτουργούν πλέον χάρη μόνο στον ηρωισμό του προσωπικού τους, θα περιοριστεί επίσης κατά 363 εκατομμύρια ευρώ. Μην τύχει και αρρωστήσουμε λοιπόν. Παράλληλα περικόπτονται επιπλέον 214 εκατομμύρια από την χρηματοδότηση στον ΕΟΠΠΥ με ολέθριες συνέπειες στις παροχές προς τους ασφαλισμένους που χωρίς αμφιβολία θα καταλήξουν με αυτό τον ρυθμό να είναι εντελώς συμβολικές. Τέλος ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε να παρακαλάμε όλοι τον πανάγαθο να μην κάνει βαρύ χειμώνα γιατί το επίδομα θέρμανσης από 231 εκατομμύρια που ήταν πέρυσι, φέτος προβλέπεται να δοθούν μόλις 58, δηλαδή περίπου τα μισά. Τα παραπάνω είναι φυσικά μόνο ορισμένα από τα στοιχεία που περιλαμβάνει ο φετινός προϋπολογισμός και αφορούν περικοπές που η επίπτωσή τους στην καθημερινότητα του πολίτη θα είναι άμεση. Αυτές και μόνο βέβαια θα επαρκούσαν προκειμένου να χαρακτηριστεί ο προϋπολογισμός άθλιος ταξικός. Ωστόσο η πραγματικότητα είναι δυστυχώς πολύ χειρότερη.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ με τον ενθουσιασμό του νεοφώτιστου ταλιμπάν νεοφιλελεύθερου όχι μόνο υλοποιεί με απόλυτη συνέπεια κάθε μνημονιακή δέσμευση αλλά έχει βαλθεί να καταπλήξει και τους πλέον δύσπιστους ευρωπαίους εταίρους για την ικανότητά της από τη μία να περνάει τα χειρότερα μέτρα και από την άλλη να πουλάει φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες.
H κρίση των υπόλοιπων κομμάτων της αστικής αντιπολίτευσης, η τραγική εικόνα του επίδοξου πρωθυπουργού Κούλη, και η τρικυμία που επικρατεί στα κόμματα της λεγόμενης κεντροαριστεράς, είναι χαρακτηριστικά της αδυναμίας τους να παρουσιάσουν μια αξιόπιστη λύση αφού ο ΣΥΡΙΖΑ τους έχει πάρει την μπουκιά από το στόμα.

Ποιος δεν θυμάται τους κεραυνούς του Τσίπρα σε Σαμαρά Βενιζέλο για τα θηριώδη «αιματοβαμμένα» πρωτογενή πλεονάσματα; Να ταν κι άλλα. Όχι μόνο υπέγραψαν και αποδέχτηκαν 3,5% για τα επόμενα χρόνια αλλά στον προϋπολογισμό του 2018 από μόνη της η κυβέρνηση κάνει λόγο για 3,8%! Οι τύποι είναι βασιλικότεροι του βασιλέως, καθώς θέτουν στόχους που ακόμα και οι ίδιοι οι δανειστές δεν τολμούν να απαιτήσουν. Και φυσικά για να επιτευχθεί το 2018 αυτό το αιματοβαμμένο πλεόνασμα θα πρέπει να στενάξουν από το βάρος της υπερφορολόγησης τα συνήθη υποζύγια πληρώνοντας παραπάνω από πέρυσι 950 εκατομμύρια φόρους. Το παραμυθάκι της κυβέρνησης πως δυστυχώς έχει τα χέρια της δεμένα καθώς πρόκειται για φόρους που έχουν ήδη ψηφιστεί, είναι χωρίς καμιά σημασία γιατί προφανώς δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο το γεγονός αυτό. Ο εργαζόμενος, ο συνταξιούχος που θα πάρει το μισθό και τη σύνταξή του μειωμένα δεν ενδιαφέρεται αν αυτή η μείωση ψηφίστηκε τώρα ή παλαιότερα. Το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση δεν αλλάζει.

Από την άλλη βέβαια, ο προϋπολογισμός προβλέπει ανάπτυξη 2,5% . Ας μην σπεύσουν όμως να πανηγυρίσουν τα κυβερνητικά παπαγαλάκια. Για την ορθότητα αυτής της πρόβλεψης αρκεί να υπενθυμίσουμε πως στον προϋπολογισμό του 2017 το αντίστοιχο νούμερο ήταν 2,7% για να περάσει το Ιούνιο στο 1,8 και να καταλήξουν σήμερα να κάνουν λόγο για μόλις 1,6% ενώ είναι απολύτως βέβαιο πως το τελικό ποσοστό θα είναι σαφώς μικρότερο. Η όποια ανάπτυξη όμως θα βασίζεται στην καταλήστευση της λαϊκής περιουσίας, την διάλυση των εργασιακών σχέσεων και φυσικά την σκληρή καταστολή που πάει πάντα πακέτο με τις πολιτικές της λιτότητας.

Αν στα παραπάνω προσθέσει κανείς τις περικοπές που έχουν ήδη αποφασιστεί και που θα ισχύσουν από το 2019 και το 2020, είναι φανερό πως έρχεται ή μάλλον καλύτερα συνεχίζεται, μια περίοδος που χαρακτηρίζεται από την πιο βάρβαρη επίθεση στον κόσμο της εργασίας και της νεολαίας. Το δυστύχημα βέβαια στην περίπτωσή μας έχει να κάνει με την υποτιθέμενη «εκπροσώπησή» της από τον επίσημο γραφειοκρατικοποιημένο αστικό συνδικαλισμό. Γιατί πέρα από την καθιερωμένη τελετουργία της κατάθεσης του προϋπολογισμού, έχουμε και φέτος την επίσης καθιερωμένη τελετουργία των ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ που για μια ακόμη φορά χωρίς κανενός είδους προεργασία και ουσιαστικής προετοιμασίας, χωρίς κανένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πρόγραμμα, εξήγγειλαν με αφορμή την κατάθεσή του, την «επίσημη» 24ωρη απεργία-ντουφεκιά της χρονιάς στις 14 Δεκέμβρη.

Το εργατικό κίνημα που έχει ανάγκη η εποχή μας και οι εργαζόμενοι, πολιτικό ανεξάρτητο και ταξικά ανασυγκροτημένο, θα πρέπει να τελειώνει και με τους δύο. Την κυβέρνηση της υποτιθέμενης «αριστεράς», αλλά και τον αστικό γραφειοκρατικό κρατικό συνδικαλισμό.

http://prin.gr/?p=17908