Πόση “άβυσσος” εξακολουθεί να την χωρίζει, ή να μην την χωρίζει, από τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Και πόσο ισοβαρής είναι τελικά η πολιτική των “ίσων αποστάσεων” απέναντι σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ;
Προφανώς ευθείες απαντήσεις δεν θα υπάρξουν, ούτε αυτό το Σαββατοκύριακο, ούτε έως τις επόμενες εκλογές. Στη Χαριλάου Τρικούπη, άλλωστε, αποτελεί στρατηγική επιλογή το ερώτημα “με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε” να μείνει ανοιχτό έως ότου ανοίξουν οι κάλπες. Υπό το φως όμως και των τελευταίων δημοσκοπήσεων, το νεοσύστατο “Κίνημα Αλλαγής” (νυν Δημοκρατική Συμπαράταξη και πρώην ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) αποκτά κεντρική θέση στους εκλογικούς και μετεκλογικούς σχεδιασμούς τόσο του ΣΥΡΙΖΑ
όσο και της ΝΔ.
Το 10,1% που δίνουν οι τάσεις της MRB στον νέο φορέα της κεντροαριστεράς σίγουρα δεν συνιστά άλμα και πολύ περισσότερο ρεύμα, εμπερικλείει όμως μια δυναμική τρίτου κόμματος που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Τόσο από την ΝΔ που βλέπει την συσπείρωσή της να πιάνει “οροφή” χωρίς να της διασφαλίζει αυτοδυναμία, όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ που μειώνει μεν την διαφορά αλλά δεν δείχνει να ανακτά – προσώρας τουλάχιστον – συμπαγείς διαύλους επικοινωνίας με τους αποστασιοποιημένους ψηφοφόρους κεντροαριστερής προέλευσης.
Η “ψήφος ανοχής”
Η εικόνα αυτή εξηγεί εκ των πραγμάτων πολλές κινήσεις και σενάρια. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά την δημοσιοποίηση της δημοσκόπησης υπήρξαν δημοσιεύματα που “διάβασαν” στις “Τάσεις” της MRB κυβέρνηση Μητσοτάκη με την ανοχή της Φώφης. Είναι ένα σενάριο που διακινείται έντονα το τελευταίο διάστημα μεταξύ συγκεκριμένων διαύλων Πειραιώς και Χαριλάου Τρικούπη, καίτοι κατά ορισμένες πλευρές η δημοσιοποίησή του μπορεί απλώς να συνιστά και... πυρπόλησή του.
Δεν είναι επίσης τυχαίο πως η ΝΔ, με ένα μακροσκελές non paper έσπευσε να δώσει την δική της ανάλυση της δημοσκόπησης τονίζοντας ότι, αφενός δεν χάνει ψηφοφόρους του κέντρου προς τον νέο φορέα της κεντροαριστεράς αλλά αντιθέτως κερδίζει και, αφ ετέρου πως οι όποιες απώλειες προς το Κίνημα Αλλαγής βαρύνουν τον ΣΥΡΙΖΑ λόγω επαναπατρισμού παλαιών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.
Η άνοδος βεβαίως των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιβεβαιώνει αυτή την ανάγνωση, ενώ το προφανές πρόβλημα για την ΝΔ είναι η έλλειψη δεξαμενών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην αυτοδυναμία. Η συσπείρωση της συντηρητικής παράταξης ξεπερνά ήδη το 90%, η απορρόφηση ψηφοφόρων του Ποταμιού που δεν ακολούθησαν τον Σταύρο Θεοδωράκη στον νέο φορέα δείχνει να εξαντλείται, και η θολή τοποθέτηση Μητσοτάκη μεταξύ της κεντροδεξιάς και της σκληρής δεξιάς του Σαμαρά και του Αδωνι Γεωργιάδη δεν βοηθά στην προσέλκυση των αναποφάσιστων κεντρώων.
Ο πήχης του 12%
Με αυτά τα δεδομένα, το φλερτ προς την Φώφη Γεννηματά γίνεται όλο και πιο έντονο, συγεκριμένα στελέχη και από τις δύο πλευρές χτίζουν από κοινού και επενδύουν στο “αντι-ΣΥΡΙΖΑ” μέτωπο, ενώ τα μιντιακά συγκροτήματα που στηρίζουν την ΝΔ σπεύδουν να υιοθετήσουν τον νέο φορέα και επιχειρούν να διαμορφώσουν εικόνα σχεδόν “νομοτελειακής” πολιτικής σύμπλευσής του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η ίδια η Φώφη Γεννηματά, διά συνεργατών της, βγάζει εαυτόν εκτός του συγκεκριμένου κάδρου. Σύμφωνα με κύκλους της Χαριλάου Τρικούπη, θα πάει στο συνέδριο της ΝΔ στο πλαίσιο του πολιτικού fair play ανταποδίδοντας την παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ενώ η σκληρή ρητορική της κατά της κυβέρνησης δεν σημαίνει ταύτιση με την Νέα Δημοκρατία.
Οι πληροφορίες, πάντως, επιβεβαιώνουν ότι το σενάριο της ψήφου ανοχής σε μια κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει συζητηθεί στην Χαριλάου Τρικούπη, έχει ισχυρούς υποστηρικτές – συναντά όμως και εξίσου ισχυρές αντιστάσεις με πρώτες εκείνες της πλευράς Παπανδρέου. Οι ίδιες πληροφορίες λένε επίσης πως ο ελάχιστος εκλογικός πήχης που τίθεται από το ηγετικό επιτελείο του νέου φορέα είναι το 12% - ένα ποσοστό, που έχει σημασία και για τις κοινοβουλευτικές έδρες που θα κερδηθούν αλλά μόνον εύκολο δεν μπορεί να θεωρηθεί σε συνθήκες οξείας προεκλογικής πόλωσης.
Πίεση και από τον ΣΥΡΙΖΑ
Στην άλλη όχθη, εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ, οι εν λόγω ασκήσεις επί χάρτου παρακολουθούνται με ενδιαφέρον αλλά και με την επισήμανση ότι η πολιτική δοκός των “ίσων αποστάσεων” γέρνει όλο και περισσότερο εσχάτως προς την Πειραιώς. Παρά ταύτα, το Μαξίμου υπενθυμίζει σταθερά ότι στο τραπέζι βρίσκεται πάντοτε το προσκλητήριο του πρωθυπουργού για μια “προοδευτική διακυβέρνηση”, υπό την προϋπόθεση ότι και η εγχώρια κεντροαριστερά θα ακολουθήσει την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία απογαλακτιζόμενη από τον νεοφιλελευθερισμό. Ακριβώς αυτή η πρόσδεση, δε, στον νεοφιλελευθερισμό θεωρείται και ως η εκλογική αχίλλειος πτέρνα του νέου φορέα.
Στο κυβερνητικό επιτελείο θεωρούν, δηλαδή, ότι όσο περισσότερα περιθώρια σύγκλισης με τη ΝΔ αφήνει η Φώφη Γεννηματά τόσο πιο δύσκολο θα είναι για εκείνη να “επαναπατρίσει” τους ψηφοφόρους της κεντροαριστεράς που είχαν απορρίψει κάθετα τον εναγκαλισμό Σαμαρά – Βενιζέλου. Εξ ου και πρόθεση της κυβέρνησης είναι να πιέσει μέχρις εσχάτων την πρόεδρο του νέου φορέα να πάρει θέση στο δίπλο αριστεράς – δεξιάς. Κι αυτή η πίεση είναι πιθανό να περιλαμβάνει και την επαναφορά του θέματος της απλής αναλογικής...
http://kapistri.blogspot.gr/2017/12/blog-post_312.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου