του Δημήτρη Μηλάκα
Το αποτέλεσματα των γερμανικών εκλογών επιβεβαίωσε την αδυναμία του συστήματος (οικονομικού/ πολιτικού) της χώρας να δώσει σαφή και άμεση απάντηση στο ολοφάνερο και πιεστικό δίλημμα που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια: ποια και τι είδους Ευρωπαική Ενωση είναι προς το συμφέρον της Γερμανίας;
Είναι προφανές ότι η εσωτερική οικονομική κοινωνική και πολιτική κατάσταση στη Γερμανία – την ατμομηχανή και κυρίαρχη δύναμη της Ευρώπης– διασυνδέεται και επηρεάζεται άμεσα από το πλαίσιο μέσα στο οποίο υπάρχει και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η ΕΕ. Με άλλα λόγια, η Γερμανία εδώ και καιρό καλείται να αποφασίσει αν τα συμφέροντά της εξυπηρετούνται καλύτερα με την παγίωση της ηγεμονίας της στην ΕΕ ή αν αντίθετα το εν λόγω πλαίσιο είναι τροχοπέδη για τα γερμανικά συμφέροντα. Από μια άλλη σκοπιά το Γερμανικό δίλημμα μπορεί να
διατυπωθεί ως εξής: Θα πληρώσει η Γερμανία όσα απαιτούνται για αν εξασφαλίσει υπό την ηγεσία της την συνοχή της ΕΕ; Ή αντίθετα θα επιλέξει τον σταδιακό και ελεγχόμενο «κατακερματισμό» της ΕΕ;
Το κόστος (οικονομικό / κοινωνικό) που η Γερμανία καλείται να πληρώσει στην περίπτωση που επιλέξει να διατηρήσει την ηγεμονία της σε μια Ενωμένη Ευρώπη εμφανίζεται εδώ και αρκετό καιρό υψηλότατο και οδυνηρό για ολοένα και περισσότερους Γερμανούς εργαζόμενους οι οποίοι βλέπουν και βιώνουν ότι τα υπερκέρδη που προκύπτουν από την γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη δεν τους αφορούν, τους αφορούν όμως τα κόστη: Συμπίεση αμοιβών, εκατομμύρια εργαζόμενοι των 500 ευρώ, εκατομμύρια ανασφαλείς εργαζόμενοι αντιμέτωποι με εκατομμύρια μετανάστες που θα συμπιέσουν ακόμη περισσότερο τις αμοιβές τους και θα πολλαπλασιάσουν τους κινδύνους της ανεργίας.
Αν σε όλα αυτά προστεθεί και η λαϊκίστική σπέκουλα που κυριαρχεί στον γερμανικό πολιτικό λόγο (πληρώνουμε τους τεμπέληδες του Νότου) γίνεται αντιληπτό πως και γιατί οι Γερμανοί ψήφισαν με τον τρόπο που ψήφισαν.
Με άλλα , πιο απλά λόγια, όπως καταγράφεται από το εκλογικό αποτέλεσμα οι Γερμανοί αποχωρώντας κατά εκατομμύρια από τα κόμματα του μεγάλου συνασπισμού και συνδεόμενοι με τον (κρυφο)ναζιστικό λόγο της Εναλλακτικής για τη Γερμανία, φαίνεται να έχουν δώσει απάντηση στο δίλημμα: Δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν το κόστος που συνεπάγεται η γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη.
Η νέα γερμανική κυβέρνηση που θα προκύψει ως συνασπισμός μετά το αποτέλεσμα των εκλογών είναι προφανώς υποχρεωμένη να διαχειριστεί τις υποδείξεις που προέκυψαν από την ψηφοφορία. Αυτό, κατ αρχήν, σημαίνει (κάτι που αφορά άμεσα την Ελλάδα) σκληρή και αμετακίνητη στάση υποστήριξης στις μέχρι τώρα οικονομικές επιλογές για τον τρόπο λειτουργίας της ΕΕ.
Αυτό, συνεπάγεται το τέλος της συζήτησης για δημοσιονομική χαλάρωση γεγονός που αναμένεται να πολλαπλασιάσει και να εντείνει τα προβλήματα που ήδη υπάρχουν μεταξύ της Γερμανίας και των χωρών του νότου με τα υψηλά ελλείματα (Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία).
Μια τέτοια τακτική ωστόσο, οδηγεί στη σύγκρουση (των μεγάλων ευρωπαικών δυνάμεων) και τελικά στην επιλογή της αναδιάρθρωσης του οικοδομήματος της ΕΕ στη βάση σεναρίων (Ευρώπη πολλών ταχυτήτων) τα οποία ήδη έχουν διατυπωθεί.
Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών εγκαινιάζει μια περίοδο έντονων διεργασιών και ανακατατάξεων που δεν αφορούν μόνο στη Γερμανία και το εσωτερικό της.
Υ.Γ. Εχει ενδιαφέρον ότι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις (τα κόμματα εξουσίας) όχι μόνο έχουν αποδεχτεί να δεθούν χειροπόδαρα στο γερμανικό άρμα αλλά εξακολουθούν να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιο από τα δύο μπορεί να δεθεί καλύτερα και πιο σφικτά με τις γερμανικές χειροπέδες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου