Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Λίγο πριν από τις συναντήσεις Σαμαρά με Γιούνκερ, Μέρκελ και Ολάντ κορυφώνεται το επικοινωνιακό παιχνίδι με την επιδιωκόμενη επιμήκυνση. Λίγο ακόμη και ίσως καταφέρουν να πείσουν μερικούς ότι η φοβερή και τρομερή συγκυβέρνηση, του πρωθυπουργού προεξάρχοντος, κατάφερε το... ακατόρθωτο. Μόνο που η μιντιακή και πολιτική «σούπα» θα σερβιριστεί λιγάκι ανάλατη, ακόμη και αν η κυβέρνηση εισπράξει λίγη κατανόηση κι ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη...
Στο Μαξίμου, αλλά και στα κομματικά επιτελεία των κυβερνητικών εταίρων, θεωρούν πως η επιμήκυνση στην εφαρμογή του μνημονίου θα σημάνει και την επιμήκυνση του κυβερνητικού εγχειρήματος. Θεωρούν επίσης ότι η επιμήκυνση θα αποτελέσει όρο για την αποφυγή μιας άτακτης χρεοκοπίας. Ως εκ τούτου ο Σαμαράς δηλώνει ότι θα πάρει τα μέτρα των 11,5 δισ. (που ήδη έχουν γίνει 14 χωρίς κανείς να γνωρίζει πού θα φτάσει ο τελικός λογαριασμός) και ας... τον ρίξουν.
Βεβαίως ενδεχόμενο να πέσει η κυβέρνηση δεν διαφαίνεται, αφού οι όποιες διαφωνίες στο εσωτερικό της είναι άσφαιρες και ήδη αναζητείται το επικοινωνιακό περιτύλιγμα ώστε τελικά να παρακαμφθούν. Απλώς στις μνημονιακές κυβερνήσεις η δημιουργία εικόνας θρίλερ είναι μια αγαπημένη τακτική διαχείρισης του πολιτικού κινδύνου. Τίποτε πρωτότυπο.
Αυτό όμως που πραγματικά κινδυνεύει από τη λήψη και εφαρμογή του «πακέτου» είναι ότι θα λείπει σχεδόν κάθε ελπίδα είτε οικονομικής ανάκαμψης είτε στοιχειώδους ανακούφισης όσων σταθερά πληρώνουν με αίμα τη μνημονιακή λαίλαπα των τελευταίων δυόμισι χρόνων.
Ακόμη περισσότερο κινδυνεύει να θρυμματιστεί μια και καλή η εικόνααξιοπιστίας και φερεγγυότητας μιας κυβέρνησης της οποίας οι εταίροι προεκλογικά μοίραζαν αφειδώς φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Ένα παράδειγμα είναι η υπόσχεση ότι θα επανέλθουν τα καταργηθέντα επίπεδα των κατώτατων μισθών και η μετενέργεια των εργασιακών συμβάσεων.
Ήδη ο... Κέρβερος της Κομισιόν Όλι Ρεν φρόντισε να γκρεμίσει και αυτή την ψευδή υπόσχεση