Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2019

Σχετικά με τη Συρία, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τις μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές

«Η κατάσταση στη Συρία είναι τραγική και εξαιρετικά πολύπλοκη τα τελευταία δέκα σχεδόν χρόνια. Η Τουρκία έχει μία ενεργό παρουσία όλη αυτή τη μακρά περίοδο, έχει παίξει ρόλο, παίζει ρόλο, αναμειγνύεται και η στρατιωτική επιχείρηση αυτή, η εισβολή, η οποία πραγματοποιείται τώρα, προκειμένου να διαμορφώσει μία ζώνη προστασίας, μία buffer zone 30 χιλιομέτρων στα σύνορά της, δεν είναι η πρώτη.
Είχε κάνει και το 2018 και το 2016 και 2014 για να προστατεύσει τον τύμβο που υπάρχει εκεί, τον ιερό χώρο που έχουν εντός συριακού εδάφους, του Suleyman Shah. Άλλωστε εξαρχής η Τουρκία, από το 2011, όπως θυμάμαι από τη θητεία μου και στο Υπουργείο Εξωτερικών
βεβαίως, αλλά νωρίτερα και στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, πριν παρεμβληθεί το Υπουργείο Οικονομικών, είχε παίξει ενεργό ρόλο στο να συγκροτηθεί και να εκπαιδευθεί o Free Syrian Army, ο στρατός της συριακής αντιπολίτευσης κατά του Asaad. Η Τουρκία, κατά καιρούς, έχει συμπράξει με χώρες όπως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, έχει ενισχύσει την Al-Nusra και εν πάση περιπτώσει δυνάμεις οι οποίες μετά κατηγορήθηκαν ότι συμπράττουν με το Ισλαμικό Κράτος, με τον ISIS. Άρα, δεν είναι μία καινούρια ιστορία αυτό το οποίο συμβαίνει και πρέπει να σας πω ότι η γεωγραφία είναι αυτή η οποία υπαγορεύει τις καταστάσεις πάρα πολύ συχνά, διότι είναι τα σύνορα εκτεταμένα, που έχει η Τουρκία με τη Συρία, και βεβαίως υπάρχουν τα 3,6 εκατομμύρια προσφύγων από τη Συρία σε τουρκικό έδαφος. Άρα, κατά καιρούς υπάρχει σύμπραξη με τις Ηνωμένες Πολιτείες και στη συνέχεια ένταση, κατά καιρούς υπάρχει κρίση με τη Ρωσία, όπως όταν καταρρίφθηκε το αεροσκάφος αλλά εδώ τώρα έχουμε, ακριβώς, μία αποδοχή, σχεδόν μία συναίνεση εκ μέρους της. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά λεπτή, αντιφατική, δύσκολη και εμάς αυτό που μας ενδιαφέρει είναι, στο μέτρο του δυνατού, να γίνεται σεβαστή η διεθνής νομιμότητα. Εδώ, η διεθνής κοινότητα καταδικάζει τη στρατιωτική επέμβαση, η Ευρωπαϊκή Ένωση την καταδικάζει ανοικτά, αλλά ρητορικά
 «Εμάς μας ενδιαφέρει πάρα πολύ το ανθρωπιστικό μέρος, μας ενδιαφέρει πάρα πολύ το ζήτημα των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, μας ενδιαφέρει όμως ακόμη περισσότερο να μην έχουμε ξαφνική, ας το πούμε έτσι, «υπερπήδηση» του χερσαίου χώρου και μεταφορά της έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο που περιλαμβάνει, φυσικά, και την Κύπρο, αλλά περιλαμβάνει και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.»
 
«Η Τουρκία επικαλείται το δικαίωμα αυτοάμυνας, το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Προφανώς θέλει να απωθήσει τις Κουρδικές δυνάμεις μακριά από τα σύνορά της, να διασπάσει την επαφή με άλλα τμήματα, ας το πούμε έτσι, ελεγχόμενα από Κούρδους. Και υποτίθεται ότι στόχος είναι να γίνει επάνοδος προσφύγων, αλλά αντιλαμβάνεστε ότι σε μία Συρία στην οποία συνεχίζεται ο εμφύλιος, συνεχίζονται αυτές οι πολλαπλές συγκρούσεις, το να γυρίσουν 3,5 εκατομμύρια πρόσφυγες είναι, θα έλεγα, μία θεωρητική άσκηση. Είναι πολύ δύσκολο να πείσεις τους ανθρώπους αυτούς να πάνε να εγκατασταθούν σε περιοχές οι οποίες είναι επισφαλείς.»
 
«Στις μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές, δεν θα λύσουμε το πρόβλημά μας με την Τουρκία χωρίς να έχουμε στο μυαλό μας και το γενικότερο πλαίσιο των Ελληνοτουρκικών σχέσεων. Θα ήταν μία ψευδαίσθηση να νομίζουμε ότι μπορούμε να διευθετήσουμε, και μάλιστα πλήρως, το πρώτο ζήτημα χωρίς να γίνει τίποτα στο δεύτερο.
Τώρα όλα αυτά - για να έχουμε ένα ιστορικό υπόβαθρο υπόψη μας - είναι μία καθυστερημένη φάση του ανατολικού ζητήματος, δηλαδή όλα αυτά μας θυμίζουν την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τις συνθήκες που υπήρχαν και στα Βαλκάνια και γενικότερα στην Νοτιανατολική Ευρώπη αλλά και στην απέναντι πλευρά, δηλαδή στη Μικρά Ασία και τη Βόρεια Αφρική λόγω της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Δηλαδή όταν ο κ. Erdogan μιλάει για τη Συνθήκη της Λωζάνης, μην έχουμε υπόψη μας μόνο αυτό που αφορά τη σχέση Ελλάδος-Τουρκίας, την ανταλλαγή των πληθυσμών και όλα τα υπόλοιπα, το Πατριαρχείο, τη Χάλκη, τη Μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα με την εξαφάνιση της Ελληνικής Ορθόδοξης μειονότητας στην Τουρκία, πρέπει να έχουμε υπόψη μας και αυτά που συμβαίνουν στη Συρία, στο Ιράκ, στο Λίβανο, χώρες οι οποίες επίσης κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο περιλαμβανόντουσαν στις προβλέψεις του πλέγματος των Συνθηκών της Λωζάνης.»
 
«Τα χρόνια μετά την απόπειρα του πραξικοπήματος έχει αλλάξει συνολικά την κατάσταση στην Τουρκία, διότι υπάρχει ένα παιχνίδι εξουσίας, υπάρχει μία αμφισβήτηση των δημοκρατικών εγγυήσεων και των εγγυήσεων του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βεβαίως, όλα αυτά εξάγονται με πολύ μεγάλη ευκολία. Διότι μία χώρα η οποία είναι σε εσωτερική ένταση και έχει και πάρα πολλά προβλήματα γύρω της, είναι πολύ εύκολο να εκπέμπει ένταση, και γι’ αυτό χρειάζεται η δική μας στρατηγική ψυχραιμία, όπως έχω πει. Αλλά στρατηγική ψυχραιμία δεν σημαίνει ότι παρακολουθούμε τις εξελίξεις και κάνουμε μία δήλωση και μετά ξεχνάμε τι έχει συμβεί.
Έχουμε ένα πρόβλημα εθνικής στρατηγικής και κατανόησης των θεμάτων στο ιστορικό τους βάθος, θα έλεγα και εντός του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων, διότι αυτή τη στιγμή έχουμε ένα έλλειμμα πλαισίου στρατηγικού όχι μόνο στη σχέση μας με την Τουρκία, τα Ελληνοτουρκικά ζητήματα, αλλά και στο Κυπριακό για πρώτη φορά. Γιατί μετά την αποτυχία του Crans Montana, της προηγούμενης προσπάθειας, όλοι αναρωτιούνται: ισχύουν αυτά που λέγαμε επί δεκαετίες, δηλαδή ότι θέλουμε μία διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία; Αυτό είναι κάτι που το χειρίζεται φυσικά ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και η Κυπριακή Κυβέρνηση. Ο κ. Αναστασιάδης, τώρα στη Νέα Υόρκη στις συναντήσεις του με το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ και πολλούς ξένους ηγέτες, είπε ότι είναι πρόθυμος για την επανέναρξη συνομιλιών, με μία άτυπη τριμερή, άτυπη πενταμερή, αυτά είναι πολύ σημαντικά αλλά πρέπει να γίνουν, να ξεκινήσουν.»
«Καλό είναι να αποφεύγει κανείς τα θερμά επεισόδια, διότι το θερμό επεισόδιο, ας σκεφθούμε λίγο ιστορικά, πού καταλήγει πάντα; Στο να καθίσεις στο τραπέζι και να κάνεις μία διαπραγμάτευση, μία επαφή, μία συνομιλία.
Είναι προτιμότερο να έχεις τους διαύλους επικοινωνίας χωρίς να γίνει το θερμό επεισόδιο και πριν γίνει το θερμό επεισόδιο. Αρκεί να ξέρεις πραγματικά ποια είναι εθνικά σου συμφέροντα και πώς μπορείς να τα υπερασπισθείς, γιατί οι ψευτοπατριωτικές ή οι γνήσια πατριωτικές, αλλά χωρίς γνώση των συσχετισμών και των διαδικασιών, δηλώσεις και ρητορείες είναι εύκολες, το θέμα είναι να μπορείς να υπερασπισθείς τα εθνικά συμφέροντα και τα εθνικά δικαιώματα συγκεκριμένα και πρακτικά και επί του πεδίου.»

«Οι νέες μεταναστευτικές ροές, δυστυχώς, έχουν αρχίσει και φαίνονται τώρα και σε πολύ μεγάλο βαθμό η Τουρκία είναι αυτή που ανοίγει και κλείνει τη στρόφιγγα. Για αυτό πρέπει να είναι πάρα πολύ δραστήρια και πιεστική η Ευρωπαϊκή Ένωση προς την κατεύθυνση αυτή, διότι εμείς, σε πολύ μεγάλο βαθμό, είμαστε και «αιχμάλωτοι» της αδυναμίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να διαμορφώσει και να εφαρμόσει στην πράξη μία πολιτική για το μεταναστευτικό και το προσφυγικό, που να είναι διαποτισμένη από την αντίληψη της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Όχι ότι δεν έχουν γίνει κινήσεις, δηλαδή τα τελευταία χρόνια, τα τελευταία ας πούμε πέντε-έξι χρόνια, η Γερμανία έχει υποδεχθεί επάνω από 1.000.000 μεταναστών και προσφύγων. Γιατί έτσι επιλύει και το δημογραφικό της πρόβλημα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Άρα λοιπόν εμείς, επειδή έχουμε την ευρωπαϊκή μας διάσταση αλλά ζούμε και σε γειτονία με την Τουρκία, υπό τα βάρη της ιστορίας και της γεωγραφίας και υπό το βάρος και του Κυπριακού και των μονομερών διεκδικήσεων της Τουρκίας και της παραβατικότητάς της σε σχέση με την αεροναυτική δραστηριότητα –γιατί δεν είναι μόνο η θάλασσα, είναι και ο αέρας– για αυτό πρέπει να έχουμε μία πιο, ας το πούμε έτσι, καχύποπτη και πιο πολυδιάστατη προσέγγιση στο θέμα αυτό.
Δεν υπάρχει αντιμετώπιση του μεταναστευτικού και προσφυγικού ερήμην των μεγάλων θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής άμυνας και ασφάλειας της χώρας.
Αλλά, από την άλλη μεριά, πρέπει να καταλάβει και ο δυτικός κόσμος –η Ευρωπαϊκή Ένωση από μόνη της ποτέ δεν ήταν μία οντότητα που διαμόρφωνε εξωτερική πολιτική ερήμην των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτό ισχύει από την τελευταία φάση του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, για αυτό υπάρχει και το ΝΑΤΟ, για αυτό η ευρωπαϊκή ασφάλεια είναι ένα ευρωαμερικανικό ζήτημα, καλώς ή κακώς, τις τελευταίες πολλές δεκαετίας, από το 1916, ας πούμε, και μετά– οφείλει να αντιληφθεί ότι, εάν δεν αντιμετωπίσεις τα προβλήματα στην πηγή τους, τα προβλήματα που γεννούν τις ροές, δεν θα μπορέσεις ποτέ να λύσεις το πρόβλημα αυτό.»
«Πρέπει να επεξεργασθούμε τη στάση μας απέναντι στην Τουρκία βάζοντας και τη διάσταση αυτή, διότι εμείς θέλουμε να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα αποσπασματικά, διαμορφώνουμε μία θέση για το τι κάνει η Τουρκία σε σχέση με τις κουρδικές δυνάμεις στη βορειοανατολική Συρία, αλλά όταν σκεπτόμαστε για το μεταναστευτικό και προσφυγικό, δεν το λαμβάνουμε αυτό υπόψη μας και όταν μιλάμε για την Κύπρο ή για τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, πάλι δεν το λαμβάνουμε υπόψη μας, πρέπει να ενώσουμε τις παραμέτρους των θεμάτων αυτών.
Αλλά, βεβαίως, όταν έχεις ανθρωπιστικά ζητήματα, ζητήματα διεθνούς προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως είναι η μεταχείριση των προσφύγων -και, έως ένα βαθμό, η μεταχείριση των οικονομικών μεταναστών, οι οποίοι δεν έχουν καθεστώς ασύλου, καθεστώς πρόσφυγα, πρέπει να πάνε πίσω εάν προέρχονται από ασφαλή χώρα -οταν λοιπόν αντιμετωπίζεις τέτοια θέματα ανθρωπιστικά και ανθρωπιστικού δικαίου, αυτά πάντα προτάσσονται, γιατί δεν πρέπει να υπαχθούν σε σκοπιμότητες οι οποίες είναι, ας το πούμε έτσι, πιο βαριές σκοπιμότητες. Αλλά, από την άλλη, οι κοινωνίες, όπως η ελληνική κοινωνία, θέλουν ασφάλεια, θέλουν να νιώθουν ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις να συνεχίσουν αδιατάρακτα τη ζωή τους οι άνθρωποι.
Και εάν αυτό το αίσθημα δεν τους το δώσεις, έρχεται ο εθνικολαϊκισμός, έρχεται η ανευθυνότητα, η δημαγωγία η ακροδεξιά ρητορεία και διαμορφώνει άλλου τύπου καταστάσεις στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Ευτυχώς στις τελευταίες εκλογές, τις ευρωπαϊκές, ηττάται ο εθνικολαϊκισμός, άρα είμαστε προς μία κατεύθυνση, η οποία είναι μάλλον θετική από την άποψη αυτή.»

Σχετικά με το εκλογικό σύστημα, την ψήφο των εκτός επικρατείας πολιτών
και την εκλογή ΠτΔ

«Πρέπει να επιδιώκεται συναίνεση και εφόσον αυτό είναι εφικτό, πρέπει και να επιτυγχάνεται συναίνεση σε τέτοια θέματα, όπως η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος έχει ένα ρόλο συμβολικό, ενοποιητικό.
Αλλά πρέπει να υπάρχει ανταπόκριση. Τώρα να σας πω το εξής, εξαρτάται πώς θα διαχειριστεί η πλειοψηφία, η κοινοβουλευτική, το ζήτημα της αναθεώρησης. Οι χειρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ στην προηγούμενη Βουλή ήταν τραγικοί. Το αποτέλεσμα είναι τώρα η απλή πλειοψηφία των 151 βουλευτών να έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει τις διατάξεις που ρυθμίζουν τα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Θα δούμε λοιπόν μέχρι τη λήξη της θητείας του σημερινού Προέδρου πώς θα έχει διαμορφωθεί το συνταγματικό πλαίσιο. Αλλά ανεξαρτήτως του πώς θα έχει διαμορφωθεί το συνταγματικό πλαίσιο, όπως θα διαμορφωθεί, εάν θα διαμορφωθεί, εάν θα γίνει η αναθεώρηση αυτών των διατάξεων, πρέπει να επιδιώκεται η ευρύτερη δυνατή συναίνεση. Πάντως η αλήθεια είναι ότι και η ισχύουσα ρύθμιση μας λέει ότι εάν δεν εκλεγεί ο Πρόεδρος στην πρώτη Βουλή και διαλυθεί η Βουλή, η επόμενη τον εκλέγει όχι απλώς με 151, αλλά και με την απλή πλειοψηφία μεταξύ των δύο πρώτων. Εν πάση περιπτώσει, αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο αφορά όχι μόνο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αφορά και το πολύ πιο σοβαρό ζήτημα που είναι το εκλογικό σύστημα και το ειδικότερο ζήτημα της ψήφου των εκτός επικρατείας πολιτών, των αποδήμων δηλαδή.»
«Έχουμε ανάγκη από έναν νέου τύπου πατριωτισμό ο οποίος να δημιουργεί μία αίσθηση σε όλους ότι μετέχουν κάπου, ότι έχουν μία ελπίδα. Λοιπόν, αυτό το έχουμε χάσει τα τελευταία χρόνια και πρέπει να αποκαταστήσουμε αυτό το αίσθημα αξιοπρέπειας, συμμετοχής και προοπτικής.»
«Ο εκλογικός νόμος είναι ένα ζήτημα που θα αντιμετωπιστεί στην αναθεώρηση του Συντάγματος, αλλά εδώ τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα, διότι απαιτείται πλειοψηφία 180 βουλευτών για να γίνει οποιαδήποτε αναθεώρηση της σχετικής διάταξης του άρθρου 54.
Βέβαια εδώ υπάρχει κι ένα άλλο εμπόδιο, ότι υπάρχει μία ρύθμιση συνταγματική που ισχύει από το 2001, μία ρύθμιση η οποία επιβάλλει συναίνεση και ανυψώνει το επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού, σύμφωνα με την οποία για να έχουμε άμεση αλλαγή του εκλογικού συστήματος, πρέπει να υπάρξει πλειοψηφία 200 βουλευτών, δηλαδή πρακτικά να συμφωνήσουν τα μεγάλα κόμματα, να μην υπάρχουν εκπλήξεις.»
«Πιστεύω ότι θα μπορούσε να βρεθεί μία λύση, η οποία είναι κοντά στην παράδοσή μας που είναι μία παράδοση αναλογικών εκλογικών συστημάτων, με ενίσχυση σε έδρες του πρώτου κόμματος από ένα σημείο και μετά. Διότι είναι άλλο πράγμα το πρώτο κόμμα να κινείται στο επίπεδο του 20%, και άλλο το πρώτο κόμμα να κινείται στο επίπεδο του 40%. Άρα, λοιπόν, πιστεύω ότι υπάρχουν περιθώρια μίας συναίνεσης και μίας συμφωνίας στα θέματα αυτά, ανεξαρτήτως της αναθεώρησης του Συντάγματος.»
 
«Υπάρχουν δύο διαφορετικά θέματα που μου θέτετε, το ένα θέμα είναι ποιοι θεωρούνται εκτός επικρατείας Έλληνες με δικαίωμα ψήφου και το δεύτερο θέμα είναι, αυτοί θα ψηφίσουν με τους ίδιους όρους με τους εντός επικρατείας; Στο δεύτερο σας απαντώ πολύ εύκολα, ναι, οπωσδήποτε, η ισότητα και η ισοδυναμία της ψήφου σημαίνει ότι όποιος είναι Έλληνας πολίτης εγγεγραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους και ψηφίζει, πρέπει να ψηφίζει με διασφάλιση και σεβασμό της ισοδυναμίας της ψήφου του. Ένα άλλο στοιχείο το οποίο είναι πολύ σημαντικό είναι ότι δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε, με βάση το ισχύον Σύνταγμα, δύο έννοιες. Η μία έννοια είναι η εκλογική περιφέρεια, άρα πρέπει όλοι να είναι κατανεμημένοι στις περιφέρειές τους, και, δεύτερον, δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε το νόμιμο πληθυσμό, το πόσες έδρες παίρνει η κάθε περιφέρεια εξαρτάται από το πόσοι είναι γραμμένοι στα δημοτολόγια και έχουν μετρηθεί από τα δημοτολόγια στην τελευταία απογραφή, αυτός είναι ο νόμιμος πληθυσμός. Αυτά τα δύο δεν ξεπερνιούνται. Από εκεί και πέρα, στο πρώτο ερώτημα, ποιοι είναι, αυτό θα μας το πει ο Κώδικας Ιθαγενείας, θα μας το πουν οι νόμοι που διέπουν την εγγραφή στα δημοτολόγια. Άρα, μπορείς να πεις, βεβαίως, ότι κάθε εγγεγραμμένος στο δημοτολόγιο πρέπει να έχει τον αριθμό φορολογικού του μητρώου ή να έχει και τον αριθμό κοινωνικής ασφάλισης, μπορεί να έχει ό,τι θα προβλέπει ο νόμος. Επίσης, πρέπει να έχουμε υπόψη μας τις πρακτικές των άλλων χωρών. Υπάρχουν πράγματι χώρες, όπως ας πούμε το Ηνωμένο Βασίλειο, που λέει ότι ψηφίζουν οι εκτός επικρατείας για 15 χρόνια, έχουν χρόνο απουσίας 15 χρόνια, που είναι λίγο βέβαια, έτσι; Αυτό λέει η βρετανική αντίληψη. Ή κάποιοι ψηφίζουν με περιορισμένο δικαίωμα εκπροσώπησης –αυτό συμβαίνει στην Ιταλία– επειδή το Σύνταγμά τους προβλέπει μία ειδική κατηγορία Γερουσιαστών.
Αυτά δεν υπάρχουν εντός του ισχύοντος Συντάγματος. Το ισχύον Σύνταγμα έχει μία προτίμηση για την επιστολική ψήφο, διότι επιτρέπει να γίνει η διαδικασία αυτή λίγο πριν από την Κυριακή των εκλογών, αρκεί η καταμέτρηση και η ανακοίνωση να γίνει μαζί με την επικράτεια.
Η επιστολική είναι μια εύκολη μορφή οργάνωσης. Από την άλλη μεριά μην ξεχνάμε ότι για τις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης εμείς, εδώ και πολλά χρόνια, επειδή ψηφίζουν οι Έλληνες που είναι στις άλλες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οργανώνουνε στις Ευρωεκλογές προξενικά τμήματα, τμήματα που συγκροτούνται στα ελληνικά Προξενεία επιτόπου, αλλά εδώ μιλάμε για χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιτρέπουν να γίνεται αυτό, γιατί μπορεί να υπάρχουν άλλες χώρες οι οποίες δεν θέλουν διπλή ιθαγένεια για τους δικούς τους πολίτες και δεν επιτρέπουν και προξενικά τμήματα, γιατί φοβούνται ότι μπορεί οι διαμάχες μίας άλλης χώρας να εισχωρήσουν στη δική τους χώρα.
Αυτά είναι θέματα, όμως, που μπορούν να συζητηθούν επί του νομοσχεδίου. Σημασία έχει η επί της αρχής συνεννόηση και η επί της αρχής συνεννόηση, πράγματι, πρέπει να είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα. Άρα η ψήφος των αποδήμων πρέπει να βγάζει βουλευτές με τους ίδιους κανόνες και με την ίδια ισχύ με την ψήφο των άλλων

Σχετικά με τις εξελίξεις στην υπόθεση Novartis

« Θυμάστε μήπως την ομιλία μου στη Βουλή τον Φεβρουάριο του 2018, που έγινε γνωστή δημοσιογραφικά επειδή είπα πολλές φορές «πάρτε το σχετικό στοιχείο, πάρτε το σχετικό»; Τα είχα πει όλα αυτά. Είχα πει ότι «οδηγείτε, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων…», γιατί συνέπραξε και το κόμμα του κ. Καμμένου στην περίπτωση αυτή, «…οδηγείτε το πολιτικό σύστημα σε βαθιά κρίση, η οποία τελικώς θα στραφεί εναντίον σας και καθιστάτε όμηρο τη Δικαιοσύνη την οποία ευτελίζετε». Άρα, αυτό που παρακολουθούμε τώρα, είναι οι επιπτώσεις της ομηρίας και του ευτελισμού της Δικαιοσύνης. Είχε λειτουργήσει ένα παραδικαστικό κύκλωμα μεγάλων διαστάσεων, με επίκεντρο την κυβέρνηση την ίδια.»
«Εδώ υπάρχουν μηνύσεις και υπάρχουν καταγγελίες, μηνυτήριες αναφορές στην πραγματικότητα, δύο Εισαγγελέων, του κ. Αγγελή και της κ. Ράικου, αυτά έχουν διαβιβαστεί στη Βουλή και επί τη βάσει των εισαγγελικών καταγγελιών κινείται η διαδικασία του άρθρου 86 και συγκροτείται η επιτροπή προκαταρκτικής εξέτασης. Άλλωστε, υπάρχει παράλληλη έρευνα για τα ίδια θέματα στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, ακόμη και στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, άρα δεν είναι κάτι το οποίο το επινοεί κανείς πολιτικά, είναι ένα δεδομένο το οποίο προκύπτει μέσα από εισαγγελικές καταγγελίες. Εισαγγελέων που μεταφέρουν τα βιώματά τους. Όμως εδώ έχουμε δύο υποθέσεις στην πραγματικότητα. Την πολιτική οργάνωση της σκευωρίας Novartis και, ενδεχομένως, ένα κύκλωμα επιρροής δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών για άλλες υποθέσεις, γιατί εδώ εμφανίζονται και άλλες υποθέσεις οι οποίες μπορεί να είχαν ένα ενδιαφέρον, όχι πολιτικό αλλά άλλου τύπου ενδιαφέρον.»

«
Κατάφερε η προηγούμενη κυβέρνηση να πλήξει σε βάθος την αξιοπιστία της Δικαιοσύνης, να καταστήσει ομήρους δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς, να ευτελίσει πρόσωπα της Δικαιοσύνης και, φυσικά, κατάφερε να δημιουργήσει αυτή τη μεγάλη πολιτική σκευωρία η οποία έσκασε ως φούσκα γιατί ήταν, φυσικά, αθεμελίωτη, ήταν η πιο πρόχειρη, η πιο μεγάλη και η πιο πρόχειρη συνωμοσία που έγινε ποτέ.»

«Κοιτάζουμε στο μέλλον, δεν υπάρχει κανένα αίσθημα εκδίκησης, δεν υπάρχει κανένα πάθος, δεν υπάρχει τίποτα, όλα πρέπει να γίνουν με απόλυτη ηρεμία, απόλυτη ψυχραιμία, με σεβασμό στο Σύνταγμα και τους νόμους, με σεβασμό στα τεκμήρια αθωότητας, αλλά, εάν δεν εκκαθαρισθεί το παρελθόν και δεν μάθουμε την πραγματικότητα, δεν θα προστατευθεί η Δικαιοσύνη και δεν θα λειτουργήσουν ούτε οι θεσμοί της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου.»
 
«Η κοινοβουλευτική διαδικασία έχει ένα μεγάλο προσόν, είναι μία διαδικασία πολυπρόσωπη, θα έχει 26 μέλη, απ’ ό,τι βλέπω, 27, η επιτροπή προκαταρκτικής εξέτασης, είναι δημόσια, γιατί υπάρχει ακρόαση –μπορεί να μην υπάρχει τηλεοπτική μετάδοση, αλλά υπάρχουν πρακτικά στα οποία καταγράφονται verbatim, λέξη-λέξη όσα λέγονται – και, ως εκ τούτου, θα βρεθούν όλοι αντιμέτωποι με το καθήκον αληθείας που έχουν, εκτός κι εάν κάποιος πει ότι εγώ είμαι κατηγορούμενος και έχω δικαίωμα σιωπής, το οποίο μπορεί να το επικαλεσθεί. Αλλά, εάν δεν το επικαλεσθεί, έχει υποχρέωση να πει την αλήθεια, ιδίως όταν είναι μάρτυρας, και θα πει την αλήθεια, και θα δούμε και τα πρόσωπα και τις αντιφάσεις τους, γιατί εδώ νομίζω ότι φθάνει η ώρα της αποκάλυψης και η ώρα όπου ο καθένας θα πάει στο πραγματικό του μέγεθος
***
«Όλοι λένε ότι η χώρα τώρα έχει περάσει σε μία φάση κανονικότητας, μετά από δέκα περίπου χρόνια βαθιάς κρίσης. Μάλλον, δέκα χρόνια που ζούμε τις επιπτώσεις μίας κρίσης η οποία καλλιεργήθηκε προηγούμενες δεκαετίες. Η κανονικότητα πρέπει να μας κάνει αισιόδοξους και παραγωγικούς αλλά δεν πρέπει να μας επιτρέψει να χαλαρώσουμε, πρέπει να έχουμε πάντα επαγρύπνηση, δημοσιονομική, χρηματοοικονομική, επαγρύπνηση για την προστασία των θεσμών, πρέπει να ενισχύσουμε την ενότητά μας την εθνική και τη συνοχή μας την κοινωνική, γιατί υπάρχουν κίνδυνοι, υπάρχουν πιέσεις, υπάρχουν άλλου τύπου κρίσεις. Πρέπει η χώρα να μπορέσει να ξαναμπεί στο ευρωπαϊκό γήπεδο με αίσθημα ισοτιμίας και να παίξει ένα ρόλο σε αυτή τη μεγάλη ευρωπαϊκή συζήτηση που πρέπει να ξαναρχίσει. Αλλά, βεβαίως, εμείς είμαστε αυτοί που θα διαχειριστούμε τη μοίρα μας και στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφάλειας και στο πεδίο της οικονομικής πολιτικής, της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας.»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

To ΠΑΣΟΚ και οι συμπληγάδες των ευρωεκλογών

Το 2024 μπήκε με αισιοδοξία για το ΠΑΣΟΚ. Είχε ούριο άνεμο στα πανιά του, η αυτοπεποίθηση ήταν στα ύψη και οι δημοσκοπικοί οιωνοί έδειχναν ό...