Οπισθοδρομώντας επικίνδυνα ..

Του Δημήτρη Νίκογλου


Όταν η στασιμότητα της εξέλιξης σε μια χώρα γίνεται πλέον συνήθεια και η καθημερινότητα μας παραπέμπει σε κάθε 
τι παλιό και ξεπερασμένο, η θύμηση και ο νους  μας επαναφέρουν στην μνήμη την λέξη οπισθοδρόμηση.

Η οπισθοδρόμηση είναι μια λέξη που οι πολίτες και οι πολιτικοί όλου του κόσμου την αποφεύγουν. Είναι η λέξη που οι πολιτικοί προσπαθούν και τεχνηέντως  το καταφέρνουν στον απόλυτο βαθμό ώστε να μην υπάρχει πουθενά στο πλούσιο λεξιλόγιό τους, είναι δηλαδή, το μαύρο πανί για αυτούς.
Για αυτούς που λιθαράκι λιθαράκι με ή παρά την θέλησή τους οικοδόμησαν την έννοια
αυτής της λέξης, χωρίς ίχνος ντροπής.

Με μεμψιμοιρία αντιπολιτεύονται όλοι τους όταν βρίσκονται στην πίσω πλευρά της 
αμάξης,  μα σαν βρεθούν στο τιμόνι της αμάξης αυτής,  τότε όλα αλλάζουν, 
τότε όλα βαίνουν καλώς ... 

Όχι φίλοι μου, η πολιτική δεν είναι δυο ταχυτήτων, η πολιτική είτε έτσι  είτε αλλιώς,
θα πρέπει να είναι παραγωγική  με γνώμονα πάντα την καλυτέρευση της
ποιότητας της ζωής των πολιτών, των πολιτών εκείνων για τους οποίους μεταξύ
θεού και ανθρώπων εσείς οι πολιτικοί δώσατε όρκο για πίστη και αφοσίωση.

Ποια πολιτική;  Ποιοι πολιτικοί;  Εδώ παρατηρούμαι φαινόμενα αλαζονείας, όλοι δηλαδή είναι καλύτεροι και ανώτεροι των άλλων, όλοι είναι αλάνθαστοι και άμεμπτοι, και στην τελική, όλοι κοιτούν το δέντρο μα κανείς το δάσος.
Η παραδοχή της ανωτερότητας των άλλων από εμάς τους ίδιους, θέλει κότσια, απαιτεί καλλιέργεια, θέλει αυτό το κάτι που δυστυχώς λείπει από τους περισσότερους να μην πω 
απ' όλους τους ανθρώπους και δη τους πολιτικούς.

Στασιμότητα και οπισθοδρόμηση, δυο λέξεις που τείνουν να γίνουν μάστιγα στην χώρα μας διότι ο ρόλος τους είναι υπαρκτός. Η στασιμότητα είναι ένα βήμα μπροστά από την οπισθοδρόμηση, μα πολλά πολλά βήματα πίσω από την πρόοδο.
Η ολιγωρία, η επανάπαυση, ο αρνητισμός, είναι απολήξεις της στασιμότητας και της οπισθοδρόμησης, είναι οι παράγοντες αυτοί που σαν βαρίδια κρατάνε πίσω κάθε καλό και καινοτόμο πάει να δημιουργηθεί.

Η προσπάθεια του κάθε βήματος προς τα μπρος πρέπει να επιβραβεύεται, πρέπει να επιβραβεύεται διότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος να προχωρήσεις και να βγεις απ' το τέλμα.

Το σίγουρο είναι πως οπισθοδρομώντας δεν πας μπροστά, στην καλύτερη μένεις στάσιμος, και το να μένεις όμως στάσιμος σε έναν κόσμο που καλπάζει, δεν κάνεις τίποτε άλλο από το να οπισθοδρομείς επικίνδυνα ...!

Blogger Δημήτρης Νίκογλου