Πρόνοια, μια λέξη με βαθύτατο νόημα και θεάρεστο έργο.. Πρόνοια κατ' εμέ είναι αυτό το κάτι που έχουν όλα τα πολιτισμένα κράτη ως μηχανισμό για την πρόληψη και την βοήθεια των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, των αναξιοπαθούντων πολιτών, και των ανθρώπων εκείνων που χρήζουν βοήθειας γενικότερα.
Στην Ελλάδα του σήμερα η λέξη πρόνοια είναι μια λέξη καλά κλειδωμένη στο χρονοντούλαπο, είναι μια λέξη τόσο απαξιωμένη από τους φορείς και τους επικεφαλής αυτών που με ευκολία την διακρίνει ο οποιοσδήποτε με μια απλή ματιά γύρω του.
Αυτό που με θλίβει όμως περισσότερο στο "πολιτισμένο τούτο κράτος" στο οποίο και
διαμένω είναι η απάθεια και η αδιαφορία ορισμένων πολιτικών για την ασχήμια που υπάρχει γύρω μας, την ασχήμια της οποίας είναι και οι ίδιοι υπεύθυνοι για την δημιουργία και την ύπαρξή της.
Οι φτωχοποιημένοι Έλληνες πολλαπλασιαζόμενοι περίσσεψαν, η απόγνωση και η θλίψη αντικατοπτρίζεται παντού, οι άστεγοι έγιναν πλέον μέρος της κοινωνίας μας.
Που είναι η μέριμνα του κράτους; Που είναι η πρόνοια που θα έπρεπε να προΐσταται;
Που είναι η μέριμνα του κράτους; Που είναι η πρόνοια που θα έπρεπε να προΐσταται;
Στρουθοκαμηλίζοντας δεν λύνονται τα προβλήματα κύριοι των θέσεων, τα προβλήματα των απλών ανθρώπων λιμνάζουν και εσείς από τους αυτοκρατορικούς σας θρόνους σφυρίζετε αδιάφορα.
Κράτος δίχως πρόνοια είναι σαν να λέμε στρατός χωρίς όπλα. Το πόσο έτοιμο είναι ένα κράτος να αντιμετωπίσει τις όποιες κακοτοπιές και να θωρακίσει τους πολίτες του στις δυσκολίες που απροσδόκητα μπορεί να προκύψουν, είναι και έως έναν βαθμό δείγμα του πολιτισμού και της κουλτούρας που το διακατέχει.
Η μέριμνα είναι αδιαπραγμάτευτο "προνόμιο" των κρατών εκείνων που έχουν των άνθρωπο πάνω και πέραν όλων και όχι πίσω ή μετά από συμφέροντα και διαπραγματεύσεις...
Είναι λυπηρό που ως χώρα είμαστε από τους τελευταίους της λίστας των ευρωπαϊκών χωρών εκείνων όπου η πρόνοια θεωρείτε αναπόσπαστο κομμάτι της νομοθετημένης καθημερινότητας της κοινωνίας με πρωτεύουσα σημασία τις αξίες των ανθρώπων την υποστήριξη και την προστασία αυτών.
Κράτος δίχως πρόνοια είναι σαν να λέμε στρατός χωρίς όπλα. Το πόσο έτοιμο είναι ένα κράτος να αντιμετωπίσει τις όποιες κακοτοπιές και να θωρακίσει τους πολίτες του στις δυσκολίες που απροσδόκητα μπορεί να προκύψουν, είναι και έως έναν βαθμό δείγμα του πολιτισμού και της κουλτούρας που το διακατέχει.
Η μέριμνα είναι αδιαπραγμάτευτο "προνόμιο" των κρατών εκείνων που έχουν των άνθρωπο πάνω και πέραν όλων και όχι πίσω ή μετά από συμφέροντα και διαπραγματεύσεις...
Είναι λυπηρό που ως χώρα είμαστε από τους τελευταίους της λίστας των ευρωπαϊκών χωρών εκείνων όπου η πρόνοια θεωρείτε αναπόσπαστο κομμάτι της νομοθετημένης καθημερινότητας της κοινωνίας με πρωτεύουσα σημασία τις αξίες των ανθρώπων την υποστήριξη και την προστασία αυτών.
Αν είχα την ευχέρεια να επιλέξω λέξεις και να συνθέσω ένα παζλ με σημασία και γνώμονα την θωράκιση και την ασφαλή διαμονή των ανθρώπων των οποίων θα είχα την ευθύνη ως αιρετός και δημοκρατικά εκλεγμένος πολίτης θα ήταν:
α) η πρόνοια, μια πολύπλευρη και τεράστιας σημασίας λέξη, και
β) οι αξίες, οι αξίες των ανθρώπων οι οποίες τείνουν να εξαφανιστούν με την σημερινή ισοπέδωση των πάντων.
Στην χώρα μας η σχέση κράτους και πρόνοιας θα έπρεπε να είναι σχέση φίλου και ερωμένης και όχι σχέση διαζευγμένης συζύγου ...!
Blogger Δημήτρης Νίκογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου