του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
Τα αποκαλυπτήρια του τι εστί «κοινοβουλευτικός ολοκληρωτισμός» ξεκίνησαν την προηγούμενη εβδομάδα με την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Τσίπρα. Θα ολοκληρωθούν στο τέλος της ερχόμενης με την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Αμφότερες οι ψηφοφορίες καθορίζονται από ένα αδιανόητης έκτασης παιχνίδι συναλλαγής «κάτω από το τραπέζι» ανάμεσα στη συντριπτική πλειοψηφία των κοινοβουλευτικών (και επιχειρηματικών) σχηματισμών. Με μία κοινή όμως πολιτική βάση: Την συνέχιση και θεσμοθέτηση των βασικών επιλογών της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ που
συμπίπτουν με αυτές του εγχώριου κεφαλαίου.
Οι όροι του διαζυγίου Τσίπρα-Καμμένου επέτρεψαν στον ΣΥΡΙΖΑ να παραμείνει στην κυβέρνηση και στους ΑΝ.ΕΛ να διεκδικήσουν την επανείσοδό τους στην Βουλή στις επερχόμενες εκλογές. Οι 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με την υπουργό Κ.Παπακώστα, τους Ζουράρι – Παπαχριστόπουλο – Κουντουρά – Κόκκαλη των ΑΝ.ΕΛ και τον Δανέλλη του Ποταμιού έγιναν η νέα κυβερνητική πλειοψηφία. Έστω κι αν η ίδια πλειοψηφία δεν θα στηρίξει την συμφωνία των Πρεσπών. Εκεί κάποιοι από τους βουλευτές των ΑΝ.ΕΛ αναμένεται να αντικατασταθούν από άλλους του Ποταμιού (Θεοδωράκης – Λυκούδης – Μαυρωτάς ) ή του ΚΙΝ.ΑΛ (Θεοχαρόπουλος – Κρεμαστινός) για να προκύψει θετικό αποτέλεσμα. Αν και δεν είναι απαραίτητη θεσμικά η ψήφισή της με 151 βουλευτές, αλλά πολιτικό ζητούμενο που έχει εκφράσει η κυβέρνηση.
Ενδεικτικός του τι πραγματικά συμβαίνει είναι ο λόγος που η κυβέρνηση δηλώνει πως δεν ανησυχεί για την πορεία της τους ερχόμενους μήνες παρά την οριακή και ετερόκλητη πλειοψηφία της: Όπως εκτιμούν κορυφαία στελέχη της, το νομοθετικό έργο των επόμενων μηνών θα αποτελείται κατά βάση από κοινοτικές οδηγίες ή από νομοθετήματα προεκλογικού χαρακτήρα, δηλαδή με παροχές ψίχουλα. Για τον λόγο αυτό θεωρούν πώς τα νομοσχέδια όχι απλά θα υπερψηφιστούν αλλά θα λάβουν και ευρείες πλειοψηφίες αφού θα στηριχθούν από την Ν.Δ, το ΚΙΝ.ΑΛ ή το Ποτάμι. Αν – εκτιμούν – προκύψουν ειδικά θέματα θα διαμορφώνονται και ειδικές πλειοψηφίες.
Η συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών δεν είχε να προσφέρει τίποτε πολιτικά εκτός από την επισημοποίηση του νέου αστικού διπολισμού. Δηλαδή τον σχεδιασμό που διατύπωσε ήδη από το καλοκαίρι του 2016 ο Αλέξης Τσίπρας παρουσιάζοντας την πρόταση του για το νέο Σύνταγμα. Ουσιαστικά αυτό επανέλαβε και στη Βουλή μιλώντας για την «πρόοδο ενάντια στην συντήρηση» και κατηγορώντας τη Ν.Δ ότι εκπίπτει σε ακροδεξιές ατζέντες. Σημείωσε χαρακτηριστικά πως «η μετατόπιση της Νέας Δημοκρατίας, προς τα άκρα της δεξιάς ρητορικής δημιουργεί ένα τεράστιο κενό σε αυτό που ονομάζαμε μεσαίο χώρο. Δεν εκφράζεται από πουθενά. Το δίλημμα, λοιπόν, που τίθεται είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία διαμορφώνουν έναν νέο διπολισμό». Αυτή η δήλωση ουσιαστικά συνιστά και τον προεκλογικό σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ που έχει ήδη εντείνει τις «οσμώσεις» με τον χώρο του λεγόμενου «κέντρου». ‘Όσον αφορά την πολιτική του επόμενου διαστήματος η κυβέρνηση θα συνεχίσει στην γνωστή ρότα της λιτότητα και των υπερπλεονασμάτων
Από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας διαφαίνονται με σαφήνεια τα αδιέξοδα. Προσπάθησε να τηρήσει τις αποστάσεις της από την συμφωνία των Πρεσπών με τους βουλευτές της όμως να ξεκαθαρίζουν ότι από την στιγμή που θα ψηφιστεί δεν μπορεί να υπάρξει καμία αλλαγή. Επίσης είναι σύμφωνη με τα βασικά στοιχεία της συμφωνίας που είναι η σύνθετη ονομασία για όλες τις χρήσεις αλλά πάνω από όλα η ένταξή της στο ΝΑΤΟ.
https://eleutheriellada.wordpress.com/2019/01/23/%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AE%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%83%CE%AF%CF%80-2/#more-101183
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου