«Ο Ερντογάν ο… μεγαλοπρεπής και το άδηλο μέλλον της Τουρκίας»

Γράφει ο Νίκος Νικολόπουλος

Το δημοψήφισμα στη Τουρκία ανέδειξε τον διχασμό και την κοινωνική πολυμορφία της γείτονος, της οποίας η αντιφατικότητα είναι ένα επικίνδυνο μείγμα, καθώς είναι διαχωρισμένη η χώρα σε πατρίκιους και πληβείους, σε Ευρωπαϊστές και Ανατολίτες.

Αυτό το εκρηκτικό κράμα είναι εξαιρετικά αμφίβολης διαχείρισης από τον Ερντογάν τον… μεγαλοπρεπή, γιατί η πολιτική ιδιοσυγκρασία του είναι «σατραπιστική» και απολυταρχική.Από την ώρα που κατάφερε ο Τούρκος ηγέτης να γίνει ένας «σύγχρονος» σουλτάνος, αποχαιρετά η γειτονική χώρα την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Όσοι υπερασπίζονται το προεδρικό σύστημα προσπαθούν να υποβαθμίσουν

τη σημασία του λέγοντας ότι το ίδιο ισχύει στη Γαλλία ή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά δεν είναι έτσι. Και δεν είναι έτσι, επειδή εμείς από τη δημοκρατία έχουμε μόνο την εξωτερική μορφή, όχι την κουλτούρα. Η ελίτ που κυβερνά την Τουρκία δεν καταλαβαίνει ότι για μια αυθεντική και πλουραλιστική δημοκρατία δεν αρκούν οι κάλπες.

Η Τουρκία δεν έχει το σύστημα των αντίβαρων, το κράτος δικαίου, τη διάκριση των εξουσιών και τον ελεύθερο Τύπο που έχουν οι ΗΠΑ και η Γαλλία με τα προεδρικά τους συστήματα. Αυτό που συμβαίνει λοιπόν στην Τουρκία είναι η σχεδόν απόλυτη μονοπώληση της εξουσίας. Το αποτέλεσμα θα είναι μόνο δυστυχία και τα δυστυχισμένα κράτη δεν μπορούν να είναι σταθερά.

Την ίδια στιγμή, οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρώπη έχουν φτάσει στο ναδίρ. Αλλά τα πράγματα αυτά αλλάζουν, με πρωτοβουλία είτε της μιας είτε της άλλης πλευράς. Οι Τούρκοι πολιτικοί καθοδηγούνται πολύ από το συναίσθημα και τα συναισθήματα αλλάζουν διαρκώς.

Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι στην Τουρκία υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με ανοιχτούς ορίζοντες που επιθυμούν μια καλύτερη δημοκρατία. Η Ευρώπη δεν πρέπει λοιπόν να διακόψει τον διάλογο με την προοδευτική κοινωνία της Τουρκίας.

Ένα από τα πρώτα πράγματα που είπε ο Ερντογάν στην επινίκια ομιλία του αφορούσε την επαναφορά της ποινής του θανάτου. Αυτό θα σήμαινε ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση των σχέσεων με την ΕΕ. Ο ηγεμονικός λόγος σήμερα στην Τουρκία κυριαρχείται από τον ισλαμισμό, τον τουρκικό εθνικισμό και τον ευρωσκεπτικισμό. Οι πολιτικοί και οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες λένε στους νέους ότι είναι καλύτερα να εγκαταλείψουν κάθε ευρωπαϊκή προοπτική και να ακολουθήσουν την αντίθετη κατεύθυνση.

Τους λένε ότι είναι καλύτερα να ενταχθούν στο Σύμφωνο της Σαγκάης, μαζί με το Κιργιστάν, το Καζαχστάν, το Τατζικιστάν, τη Ρωσία και την Κίνα. Είναι αλήθεια ότι μια χώρα με τόσο κακές επιδόσεις στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε μια τέτοια οικογένεια πρέπει να ανήκει. Όμως την ίδια στιγμή η Τουρκία είναι σημαντική για την Ευρώπη και η Ευρώπη είναι σημαντική για την Τουρκία. Οι σχέσεις ανάμεσά τους πρέπει λοιπόν να συνεχιστούν.

Είναι δουλειά των Τούρκων Ευρωπαϊστών να κρατήσουν το «χαλινάρι», για ν’ αποφευχθούν οι διαφαινόμενες «εκτροπές» του Ερντογάν. Για να έχουν και το άλλοθι ότι, δεν συνήργησαν στην οπισθοδρόμηση, τον σκοταδισμό και το αβέβαιο μέλλον της χώρας τους…

*Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι Ανεξάρτητος Βουλευτής Αχαΐας και Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος.

http://www.rizopoulospost.com/erntogan-megaloprephs-mellon-tourkias/?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=daily-newsletter