Στην συννεφιασμένη και παγωμένη Αθήνα, αυτό το βαρύ χειμωνιάτικο σαββατοκύριακο θα ληφθούν αποφάσεις που θα ορίσουν την πορεία της χώρας και θα επανακαθορίσουν τις συνθήκες της ζωής μας. Επειτα από ενάμισυ χρόνο παζαριών, διχογνωμιών, διακηρύξεων άνευ σπουδαίου αντικρύσματος και λανθασμένων υπολογισμών (και από τις δύο πλευρές του τραπεζιού), φαίνεται ότι έφτασε η ώρα της αλήθειας. Ενα κομμάτι από αυτή την αλήθεια ίσως κρύβεται στις γραμμές του άρθρου των Financial Times, που γράφουν σήμερα ότι η ΕΕ ζητά από την Ελλάδα να εκχωρήσει “μέρος της δημοσιονομικής κυριαρχίας της σε ευρωπαϊκό επίπεδο για μία ορισμένη χρονική περίοδο. Ενας επίτροπος αρμόδιος για τον προϋπολογισμό πρέπει να διοριστεί από το Eurogroup, με την ευθύνη να διασφαλίσει τον δημοσιονομικό έλεγχο”.
Κυβερνητικές πηγές από την Αθήνα αντέδρασαν με τον αυτονόητο τρόπο: λένε ότι πρόκειται για ένα non-paper που έχει παρουσιάσει στο παρελθόν και ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών, αλλά “δεν συζητάμε κάτι τέτοιο, δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει δεκτό”.
Ποιό είναι, όμως, το πραγματικό διακύβευμα της διαπραγμάτευσης που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη σε δύο επίπεδα (για το “κούρεμα” του ελληνικού χρέους και για τα μέτρα που θα συνοδεύουν τη νέα δανειακή σύμβαση);
Οι Ευρωπαίοι λένε ότι για να κλείσει το PSI και να ανοίξει ο δρόμος του νέου δανεισμού, που θα διασφαλίσει την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, θα πρέπει να δεσμευτούν προκαταβολικά η κυβέρνηση και τα κόμματα, ότι θα εφαρμόσουν κατά γράμμα τα “προαπαιτούμενα” (ο όρος είναι ιδιαίτερα ευγενικός – θα μπορούσε να είναι τις απαιτήσεις) της Τρόικας, αλλά και να μπουν ρήτρες που δε θα επιτρέπουν στο εξής στους εκάστοτε κυβερνώντες στην Αθήνα να κωλυσιεργούν, να παριστάνουν ότι δεν κατάλαβαν, ή να κοροϊδεύουν αποφεύγοντας να τηρήσουν τα συμπεφωνημένα.
Ας δούμε πώς βλέπει κάθε πλευρά του τραπεζιού την εικόνα από την δική της σκοπιά:
Ενάμισυ χρόνο μετά το πρώτο μνημόνιο, οι Τροικανοί και οι Ευρωπαίοι πιστεύουν ότι οι Ελληνες δεν έχουν διάθεση να αλλάξουν συνήθειες. Κατηγορούν, ωστόσο, όλο και περισσότερο τους Ελληνες πολιτικούς και λιγότερο τους Ελληνες πολίτες. Πάλι καλά... Καταλαβαίνουν ότι το μόνο που έχει γίνει είναι μειώσεις μισθών και επιβολή πρόσθετων φόρων (δηλαδή πληρώνουν οι πολίτες), αλλά καμία
Ποιό είναι, όμως, το πραγματικό διακύβευμα της διαπραγμάτευσης που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη σε δύο επίπεδα (για το “κούρεμα” του ελληνικού χρέους και για τα μέτρα που θα συνοδεύουν τη νέα δανειακή σύμβαση);
Οι Ευρωπαίοι λένε ότι για να κλείσει το PSI και να ανοίξει ο δρόμος του νέου δανεισμού, που θα διασφαλίσει την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, θα πρέπει να δεσμευτούν προκαταβολικά η κυβέρνηση και τα κόμματα, ότι θα εφαρμόσουν κατά γράμμα τα “προαπαιτούμενα” (ο όρος είναι ιδιαίτερα ευγενικός – θα μπορούσε να είναι τις απαιτήσεις) της Τρόικας, αλλά και να μπουν ρήτρες που δε θα επιτρέπουν στο εξής στους εκάστοτε κυβερνώντες στην Αθήνα να κωλυσιεργούν, να παριστάνουν ότι δεν κατάλαβαν, ή να κοροϊδεύουν αποφεύγοντας να τηρήσουν τα συμπεφωνημένα.
Ας δούμε πώς βλέπει κάθε πλευρά του τραπεζιού την εικόνα από την δική της σκοπιά:
Ενάμισυ χρόνο μετά το πρώτο μνημόνιο, οι Τροικανοί και οι Ευρωπαίοι πιστεύουν ότι οι Ελληνες δεν έχουν διάθεση να αλλάξουν συνήθειες. Κατηγορούν, ωστόσο, όλο και περισσότερο τους Ελληνες πολιτικούς και λιγότερο τους Ελληνες πολίτες. Πάλι καλά... Καταλαβαίνουν ότι το μόνο που έχει γίνει είναι μειώσεις μισθών και επιβολή πρόσθετων φόρων (δηλαδή πληρώνουν οι πολίτες), αλλά καμία