Τέλος σε 13ο και 14ο μισθό για χάρη της Ε.Ε.

του Αλέξανδρου Καπακτσή

Αποκαλυπτικό το σκεπτικό της απόφασης-αίσχους του ΣτΕ για την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού Υπαγορευμένη από τα συμφέροντα της ΕΕ και του ευρώ.

Γράφει η νομική σύμβουλος της ΑΔΕΔΥ σχετικά με την επιχειρηματολογία της σύνταξης: Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αποφάσεις της Ολομελείας επικαλούνται στο μεγαλύτερο μέρος του σκεπτικού τους την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Χώρας, που απορρέουν από την συμμετοχή της στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση. Η ευρωπαϊκή αυτή διάσταση απουσίαζε από τις παραπεμπτικές αποφάσεις. Στο πλαίσιο αυτό είναι αξιοσημείωτο να

αναφερθεί ότι στην μείζονα σκέψη των αποφάσεων της Ολομελείας, παρατίθενται διατάξεις της Συνθήκης για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε σχέση με τις υποχρεώσεις των κρατών μελών να αποφεύγουν τα υπερβολικά δημοσιονομικά ελλείμματα και τις εξουσίες των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως σε περίπτωση υπάρξεως τέτοιων ελλειμμάτων, νομικές βάσεις που απουσίαζαν από την παραπεμπτική απόφαση του Στ΄ Τμήματος.

 Σε επιμέρους σημεία άλλωστε του σκεπτικού των αποφάσεων της Ολομελείας γίνεται αναφορά:

αα) στο ότι το επίδικο μέτρο της καταργήσεως των επιδομάτων εορτών και αδείας αποσκοπεί στην διασφάλιση της δημοσιονομικής πειθαρχίας των κρατών μελών που έχουν ως νόμισμα το ευρώ και στην εξασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας της ζώνης του ευρώ,

ββ) στην διαπίστωση στην οποία προέβησαν και οι αρμόδιες υπηρεσίες της Ε.Ε. αναφορικά με την τη υψηλή μισθολογική δαπάνη της Ελλάδος σε σύγκριση με άλλα κράτη μέλη της Ευρωζώνης,

γγ) όπως επίσης και στις αποφάσεις 2010/320 και 2011/734 του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τις οποίες τούτο ειδοποίησε την Ελλάδα να λάβει μέτρα μειώσεως του υπερβολικού ελλείμματος, καθώς και

δδ) στην απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ε.Ε. (Τ-531/14, Λεϊμονιά Σωτηροπούλου κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης), με την οποία κρίθηκε για τις ως άνω αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι τούτες «εκδόθηκαν αφού διαπιστώθηκε ότι η επιδείνωση των δημοσίων οικονομικών της Ελληνικής Δημοκρατίας απειλούσε την χρηματοπιστωτική σταθερότητας τόσο της ίδιας, όσο και της ζώνης του ευρώ εν γένει».

 Ελάχιστα μπορεί να προσθέσει κανείς:

 1.    Το ΣτΕ, ως σημαντικός μηχανισμός του αστικού κράτους, παίρνει υπόψιν κατά πρώτον τα συμφέροντα των διεθνών συμμάχων και συμμαχιών του, τα οποία θεωρεί υπέρτερα των θεμελιωδών δικαιωμάτων και της προστασίας τους από το σύνταγμα, και μετά εξετάζει τις άλλες πλευρές που θεωρεί δευτερεύουσες.

2.    Τα συμφέροντα της ΕΕ και του Ευρώ είναι πάνω από τα συμφέροντα και την ευημερία των εργαζομένων της χώρας μας, η δε συνταγματική διαφύλαξη αυτών «απειλεί» και την ΕΕ και το Ευρώ.

 3.    Οι προτροπές, οι διαπιστώσεις και  οι ειδοποιήσεις των οργάνων της ΕΕ, ακόμη και αυτών που δεν έχουν καμιά θεσμική αναγνώριση από πουθενά και από καμιά συνθήκη όπως το Εurogroup λέμε εμείς και το είδαμε στην πράξη, είναι υπεράνω του ελληνικού συντάγματος και της προστασίας που προσφέρει στα θεμελιώδη δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών.

 4.    Γίνεται κατανοητό πλέον, και με τη βούλα ανώτατου δικαστηρίου, ότι το δίκιο τους οι εργαζόμενοι μόνο με τους αγώνες τους μπορούν να το επιβάλλουν.

 5.    Οι εργατικοί αγώνες, αν δεν αυτοϋπονομεύονται σίγουρα περιορίζονται, αν δεν έχουν γενικότερες στοχεύσεις όπως η αποχώρηση της χώρας από την ΕΕ και το ευρώ και η άρνηση πληρωμής του άδικου, παράνομου, επαχθούς και απεχθούς δημόσιου χρέους που μας έχουν φορτώσει.

https://eleutheriellada.wordpress.com/2019/08/02/%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%b5-13%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-14%ce%bf-%ce%bc%ce%b9%cf%83%ce%b8%cf%8c-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%87%ce%ac%cf%81%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5-%ce%b5/#more-104844