Στην Ελλάδα πρώτα κτίζουμε αυθαίρετα και μετά πολεοδομούμε

Κανόνας χωρίς εξαίρεση… Είναι τρομερά δύσκολο να αναλύσεις ένα γεγονός με τραγικές συνέπειες όπως ο φρικιαστικός θάνατος δεκάδων συμπολιτών μας.

Ζώντας και εργαζόμενος στην Ανατολική Αττική επί σαράντα περίπου χρόνια και έχοντας βιώσει εμπειρίες, συλλογικές δράσεις, φιλίες, χαρές και λύπες με πολλούς και πολλές που έζησαν στο πετσί τους τη φρίκη, είμαι τόσο συναισθηματικά φορτισμένος που αρχικά σκέφτηκα “καλύτερα μη γράψεις τίποτα, άφησε μόνο τον χρόνο να επουλώσει τις πληγές”. Τελικά αποφάσισα να διατυπώσω ορισμένες σκέψεις μη τυχόν και βάλω ένα μικρό λιθαράκι στο να μη ξανασυμβούν τα ίδια και τα
ίδια.

Δεν είμαι ειδικός και δεν έχω την ικανότητα να αναλύσω όλη τη γκάμα των αιτιών, των ευθυνών, των παραλήψεων κλπ. που συνέβαλαν στον εφιάλτη που έζησε η περιοχή της Ανατολικής Αττικής.

Θα επικεντρώσω μόνο σε ζητήματα πολεοδόμησης όπως αυτά σχετίζονται με θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, διασφάλισης κοινόχρηστων χώρων, προστασίας του δημόσιου χώρου και ιδιαίτερα των ακτών, διαφύλαξης του δασικού χαρακτήρα μεγάλων περιοχών, όχι μόνο γιατί εξασφαλίζουν ανθρώπινες συνθήκες ζωής αλλά γιατί όπως αποδεικνύεται μπορεί να σώσουν ανθρώπους σε περιπτώσεις πυρκαγιών, πλημμυρών, σεισμών που δεν είναι μόνο «ακραία καιρικά φαινόμενα» αλλά οι επιπτώσεις τους είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, για το κέρδος των λίγων σε βάρος ακόμα και της ζωής των πολλών.

Πρώτα χτίζουμε αυθαίρετα…

Στην Αν. Αττική αλλά και στην Ελλάδα ολόκληρη επικρατεί ένας απαράβατος κανόνας, τολμώ να πω χωρίς εξαιρέσεις: πρώτα κτίζουμε αυθαίρετα δύο-τριών-τεσσάρων κ.ο.κ γενεών και μετά πολεοδομούμε. Από το 1977 μέχρι σήμερα έχουν ψηφιστεί και εφαρμοστεί επτά (7) νόμοι νομιμοποίησης αυθαιρέτων που προβλέπουν επιπροσθέτως και δυνατότητα καταρχάς νομιμοποίησης κτισμάτων ακόμη και εντός δασικών εκτάσεων και εντός του αιγιαλού.

Η παράνομη κατάτμηση εκτάσεων είναι άλλος ένας κανόνας χωρίς εξαιρέσεις. Να κόβουμε μικρά οικόπεδα με στενούς δρόμους για να φτάσουν και να αγοράσουν όλοι, λέγαν κάποιοι μεγαλοϊδιοκτήτες και μεγάλο-μεσίτες της περιοχής.
Πωλήσεις δασικών εκτάσεων από καταπατητές σε ανυποψίαστους αγοραστές αφού ουδέποτε για τις συμβολαιογραφικές πράξεις απαιτείται έγκριση δασαρχείου.
Το κτηματολόγιο και δασικοί χάρτες σε εκκρεμότητα επί δεκαετίες όχι λόγω γραφειοκρατίας ή ανικανότητας της διοίκησης, όπως εντέχνως διαδίδεται, αλλά γιατί θα φρενάρουν σε μεγάλο βαθμό το πάρτι των επιτήδειων.
Επανέρχομαι στο «πρώτα κτίζουμε αυθαίρετα και μετά πολεοδομούμε» και τις επιπτώσεις που έχει αυτή η πρακτική ιδιωτών, κράτους και τοπικής αυτοδιοίκησης.

Παντελής έλλειψη υποδομών όχι μόνο τεχνικών, (οδοποιία – κοινόχρηστοι χώροι – ύδρευση – αποχέτευση – αντιπλημμυρικά κλπ), αλλά και υποδομών υγείας, πολιτισμού, εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας, ασφάλειας κλπ αφού δεν έχουν εξασφαλιστεί εκ των προτέρων οι απαραίτητοι χώροι.
Μέχρι σήμερα ευαίσθητοι πολίτες και συλλογικότητες αγωνιζόμαστε για τα παραπάνω προκειμένου να εξασφαλίσουμε καλύτερη ποιότητα ζωής. Τώρα συνειδητοποιούμε ότι πρέπει να αγωνιστούμε για να σώζονται και ανθρώπινες ζωές.
Το Μάτι και η Μάνδρα είναι μικρογραφία αυτού που συμβαίνει πιστεύω σ’ όλη την Ελλάδα.
Οικισμοί κλουβιά με στενούς και αδιέξοδους δρόμους σε στενόμακρα οικοδομικά τετράγωνα, με μπαζωμένα ρέματα, με δημόσια ή δημοτικά έργα πάνω στα ρέματα, με κλειστές τις οδεύσεις διαφυγής προς ξηρά και θάλασσα, με μάντρες πάνω στο κύμα, με χιλιάδες αυθαίρετες βιλλάρες και ξενοδοχεία με «ιδιωτικές παραλίες».

Οι προτάσεις των κινημάτων

Συνοπτικά παραθέτω ορισμένες προτάσεις ως αντικείμενο συλλογικής επεξεργασίας και δυναμικής διεκδίκησης από κινήματα πολιτών, γιατί οι «αρμόδιοι» ουδέποτε κινητοποιούνται και ενεργούν χωρίς να υπάρχει ένα ρωμαλέο κίνημα στους δρόμους.
Κύρωση Δασικών χαρτών χωρίς εξαιρέσεις δήθεν οικιστικών πυκνοτήτων τραβηγμένων σαν λάστιχο.
Ολοκλήρωση πανελλαδικά του Κτηματολογίου.
Κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης.
Έγκριση δασαρχείου για αγοραπωλησίες εκτός σχεδίου.
Πρώτα πολεοδομούμε, (εφόσον υπάρχει ανάγκη), δημιουργούμε στη συνέχεια υποδομές και μετά κτίζουμε. Η φράση αυθαίρετο κτίσμα είναι άγνωστη τουλάχιστον στην Ευρώπη.
Τέρμα οι νόμοι νομιμοποίησης αυθαιρέτων, όποιο αυθαίρετο κατασκευάζεται να κατεδαφίζεται την άλλη μέρα. Η τεχνολογία δορυφορικής εντόπισης υπάρχει .
Άμεση κατεδάφιση σε οτιδήποτε εμποδίζει την πρόσβαση σε παραλίες και δημόσιους χώρους γενικώς.
Κανείς οικισμός εντός δάσους.
Κατάργηση όλων των οικοδομικών συνεταιρισμών που βρίσκονται εντός δασικής έκτασης. Το όταν κτίσεις μέσα στο δάσος το προστατεύεις κιόλας είναι ένα εφεύρημα των καταπατητών.
Ειδικά για το Μάτι και την ευρύτερη περιοχή:
Άμεση, σήμερα κιόλας, κήρυξη αναδασωτέων όσων εκτάσεων έχουν καεί.
Απαλλοτριώσεις για λόγους δημοσίου ενδιαφέροντος και ασφάλειας, για διαπλάτυνση και διάνοιξη δρόμων και δημιουργία κοινόχρηστων χώρων χωρίς ούτε ένα αδιέξοδο. Μην περιμένουμε εγκρίσεις ή τροποποιήσεις σχεδίου που μπορεί να καθυστερήσουν και πέραν της πενταετίας.
Έλεγχος της νομιμότητας όλων των κτιρίων και κατοικιών, χωρίς εξαιρέσεις σε ιδιωτικά, δημοτικά και δημόσια.
Καμία αποζημίωση σε κτίσματα μη νομίμως υφιστάμενα.
Άμεση μελέτη – κατασκευή αντιπλημμυρικών – αντιδιαβρωτικών έργων τα οποία θα ξεκινούν πολύ ψηλότερα από την καμένη έκταση και θα καταλήγουν στη θάλασσα.
Διάνοιξη και καθαρισμός όλων των ρεμάτων.
Για την Αριστερά το σύνθημα «ανοιχτές πόλεις» να γίνει τώρα πράξη.
Το συλλογικό συμφέρον είναι υπεράνω σκοπιμοτήτων, ψηφοθηρίας, και ιδιωτικών συμφερόντων μικρών ή μεγάλων.
Δεν υπάρχει «δεν πρόκαμα» ή ότι «οι άλλοι είναι χειρότεροι».
Η αλληλεγγύη έκανε και κάνει τη δουλειά της πολύ καλά, ας κάνει το καθήκον της και η κυβερνώσα Αριστερά.

Γιώργος Γκινοσάτης, τοπογράφος Μ