για μια γυναίκα. Παρ’ όλα αυτά, ο αριθμός των γυναικών που άρχισαν να λειτουργούν ενάντια στον κανόνα αυξανόταν συνεχώς. Μια από αυτές ήταν η Χέλγκα Έστμπι. Η νορβηγίδα μετανάστρια έφτασε στις ΗΠΑ το 1871 και εγκαταστάθηκε με τη μητέρα της στο Μίσιγκαν. Πέντε χρόνια αργότερα, παντρεύτηκε τον Όλε Έστμπι, επίσης νορβηγό μετανάστη και μετακόμισαν στη Μινεσότα, για να αρχίσουν μια νέα ζωή. Το 1892 αποφάσισαν να αφήσουν τη Μινεσότα και να κατευθυνθούν προς την Ουάσιγκτον. Είχαν 8 παιδιά και χρειάζονταν οπωσδήποτε μεγαλύτερο σπίτι. Έτσι, αγόρασαν μια μεγάλη φάρμα στην περιοχή Σπόκαν. Τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα είχαν υπολογίσει η 35χονη Χέλγκα και ο σύζυγός της. Το 1893 έγινε το κραχ στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και για τα επόμενα 4 χρόνια σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες επικρατούσε χάος. Δουλειές δεν υπήρχαν και οι περισσότερες επιχειρήσεις είχαν πτωχεύσει. Μέσα σε όλα αυτά, ο Όλε τραυματίστηκε βαριά στη μέση του και δεν μπορούσε να προσφέρει πολλά στην 10μελή οικογένειά του. Αναγκάστηκε να πάρει δάνειο βάζοντας υποθήκη τη φάρμα. Όταν έφτασε το 1896, η οικογένεια ήταν ανήμπορη να ξεχρεώσει το δάνειο. Θα έχανε την περιουσία της ανά πάσα στιγμή. Η Χέλγκα απελπισμένη αποφάσισε να κάνει κάτι που ήθελε πολύ κουράγιο. To σχέδιο και η προετοιμασία Η Χέλγκα ήταν υποστηρίκτρια του φεμινιστικού κινήματος. Πίστευε ακράδαντα οτι οι γυναίκες μπορούσαν να κάνουν τις ίδιες δουλειές με τους άντρες. Έχοντας αυτό στο νου της, κατέστρωσε ένα σχέδιο για να σώσει την οικογένειά της από τη φτώχεια. Ταυτόχρονα, εάν πετύχαινε θα αφύπνιζε την κοινή γνώμη σχετικά με τα δικαιώματα των γυναικών. Έκλεισε συμφωνία με έναν σπόνσορα της Νέας Υόρκης. Αν κατάφερνε να περπατήσει από την πολιτεία της Ουάσιγκτον στη Νέα Υόρκη μέσα σε 7 μήνες, θα της έδιναν 10.000 δολάρια. Το ποσό ήταν μεγάλο όπως και η διαδρομή. Έπρεπε να διανύσει περίπου 6,5 χιλιάδες χιλιόμετρα. Αποφάσισε να πάρει και την κόρη της, Κλάρα, μαζί της. Έτσι, τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας δεν θα ένιωθαν ότι η μάνα τους ήταν ολομόναχη. Η συμφωνία με τον σπόνσορα περιελάμβανε τους εξής όρους: δεν θα τη συνόδευε κανένας άντρας και δεν θα ζητούσε χρήματα από κανέναν. Η Χέλγκα σκόπευε να εργαστεί ως μαγείρισσα ή καμαριέρα. Ήθελε επίσης να ακούσει η κοινή γνώμη για εκείνη κι έτσι θα χρησιμοποιούσε κάθε ευκαιρία να μιλήσει με δημοσιογράφους σε κάθε πόλη, καθώς βάδιζε προς τη Νέα Υόρκη. Το ταξίδι ήταν μακρύ και εξοντωτικό. Η Χέλγκα και η κόρη της έγιναν διάσημες. Η στιγμή της αναχώρησης έφτασε. Η Χέλγκα και η κόρη της πήραν μόνο όσα χρειάζονταν. Πυξίδα, χάρτη, ένα περίστροφο, ένα μαχαίρι, ένα σημειωματάριο και στιλό. Η Χέλγκα κρατούσε ημερολόγιο ώστε κάποια μέρα να γράψει ένα βιβλίο για το ταξίδι της. Ξεκίνησαν με 5 δολάρια στην τσέπη στις 6 Μαΐου του 1896. Περπατούσαν δίπλα στις ράγες του τρένου. Ήταν πιο εύκολο και σίγουρο ότι δεν θα χαθούν. Είχαν επίσης στη διάθεσή τους τους σταθμούς όπου θα μπορούσαν να περάσουν τη νύχτα. Όμως, όπως αποκαλύφθηκε στη συνέχεια, αυτό δεν ήταν απαραίτητο. Σχεδόν παντού, οι κάτοικοι τους πρόσφεραν ένα μέρος να κοιμηθούν. Σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, μόνο 9 νύχτες χρειάστηκε να μείνουν στο ύπαιθρο. Συνήθως «πλήρωναν» για τη φιλοξενία καθαρίζοντας τα σπίτια όπου έμεναν ή μαγειρεύοντας ή ράβοντας ρούχα. Οι γυναίκες περπατούσαν 40-60 χιλιόμετρα την ημέρα, ώστε να φτάσουν στη Νέα Υόρκη στην ώρα τους. Εκτός από την κούραση, είχαν να αντιμετωπίσουν κακές καιρικές συνθήκες και κάποιες φορές κακούς ανθρώπους. Μια φορά η Χέλγκα αναγκάστηκε να πυροβολήσει έναν άνδρα στο πόδι επειδή τις παρενοχλούσε διαρκώς. Το γεγονός δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες και οι δυο γυναίκες έδωσαν την εικόνα των «σκληρών γυναικών από τη Δύση». Με τον καιρό, όλο και περισσότεροι άκουγαν για το ταξίδι τους. Η Χέλγκα και η κόρη της έγιναν διάσημες. Όπου κι αν πήγαιναν, κόσμος συγκεντρωνόταν για να τις συναντήσει και να τις χαιρετήσει. Γνώρισαν πολλούς διάσημους και κυρίως πολιτικούς, ακόμη και τον μετέπειτα Αμερικανό Πρόεδρο Ουίλλιαμ ΜακΚίνλεϊ, που πραγματοποιούσε την προεκλογική του εκστρατεία. Στις 23 Δεκεμβρίου του 1896 η Χέλγκα και η Κλάρα έφτασαν στη Νέα Υόρκη. Μπήκαν στην πόλη γεμάτες χαρά για το έπαθλο που τις περίμενε. Αλλά η χαρά τους κόπηκε απότομα. Όταν συνάντησαν τον σπόνσορα, έμαθαν ότι δεν θα έπαιρναν τα χρήματα που τους είχε υποσχεθεί, γιατί είχαν χάσει την προθεσμία. Είχαν αργήσει 17 ημέρες. Τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα όταν η Χέλγκα έμαθε πως δύο από τα παιδιά της πέθαναν από διφθερίτιδα. Η Χέλγκα και η Κλάρα δεν κατάφεραν να σώσουν τη φάρμα τους και σύντομα τα μέλη της οικογένειάς της θα δηλώνονταν ως άστεγοι. Τα Χριστούγεννα ήταν κοντά και οι δυο γυναίκες που παρέμεναν στη Νέα Υόρκη, χωρίς χρήματα έπρεπε να βρουν έναν τρόπο να γυρίσουν πίσω. Απευθύνθηκαν σε φιλανθρωπικά ιδρύματα αλλά μάταια. Τελικά κατάφεραν να βγάλουν εισιτήρια τρένου, χάρη σε έναν μεγαλοεπιχειρηματία των σιδηροδρόμων που τις εξυπηρέτησε. Η οικογένεια έχασε τη φάρμα της, αλλά κατάφερε να σωθεί από τη φτώχεια. Μετακόμισαν σε άλλη πόλη, όπου ο Όλε και οι γιοι του εργάζονταν ως κηπουροί. Η Χέλγκα που είχε χάσει το ημερολόγιό της στη Νέα Υόρκη, αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο με όσα θυμόταν. Η οικογένειά της δεν συμφωνούσε και πολύ με αυτή την ιδέα. Η Χέλγκα πέθανε το 1942 και ένα μέλος της οικογένειας έκαψε τα χειρόγραφα. H ιστορία της έγινε γνωστή από προφορικές αφηγήσεις και από τα αποκόμματα των εφημερίδων που κράτησε η σύζυγος του γιου της....
http://www.mixanitouxronou.gr/i-istoria-mias-norvigidas-metanastrias-kai-tis-koris-tis-poy-dieschisan-me-ta-podia-tin-ameriki-gia-na-sosoyn-tin-oikogeneia-toys-apo-tin-oikonomiki-katastrofi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου