Κυριακή 15 Απριλίου 2018

“Εισβολείς”

Του Ζαχαρία Κοτσύφη
“Εισβολείς”, το αγαπημένο σλόγκαν των κάθε λογής ακροδεξιών, ρατσιστών, ξενοφοβικών και φασιστών. Από τους αντισημίτες του παρελθόντος που θεωρούσαν τους Εβραίους μιάσματα και εισβολείς[1] , μέχρι τους σύγχρονους ρατσιστές που νιώθουν να απειλούνται από τους μουσουλμάνους εισβολείς, η λέξη αυτή φαίνεται να αντέχει μέσα στα χρόνια.
Σε πρόσφατη δήλωσή του σχετικά με τη μεταναστευτική πολιτική του Ισραήλ, το οποίο σχεδιάζει μαζικές απελάσεις αλλά και φυλακίσεις μεταναστών που προέρχονται από χώρες της υποσαχάριας Αφρικής συγκεκριμένα από Σουδάν
και Ερυθραία και αναφερόμενο στους μετανάστες, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ και ηγέτης του ακροδεξιού κόμματος Λικούντ, χρησιμοποίησε τον χαρακτηρισμό “εισβολείς”[2]. Σε μια επόμενη δήλωση που έκανε έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει, συγκεκριμένα τους αφρικανούς μετανάστες, ως “χειρότερη απειλή και από τους τζιχαντιστές”[3]. Είναι ο ίδιος που πριν από λίγους μήνες, σε μια περιοδεία σε χώρες της  Αφρικής έλεγε με θράσος “ I love Africa”[4]. Προφανώς αυτό που αγαπάει, είναι ο ορυκτός πλούτος που θα εξορύξουν ισραηλινές εταιρείες, και οι κυβερνήσεις που του δίνουν τις αντίστοιχες ευλογίες. Τα παραπάνω όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποτελούν έκπληξη, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς τη στάση που έχει κρατήσει το Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστίνιους εδώ και δεκαετίες.
Για το Σιωνιστικό Κίνημα, το κίνημα δηλαδή εκείνο που εργαζόταν για τη δημιουργία μιας εβραϊκής εστίας, η δημιουργία μιας εβραϊκής πλειοψηφίας στο παλαιστινιακό έδαφος ήταν ζωτικής σημασίας. Με το σκεπτικό αυτό λοιπόν το Ισραήλ, ήδη από τη πρώτη στιγμή της παρουσίας του ως κρατική οντότητα είχε δείξει τις προθέσεις του σχετικά με τη στάση που θα κρατούσε απέναντι σε αυτούς που δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις ή τα κριτήρια που έθετε γι’αυτούς που θα αποτελούσαν υπηκόους  του. Τα κριτήρια αυτά λοιπόν είχαν και έχουν θρησκευτικά και φυλετικά χαρακτηριστικά. Το Ισραήλ είναι κράτος λευκών, Ευρωπαίων Εβραίων. Για το κράτος του Ισραήλ οι μη Εβραίοι θεωρούνταν, στην καλύτερη περίπτωση, ως περιττή παρουσία. Αυτό το έχει δείξει επανειλημμένα μέσα στα χρόνια με την κυριολεκτικά εξοντωτική πολιτική που ασκεί εις βάρος άμαχων πληθυσμών στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας.
Το λεγόμενο “νοτιοαφρικανικό μοντέλο” δηλαδή το απαρτχάιντ, ήταν μία από τις δύο επιλογές που είχε θέσει το σιωνιστικό κίνημα για τη στάση που θα κρατούσε το κράτος του Ισραήλ απέναντι  στους Παλαιστίνιους. Η άλλη επιλογή ήταν αυτή της μεταφοράς ή του εκτοπισμού. Ο εκτοπισμός επιτεύχθηκε ως ένα βαθμό στον πόλεμο του 1949 όταν εκτοπίστηκαν 750.000 Παλαιστίνιοι από τις εστίες τους. Η επιλογή που τελικά εφαρμόστηκε και συνεχίζεται είναι αυτή του απαρτχάιντ. Οι εποικισμοί, που είναι το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της πολιτικής, συνοδεύονται από βομβαρδισμούς κατοικημένων περιοχών, βασανιστήρια αντιφρονούντων, ανέγερση τειχών για τον αποκλεισμό των “ανεπιθύμητων” και αυστηρό έλεγχο όσων περνάνε στην ισραηλινή πλευρά. Στην προσπάθεια τους να εφαρμόσουν αυτή τη κτηνώδη πολιτική οι ισραηλινές αμυντικές δυνάμεις δεν διστάζουν να μιμηθούν ακόμα και ναζιστικές πρακτικές.
Ενδεικτικά: “Για την καταστολή της παλαιστινιακής αντίστασης, ένας ανώτερος ισραηλινός αξιωματικός συμβούλευσε στις αρχές του 2002 το στρατό να αναλύσει και να πάρει μαθήματα απο τον τρόπο με τον οποίο ο γερμανικός στρατός είχε πολεμήσει στο γκέτο της Βαρσοβίας”[5]. Για την ιστορία, το γκέτο της Βαρσοβίας ήταν μια περιφραγμένη περιοχή  στην κατακτημένη απο τους ναζί Πολωνία  στην οποία είχαν μετακινηθεί όλοι οι εβραίοι της Πολωνίας. Απο το 1940 μεχρι το 1943 βρήκαν φρικτό θάνατο απο ασιτία και απο επιδημικές ασθένειες περίπου εκατό χιλιάδες εβραίοι.
Πρόκειται λοιπόν για ένα κράτος εποικιστών που δεν είναι σε καμία περίπτωση  διατεθειμένο να επιτρέψει την διαμονή σε “ξένους” ειδικά όταν είναι αφρικανοί. Η μόνη  στιγμή που φάνηκε να ξεφεύγει απο αυτη τη γραμμή ήταν, όταν στην προσπάθεια του να δημιουργήσει ένα αμιγώς εβραικό κράτος φρόντισε να μεταφέρει στο ισραήλ αιθίοπες εβραίους (Beta Israel) οι οποίοι στην ουσία κατέληξαν να αποτελούν πολίτες β’κατηγορίας. Μια ακόμα πιο σκοτεινή διάσταση αυτής της προσπάθειας για διατήρηση της δημογραφικής ισορροπίας είναι η υπόθεση απαγωγής χιλιάδων βρεφών, που ήταν παιδιά αράβων εβραίων (Mizrahim), τα οποία στην πορεία δόθηκαν σε ευρωπαίους εβραίους (Ashkenazim)[6].  Αυτό αποτελεί μια τρανή απόδειξη των ρατιστικών αντιλήψεων που διακτείχαν το κράτος του Ισραήλ ήδη απο την εποχή της ίδρυσης του.
Στη βάση των παραπάνω μπορούμε να εντοπίσουμε κάποια σημεία ταύτισης του κράτους του Ισραήλ με την ευρωπαική ακροδεξιά και αυτά είναι η ισλαμοφοβία και η ξενοφοβία. Ως ξένοι και στις δυο περιπτώσεις νοούνται όσοι δεν είναι λευκοί. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μας εκπλήσσει η συμπάθεια ακροδεξιών Ευρωπαίων προς το κράτος του Ισραήλ. Είναι το κράτος εκείνο που καταφέρνει να εφαρμόζει αυτά που φαντασιώνονται αυτοί[7]. Ανέγερση τειχών για αποκλεισμό των ξένων κυρίως παλαιστινίων, αυστηρός έλεγχος και άγρια καταστολή. Χρησιμοποιώντας τη φράση “χειρότεροι από τους τζιχαντιστές” ο Νετανιάχου επιστρατεύει δοκιμασμένες συνταγές ρατσιστικών καθεστώτων και φροντίζει να κατασκευάσει μια εικόνα ενός “απειλητικού άλλου” που πρέπει να αποκλειστεί για να μην “μολύνει” και βάλει σε κίνδυνο την ομοιογένεια του εβραϊκού κράτους. Με αυτό το τρόπο, ο Νετανιάχου κλείνει τo μάτι σε μια κοινωνία εποικιστών που οπλοφορεί για να υπερασπιστεί την αυθαίρετα αποκτημένη περιουσία της.
Είναι σημαντικό λοιπόν, όσο καταδικάζουμε τους αντισημίτες για τον ρατσισμό τους ενάντια στους Εβραίους, όπως προσπαθούμε να διατηρήσουμε τη φρίκη του ολοκαυτώματος στη συλλογική μνήμη λέγοντας “Ποτέ ξανά!”τόσο να φροντίσουμε να καταδικάσουμε  την σιωπηλή γενοκτονία που βρίσκεται σε εξέλιξη εις βάρος των Παλαιστινίων  στη Γάζα και στη Δυτική όχθη. Να καταγγείλουμε την σκληρή αντιμεταναστευτική πολιτική εις βάρος μεταναστών-προσφύγων από το κράτος του Ισραήλ. Το “Ποτέ ξανά” πρέπει να αφορά και τη Τζενίν,  να αφορά τη Σάμπρα και Σατίλα, τη Γούτα και οπουδήποτε αλλού οι άνθρωποι έπαψαν να έχουν την οποιαδήποτε ανθρώπινη υπόσταση για τους δήμιους τους.
https://eleutheriellada.wordpress.com/2018/04/15/%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CF%82/#more-95707

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ψηφιακό το κομματικό κράτος

Το «σαρανταενατακατό» είναι ένα από τα καλαμπούρια που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο και μια μεγάλη παγίδα για τη Νέα Δημοκρατία. Το σχεδόν 41% ...