ΔΕΝ μιλάμε για τους πολέμους και τις θηριωδίες του.
Για την καθημερινότητα εν ειρήνη μιλάμε, με τη
δημοκρατία δυσδιάκριτη ανάσα σε ασυδοσία και
φασισμό. Να τα διαχωρίσουμε με παραδείγματα, κι
ίσως το κοντράστ μας βοηθήσει.
ΣΚΗΝΗ 1η
: Στην ημεδαπή της «δημοκρατίας».
Εποχούμενος σε μηχανάκι (με κομμένη εξάτμιση για σκόπιμο θόρυβο
και…εντυπωσιασμό, καλοκαιριάτικα) σε πεζόδρομο. Χωρίς κράνος, με το
φανελάκι και τις σαγιονάρες, κοιτώντας δεξιά κι αριστερά (αν
τον…θαυμάζουν) και με το κινητό στο αυτί. Κόβει βόλτες ψάχνοντας για
καφετέρια, καμαρωτός για τη μαγκιά απέναντι στον νόμο και στον τροχονόμο που δεν του τρίβει στη μούρη το ασικλίκι του. ΚΙ εμείς; Τον κοιτάμε αδιάφορα, του πετάει κανένας καμιά βρισιά και μόνο αν μας τρακάρει θα του πάρουμε το κεφάλι. Κι αν τον σταματήσεις τροχονόμος; Του αραδιάζει χιλιάδες ψέματα και δικαιολογίες. Κι αν