Εκλογές ζητάει η Eurobank

Κατά λάθος μπήκα σε ένα οικονομικό site και το μάτι μου έπεσε στην εβδομαδιαία έκθεση μιας τράπεζας για την ελληνική οικονομία. Η τράπεζα σκέφτηκε και έγραψε γύρω από την ανάκαμψη που δεν έρχεται. Και επειδή την απασχόλησε η  “πολιτική αβεβαιότητα” και είναι ένα θέμα που πάντα με συγκινεί, είπα να ρίξω μια ματιά.

Κάτι που φαίνεται μέσα από την έκθεση της τράπεζας να την ενοχλεί είναι η πολιτική αβεβαιότητα.

Και τι εννοεί η τράπεζα; Αφού ο Αντώνης φρόντισε να τη σκοτώσει την πολιτική αβεβαιότητα με την ψήφο εμπιστοσύνης που κατέκτησε και τον έκανε ισχυρότερο. Τι, όχι;

Και τι εννοεί δηλαδή η τράπεζα;

Θεωρεί μήπως ότι ο Αντώνης έχει εξασφαλίσει τις 180 ψήφους και το κρατάει μυστικό, περιμένοντας στωικά και συνεσταλμένα μέχρι τον Φεβρουάριο, οπότε και ξεκινάει επίσημα η διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας; Εάν είχε τους 180 ο πρωθυπουργός μέχρι και ταξίδι αστραπή στη Μέρκελ θα έκανε, και θα το ανακοίνωνε σε άπταιστα γερμανικά.

Τότε τι εννοεί η τράπεζα;

Πως εξουδετερώνεις σήμερα την πολιτική αβεβαιότητα; Μήπως με εκλογές;

Για να κατανοήσουμε ακόμα καλύτερα τι θέλει να πει η τράπεζα και οι ιδιοκτήτες της, μας δίνουν και ένα εύγλωττο παράδειγμα για να καταλάβουμε σε απλά ελληνικά γιατί δεν μπορεί ο Σαμαράς να φέρει την ανάκαμψη.

«…έστω ότι μια κυβέρνηση εξαγγέλλει ότι θα μειώσει την φορολογία τόσο στην αμοιβή του παραγωγικού συντελεστή της εργασίας όσο και στην αμοιβή του παραγωγικού συντελεστή του κεφαλαίου. Με αυτό τον τρόπο προσπαθεί να διαμορφώσει τέτοιες προσδοκίες στην αγορά έτσι ώστε και οι επιχειρήσεις να έχουν μεγαλύτερο κίνητρο στο να επενδύσουν αλλά και τα νοικοκυριά να έχουν μεγαλύτερο κίνητρο στο να εργαστούν περισσότερο παραγωγικά. Στην περίπτωση που εν λόγω εξαγγελίες γίνονται υπό καθεστώς πολιτικής αβεβαιότητας, τότε αυτόματα αυξάνεται η πιθανότητα να χαρακτηριστούν ως μη αξιόπιστες (ποιος θα εγγυηθεί ότι αν αλλάξει η κυβέρνηση ή αν αλλάξει το οικονομικό επιτελείο η πολιτική που θα εφαρμοστεί στη συνέχεια θα παραμείνει η ίδια;). Το γεγονός αυτό οδηγεί τους φορείς της αγοράς, δηλαδή επιχειρήσεις και νοικοκυριά, στο να μην μεταβάλλουν τις προσδοκίες τους και ως εκ τούτου τα επενδυτικά προγράμματα ακυρώνονται και τα κίνητρα για περισσότερη παραγωγική εργασία μειώνονται».

Τι λέει λοιπόν σε απλά ελληνικά στην έκθεσή της; Ότι και να θέλει η κυβέρνηση Σαμαρά να πάρει αναπτυξιακά μέτρα (όπως το να ρίξει την φορολογία στις επιχειρήσεις, μιλάμε “θα πήξουμε στην ανάπτυξη”) δεν θα καταφέρει τίποτα. Αφού όλοι τους τρέμουν πως θα έρθει ο Τσίπρας και θα τους πάρει τις επιχειρήσεις.

Δηλαδή, όπως λέει η τράπεζα, τρέμουν τόσο πολύ που δεν μπορούν να περιμένουν να δουν τι θα γίνει.

«Ας έρθει ο Τσίπρας επιτέλους να δούμε τι θα γίνει!»

Επίσης, η τράπεζα μαλώνει και τον Σαμαρά για τα μπαίνω-βγαίνω στο μνημόνιο. Απολαύστε:

«Όπως τα συνεχή δημοσιονομικά ελλείμματα του παρελθόντος οδήγησαν στην παρούσα συσσώρευση του υψηλού δημοσίου χρέους, έτσι και η συνεχής ανακολουθία ανάμεσα σε κυβερνητικές εξαγγελίες και εφαρμοζόμενες πολιτικές που συνέβη κατά το παρελθόν οδήγησε στη συσσώρευση ενός αποθέματος αναξιοπιστίας στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής το οποίο δεν είναι εύκολο να αποσβεστεί σε σύντομο χρονικό διάστημα».

Όμως, επειδή με τα stress tests και τα Champions League Τραπεζών, οι τράπεζές μας έχουν και ξένο ακροατήριο, φροντίζουν να τοποθετηθούν αναλόγως και στα ευρωπαϊκά θέματα.

Τι πρέπει λοιπόν να κάνει η Ελλάδα στην παρούσα ευρωπαϊκή οικονομική συγκυρία κατά την τράπεζα;

«Συνεπώς, στην περίπτωση που οι πιο ισχυρές οικονομίες της Ευρωζώνης εισέλθουν σε ένα νέο μονοπάτι στασιμότητας τότε υπάρχει κίνδυνος μείωσης των ελληνικών εξαγωγών και ως εκ τούτου και της δυναμικής της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας».

Σύμφωνα με την τράπεζα, το γεγονός πως η οικονομίες της Γαλλίας και της Ιταλίας δεν καταφέρνουν να βγάλουν τα νούμερα, και η Γερμανία βλέπει τα δικά της να συρρικνώνονται επικίνδυνα, η ύφεση η οποία περιμένει την ευρωζώνη θα κατασπαράξει τις εξαγωγές της Ελλάδας.

Τι προτείνει δηλαδή η τράπεζα; Να στραφεί η Ελλάδα σε άλλες αγορές, αφού άμα περιμένει χαΐρι από την ευρωζώνη την έκατσε τη βάρκα;

Μα αυτό δεν λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να μας βγάλει από το ευρώ;

Μπράβο πάντως στη Eurobank. Καλά τα λέει. Τι έπαθε;

Γκρεμίστηκε κανένας φούρνος; Ή μήπως έγραψε κάτω από τη βάση στα stress tests και θα χρειαστεί φρέσκο χρήμα;

Δεν ξέρω τι έγινε αλλά εγώ το αποφάσισα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα των αγορών. Άσε που τον υποστηρίζει και η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη γιατί ο γιος της είναι Συριζαίος κι αυτή το παίζει υποστηρικτική μάνα.

Το κόμμα του Σαμαρά το πολεμάνε οι αγορές. Αυτό να στηρίξετε.

Που ενοχλεί και τη Eurobank.

http://eleutheriellada.wordpress.com/

To "βερεσέ" της Γερμανίας: Η ιστορία ενός Έλληνα εργάτη που δούλευε χωρίς να πληρώνεται στο Bloomberg

Ρεπορτάζ του πρακτορείου Bloomberg  φέρνει στο φως τις συνθήκες εργασίας στη Γερμανία και, με αφορμή την περίπτωση ενός Έλληνα εργάτη, καταδεικνύει τον εργασιακό μεσαίωνα που επικρατεί στην αγορά εργασίας της χώρας και που δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα που θέλει να περάσει προς τα έξω η Άνγκελα Μέρκελ.

Όπως σημειώνει το Bloomberg, οι εργάτες είναι απροστάτευτοι, συχνά απλήρωτοι και ζουν στον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας. Τα περιστατικά ήταν τόσα πολλά που η υπουργός Εργασίας της Γερμανίας Άντρεα Νάλες υποσχέθηκε να αλλάξει δραστικά το νομοθετικό πλαίσιο.

Από την άλλη, όμως, η εκπρόσωπος της Daimler, Βίλφρεντ Πορθ, αντιτείνει και μάλιστα ανερυθρίαστα: «Δεν μπορούμε να δίνουμε σε όλους υψηλούς μισθούς. Δεν μπορούμε να αντέξουμε τον ανταγωνισμό, οφείλουμε να κατεβάσουμε το μισθολογικό κόστος».

Στην πραγματικότητα, σε εταιρείες που ασχολούνται με την αυτοκινητοβιομηχανία, τα logistics και το εμπόριο «νοικιάζουν» εργάτες σαν να είναι δούλοι.

Μεγάλο μέρος των εργατών στις αυτοκινητοβιομηχανίες της Γερμανίας δουλεύουν με αυτό τον τρόπο του «δανεισμού», σύμφωνα με τα στοιχεία των σωματείων εργατών της χώρας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχει μειωθεί το μισθολογικό κόστος. Η ανταγωνιστικότητα είναι η «καραμέλα» που χρησιμοποιούν όλοι στη Γερμανία, εις βάρος των εργατων. Η περίπτωση του Έλληνα εργάτη Ερτζμέντ Τσιλινγκίρ είναι χαρακτηριστική.

Όπως λέει και ο ίδιος: «Το περασμένο καλοκαίρι ξεκίνησα να δουλεύω στα ναυπηγεία του Βίσμαρ, κοντά στην πρώην Ανατολική Γερμανία. Δούλευα επτά ημέρες την εβδομάδα, με δεκάωρη βάρδια, έμενα σε ένα άθλιο σπίτι και για δύο μήνες δεν με είχαν πληρώσει. Δεν είχα να φάω και κανείς δεν ενδιαφερόταν για μένα». Στην πραγματικότητα, κι αυτός ήταν ένας «νοικιασμένος» εργάτης. Στη Γερμανία αυτό τείνει να γίνει καθεστώς από τις περισσότερες επιχειρήσεις. Η Νάλες, που ανήκει στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, σημειώνει πως τα στοιχεία δεν είναι επαρκή για να αποτυπώσουν το μέγεθος του προβλήματος, αλλά ακόμη και έτσι τον επόμενο χρόνο θα καταθέσει νομοσχέδιο που θα ομαλοποιεί την κατάσταση στην αγορά εργασίας.

Όσο για τον Έλληνα εργάτη, είδε και απόειδε και έφυγε για την Ολλανδία, όπου, όπως λέει, τα πράγματα είναι πολύ καλά.

http://www.msn.com/

ΑΥΞΗΘΗΚΑΝ ΚΑΤΑ 984 ΕΚΑΤ. ΟΙ ΦΟΡΟΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΤΡΙΜΗΝΟ

Αύξηση της τάξεως των 984 εκατ. ευρώ παρουσίασαν μέσα σε ένα τρίμηνο οι φόροι στο εισόδημα και την περιουσία, όπως προκύπτει από στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΕΛΣΤΑΤ.
Συγκεκριμένα, οι φόροι ανήλθαν στο τέλος του δεύτερου τριμήνου σε 4,79 δισ. ευρώ, από 3,806 δισ. ευρώ που ήταν το πρώτο τρίμηνο, ενώ σε σχέση με το δεύτερο τρίμηνο του 2013 κατέγραψαν αύξηση κατά 460 εκατ. ευρώ.
Στον αντίποδα, οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων σημείωσαν περαιτέρω πτώση. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, οι δαπάνες για αμοιβές εξηρτημένης εργασίας υποχώρησαν σε 5,158 δισ. ευρώ το δεύτερο τρίμηνο, από 5,208 δισ. ευρώ το πρώτο τρίμηνο, καταγράφοντας μείωση κατά 50 εκατ. ευρώ. Σε σχέση με το περσινό δεύτερο τρίμηνο καταγράφηκε μείωση κατά 458 εκατ. ευρώ.

Όσον αφορά στις κρατικές δαπάνες για κοινωνικές παροχές, αυτές ανήλθαν σε 9,483 δισ. ευρώ στο τέλος του δεύτερου τριμήνου φέτος, από 9,215 δισ. ευρώ στο πρώτο τρίμηνο, χάρη στη διάθεση τον Μάιο ποσού 525 εκατ. ευρώ ως «κοινωνικό μέρισμα».
Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από τους τριμηνιαίους μη χρηματοοικονομικούς λογαριασμούς της Γενικής Κυβέρνησης, που δημοσιοποίησε η ΕΛΣΤΑΤ.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, η ονομαστική αξία του δημοσίου χρέους ανήλθε στο τέλος του δεύτερου τριμήνου σε 317,499 δισ. ευρώ και αυξήθηκε κατά περίπου 2,5 δισ. ευρώ από το πρώτο τρίμηνο.
http://kartesios.com/

ΣΥΡΙΖΑ: Ετοιμάζεται νέο μνημόνιο με άλλο όνομα

Επίθεση στην κυβέρνηση σχετικά με τα σχέδια για έξοδο από το μνημόνιο εξαπολύει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κάνει λόγο για νέο μνημόνιο με άλλο όνομα με τις ίδιες όμως δεσμεύσεις λιτότητας και εγκλωβισμού στις απαιτήσεις των πιστωτών.
«Άλλαξε ο Μανωλιός και βάζει τα ρούχα του αλλιώς. Η επιτήρηση των δανειστών θα συνεχίζεται κανονικά, με τη χώρα δεμένη πισθάγκωνα σε αυτούς», τονίζει η Κουμουνδούρου, κάνοντας λόγο για «δήθεν έξοδο από το μνημόνιο».
Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητεί ξανά εκλογές, υπογραμμίζοντας πως «η χώρα χρειάζεται μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή, που θα διαπραγματευτεί για τα συμφέροντα των πολιτών και θα εγγυηθεί την κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση».
http://www.voria.gr/

Ο Σαμαράς παραδέχεται ότι «τίποτε δεν έχει κλείσει ακόμη» αλλά δηλώνει ότι... επιστρέφουμε στην κανονικότητα

«Η Ελλάδα βρίσκεται σε συζήτηση με τους δανειστές της για την επόμενη μέρα μετά τη λήξη του μνημονίου» όμως «τίποτε δεν έχει κλείσει ακόμη» παραδέχθηκε λίγο μετά τη λήξη της Συνόδου Κορυφής της ευρωζώνης ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Παρά ταύτα επανέλαβε την άποψη ότι «η επιστροφή στην κανονικότητα έχει ήδη αρχίσει»!
Ο Α. Σαμαράς είπε για μια ακόμη φορά ότι «οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται σε όλα τα επίπεδα και τίποτα δεν έχει κλείσει ακόμα» για να προσθέσει ότι «όλοι όμως αναγνωρίζουν ότι η Ελλάδα πέτυχε πολλά και ότι επιστρέφει σιγά-σιγά στην ασφάλεια».
Επανέλαβε ακόμη την φράση ότι η χώρα πρέπει να προχωρήσει «με ασφάλεια και σύνεση σε έξοδο». Εμφανίστηκε ανήσυχος για την χρονική διάρκεια της αξιολόγησης του υπάρχοντος προγράμματος από την τρόικα και τόνισε: «Δεν πρέπει να γίνει αυτό που συνέβη στο παρελθόν, πρέπει να τελειώσουμε την αξιολόγηση μέχρι το Δεκέμβριο και θα τελειώσουμε μέχρι το Δεκέμβριο».
Από τις Βρυξέλλες, ο Α. Σαμαράς... θυμήθηκε και την στάση του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας πως «θα ήταν ευχής έργον αν υπήρχε μεγαλύτερη συναίνεση στο εσωτερικό της χώρας και αν η αξιωματική αντιπολίτευση τηρούσε πιο εποικοδομητική στάση».
Δήλωσε επίσης «εξαιρετικά ικανοποιημένος» από το γεγονός ότι η ΕΕ με το κείμενο των τελικών συμπερασμάτων, στο οποίο κατέληξε σήμερα, καλεί την Τουρκία να σέβεται την εθνική κυριαρχία της Κύπρου και τα κυριαρχικά της δικαιώματα στην αποκλειστική οικονομική της ζώνη (ΑΟΖ).
Όπως επισήμανε ο πρωθυπουργός, οι Ευρωπαίοι ηγέτες υπενθυμίζουν πως κάθε υποψήφια χώρα που θέλει να ενταχθεί στην ΕΕ είναι υποχρεωμένη να αναγνωρίσει πλήρως όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ.
 http://www.iefimerida.gr/

Τους Υπεύθυνους Τομέων Πολιτικής του γνωστοποίησε το Ποτάμι, με σχετική ανακοίνωσή του.

Αναλυτικά, η εν λόγω ανακοίνωση αναφέρει τα εξής:
«Το Ποτάμι επιδιώκει:
• να διατυπώνει προτάσεις που οδηγούν σε λύσεις και στις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα.
• να παρεμβαίνει έγκυρα, με δικαιοσύνη και γνώση στη δημόσια ζωή.
• να παρακολουθεί και να κρίνει τις κυβερνητικές πράξεις και παραλείψεις αλλά και τις προτάσεις και τις ενέργειες της αντιπολίτευσης.
Αυτοί είναι και οι λόγοι που δημιούργησε την Επιτροπή Διά Ταύτα, όπου συμμετέχουν καταθέτοντας συγκεκριμένες προτάσεις εκατοντάδες στελέχη, εθελοντές και φίλοι του Κινήματος. Παράλληλα, το Ποτάμι γνωρίζοντας ότι οι λύσεις πολλές φορές δεν είναι ορατές από τα «κομματικά συστήματα», έστω κι αν αυτά είναι ανοιχτά και καινοτόμα, συγκρότησε την Επιτροπή Διαλόγου μια δεξαμενή πολιτικής, στην οποία σήμερα συμμετέχουν σημαντικοί πολίτες που με τις απόψεις τους και τις πράξεις τους έχουν δείξει ότι υπάρχει και άλλος δρόμος για την χώρα και την κοινωνία.
Σήμερα το Ποτάμι ανακοινώνει τους 51 υπεύθυνους των Ομάδων Πολιτικής. Είναι επιφορτισμένοι να αξιολογούν τις προτάσεις των μελών της Επιτροπής Δια Ταύτα, να συντονίζουν τον διάλογο των μελών της Επιτροπής Διαλόγου, να παρακολουθούν, να μελετούν, να προτείνουν και να παρεμβαίνουν στον δημόσιο πολιτικό διάλογο.
Θέλουμε να υπογραμμίσουμε ότι οι 51 υπεύθυνοι είναι πρόσωπα με κύρος στους επαγγελματικούς χώρους που δραστηριοποιούνται και έχουν γνώση και εμπειρία στους τομείς που αναλαμβάνουν. Οι υπεύθυνοι αυτοί, όπως και όλοι στο Ποτάμι αντιλαμβανόμαστε, την πολιτική ως ευθύνη και όχι ως καριέρα και επάγγελμα.
Τέλος, επειδή στην Ελλάδα πολλά αυτονόητα σε ανεπτυγμένες δημοκρατίες θέματα παρεξηγούνται, θέλουμε να υπογραμμίσουμε ότι η ομάδα των υπευθύνων δεν συνιστά «σκιώδη κυβέρνηση του Ποταμιού» κατά τον προσφιλή ορισμό άλλων κομμάτων. Άλλωστε είναι πάγια θέση μας ότι η χώρα χρειάζεται ένα μικρό και ομοιογενές κυβερνητικό σχήμα και ότι οι υπουργοί δεν είναι καθόλου απαραίτητο να προέρχονται από τις τάξεις των κομμάτων.
Επισημαίνουμε και πάλι ότι το Ποτάμι φιλοδοξεί να εκφέρει έναν προοδευτικό, ορθολογικό, ευθύβολο και νηφάλιο πολιτικό λόγο, ο οποίος δεν θα αρκείται σε καταγγελίες ή αναλύσεις, αλλά θα παρεμβαίνει με στόχο τις λύσεις και τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα και οι πολίτες.
Συνταγματική Αναθεώρηση: Σταύρος Τσακυράκης
Εκλογικό Σύστημα: Περικλής Βαλλιάνος
Οικονομία: Θανάσης Σκόκος
Διεθνής Οικονομία: Γιάννης Παπανικολάου
Ανάπτυξη και Βιομηχανία : Στρατής Μούγερ
Ενέργεια: Γιώργος Μπάλλας
Εξαγωγές: Παντελής Αβραμίδης
Εργασιακές Σχέσεις: Γεράσιμος Γεωργάτος
Χρηματοπιστωτικό Σύστημα: Ανδρέας Κούτρας
Εμπόριο: Τρύφωνας Τριανταφυλλίδης
Τουριστική Ανάπτυξη: Στέφανος Ψημένος
Τουριστικές Υποδομές: Κυριάκος Καραγιώργης
Ναυτιλία: Νικόλας Γιατρομανωλάκης
Περιβάλλον: Κίμων Χατζιμπήρος
Διαχείριση Απορριμμάτων: Μαρία Βιτωράκη
Γεωργία: Σπύρος Καχριμάνης
Αγροτουρισμός: Μάκης Παπούλιας
Αλιεία: Αναστασία Μήλιου
Υποδομές και Μεταφορές: Χλόη Βλασσοπούλου
ΜΜΕ: Οντίν Λιναρδάτου
Δημόσια Διοίκηση: Μίλτος Κύρκος
Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση: Παναγιώτης Καρκατσούλης
Μεταρρυθμίσεις: Χαρίδημος Τσούκας
Τοπική Αυτοδιοίκηση: Σπύρος Πέγκας
Περιφερειακή Ανασυγκρότηση: Χριστίνα Ταχιάου
Δικαιοσύνη και Δημόσια Τάξη: Παύλος Ελευθεριάδης
Ανθρώπινα και Πολιτικά Δικαιώματα: Γιώργος Πολίτης
Καταπολέμηση Διαφθοράς και Οικονομικό Έγκλημα: Νίκος Μηλαπίδης
Τριτοβάθμια Εκπαίδευση: Γιώργος Μαυρωτάς
Έρευνα: Αχιλλέας Γραβάνης
Νεανική Επιχειρηματικότητα: Γιώργος Νικολετάκης
Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση: Λεωνίδας Καστανάς
Πολιτιστική Κληρονομιά: Τάκης Φραγκούλης
Λαϊκός Πολιτισμός και Εθνοτικές Ομάδες: Άννα Λυδάκη
Καλλιτεχνική Παραγωγή: Νίκος Ορφανός
Δημόσια Υγεία: Λυκούργος Λιαρόπουλος
Κοινωνική Προστασία: Πέτρος Εσκίογλου
Κοινωνική Ασφάλιση: Πλάτων Τήνιος
Αθλητισμός: Δημήτρης Κυριακόπουλος
Θέματα Νέας Γενιάς: Ράνια Λιανού
Δικαιώματα των παιδιών: Μαρίλη Μέξη
Μετανάστευση: Ζωή Αποστολοπούλου
Πρόσφυγες: Μελίττα Γκουρτσογιάννη
Άτομα με Αναπηρίες ή Χρόνια Προβλήματα: Δημήτρης Κοντοπίδης
Στήριξη και Απεξάρτηση Εξαρτημένων Ατόμων: Φωτεινή Λεομπίλλα
Δικαιώματα των Φύλων: Κωνσταντίνα Ηλιοπούλου
Ευρωπαϊκή πολιτική: Γιώργος Γραμματικάκης
Διεθνείς Σχέσεις: Αλέξανδρος Μαλλιάς
Toυρκικών και Βαλκανικών Υποθέσεων: Γιώργος Κακλίκης
Εθνική Ασφάλεια: Γεώργιος Χατζηθεοφάνους
Απόδημος Ελληνισμός: Γιώργος Σκέμπερης»
http://www.eklogika.gr/

Η κατάρρευση της οικοδομής και στη Θεσσαλονίκη

Ενας από τους πλέον λαβωμένους επαγγελματικούς κλάδους στη Θεσσαλονίκη είναι η οικοδομή, που βλέπει την οικονομική κρίση να γίνεται «βόμβα» στα θεμέλιά της και στη λειτουργία των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται γύρω από αυτήν. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 2010 ως το εννεάμηνο του τρέχοντος έτους κατέβασαν ρολά 1.775 επιχειρήσεις-μέλη του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης (ΒΕΘ) που ασχολούνται με το εν λόγω αντικείμενο, ενώ στο ίδιο διάστημα έναρξη έκαναν μόλις 617. Προκύπτει έτσι μια ιδιαίτερα απογοητευτική αναλογία, όπου για κάθε τρεις εταιρίες που κλείνουν μόνο μία ανοίγει.

Η αγορά ακινήτων, που έχει περιέλθει σε κατάσταση χειμερίας νάρκης, δεν φαίνεται να ανακάμπτει, παρά το γεγονός ότι οι τιμές των κατοικιών υποχωρούν συνεχώς. Ενδεικτικό είναι ότι στο διάστημα 2008-2014 οι τιμές των διαμερισμάτων στη Θεσσαλονίκη υποχώρησαν κατά 38,5%.

Η απροθυμία ενασχόλησης με επαγγέλματα που σχετίζονται με την οικοδομή ήταν έντονη και στο εννιάμηνο του 2014, καθώς μόλις 14 επιχειρήσεις έκαναν ξεκίνημα στον κλάδο, την ώρα που 225 αποχαιρετούσαν την ενεργό δράση. Σύμφωνα με στοιχεία του ΒΕΘ, οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην παροχή υπηρεσιών σε σχέση με την οικοδομή (ηλεκτρικές εγκαταστάσεις, υδραυλικές εργασίες, εργασίες εγκαταστάσεων αερίου, θέρμανσης, αερισμού, τοποθέτησης θερμοσιφώνων, περιφράξεων και κιγκλιδωμάτων, χρωματισμοί και τοποθέτηση υαλοπινάκων) αποτελούν τους μεγάλους χαμένους της οικοδομικής ανομβρίας.

Φυλλορροούν

Αναλυτικά σε αυτή την κατηγορία, στο εννιάμηνο έκαναν έναρξη τρεις και έβαλαν λουκέτο 138. Την ίδια ώρα φυλλορροούν και οι επιχειρήσεις που σχετίζονται με τις αλουμινοκατασκευές (κατασκευή προκατασκευασμένων κτιρίων από μέταλλο, πορτών, παραθύρων, κλειδαριών, χρηματοκιβωτίων, μεταλλικών τζακιών), καθώς ξεκίνησαν δραστηριότητα 11 και κατέβασαν ρολά 60. Καμία εγγραφή δεν καταγράφηκε στις επιχειρήσεις που ασχολούνται με τα οικοδομικά υλικά, ενώ αντίθετα 19 επιχειρήσεις διαγράφηκαν.
Αντίστοιχη είναι η εικόνα και για τις επιχειρήσεις που ασχολούνται με την κατασκευή κτιρίων (οικιστικών κτιρίων, κατασκευαστικές εργασίες, π.χ. προσθήκες, εργασίες διαμόρφωσης ή ανέγερσης). Στο εννιάμηνο δεν υπήρξε καμία εγγραφή, ενώ σε διαγραφή προχώρησαν οκτώ.
http://www.dimokratianews.gr/

Απάτη- μαμούθ στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η υπόθεση φέρεται ότι «στήθηκε» πάνω στα κοινοτικά προγράμματα «Πολιτεία» και «Κοινωνία της Πληροφορίας» και αφορά επιδοτήσεις που δόθηκαν σε ερευνητικά και πιλοτικά προγράμματα.
Στη χώρα μας ελέγχονται ποινικά εκπρόσωποι 4 εταιριών για τους οποίους ασκήθηκε ποινική δίωξη για τρία κακουργήματα , με ποσό ζημίας αρκετών εκατομμυρίων ευρώ. Η δικογραφία (που μεταφέρθηκε με φορτηγό, όπως σημείωνε αρμόδια πηγή) περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία που συγκέντρωσε εδώ και πολλά χρόνια (πέντε τουλάχιστον) η Οικονομική Αστυνομία και το ΣΔΟΕ, με αντικείμενο, όπως αναφέρεται, «τη συστηματική απάτη σε βάρος κοινοτικών πόρων από ομάδα εταιρειών» .
ΕΙΚΟΝΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ
Η αρχική έρευνα είχε διενεργηθεί από τη Γενική Διεύθυνση « Κοινωνία των Πληροφοριών και Μέσων Ενημέρωσης» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής , που είναι υπεύθυνη για την προαγωγή της ανάπτυξης και χρήσης Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνίας μέσω χορήγησης επιχορηγήσεων για την επιλογή προγραμμάτων έρευνας. Από την έρευνα προέκυψαν ενδείξεις απάτης που συνίσταται στην ανάπτυξη και δραστηριότητα εταιρειών που σχετίζονται μεταξύ τους και συστηματικά κατέθεταν μεγάλο αριθμό προγραμμάτων έρευνας , τα οποία εγκρίνονταν και δημιουργούσαν αξιόλογα παράνομα κέρδη χρησιμοποιώντας εικονικές εταιρείες οι οποίες εμφάνιζαν διογκωμένα ή πλαστά παραστατικά εξόδων.
ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ
Ενδείξεις έχουν προκύψει και σε βάρος υπαλλήλων της Κομισιόν (και Ελλήνων) που ενέκριναν αυτά τα προγράμματα. Οι υπάλληλοι της Κομισιόν προκειμένου να καρπωθούν κάποια από τα εκατομμύρια ευρώ που έδινε η ΕΕ έστηναν τα προγράμματα φωτογραφικά σε ότι αφορά τους όρους, τις προϋποθέσεις και το αντικείμενο, προκειμένου να τα «κτυπήσουν» οι δικοί τους άνθρωποι στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες κοινοτικές χώρες. Άλλωστε χρήματα μέσω αυτών των προγραμμάτων δεν δόθηκαν μόνο στην Ελλάδα αλλά σχεδόν σε όλες τις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η έρευνα μάλιστα έθεσε επί τάπητος περισσότερες από 20.000 περιπτώσεις επιδοτήσεων όπου τα κοινοτικά κονδύλια φέρονται να έγιναν βίλες, πολυτελή αυτοκίνητα ή καταθέσεις στο εξωτερικό.
Η δικογραφία έφτασε στην Εισαγγελία την 1η Οκτωβρίου και με εντολή του προϊσταμένου της Ηλία Ζαγοραίου, τη χειρίστηκαν οι Εισαγγελείς Χ. Ντζούρας και Γ. Καλούδης οι οποίοι άσκησαν σε βάρος των 4 νομίμων εκπροσώπων και υπαλλήλων των εταιρειών που εμπλέκονται στην υπόθεση την κάτωθι ποινική δίωξη: 1) Απάτη σε βάρος των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων , με το συνολικό περιουσιακό όφελος και την βλάβη να υπερβαίνει τα 150.000 ευρώ, 2) Πλαστογραφία μετά χρήσεως , από δράστες που ενεργούν κατ’επάγγελμα και κατά συνήθεια , με το συνολικό σκοπούμενο περιουσιακό όφελος να υπερβαίνει τα 120.000 ευρώ, 3) Νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες , από δράστες που ενεργούν κατ’επάγγελμα και κατά συνήθεια .
Η υπόθεση παραπέμθηκε σε ανακριτή
http://www.matrix24.gr/

Η Εκκλησία της Ελλάδος. Η πολιτική υπόσταση και οι ρατσιστικές φωνές εντός της

του Αλέξανδρου Σακελλαρίου

ΤΟ ΒΑΘΥ ΚΡΑΤΟΣ  ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ-4

Ενδεχομένως η παρούσα έρευνα δεν αφήνει έκπληκτο τον ειδικό μελετητή της ελλαδικής Εκκλησίας – και το λέω αυτό, έχοντας γενικότερη γνώση του πεδίου, καθώς εδώ και δέκα περίπου χρόνια μελετάω τις σχέσεις θρησκείας και πολιτικής, κράτους και Εκκλησίας. Ωστόσο, η έρευνα μας επιβεβαιώνει ορισμένα σημαντικά συμπεράσματα για τη σχέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με ακροδεξιούς χώρους και τον ρατσιστικό λόγο. Και, πρώτα απ’ όλα, την υπόθεση ότι η Εκκλησία αποτελεί ισχυρό ιδεολογικό μηχανισμό του κράτους, αλλά και της κυρίαρχης ιδεολογίας συνολικά, καθώς ειδικά για την ελληνική περίπτωση και βάσει των ιστορικών γεγονότων (δικτατορία Μεταξά, Χούντα, περίοδος Χριστόδουλου), έχουμε διαπιστώσει ότι πολύ συχνά η Εκκλησία δρα με σχετική αυτονομία έναντι του κράτους.

Η πληθώρα των αποσπασμάτων της ρητορικής ιεραρχών με περιεχόμενο σαφώς ρατσιστικό (κυρίως πολιτισμικού και όχι βιολογικού ρατσισμού), καταδεικνύει ότι η Εκκλησία αποτελεί έναν κοινωνικό παράγοντα σαφώς εκκοσμικευμένο με όρους κοινωνιολογικούς. Με άλλα λόγια, η Εκκλησία προφανώς και αποτελεί κοινωνικό θεσμό που επιβάλλεται να μελετηθεί, είτε αυτό αρέσει σε μερικούς ιεράρχες είτε όχι. Επιπροσθέτως, η εν λόγω έρευνα επιβεβαιώνει, για άλλη μια φορά, μία ακόμα υπόθεση: τη στενή σχέση της θρησκείας με την πολιτική και την πολιτική υπόσταση της Εκκλησίας, όσο κι αν ούτε αυτό αρέσει σε πολλούς ιεράρχες, όταν υποστηρίζεται.

Τι πρέπει, όμως, να υπογραμμιστεί ως ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Εκκλησίας στις σχέσεις της με την ακροδεξιά; Η Εκκλησία, εν συγκρίσει προς τους άλλους θεσμούς που μελετώνται στον τόμο, δρα κυρίως στο επίπεδο της ρητορικής, του δημόσιου λόγου, εξ ου και το επιχείρημα των ιεραρχών περί του δικαιώματος του ομιλείν (επί παντός του επιστητού και με ανεξέλεγκτο περιεχόμενο και ύφος). Αυτό μπορεί για κάποιους να θεωρείται λιγότερο επικίνδυνο, αλλά σε συμβολικό και ιδεολογικό επίπεδο ίσως μακροπρόθεσμα να έχει δυσμενέστερα αποτέλεσματα, αν αναλογιστούμε τη σφαίρα επιρροής της Εκκλησίας και τα ακροατήρια στα οποία απευθύνεται, καθώς και ότι ο κρατικός έλεγχος είναι μάλλον δυσκολότερος συγκριτικά με τους άλλους φορείς. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, όμως, είναι ότι η Εκκλησία θεσμικά, η Ιερά Σύνοδος δηλαδή, αποφεύγει να επαναφέρει στην τάξη με αυστηρό τόνο ή και να τιμωρήσει όποια μέλη της εκφράζουν ρατσιστικές απόψεις, εν αντιθέσει με τους άλλους θεσμούς, στους οποίους αντίστοιχες ιδέες, θεωρητικά τουλάχιστον, δεν είναι ανεκτές, ενώ και στην πράξη, κάποιες φορές, τιμωρούνται.

Ας διευκρινίσουμε, τέλος –είναι κρίσιμο, αν και μάλλον αυτονόητο– ότι κανείς δεν κατηγορεί –και δεν πρέπει να κατηγορεί– την Εκκλησία συλλογικά για ακροδεξιές απόψεις και ρατσισμό. Παρά ταύτα, αποδεικνύεται ότι ορισμένες φωνές εντός της ιεραρχίας έχουν μεγαλύτερη ισχύ και συνήθως, αν όχι πάντα, επικαλύπτουν τις πράες και μειλίχιες. Και αυτό είναι ένα γεγονός που και η ίδια η Εκκλησία πρέπει να επιλύσει.

http://eleutheriellada.wordpress.com/

Θέμα: «Αίτημα για συνεδρίαση της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων για ενημέρωση από το Υπουργείο Εξωτερικών σχετικά με την σωρευμένη ένταση στη γεωστρατηγικών συμφερόντων περιοχή για την χώρα και στην Κύπρο»

Προς τον Πρόεδρο της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων

κ. Τσιάρα Κωνσταντίνο Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,

 Οι υπογράφοντες Βουλευτές, μέλη της Κ.Ο. «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ», έχοντες υπόψιν τον Κανονισμό Λειτουργίας της Βουλής, Άρθρο 32 παρ. 6, αιτούμεθα την σύγκληση της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων, προκειμένου να ενημερωθεί από την ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών για θέματα συναφή με την αρμοδιότητά της.

 Είναι απολύτως σαφές ότι το κατεπείγον της αναγκαιότητας συνεδρίασης και ενημέρωσης της Επιτροπής, σε πρώτη φάση, και της Ολομέλειας, στη συνέχεια, τεκμηριώνει:

·        η παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας στην υφαλοκρηπίδα και στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη εκ μέρους της Τουρκίας, με ενέργειες που συνιστούν κατάφωρες και επαναλαμβανόμενες παραβιάσεις των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου,

·        η χρησιμοποίηση των ενεργειών αυτών – κατά την πάγια τουρκική πρακτική – ως μοχλού πίεσης και εκβιασμού στην Κυπριακή Δημοκρατία για την επανάληψη των διαπραγματεύσεων σύμφωνα με τα δικά τους desiderata 

·        οι πολεμικές συγκρούσεις στη Συρία και στο Ιράκ, οι οποίες έχουν συμβάλλει στην ολοκληρωτική αποσταθεροποίηση της περιοχής,  στην απώλεια χιλιάδων ψυχών και στην έξοδο πληθυσμών που ανήκουν σε γηγενείς εθνοθρησκευτικές ομάδες ,όπως οι Γεζίντι και οι Κούρδοι. Εχουν επίσης οδηγήσει  στον συστηματικό διωγμό και στην καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομίας,  των ναών και της ιστορίας και στην κλοπή των περιουσιών των πληθυσμών που ανήκουν στα πολυάριθμα  παλαιά χριστιανικά θρησκευτικά δόγματα της περιοχής, μεταξύ των οποίων  οι Αραβοορθόδοξοι, οι Αρμενορθόδοξοι και οι Συροορθόδοξοι, που κατά χιλιάδες εγκαταλείπουν οικογενειακώς την Συρία, το Ιράκ ,τον Λίβανο και πρόσφατα την Ιορδανία για να εγκατασταθούν οριστικά στο εξωτερικό, επαναλαμβάνοντας την εικόνα μιας νέας μικρασιατικής καταστροφής. Στην αβεβαιότητα που δημιουργείται για την τύχη όχι μόνον του ποιμνίου αλλά και των ιδίων των ανατολικών Πατριαρχείων, τα οποία, λόγω των συγκρούσεων, έχουν καταστεί περισσότερο από ποτέ ευάλωτα από την δυσμενή εξέλιξη των γεγονότων. Στον άμεσο αντίκτυπο που οι διωγμοί των ορθοδόξων της ανατολής έχουν ,δυνητικά ή και άμεσα στην χώρα μας.

·        η εντεινόμενη αβεβαιότητα στη Λιβύη, νοτίως της Κρήτης και στην οποία διακυβεύονται ζωές και περιουσίες Ελλήνων πολιτών

·        Οι συνεχιζόμενες εχθροπραξίες στην Ουκρανία, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στην περιοχή των συγκρούσεων διαμένουν  οι ομογενείς μας  της Μαριούπολης, και

·        το εμπάργκο που επιβλήθηκε εκ της ανωτέρω κατάστασης στη Ρωσία και οι συσσωρευμένες ζημιές στα συμφέροντα των Ελλήνων παραγωγών αγροτοκτηνοτροφικών προιόντων.

Για τους ανωτέρω εκτιθέμενους λόγους, ζητάμε να συγκαλέσετε άμεσα σε συνεδρίαση τη Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων, προκειμένου να ενημερωθεί το αρμόδιο όργανο της Βουλής για τις ενέργειες που έχει αναλάβει και προτίθεται να αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση.

Οι υπογράφοντες Βουλευτές

Μάρκος Μπόλαρης

Πάρις Μουτσινάς

Γιώργος Κασαπίδης

Χρήστος Αηδόνης

Θεόδωρος Παραστατίδης

Οδυσσέας Βουδούρης

Θεοδώρα Τζάκρη

Μίμης Ανδρουλάκης

Γιάννης Κουράκος

Γιώργος Νταβρής

Κωνσταντίνος Γιοβανόπουλος

Βασίλης Καπερνάρος

Χρυσούλα Γιαταγάνα

Τσαμπίκα Ιατρίδη

Ραχήλ Μακρή

Πέτρος Τατσόπουλος

Ερώτηση σχετικά με την καθυστέρηση στην πληρωμή των Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών προχώρησαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Αιτωλοακαρνανίας Μαρία Τριανταφύλλου και Γιώργος Βαρεμένος .

Παρόλο που η κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί που
διορίστηκαν, με το Πρόγραμμα των Δημοσίων Επενδύσεων, θα πληρώνονται στην ώρα τους
, οι ίδιοι παραμένουν απλήρωτοι, εδώ και ενάμιση μήνα.
Την ίδια στιγμή που για την εύρυθμη λειτουργία της Πρωτοβάθμιας και
Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης , απαιτείται η πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, η
συγκυβέρνηση του success story και του πρωτογενούς πλεονάσματος, αφήνει και τους
λιγοστούς αναπληρωτές που προσέλαβε απλήρωτους.
Η συγκυβέρνηση, αλληθωρίζει, μπροστά στην αναγκαιότητα της ανασυγκρότησης
και της αναβάθμισης της δημόσιας Παιδείας. Έτσι όμως όχι μόνο υπονομεύει και
υποβαθμίζει τις δομές της, αλλά και το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς.
Ακολουθεί η ερώτηση αναλυτικά:
Οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, που προσλήφθησαν με το πρόγραμμα Π.Δ.Ε
(Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων ) , παραμένουν απλήρωτοι από το Σεπτέμβριο.Οι προσλήψεις των αναπληρωτών, έγιναν από το Π.Δ.Ε, "στο πλαίσιο του έργου με τίτλο
«Πληρωμή ωρομισθίων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών του Υπουργείου Παιδείας και
Θρησκευμάτων» με ενάριθμο 2014ΣΕ04700000 της Συλλογικής Απόφασης Έργων (ΣΑΕ) 047
(ΑΔΑ:7ΧΜΡΦ-ΨΩΧ) του Εθνικού Σκέλους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων", όπως
αναφέρεται στα δελτία τύπου πρόσληψής τους.
Είναι απαράδεκτο, οι νέοι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, να μένουν απλήρωτοι, στη
δυσκολότερη οικονομική συγκυρία και να το βιώνουν με το χειρότερο τρόπο, μακριά από
τις οικογένειές τους.
Βρίσκονται μπροστά σε οικονομικό αδιέξοδο, αφού δεν μπορούν να πληρώσουν το ενοίκιό
τους, τη μετακίνηση τους προς τις σχολικές τους μονάδες κτλ. και αντιμετωπίζουν πλέον
σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης.
Οι δεκάδες εκπαιδευτικοί, νέοι στην πλειοψηφία τους, καλούνται να τα βγάλουν πέρα
μόνοι τους, με την βοήθεια των γονέων τους, προφανώς, για να αντεπεξέλθουν στις
υποχρεώσεις τους, ενώ η κυβέρνηση δεν καταβάλει τους μισθούς, που οφείλει.
Οι αντίστοιχοι εκπαιδευτικοί βρίσκονται σε δυσχερή θέση, καθώς μεγάλος αριθμός
των αναπληρωτών αυτών προέρχεται από άλλες περιοχές της χώρας, πράγμα που σημαίνει
ότι βρίσκονται μακριά από το σπίτι τους και υποχρεώνονται εν μέσω οικονομικής κρίσης να
συντηρούν και δεύτερο νοικοκυριό.
Είναι ανάγκη το Υπουργείο Παιδείας να κάνει τις ανάλογες ενέργειες, ώστε να
πληρώνονται άμεσα οι εκπαιδευτικοί χωρίς καθυστέρηση.
Επειδή, η υποχρέωση της πολιτείας απέναντι στους εργαζόμενους αναπληρωτές
εκπαιδευτικούς, πρέπει να υλοποιηθεί άμεσα
Επειδή, οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί είναι εργαζόμενοι με βιοποριστικές ανάγκες
Επειδή, ο μισθός πρέπει να καταβάλλεται κάθε μήνα χωρίς καθυστερήσεις
Ερωτάται ο κ. Υπουργός
Τι προτίθεται να πράξει το Υπουργείο προκειμένου η πληρωμή των αναπληρωτών
εκπαιδευτικών, που ανήκουν στην παραπάνω κατηγορία, να καταβάλλεται
κανονικά κάθε μήνα, όπως προβλέπεται από τη σύμβασή τους.
Η ερωτώντες Βουλευτές
 Τριανταφύλλου Μαρία 
 Βαρεμένος Γιώργος  .. Το γραφείο τύπου

«Ανθρωπισμός» και «ανθρωπιστική κρίση»

Του ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ*

Φαίνεται να αποτελεί κατ’ αρχήν παράδοξο ότι την εποχή όπου ελάχιστοι αμφισβητούν επί της ουσίας την «οικονομία της αγοράς» ανθεί μια συγκεκριμένη εκδοχή «ανθρωπισμού» – ένας όρος που, σημειωτέον, θεωρείται ιδιαίτερα «ντεμοντέ» στη φιλοσοφική συζήτηση από τη δεκαετία του 1960 και τούδε.

Πρόκειται φυσικά για τον «ανθρωπισμό» που τροφοδοτείται από τις εικόνες που έρχονται από διάφορες, κατά κανόνα μακρινές, περιοχές που μαστίζονται από την πείνα, τις αρρώστιες και τον πόλεμο. Σκελετωμένα παιδιά, βομβαρδισμένοι οικισμοί, παραμορφωμένα σώματα εισβάλλουν εξ αποστάσεως στα σαλόνια μας και απαιτούν «να κάνουμε κάτι», άμεσα, στο λεπτό. Και πράγματι ένα τηλέφωνο, ένα γραπτό ή ηλεκτρονικό μήνυμα αρκούν πλέον για να καταβάλει ο καθένας τον οβολό του και να επιστρέψει στις συνήθεις ασχολίες του, κατά κανόνα στο τηλεοπτικό ζάπινγκ ή το σερφάρισμα στην οθόνη του υπολογιστή του. Να επιστρέψει αλλά με μια πιο ήσυχη συνείδηση, έως ότου μια επόμενη εικόνα αυτού του είδους ανακινήσει την «ανθρωπιστική» του ευαισθησία και τον οδηγήσει στην επανάληψη αυτής της κίνησης.

Αυτός είναι λοιπόν ο «ανθρωπισμός» που κυριαρχεί σήμερα: η εξ αποστάσεως αντίδραση σε μια εικόνα ανθρώπινης οδύνης και δυστυχίας, αντίδραση στιγμιαία όσο και εφήμερη, που απλά επιτρέπει την απρόσκοπτη συνέχιση της κατάστασης που έχει οδηγήσει σε αυτήν την «ακραία» κατάληξη. Κάποτε το λέγαμε «φιλανθρωπία» και ήταν μια από τις βασικές λειτουργίες των διάφορων εκκλησιών. Σήμερα, σε έναν διεθνοποιημένο κόσμο, τη λειτουργία αυτή την έχει αναλάβει σε μεγάλο βαθμό η βιομηχανία των ΜΚΟ, που υποκαθιστά τα καταρρέοντα κράτη αυτού που κάποτε λέγαμε «Τρίτο Κόσμο» και αποτελεί οργανικό πλέον κομμάτι της πλανητικής κυριαρχίας της Δύσης.

Ας εξετάσουμε όμως πιο κοντά σε ποιες υποκειμενικές κατηγορίες ανταποκρίνεται αυτός ο «ανθρωπισμός». Από τη μια έχουμε το ανήμπορο θύμα. Που μας εγκαλεί με το βλέμμα του και δημιουργεί συγκίνηση και αίσθημα «συμπάθειας», πάντα από απόσταση βέβαια. Ως θύμα μιας περίπου φυσικής καταστροφής -αυτές οι εικόνες αφορούν εξάλλου αδιάκριτους πολέμους, σεισμούς, επιδημίες ή απλώς ανέχεια- αδυνατεί να δράσει ως υποκείμενο, απλά εμφανίζεται ως δέκτης μιας βοήθειας, που την παρέχει ο φιλεύσπλαχνος πολίτης και αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει ο «ειδικός» της «ανθρωπιστικής βοήθειας». Οπως οι κλασικοί θεωρητικοί του φιλελευθερισμού, ο Τζον Λοκ και ο Ανταμ Σμιθ, είχαν τονίσει εδώ και κάποιους αιώνες, αυτού του είδους ο «ανθρωπισμός» αποτελεί το αναγκαίο συμπλήρωμα μιας κοινωνικής συνθήκης που βασίζεται στους απρόσωπους μηχανισμούς της «ελεύθερης αγοράς». Η σημερινή άνθηση των ΜΚΟ δεν αποτελεί παρά την άλλη όψη της παντοδυναμίας του νεοφιλελευθερισμού, με μια γερή δόση εργαλειακής χρήσης που στοχεύει στην εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων των ισχυρών του πλανήτη.

Δεν είναι λοιπόν διόλου ουδέτερος ο χαρακτηρισμός μιας κατάστασης κοινωνικής κρίσης και καταστροφής ως «ανθρωπιστικής» για τον πολύ απλό λόγο ότι αυτός ο όρος αποκρύπτει τα κοινωνικά και πολιτικά αίτια αυτής της κατάστασης και στρέφει την προσοχή στην επιφάνεια, στις συνέπειες αυτών των αιτιών. Η επίκληση του συναισθήματος και του αυτονόητου «ανθρωπιστικού» αντανακλαστικού λειτουργεί ως ένας ισχυρός μηχανισμός αποπολιτικοποίησης του προβλήματος και εγκλωβισμού των εμπλεκόμενων υποκειμένων στους προκαθορισμένους ρόλους του (παθητικού) θύματος και του εφήμερου (μικρο)ευεργέτη.

Γι’ αυτό και προκαλεί τουλάχιστον εντύπωση η συστηματική χρήση αυτού του όρου από ένα κόμμα της Αριστεράς όταν προτείνει ένα πλαίσιο αντιμετώπισης της καταστροφής που έχουν προκαλέσει στη χώρα μας οι μνημονιακές πολιτικές. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μέτρα όπως η αποκατάσταση του ρεύματος σε νοικοκυριά, συσσίτια και, πάνω απ’ όλα ίσως, εξασφάλιση αξιοπρεπούς ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης είναι απόλυτα απαραίτητα και επείγοντα. Αυτό που προτείνεται εξάλλου είναι η ανάληψη του κόστους και της ευθύνης της υλοποίησής τους από την πολιτεία και όχι από κάποια ΜΚΟ. Γιατί να χαρακτηρίζονται όμως όλα αυτά «πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης»; Δεν δημιουργείται με αυτόν τον τρόπο ο αναπόφευκτος συνειρμός ότι δέκτες τους είναι κάποιοι «άποροι», τα ανήμπορα θύματα της παρούσας κατάστασης και όχι συμπολίτες μας, «δικοί μας» άνθρωποι, υποκείμενα με όλη τη σημασία της λέξης, που ένα αριστερό κόμμα στοχεύει να εκπροσωπήσει και αντιμετωπίσει ως μια δύναμη κοινωνικής αλλαγής;

Αυτό σημαίνει ότι αυτά τα μέτρα, των οποίων ουδείς αμφισβητεί την αναγκαιότητα, πρέπει να κατανοηθούν ως μέρος ενός συνόλου που στοχεύει στην ενεργοποίηση της κοινωνίας και την κατάκτηση δικαιωμάτων στην προοπτική της ανατροπής του βάρβαρου καθεστώτος των Μνημονίων. Η διαρκής επίκληση του «ανθρωπιστικού» τους χαρακτήρα τα απομονώνει από αυτήν την ευρύτερη πολιτική στόχευση και τείνει να τα εμφανίσει ως ένα είδος αναγκαστικής παρέκκλισης από ένα πλαίσιο που δεν αμφισβητείται επί της ουσίας. Γι’ αυτό και ο χαρακτηρισμός τους ως «πρώτη δέσμη επείγοντων μέτρων για την αντιμετώπιση της μνημονιακής καταστροφής» να ήταν πιο δόκιμος. Και να αντιστοιχούσε στον πρακτικό και μαχητικό ανθρωπισμό που εμπνέει όσους πιστεύουν ότι η αλλαγή του κόσμου μπορεί να επέλθει μόνο διά μέσου της αυτενέργειας και της στράτευσης των ίδιων των υποκειμένων.

* Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο King’s College του Λονδίνου

http://eleutheriellada.wordpress.com/

Η Συνταγματική Αναθεώρηση πρέπει να είναι Ριζική

Στο χθεσινό μου άρθρο υποστήριξα την ανάγκη δημιουργίας νέων πολιτικών δυνάμεων και, κυρίως μιας νέας Ελληνικής Δεξιάς. Αναφέρθηκα, όμως και στην αριστερά, την οποία θεωρώ δύναμη εξισορρόπησης του καθεστωτισμού και συντηρτισμού της δεξιάς. Η δεξιά είναι ο πυλώνας του καθεστώτος, η αριστερά είναι ο ελεγκτής της, είναι η ζωντανή αμφισβήτηση, είναι η έκφραση όσων δεν χωράνε στο σύστημα, όσων έχουν διαφορετική αντίληψη για την συμμετοχή και τη διαχείριση των κοινών. Όμως, στην πραγματικότητα η δεξιά, ιστορικώς, υπήρξε ο φορέας των μεγάλων αλλαγών, της ανορθώσεως της χώρας, της απελευθερώσεως των υπόδουλων αδελφών, των μεγάλων αποφάσεων όπως η ένταξη στη Δυτική Συμμαχία και την Ενωμένη Ευρώπη.

Η δεξιά είναι που έχει και την ευθύνη της καλής λειτουργίας του πολιτεύματος, αλλά με τη απαραίτητη συναίνεση της αριστεράς. Οι δύο μεγάλες παρατάξεις μπορεί να διαφωνούν σε πάρα πολλά, αλλά στη μορφή και στη λειτουργία του πολιτεύματος πρέπει να υπάρχει η ελάχιστη συμφωνία. Ένας από τους λόγους που το σύνταγμα του 1974 έχει ήδη καταρρεύσει είναι ότι φτιάχθηκε χωρίς την πραγματική συναίνεση της αριστεράς, χωρίς να ερωτηθεί ο λαός για τον τρόπο διακυβερνήσεως και, κυρίως, το τρόπο εκλογής των εξουσιών και τις μεταξύ τους σχέσεις. Δεν θέλω να κατανείμω ευθύνες, ίσως τότε να έγινε ότι ήταν εφικτο να γίνει, ίσως να μην υπήρχε δυνατότητα ευρύτερης συναινέσεως. (Επί του ιστορικού αυτού θέματος θα επανέλθω.)

Όμως, σήμερα πλέον, αυτή η συζήτηση -που έχει ήδη ανοίξει και μάλιστα με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού- δεν μπορεί να είναι ζήτημα μιας ομάδας εκλεκτών ή ειδικών. Εν μπορεί να είναι προνομία της κυβερνήσεως οι προτεινόμενες αλλαγές, δεν μπορεί να είναι προνομία του πολιτικού συστήματος η έγκριση του νέου συντάγματος! Η συζήτηση αυτή σχετίζεται με το πολίτευμα της χώρας μας, αφορά την ποιότητα της δημοκρατίας μας, η συζήτηση αυτή ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ! Είναι καιρός οι Έλληνες πολίτες να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να πάψουν να είναι θεατές στο έργο που αφορά τη ζωή τους. Είναι αδιανόητο να υπάρχει διάταξη, σε δημοκρατικό Σύνταγμα, που να απαγορεύει τη λαϊκή πρωτοβουλία για δημοψήφισμα ή την αλλαγή του Συντάγματος! Ο λαός, εξ ορισμού ,είναι η υπέρτατη εξουσία, η πηγή από την οποία εκπορεύονται όλες οι άλλες εξουσίες και ασκούνται υπέρ αυτού και του Έθνους. Συνεπώς, ο λαός, δια της νομίμως εκπεφρασμένης βουλήσεώς του μπορεί να αλλάξει το Σύνταγμα όσο και όπως θέλει, είτε αυτό αρέσει στους συνταγματολόγους και στα κόμματα είτε όχι! Άλλωστε, όπως έλεγε και ο αείμνηστος καθηγητής Σαρίπολος, «πατέρας» του ελληνικού συνταγματικού δικαίου, «οι διατάξεις που περιορίζουν το δικαίωμα αναθεωρήσεως του Συντάγματος αντίκεινται στη λαϊκή κυριαρχία και στην κοινή λογική»!

Ίσως, όμως, ο αείμνηστος καθηγητής να θεωρηθεί, από κάποιους, πολύ παλαιός και ξεπερασμένος. Ας δούμε, λοιπόν, τι λέει η πρόσφατη ιστορία:
- Το 1958, οι Γάλλοι, υπό την προτροπή του Στρατάρχη Ντε Γκώλ, με δημοψηφισματική διαδικασία δημιούργησαν το -ισχύον- Σύνταγμα της Πέμπτης Δημοκρατίας.
- Προσφάτως, Ισλανδοί και Τσέχοι άλλαξαν το Σύνταγμά τους με δημοψήφισμα, μάλιστα οι τελευταίοι εισήγαγαν πολίτευμα ημιπροεδρικής δημοκρατίας.
- Ας πάμε λίγο πιό πίσω και… πολύ πιο κοντά: Το 1974, η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, προκήρυξε δημοψήφισμα, με το οποίο καταργήθηκε ο θεσμός της βασιλείας, παρ’ ότι αυτό ήταν απαγορευμένο από το Σύνταγμα του 1952.

Σε καμμία εκ των ανωτέρω περιπτώσεων υπήρξε εκτροπή, αλλά εκφράσθηκε, με συντεταγμένο δημοκρατικό τρόπο, η λαϊκή βούληση. Εκείνο, λοιπόν, που απαιτείται είναι ένα δημοψήφισμα, ώστε να αποφασίσει ο λαός για το εάν θα συνεχίσει να ζει με το ίδιο πολιτικό σύστημα ή θα το αλλάξει.

Υπό το ισχύον σύστημα, όποιος θέλει να αλλάξει κάτι, είτε θα πρέπει να φτιάξει κόμμα, είτε να ενταχθεί σε υπάρχον κόμμα. Η ισχύς του πολίτη είναι ελάχιστη, η προσωπικότητά του λίγη σημασία έχει, αφού πρέπει να περάσει μέσα από τις κομματικές συμπληγάδες, αδιαφανείς και αντιδημοκρατικές διαδικασίες χειραγωγούμενες από την ηγεσία του κόμματος. Αν όμως, οραματιζόμαστε ισχυρές αλλαγές στη χώρα μας και άνοιγμα της δημοκρατίας στην κοινωνία, θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την αδιέξοδη κοινοβουλευτική (κομματική) δημοκρατία. Εάν θέλουμε να χτίσουμε ένα καινούργιο κράτος, εάν θέλουμε αυξημένη λαϊκή κυριαρχία, εάν θέλουμε να ελέγχει η κοινωνία την πολιτική και όχι αντιστρόφως, πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα παράκαμψης των κομμάτων και των αδιαφανών μηχανισμών τους και αναδείξεως των αρίστων προσώπων, αυτών που θέλει η λαϊκή βούληση.

Γι’ αυτό χρειαζόμαστε ένα ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ πλήρους διακρίσεως των εξουσιών, ώστε να μην είναι δυνατή η συγκέντρωσή τους στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού και μέσω αυτού, στους κομματικούς μηχανισμούς. Αυτή είναι η αιτία της εκτροφής του τέρατος της διαπλοκής και του πελατειακού κράτους.

Χρειαζόμαστε Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, ικανή να ελέγχει την εκτελεστική εξουσία, αλλα και την συνταγματικότητα των νόμων ανεπηρρέαστη από την κυβέρνηση και τα κόμματα!

Χρειαζόμαστε ένα Σύνταγμα που θα είναι αυτό που λέει το όνομά του: ο καταστατικός χάρτης της χώρας, δηλαδή το κείμενο που περιγράφει ποιές είναι οι εξουσίες, πως τις εκλέγουμε και πως μας κυβερνούν πως τις ελέγχουμε και πως αλληλοελέγχονται! Το Σύνταγμα πρέπει να είναι λιτό αλλά και περιεκτικό και να περιέχει ρητές διατάξεις για ένα πάγιο και δίκαιο εκλογικό σύστημα που θα εξασφαλίζει πολιτική σταθεςρότητα και πλήρη και αναλογική εκπροσώπηση όλων. Αυτό είναι το σύνταγμα και τίποτε άλλο. Κάθε τι περισσότερο αποτελεί απλώς περιορισμό της ελευθερίας των πολιτών υπέρ κάποιων συμφερόντων που υπεριισχύουν την περίοδο που το σύνταγμα ψηφίζεται. Το Σύνταγμα δεν είναι ούτε αγορανομικός, ούτε δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας, ούτε κώδικας δικονομίας, ούτε χωροταξικός κανονισμός, ούτε κανονισμός της Βουλής.

Το νέο Σύνταγμά μας πρέπει να πάψει να κουβαλά την φοβική αντίληψη της βαυαροκρατίας, η οποία μας επέβαλε μια νομική τάξη βάσει της οποίας απαγορεύονται τα πάντα πλην όσων ρητώς επιτρέπονται! Η νέα Ελληνική Πολιτεία πρέπει να είναι πολιτεία πλήρους ελευθερίας και αυξημένης ευθύνης των πολιτών. Σε μια τέτοια πολιτεία, όλα επιτρέπονται πλην όσων ρητώς απαγορεύονται! Καιρός, επί τέλους, να αποκτησουμε ένα Ελληνικό Σύνταγμα!!!

http://www.rizopoulospost.com/

Περί Αβέλτερων

Μετά από τόσους μήνες που, σιγά και βασανιστικά, γίνανε χρόνια, χρόνια που τα περάσαμε ακούγοντας αυτούς τους βλαπτικούς ανθρώπους που συνιστούν το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας να αερολογούν γύρω από την μείωση του δημόσιου τομέα και την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, το σημαντικότερο επεισόδιο του σουξεδιάρικου αυτού σίριαλ του «Ανθρωποκυνηγητού», ήταν εκείνο το επεισόδιο με τους φωστήρες που μας κυβερνούν να γελοιοποιούνται,  ρεζιλεύοντας μαζί κι ολόκληρη την Ελλάδα με το περίφημο μαύρο στην ΕΡΤ που τάραξε όλη την Ευρώπη και προξένησε μόνο απαξιωτικά πρωτοσέλιδα στον διεθνή Τύπο!

Τους είδαμε, ακόμα, να ταπεινώνουν τον θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης, καταργώντας τη Δημοτική Αστυνομία και προκαλώντας μόνο ανώφελα έξοδα αποζημιώσεων για τους δημοτικούς αστυνομικούς∙έξοδα και οδύνη. Επιπρόσθετα, κατάφεραν να επιφέρουν το κυκλοφοριακό χάος σε τουριστικούς Δήμους, όπως για παράδειγμα στον δήμο των Χανίων, από όπου κρατάει κι η σκούφια του κ. «υπουργού» επί των Απολύσεων και της Διοικητικής Απορρύθμισης.  Έτι περεταίρω, δρομολόγησαν και μιαν απίστευτη διαφυγή εσόδων από τα χαμένα πρόστιμα προς τους αδιόρθωτους πειρατές της ασφάλτου.

Τους παρακολουθήσαμε, επίσης, να προσβάλλουν  τη δημόσια τεχνική εκπαίδευση, αυξάνοντας και πάλι τα έξοδα του φαιδρού μας κράτους, αφού για πολλούς μήνες πληρώνονταν και ίσως ακόμα, ετούτη την ώρα που μιλάμε, να συνεχίζουν να πληρώνονται κάποιοι άνεργοι  δάσκαλοι τεχνικών ή μουσικών μαθημάτων για το μαρασμό τους∙  ένα πρωί τους είπανε ότι περίσσευαν κι αυτοί, λες και ήταν απολειφάδια περιττά ή επειδή, τάχα, περίσσευαν στους γονείς, για να πληρώνουν ιδιωτικά για τα παιδιά τους ό,τι το αχρείο κράτος μας, αναίσχυντα, κατάργησε εν μια νυκτί  από τον δημόσιο τομέα. 

Τους θαυμάσαμε, ακόμα, να δίνουν αβέρτα υλικό στους γελοιογράφους και τους επιθεωρησιογράφους, στην τιτανομαχία αρχών (sic)  με αντίπαλο τις καθαρίστριες  του υπουργείου Οικονομικών,  κάνοντας ολόκληρη σχεδόν την Ελλάδα, έστω και ενδόμυχα, να είναι αλληλέγγυα  στον αγώνα αυτών των γυναικών.

Όλοι μας πια αναρωτιόμαστε αν θα μπει κάποτε ένας φραγμός σε αυτήν την αστέρευτη γελοιότητα των κατάπτυστων πρωταγωνιστών των ζοφερών μας ημερών.  Φευ!

Με αφορμή τις νομιμοποιήσεις συμβασιούχων στον πρώην Δήμο Δραπετσώνας, με φρίκη ακούσαμε την ανταλλαγή χαρακτηρισμών και άλλους αδιέξοδους διαξιφισμούς για το αν είναι «αριστερότερο» ή «δεξιότερο» να προφυλάσσονται από την εξαθλίωση άνθρωποι ανίκανοι για την εργασία  για την οποία προσελήφθησαν. Ανίκανοι προς το ζην, στην Ελλάδα των μνημονίων, καταδικασμένοι εις θάνατον από τον κ. «υπουργό», πληρώνοντας  όμως, έως ότου εκδοθεί η θανατική τους καταδίκη, τα αντίστοιχα οργανογράμματα στις υπηρεσίες τους. Έχουμε έτσι το φαινόμενο, μετά από τέσσερα χρόνια κρίσης, να πληρώνουν θέσεις καθαριστριών, γυναίκες που δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά για την οποία προσελήφθησαν, οπότε το έργο τους, θα το εκτελεί, ασφαλώς, κάποιος εξωτερικός εργολάβος, φίλος  ίσως,  των φίλων του κ. «υπουργού». 

Αυτά είναι τα αποτελέσματα των πράξεων και των παραλείψεων των βλαβερών υποκειμένων που ορίζουν τις τύχες μας!

Οι άλλοι, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μπορούν να λένε ότι θέλουν, και θα φτάσει και η δική τους ώρα να κριθούν, αλλά ο αχαρακτήριστος που, με την πατρική  ασφαλώς παραίνεση, κάνει επιδοτούμενα φροντιστήρια σωτηρίας στου κασίδη ραγιά το κεφάλι, δεν δικαιούται μετά από τόσον χρόνο στο υπουργείο του, να ελεεινολογεί.

Διότι γνωρίζει ή τουλάχιστον οφείλει να γνωρίζει, ο κ. «υπουργός», ότι οι πρόγονοί του και οι όμοιοί τους, είναι εκείνοι που δημιούργησαν το πελατειακό κράτος πάνω στο οποίο, σαν δηλητηριώδη μανιτάρια, ευδοκιμούν αυτός και οι δικοί του. Ειδικά για την ρουσφετολογική δράση του πατρός του κ. «υπουργού» είναι γνωστή και παροιμιώδης η ανεκδοτολογία.

Είναι γεγονός ότι το ελληνικό Δημόσιο λειτούργησε επί δεκαετίες ως παραπλήρωμα του χωλού κοινωνικού μας κράτους. Έτσι, οι ανήμποροι, αντί για να εντάσσονται στα ειδικά προγράμματα που διασφαλίζουν την κοινωνική ένταξη ατόμων με ειδικές ανάγκες, με αντάλλαγμα τις ψήφους τους, διορίζονταν, κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα του  Δημοσίου, να φάνε κι αυτοί οι χριστιανοί ένα ξεροκόμματο. Τέτοιο κράτος έφτιαξαν οι πρόγονοι του κ. «υπουργού» και τώρα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι, οι όμοιοί του, όρισαν αυτόν να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.  

Μετά από τέσσερα χρόνια κρίσης και μετά από ενάμιση χρόνο που παριστάνει τον υπουργό, ο πολιτικός περονόσπορος της Κρήτης, δεν έχουν καταφέρει -αυτός και ο εσμός των συμβουλατόρων του, να φέρουν σε πέρας, τουλάχιστον, μιαν απογραφή των ακατάλληλων προς εργασία υπαλλήλων, όχι για την κυριολεκτική θανάτωσή τους που ευαγγελίζεται ο ίδιος, αλλά για τον σχεδιασμό της εναλλακτικής αποκατάστασής τους. Μετά από τέσσερα χρόνια κρίσης, οι ανεπάγγελτοι που μας κυβερνούν, δεν έχουν καταφέρει να διεκδικήσουν ούτε ένα καπίκι από τους πόρους που διατίθενται μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων για την επαγγελματική αποκατάσταση ατόμων με ειδικές ανάγκες. Αλλού, άλλοι,  επιτελούν θαύματα με τα διαθέσιμα εργαλεία, αλλά ετούτοι εδώ, οι δικοί μας οι κουτοπόνηροι, προτιμούν να κρύβουν τους αναξιοπαθούντες ως πολύτιμη εκλογική πελατεία στα οργανογράμματα των δημοσίων υπηρεσιών και των οργανισμών που διοικούν, έως την ύστατη στιγμή. 

Ελλείψει άλλου, σοβαρότερου επιχειρήματος, τον ακούσαμε να κοκορεύεται, από το βήμα της Βουλής, ο κ. «υπουργός», ότι «εκεί έξω» υπάρχουν κι άλλοι αναξιοπαθούντες, οπότε ουδεμία οπισθοχώρηση επιτρέπεται να γίνει προς τις ανάπηρες καθαρίστριες. Λες και το «εκεί έξω», δεν είναι ο κρανίου τόπος που αργά και σταθερά δημιούργησε ο ίδιος και οι συνοδοιπόροι του κ. «υπουργού».

Κι ας μην μας απαντήσει ο κ. «υπουργός» ότι αυτή είναι η αποστολή άλλων υπουργείων ή άλλων «υπουργών», γιατί διακινδυνεύει να βρεθεί κανείς να του θυμίσει τι λένε οι διάφορες θεωρίες διοίκησης για την τυπική και την άτυπη επικοινωνία εντός ενός οργανισμού, πόσο μάλλον μιας κυβέρνησης, στην οποία έχουμε την πρόσθετη ατυχία να υπηρετεί και ο ίδιος. 

Ασφαλώς, δεν φτάνει να έχει κανείς κορνιζωμένα τα πτυχία του στον τοίχο του υπουργικού του γραφείου, πρέπει να τα έχει καταλάβει κιόλας αυτά που διδάχθηκε για να τα πάρει τα πτυχία του. Όταν δεν έχει κανείς καταλάβει τι διδάχθηκε στα σπουδαία πανεπιστήμια όπου φοίτησε, κι όταν είναι και άψητος και ανεπάγγελτος από πάνω, τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα –δεν ξέρω αν θα συμφωνούσε ο κ. «υπουργός».

Υ.Γ. Κάποτε, σε μια προσπάθεια διατύπωσης μιας γνώμης για την αξιολόγηση στον «υπερτροφικό» δημόσιο Τομέα, είχα γράψει ένα μικρό κείμενο που το τιτλοφόρησα « Οι Αναλυταράδες και οι Αληταράδες». Τους Αναλυταράδες δεν τους είδαμε να κάνουν καμιά δουλειά, τόσον καιρό ούτε να επιφέρουν κάποια βελτίωση∙ τώρα, λέει, θέλουν να τους διώξουν και τους Αναλυταράδες και να μείνουν ξανά μόνοι τους, οι Αληταράδες, να συνεχίσουν απερίσπαστοι το καταστροφικό τους  έργο. 

http://my-pillow-book.blogspot.gr/

Χριστοφιλοπούλου: Η κυβέρνηση δεν συνδέει την αξιολόγηση με απολύσεις

«Η κυβέρνηση δεν συνδέει την αξιολόγηση με απολύσεις» ξεκαθάρισε, από τη Βουλή, η υφυπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Εύη Χριστοφιλοπούλου, η οποία καταλόγισε στον ΣΥΡΙΖΑ ότι σκοπίμως διαστρεβλώνει τα πράγματα, ενσπείροντας τον πανικό στις τάξεις των δημοσίων υπαλλήλων.

Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, η υφυπουργός τόνισε η κυβέρνηση έχει φέρει βελτιωτική ρύθμιση, η οποία «δεν επιφέρει όχι απόλυση, ούτε καν κάποια βλαπτική μεταβολή υπηρεσιακού ή μισθολογικού χαρακτήρα» και καταλόγισε στον εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Μητρόπουλο, ότι «με έναν ψηφοθηρικό λαϊκισμό εκτός ορίων υποστηρίζει πως η κυβέρνηση συνδέει και πάλι την αξιολόγηση με τις απολύσεις».

«Έλεος με τον πανικό που πάτε να σπείρετε στις τάξεις των δημοσίων υπαλλήλων» είπε η κ. Χριστοφιλοπούλου απευθυνόμενη στην πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέροντας ότι από τον Μάρτιο του 2014, η κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε ώστε το 2015 δεν θα υπάρχει αριθμητικός στόχος απολύσεων «για να προκληθεί πανικός» και πρόσθεσε πως «έφερε βελτιωτική τροποποίηση των ρυθμίσεων για την αξιολόγηση υπαλλήλων, όχι φορέων, όπως σκόπιμα ο κ. Μητρόπουλος διαστρέφει τα πράγματα».

Σχετικά με τη ρύθμιση του νομοσχεδίου το οποίο συζητείται στην Ολομέλεια για τον προληπτικό έλεγχο της πλαστότητας των δικαιολογητικών, η υφυπουργός κάλεσε τα κόμματα να την ψηφίσουν -εφόσον δηλώνουν πως είναι κατά των παρανομιών. Επανέλαβε δε, πως οι συζητήσεις περί μετατροπής συμβάσεων αφορούν το γενικό πολιτικό πλαίσιο και άλλη ρύθμιση άλλου νόμου, αφού το σημερινό νομοσχέδιο αναφέρεται μόνον στον έλεγχο γνησιότητας των πιστοποιητικών.

Απάντηση του Αλ. Μητρόπουλου

Παίρνοντας τον λόγο ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Μητρόπουλος, είπε πως αναφέρθηκε στο ότι οι δήμαρχοι «τους οποίους εγκαλεί σήμερα η κυβέρνηση» εφήρμοσαν για τις μονιμοποιήσεις τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, την οποία έκανε δεκτή ο Προκόπης Παυλόπουλος, και ο οποίος έστειλε οδηγία ώστε να παρακαμφθεί η αυστηρή προσήλωση στον τύπο του ΠΔ. «Άρα, όταν χθες με εγκάλεσε ο κ. Μητσοτάκης στην ουσία με επαίνεσε, η γνωμοδότηση της κυβέρνησης έστελνε άλλο μήνυμα και μονιμοποιήθηκαν. Και ερωτώ: Πώς τότε που είχαν 18 μήνες και μονιμοποιήθηκαν οι ΑΜΕΑ του Κερατσινίου σήμερα που έχουν 150 μήνες προϋπηρεσία, απολύονται;», ανέφερε ο κ. Μητρόπουλος.

Ε. Χριστοφιλοπούλου: «Μας πάτε πολύ πίσω»

«Κραδαίνατε το Μνημόνιο και αναφέρεστε σε άλλο κείμενο, το οποίο αφορά σε άλλου τύπου αξιολόγηση κι όχι των υπαλλήλων» επανήλθε η κ. Χριστοφιλοπούλου και σημείωσε: «δεν είναι προσωπικό το θέμα, κατάλαβα όμως ότι με την επαναφορά του διατάγματος Παυλόπουλου και τη μνεία στην κυβέρνηση Καραμανλή ότι μας πάτε πάρα πολύ πίσω».

Τέλος η υφυπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης απευθυνόμενη προς «τους όψιμους υποστηρικτές της Διαύγειας», υπενθύμισε πως ο εισηγητής του ΣΥΝ, όταν συζητιόταν το πρώτο νομοσχέδιο για τη Διαύγεια έλεγε ότι πρόκειται για πρόχειρη νομοθετική πρωτοβουλία που μπορεί να δημιουργήσει μια σειρά προβλημάτων στην καθημερινότητα των δημόσιων υπαλλήλων και του πολίτη.

«Όσοι πολύ εύκολα -και με ψηφοθηρικό λαϊκισμό- εκτοξεύουν γενικώς και αορίστως μύδρους να ξέρουν ότι κρινόμαστε από τις πράξεις μας και τις τοποθετήσεις μας» είπε και αναφερόμενη στην απόσυρση της τροπολογίας του υπουργείου Οικονομικών, χθες, σημείωσε ότι «υπήρξε λάθος ρύθμιση και είχαμε την ειλικρίνεια να το αποδεχθούμε».
http://www.voria.gr/