Τον περασμένο Σεπτέμβριο, δημοσιεύματα στον αμερικανικό Τύπο έκαναν λόγο για έναν «μιντιακό εμφύλιο»: Η ναυαρχίδα της εκδοτικής εταιρείας Condé Nast, το Vanity Fair, και η ελληνική έκδοση της Vogue, είχαν ζητήσει, παράλληλα, να φιλοξενήσουν την Κίμπερλι Γκίλφοϊλ στο εξώφυλλό τους. Το 99% των ανθρώπων του πλανήτη θα είχαν προτιμήσει το πρώτο. Η Γκίλφοϊλ εμφανίστηκε, τελικά, στο εξώφυλλο του δεύτερου. Κι αυτό δείχνει ότι παίρνει τη νέα της δουλειά πολύ πιο σοβαρά απ΄όσο πιστεύουν οι περισσότεροι. Εδώ προκύπτει το βασικό ερώτημα, βέβαια: «Ποια είναι ακριβώς η νέα της δουλειά;». Κοινώς, τι έρχεται να κάνει στην Ελλάδα, η πρώτη γυναίκα πρέσβης των ΗΠΑ; Εξαρτάται ποιον ρωτάς και κυρίως εξαρτάται από ποιο πρίσμα το βλέπεις. Η Γκίλφοϊλ, η οποια ορκίστηκε, τελικά, τον Σεπτέμβριο και αναμένεται στη χώρα μας την 1η Νοεμβρίου, χαρίζει ήδη -πριν καν πατήσει το πόδι της στην Ελλάδα- γραμμή οξυγόνου στο ετοιμοθάνατο «κοσμικό ρεπορτάζ»: Μέρος του ονειρεύεται δεξιώσεις με σινιέ
τουαλέτες, ανύπαρκτους τίτλους αριστοκρατίας, «ηχηρά» επιχειρηματικά ονόματα και ατελείωτα φλας· ένα άλλο μέρος προδοκά σε νύχτες κρεπάλης στον Κωνσταντίνο Αργυρό, μικροσκάνδαλα (υπαρκτά ή φτιαχτά) στη Μύκονο και παπαρατσικά ενσταντανέ. Το «ιστορικό» της κυρίας Γκιλφόιλ είναι πολλά υποσχόμενο για όλα αυτά, εξάλλου, ιδιαίτερα εάν το έχεις διαβάσει μονοδιάστατα. Βγαλμένη, λες, από αμερικανικό ριάλιτι με διασημότητες, απ’ αυτές που ξυπνάνε βαμμένες, ντυμένες και χτενισμένες στην πένα, η Γκιλφόιλ έρχεται σε μια χώρα που είναι κάπως διχασμένη απέναντι στο αφεντικό της: Παρότι, σχεδόν οι μισοί έλληνες φαίνεται να συμφωνούν με την αποστασιοποιημένη πολιτική του Τραμπ απέναντι στην Ουκρανία και να πιστεύουν ότι μπορεί να τελειώσει τον πόλεμο, μόλις 37% από τους συμπατριώτες μας τον βλέπουν θετικά ως παγκόσμιο ηγέτη (Pew, Ιούνιος 2025), ενώ μόλις 24% έχουν γενικά θετική άποψη γι αυτόν (Metron Analysis, Απρίλιος 2025). UnmuteRemaining Time -0:01 Fullscreen Advertisement: 0:19 Η Γκίλφοϊλ έρχεται ξεκάθαρα εδώ για να αλλάξει αυτήν την αρνητική εντύπωση. Και είναι μια καλή επιλογή, καθώς ελάχιστοι Ελληνες θα δώσουν σημασία σε όσα θα συμβαίνουν μέσα στο καγκελόφραχτο κτίριο της Βασιλίσσης Σοφίας και οι περισσότεροι θα ασχοληθούν με αυτό που η ίδια και φροντίζει και χαρίζει απλόχερα: την επιφάνεια. Δεν είναι βέβαιο εάν ο ίδιος ο Τραμπ το ξέρει, αλλά η Γκίλφοϊλ ήταν το καλύτερο match που θα μπορούσε να κάνει με την Ελλάδα. Στέλνει, σε μια κοινωνία στην οποία βασιλεύει ο αρχοντοχωριατισμός, μια γυναίκα που θα τον ταΐσει με τα κουτάλια. Θα φωτογραφηθεί με τους πάντες, θα παραστεί σε γκαλά και εγκαίνια, θα αφήσει τον κάθε Πάνο Καμμένο να υποννοεί ότι είναι κολλητοί και θα κάνει δηλώσεις φλου αρτιστίκ, του στιλ «τι όμορφη χώρα που έχετε εδώ!». Ολοι θα χαίρονται. Αρκετοί θα χαρακτηρίσουν -ή και έχουν χαρακτηρίσει ήδη- παρακμιακή την όλη κατάσταση· παρακμιακή για την Ελλάδα, την Αμερική, τη διπλωματία ή και για όλα τα παραπάνω. Στην πραγματικότητα, η επιλογή της Κίμπερλι Γκίλφοϊλ δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει κανέναν. Συνάδει απόλυτα με τη συνολική κοσμοθεωρία του Ντόναλντ Τραμπ. Ο αμερικανός πρόεδρος αντιλαμβάνεται τον κόσμο «τηλεοπτικά»: η εικόνα προηγείται της ουσίας. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η Γκίλφοϊλ δεν είναι απλώς η πρώην σύντροφος του Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ ούτε μια πρώην τηλεοπτική περσόνα· είναι το τέλειο προϊόν αυτής της κουλτούρας. Ξέρει να παράγει εικόνα, να κατασκευάζει αφήγημα και να γεμίζει χώρο χωρίς να χρειάζεται να πει τίποτα ουσιαστικό, ακριβώς ό,τι χρειάζεται ένας πρόεδρος που θεωρεί την επικοινωνία επαρκές υποκατάστατο της πολιτικής πράξης. Ο Τραμπ, επίσης, βαριέται τα πολλά λόγια (εκτός εάν τα λέει ο ίδιος) και η διπλωματία είναι κυρίως λόγια. Ο ίδιος θέλει άμεσα αποτελέματα, το οποίο σημαίνει να γίνεται αυτό που θέλει, με οποιονδήποτε τρόπο. Κι αυτό μπορούν να του το διασφαλίσουν μόνο άνθρωποι αποδεδειγμένα πιστοί στον ίδιον, οι οποίοι θα εκτελέσουν τις εντολές του χωρίς να «κολλήσουν» πολύ σε κανόνες, παραδόσεις και πρωτόκολλα. Η Γκίλφοϊλ είναι ακριβώς αυτός ο άνθρωπος. Κακώς η επιλογή της ερμηνεύεται ως «απαξίωση» εκ μέρους του Τραμπ για την Ελλάδα. Η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι τόσο σημαντική για τις ΗΠΑ όσο ήταν και προηγουμένως: Μια μικρή χώρα με διάφορες γεωπολιτικές ιδιορρυθμίες, που μόνο οι κάτοικοί της φαντασιώνονται ενίοτε ότι θα όφειλε να παίζει κεντρικό ρόλο στη διεθνή στρατηγική. Ούτε καν οι κυβερνώντες της. Και τον πιο δεινό διπλωμάτη του να έστελνε ο Τραμπ στην Αθήνα, αυτό δεν θα άλλαζε. Ούτε η στρατηγική των ΗΠΑ θα άλλαζε. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί επί του παρόντος να αλλάξει τη στρατηγική των ΗΠΑ, η οποία είναι αυτό που έχει μέσα στο κεφάλι του ο πρόεδρός της και μόνο αυτό. Η κυρία Γκίλφοϊλ, συνεπώς, θα ξυπηρετήσει απόλυτα και τις δύο πλευρές: Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά τους, χωρίς ενοχλητικές παρεμβολές από την Αθήνα, και η Αθήνα θα ξαναζήσει την ψευδαίσθηση ότι «κάτι κινείται», έστω και επιφανειακά, σε διπλωματικό επίπεδο. Το υψηλό προφίλ της νέας πρέσβεως θα μας κάνει ταυτόχρονα να σχολιάζουμε πικρόχολα και να καταναλώνουμε αχόρταγα το image της και κάθε της κίνηση, εμφάνιση, ενδυματολογική επιλογή και ατάκα. Μπορεί η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ να μην αναστήσει την Ελλάδα ως διπλωματικό κόμβο, αλλά θα χαϊδέψει αρκετά τον επαρχιωτισμό μας, ώστε να αισθανθούμε και πάλι σημαντικοί. Εστω και μέσα από τις σελίδες ενός lifestyle εντύπου.https://www.protagon.gr/apopseis/kiberli-gkilfoil-o-swstos-anthrwpos-sti-swsti-thesi-44343243939
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου