Μαθήτριες μιλούν στην Αρχοντούλα Βαρβάκη
Οι μαθητές και οι μαθήτριες δίνουν και σήμερα τις δικές τους μάχες. Οι αντιδραστικές αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στην εκπαίδευση θέλουν να οξύνουν περαιτέρω τους ταξικούς φραγμούς, να βάλουν νάρκες στο δικό τους μέλλον αλλά και στο μέλλον των επόμενων μαθητών. Ταυτόχρονα όμως γεννούν και κινηματικές αντιδράσεις. Φυσικό και επακόλουθο λοιπόν, ως μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας, οι μαθητές και οι μαθήτριες να παίρνουν τη δική τους μαχητική θέση σε αυτές. «Τρανό» και πρόσφατο παράδειγμα η μαζική και μαχητική πανεκπαιδευτική πορεία στο κέντρο της Αθήνας, την Δευτέρα 29/10, με την συμμετοχή πάνω από
2.500 μαθητών και φοιτητών.
Με αφορμή την φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου, το Πριν συνάντησε δυο μαθήτριες Λυκείου και κουβέντιασε μαζί τους. Για το τι γνωρίζουν και το τι σηματοδοτεί για τους σημερινούς μαθητές και την νεολαία η εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, για το κατά πόσο τους εμπνέει στις μάχες του σήμερα καθώς και για εκείνες που μένει να «γεννηθούν».
Για τη Μαρία Βολάκη, «ο αγώνας του Πολυτεχνείου είναι ιδέα, είναι σύμβολο, είναι έμπνευση για τους αγώνες της σημερινής νεολαίας. Είναι η απόδειξη της αξίας, είναι η ουσία του μαθητικού και φοιτητικού κινήματος και η απάντηση σε όσους το αμφισβητούν». Για την Πένη Μπούγου η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν «μια θυσία για την ελευθερία από ανθρώπους που δεν δείλιασαν μπροστά στον φόβο του θανάτου. Ήταν μια κίνησή κατά του φασισμού και υπέρ της ελευθερίας καθώς και ένα κίνητρο για τους σημερινούς αγώνες».
«Μας δίνει ώθηση να παλέψουμε κι εμείς», συνεχίζει η Πένη, «ακόμα κι αν δεν πρόκειται για τον ίδιο φασισμό αλλά για το νέο Λύκειο, την υποχρηματοδότηση της παιδείας, την υπεράσπιση του ασύλου στα πανεπιστήμια ή τον αποκλεισμό των βάσεων του ΝΑΤΟ σε όλη τη χώρα».
«Η εκπαίδευση εδώ και αιώνες έχει αποτελέσει βασικό κατασταλτικό εργαλείο των εκάστοτε καθεστώτων για τη εδραίωση τους στην εξουσία, για κατασκευή “υπηκόων”, για χειραγώγηση των ατόμων και για γενικότερη διαμόρφωση των πολιτών, ανάλογα με τα συμφέροντα και τις σκοπιμότητές τους. Και όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, το φαινόμενο αυτό διογκώθηκε την περίοδο της χούντας οδηγώντας τους φοιτητές, την νεολαία ευρύτερα σε αγανάκτηση, σε ξεσηκωμό για υπεράσπιση των αυτονόητων, θεμελιωδών δικαιωμάτων που το καθεστώς τους στερούσε. Με αποκορύφωμα την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μια τέτοια επέτειος πρέπει να είναι αφορμή για περισυλλογή και σύγκριση, αν όχι ταύτιση, της σημερινής κατάστασης με γεγονότα του παρελθόντος», καταλήγει η Μαρία Βολάκη.
https://eleutheriellada.wordpress.com/2018/11/19/%CE%BF-%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%85%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%AD%CE%BC%CF%80%CE%BD/#more-100023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου