Γι’ αυτό νίκησε ο Τσίπρας!

του Μάνου Αντώναρου

-Πού θα βρείτε τα λεφτα; ρωτάνε συνεχως ΟΛΟΙ οι δημοσιογράφοι τους Συριζαίους.

Εδώ και χρόνια αρθρογραφώ υποστηρίζοντας ότι το θέμα δεν ήταν (μόνο) λογιστικό. Ήταν βασικά πολιτικό και ακόμα περισσότερο κοινωνικό.

Κατά τη γνώμη μου μετα την πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού (της Σοβιετικής Ενωσης ντε!) το μπαλάντζο έγειρε απότομα και επικίνδυνα προς το Χρημα. Τον καπιταλισμό για να συνεννοηθούμε. Το χουν πει πριν από μένα όλος ο κόσμος.

Οι τεχνοκράτες ανά την υφήλιο και ειδικά οι λογιστές-οικονομολόγοι πήραν την εξουσία (εντελώς) στα χέρια τους. Αν το ταμείο στο τέλος της ημέρας δεν ήταν συν, ήταν πλήρης αποτυχία. Να το το κλισέ: Από άνθρωποι γίναμε νούμερα.

Οι αριθμοί είναι το πιο άκαμπτο πράγμα που εμφανίστηκε ποτέ στη γή… από τα κεράκια στην τούρτα γενεθλίων μέχρι τα (καλά τα λέω;) σπρέντς.

Κανείς δεν θυμάται τον Τάδε Υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας… ούτε κατά προσέγγιση… Ποιος δεν ξέρει όμως την Πιάφ;

Ποιος ξέρει όπως λειτουργεί το εμπορίο διαμαντιών στην Ολάνδία και ποιος ξέρεις πώς λειτουργούν τα coffe-shop στο Αμστερνταμ;

Ποιος θυμάται πώς λέγεται ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας και ποιος θυμάται ποιος έγραψε τον Άμλετ;

Ποιος θα θυμάται τον Γιακουμάτο και ποιος θα ξεχάσει ποτέ αν έστω και μια φορά έχει κολυμπήσει στο Αιγαίο με φόντο τη Δήλο;

Ποιοι;

Μα οι λογιστές!

Και τώρα; Τι θα κάνουν οι λογιστές του Τσίπρα;

Μα είπαμε το θέμα –κατά τη γνώμη μου πάντα- δεν είναι (μόνο) λογιστικό.

Και το πιο σημαντικό: δεν απασχολεί ΜΟΝΟ εμάς. Μπορεί ως λαός να θεωρούμε ότι έχουμε το απόλυτο σε όλα… από την ευφυία μέχρι την τραγωδία.. αλλά (ευτυχώς) δεν είναι έτσι.

Η Ευρώπη πνίγεται.. ή πιο σωστά οι Ευρωπαίοι πνίγονται.

Πάτε να ρωτήσετε τους Ισπανούς αν είναι ευχαριστημένοι… τους Γάλλους, τα ανατολικά κράτη… αλλά και με έναν Σκανδιναβό να μιλήσεις θα καταλάβεις ότι τα πράγματα και γι αυτόν δεν είναι πια τοσο ευχάριστα (για τα δικά του standarts).

Θέλετε να μιλήσουμε για την φτώχια στην Αγγλία; Πάτε ένα Σάββατο βράδυ στο μετρό του Λονδίνου και μετά ελάτε πείτε μου.

Είναι καβλωμένοι (ευχαριστημένοι) οι λογιστές, αλλά δεν είναι οι λαοί.

Όταν πήγα στην Πορτογαλία πριν από 20 χρόνια σε κάθε γειτονια της Λισαβώνας, σε κάθε ταβέρνα ή ρεστωράν… σε κάθε σοκάκι… όλο και κάποιος έπαιζε μια κιθάρα και τραγουδούσε. Πήγε ένα ζευγάρι φίλων μου πέρισυ και όταν τους είπα «είδατε τι ωραία που ήταν με τις κιθάρες;» μου απάντησαν:« «Ποιες κιθάρες;».

Από τότε που ξεπετάχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ έβλεπα ότι ερχόταν σαν τρένο.

Γιατί ερχόταν σαν τρένο;

Επειδή όλοι οι άλλοι ήταν απαράδεχτοι (γιαλαντζί) λογιστές που το μόνο που τους απασχολούσε ήταν να μην φύγουν από τη θέση τους. Εχω δει με τα ίδια μου τα μάτια δημοσιογράφους και πολιτικούς να γονατίζουν υποτακτικά μπροστά στον λίγο πιο ψηλά απ’ αυτούς στην κλίμακα της εξουσίας.

Ηταν αηδιαστικό.

Βρεθήκαμε με πολιτικούς και με δημοσιογράφους που λέγανε ΜΟΝΟ ναι στις εντολές.

Και ΜΟΝΟ όχι σε οτιδήποτε καινούργιο.

Και ο λαός πεινούσε… και αντί τα ζευγαράκια να κυκλοφορούν σε αγκαλια-κεφαλοκλείδωμα στο Θησείο ή στη Δράμα ή στην Ρόδο… βρέθηκαν να προχωράνε δίπλα-δίπλα κι όχι πολύ κοντά με τα χέρια στις τσέπες. Δεν είναι το ίδιο.

Όταν σου πάρουν τα όνειρα, την κάβλα, το τραγούδι, τον χαβαλε, τον έρωτα, το ξόδεμα κλπ και είσαι Ελληνας… τότε γίνεσαι ένα τίποτα.

Όμως θα επανέλθω για την εσωτερικη ματια των πραγμάτων.

Δεν εχω ιδέα πώς μπορεί ο κ. Τσίπρας και η ομάδα του να πληρώσουν , να μην πληρώσουν, να κουρέψουν ή να κάνουν πεντικιούρ με το χρέος μας… Δεν έχω την παραμικρή ιδέα… είναι κατι σαν το μπέιζ μπολ στο μυαλό μου… Συμφωνώ όμως μαζί του σε ένα που είπε προεκλογικά:

Αλλάζει η Ευρώπη!

Α-ΚΡΙ-ΒΩΣ!

Ούτε εμείς αντέχουμε χωρίς «ώπα»… ούτε οι Ισπανοί χωρίς «όλε»… ούτε οι Γάλλοι χωρίς χαμόγελο…ούτε οι Ιταλοί χωρίς φινέτσα, ούτε οι Γερμανοί χωρίς OktoberFest… oύτε κανείς…

Ποτε στην ιστορία δεν έγινε… στον σκοταδισμό ίσως, αλλά γι αυτό λέγεται και σκοταδισμός.

Μπορεί η κ. Μέρκελ να είναι απίθανη λογίστρια… αλλά δεν μπορεί να εμπνεύσει κανέναν.

Ολοι χρειάζονται μια έμπνευση… και κανείς κάποια ρυθμιση με τις Τράπεζες.

Και η έμπνευση (δεν είμαι αριστερός, αλλά οφείλω να το πω) έρχεται πάντα από τα αριστερά. Και επειδή δεν το εννοώ κομματικά… θυμίζω ότι ο Χατζιδακις ηταν Δεξιός, αλλά με αριστερη καρδια και πνεύμα… Αυτό εννοώ.

Ποια Αριστερά;

Ποια Δεξιά;

Υπάρχουν μόνο πολιτικές για τους ανθρώπους και πολιτικές για τους πολιτικούς.

Ο Τσίπρας υποσχέθηκε πολιτική για τους ανθρώπους. Και οι άνθρωποι τον ψηφισαν.

Ο Σαμαράς πηγε να παίξει μπάλα με πιτσιρικάδες με γραβάτα και μανικετόκουμπα εξω από του Μαξίμου κι άρχισε να μιλά μαζί τους για νούμερα. Και οι άνθρωποι δεν τον ψηφισαν.

Ο Γιωργάκης πήγε να βγάλει γλώσσα και οι άνθρωποι του την κόψανε.

Ο Βενιζέλος γρυλισε: «θέλω εξουσία» και οι άνθρωποι δεν τον ψηφισαν.

Ο Καμένος χρησιμοποιησε το όνομα του Αλεξη στο διαφημιστικό μνμ του και οι άνθρωποι τον ψήφισαν.

Δεν βγάζετε κανένα συμπέρασμα;

Δεν σκέφτηκε ποτέ καμμία επικοινωνιακή διάνοια, ότι η γραβάτα στο γκρι κουστούμι μοιάζει με στολή και παίζει να μας τρομάζει.

Μια φορά ο Ανδρέας Παπανδρεόυ τους κέρδισε με το ζιβάγκο… 40 χρόνια μετα ο Τσίπρας τους ξανακέρδισε ανοίγοντας το τελευταίο κουμπί του πουκαμίσου του.

Το «χωρίς γραβάτα» δεν είναι σημειολογικό τρικ, αλλά πολιτικό μηνυμα… είναι το νόημα που κάνει η νέα εποχή…

Οι ίδιοι οικονομολόγοι γράφουν ότι η Ευρώπη είναι ένα υπερφουσκωμένο μπαλόνι.

Δεν είναι που ο Τσίπρας θα αλλάξει την Ευρωπη… είναι που η Ευρώπη θέλει να αλλάξει… και επειδή  Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει… Η βελόνα για το μπαλόνι βρέθηκε στα χέρια του Ελληνα νεαρού Πρωθυπουργού.

Λογιστές είπα ότι είναι οι άλλοι… οι Ευρωπαίοι εννοώ… δεν είπα ότι είναι ηλίθιοι… ξέρουν  καλύτερα από τον καθένα ότι το μπαλόνι έχει φουσκώσει εξαιρετικά επικίνδυνα. Ή θα παραδόσουν την εξουσία και τα μετρητα… ή θα περιμένουν τον Αρμαγεδων που όπως φημολογείται θαρθει το 2025.

-Πού θα βρείτε τα λεφτά; ρωτάνε ΟΛΟΙ οι δημοσιογράφοι τους Συριζαίους.

Στα παπάρια του κόσμου πού θα τα βρουν.

Αυτό που ενδιαφέρει τον κόσμο (και μπόρεσε να το επιβάλει με τη ψηφο του) είναι βρεθεί κάποιος να προσπαθήσει να βρει τη λύση. Να ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ τουλάχιστον.

Να το πάω λίγο πιο κάτω;

Να προσπαθήσει ρε αδελφέ κι ας αποτύχει στο φινάλε. Να έχει πει όμως ένα ΟΧΙ.

Αν όμως προσπαθήσει και πετύχει έστω 3-4 που άλλοι δεν πέτυχαν επειδή δεν προσπάθησαν…τότε δεν είναι απλώς ηττημένοι στις εκλογές, αλλά ένοχοι.

Ξαφνικά από την σκοτεινή κακομοιρούλα Ελλάδα που όλο ζητάει δανεικά…άναψε ένα μικρο φωτάκι. Το φωτάκι της αισιοδοξίας που το  φέρνει το καινούργιο.

Αλλαγή τοπε ο Ανδρέας Παπανδρέου και τους πήρε τα σώβρακα.

Ελπίδα τοπε προχθές ο Αλέξης Τσίπρας και τους πήρε τα σώβρακα.

Μην γελάσετε (αν και ομολογώ ότι κι εγω γέλασα) με τις ενδυματολογικές επιλογές της οσονούπω νέας Προέδρου της Βουλής… Χαχαχαχαχαχαχα… για μια στιγμή όμως αν το καλοσκεφτείς και το δεις διαφορετικά κι αυτός ο χρωματικός συνδυασμός είναι μια καρπαζιά στο κατεστημένο της σοβαροφάνειας…

Τα φωτάκια στο σκοτάδι φαίνονται κι όχι δίπλα στους πολυελαίους.

Ολη η υφήλιος μας κοιτά… άλλοι με φθόνο… άλλοι με θαυμασμό… και οι περισσότεροι από περιέργεια.

Ο κ. Τσίπρας έχει μία βασική ευθύνη και αποστολή!

Να μας αποκαταστήσει ως έθνος.

Και αυτό θα συμβεί μόλις γίνουμε παράδειγμα.

Όταν στην Πορτογαλία ξαναβγούν οι κιθάρες στους δρόμους.

ΥΓ.Ένα με ανησυχεί… πολύ… η εξουσία είναι το χειρότερο drug στον κόσμο.

Ελπίζω ναναι ψεκασμένοι… Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!

https://eleutheriellada.wordpress.com

Reuters: Σε κατάσταση ΣΟΚ οι Γερμανοί από τα χτυπηματα του νέου ελληνα ηγέτη

– Στην πρώτη πράξη του ως πρωθυπουργός τη Δευτέρα , ο Αλέξης Τσίπρας επισκέφθηκε το μνημείο των εκτελεσθέντων στην Καισαριανή , όπου σφαγιάστηκαν 200 Έλληνες μαχητές της αντίστασης από τους Ναζί το 1944 . Η κίνηση αυτή δεν πέρασε απαρατήρητη στο Βερολίνο. Μια ώρα αργότερα ο Τσίπρας δέχτηκε  στο Μαξίμου τον Ρώσο Πρέσβη πριν από οποιοδήποτε άλλο ξένο αξιωματούχο. Στη συνέχεια ήρθε η ανακοίνωση ότι ο ριζοσπάστης ακαδημαϊκός Γιάννης Βαρουφάκης θα αναλάβει υπουργός Οικονομικών.  Στο παρελθόν ο κ. Βαρουφάκης έχει κατονομάσει τις γερμανικές πολιτικές λιτότητας ως «δημοσιονομικό εικονικό πνιγμό ». Λίγο αργότερα , ο κ. Τσίπρας εδωσε ένα ακόμα χτύπημα,  επικρίνοντας δήλωση της ΕΕ που προειδοποιούσε την Μόσχα για νέες κυρώσεις. Οι πληροφορίες που είχε η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ για τις ελληνικές εκλογές της Κυριακής ήταν ότι ο Τσίπρας, ο χαρισματικός ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, θα κατάφερνε μια μικρή δύσκολη νίκη και θα αγωνίζονταν για να σχηματίσει μια κυβέρνηση συνασπισμού. Αν  το κατάφερνε θα προέβαινε σε ταχύτατη στροφή από την αντιπαράθεση προς τον συμβιβασμό. Αντ ‘αυτού, ο Τσιπρας έκανε περίπατο προς τη νίκη και προχώρησε με διαδικασίες fast-track σε συνασπισμό με το δεξιό κόμμα Ανεξάρτητοι Έλληνες. Έκανε σαφές από την πρωτη ημέρα της θητείας του ότι δεν έχει καμία πρόθεση να υποχωρήσει. Αυτό δημιούργησε ανησυχία σε αξιωματούχους στο Βερολίνο, μερικοί από τους οποίους παραδέχονται ότι δέχτηκαν ένα σοκ από το εντυπωσιακό ξεκίνημα του 40χρονου. “Δεν υπάρχει αμφιβολία γι ‘αυτό , ήμαστε έκπληκτοι από το μέγεθος της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και την ταχύτητα με την οποία Τσίπρας έκλεισε έναν συνασπισμό και σχημάτισε κυβέρνηση”, δήλωσε ένας ανώτερος Γερμανός αξιωματούχος, ο οποίος ζήτησε να παραμείνει ανώνυμος, λόγω της ευαισθησίας του θέματος . Ένας άλλος είπε ότι η επιλογή Βαρουφάκη για υπουργό Οικονομικών «δεν ήταν καλό σημάδι » , ενώ ένας τρίτος παραδέχτηκε πως είναι «ζαλισμένος» από τις πρώτες ημέρες της θητείας του Έλληνα ηγέτη. Αξιωματούχοι κοντά στη Μέρκελ της παρουσιάζουν την υπόθεση  ότι εξακολουθούν να πιστεύουν πως ο Τσίπρας θα αλλάξει τελικά πορεία, περιορίζοντας τις ριζοσπαστικές προεκλογικές υποσχέσεις του και ότι τελικά θα αποδεχτεί τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις που το Βερολίνο και οι Ευρωπαίοι εταίροι επιβάλουν ως προϋπόθεση για περισσότερη βοήθεια. Αυτή την βοήθεια την οποία χρειάζεται η Αθήνα μέχρι τον επόμενο μήνα για να εξυπηρετήσει το χρέος της . Αλλά οι τελευταίες ημέρες έχουν αρχίσει να τις μεταφέρουν και αμφιβολίες σχετικά με αυτή την υπόθεση .. Ριζοσπαστική αλλαγή Ακόμη και όταν οι μετοχές στο ΧΑΑ υποχώρησαν και οι αποδόσεις των ομολόγων εκτινάχθηκαν στα ύψη την Τετάρτη, ο Τσίπρας συνέχισε να υπόσχεται «ριζοσπαστική» αλλαγή . Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 24 ωρών, η κυβέρνησή του έχει παγώσει δύο μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις, το λιμάνι του Πειραιά και την ΔΕΗ και οι υπουργοί του έχουν υποσχεθεί να αυξήσουν τις συντάξεις και επαναπροσλάβουν απολυμένους του δημοσίου τομέα. Σε απάντηση του ο Γερμανός υπουργός οικονομίας και ο αναπληρωτής καγκελάριος Sigmar Gabriel επέκρινε την Αθήνα την Τετάρτη σε ασυνήθιστα έντονο τόνο για την ανάσχεση των ιδιωτικοποιήσεων χωρίς διαβούλευση, και προειδοποίησε τον Τσίπρα ότι η ζώνη του ευρώ θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς την Ελλάδα. « Δεν μας ανησυχεί πλέον, όπως εγινε τότε , ” είπε ο Gabriel, όταν ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο μετάδοσης και τις συνέπειες ενός Grexit O Marcel Fratzscher, επικεφαλής του οικονομικού ινστιτούτου DIW στο Βερολίνο και ένα πρώην στέλεχος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δήλωσε ο Τσίπρας παίζει ένα “πολύ επικίνδυνο παιχνίδι» , βγαίνοντας με όλα τα όπλα του προτεταμένα . ” Αν οι πολίτες πιστέψουν ότι οι η απειλές του είναι πραγματικά σοβαρές  θα μπορούσαμε να δούμε μια μαζική φυγή κεφαλαίων και bank run », δήλωσε ο Fratzscher . «Ερχόμαστε γρήγορα σε ένα σημείο όπου γίνεται όλο και πιο δυνατή η έξοδος από το ευρώ. “ Αξιωματούχοι δείχνουν την σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών στις 12 – 13 Φεβ ως ένα πρώτο βασικό τεστ για τον Τσίπρα . ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΟ ΡΩΣΙΑ Ο άλλος σημαντικός τομέας ανησυχίας για τη Γερμανία είναι η στάση μιας νέας ελληνικής κυβέρνησης σε σχέση με τη Ρωσία . Η συνάντηση Τσίπρα τη Δευτέρα με τον Ρώσο πρέσβη, ο οποίος παρέδωσε μια προσωπική συγχαρητήρια επιστολή από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, και η διαμαρτυρία του νέου Έλληνα ηγέτη για την δήλωση της ΕΕ για την Ουκρανία , έχουν εγείρει ερωτήματα σχετικά με το αν  η εύθραυστη συναίνεση του μπλοκ απέναντι στη Μόσχα μπορεί να κρατήσει . Ακόμη και πριν ο Τσίπρας αναλάβει την εξουσία, οι αξιωματούχοι στο Βερολίνο ήταν ανήσυχοι για τη διατήρηση των κυρώσεων οι οποίες πρέπει να ανανεωθούν στα μέσα του 2015 . Ανήσυχοι κυρίως  για χώρες όπως  η Ιταλία. Τώρα ο φόβος είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας , ο Ιταλός πρωθυπουργός Matteo Renzi και άλλοι σκεπτικοί ηγέτες χώρων της Ανατολικής Ευρώπης όπως η Σλοβακία και η Ουγγαρία, θα μπορούσαν να συνασπιστούν εναντίον της επέκτασης και της κλιμάκωσης  των κυρώσεων. Το διπλωματικό παιχνίδι του Τσίπρα μακριά από τους Ευρωπαίους εταίρους για το θέμα της Ουκρανίας θα είναι μια ευκαιρία υπέρ του Πούτιν. Ορισμένοι αξιωματούχοι φοβούνται ότι ο Ρώσος πρόεδρος θα μπορούσε να πάει τόσο μακριά ώστε να προσφέρει στην Ελλάδα την οικονομική υποστήριξη που χρειάζεται για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του χρέους της. Ένας ανώτερος Γερμανός αξιωματούχος περιγράφει τον Τσίπρα ως μέρος μιας παράτολμης νέας γενιάς των Ευρωπαίων ηγετών , συμπεριλαμβανομένου και του Ιταλού Renzi , που δεν φοβήθηκαν να σταθούν απέναντι στην Μέρκελ και να αμφισβητησουν τις παραδοχές που έχουν διαμορφώσει την πολιτική στη ζώνη του ευρώ και στην Ουκρανική κρίση τα τελευταία χρονιά . «Η δύναμη του δεν έρχεται από την θέση του, είναι απλά αυτοπεποίθηση και ικανότητα να συσπειρώσει το κοινό πίσω του , ” είπε ο αξιωματούχος . “Είναι σαφές ότι δεν πρόκειται να είναι εύκολο με αυτόν . “ Κανείς δεν μπορεί να πει τα σημάδια δεν υπήρχαν στην πορεία προς τις εκλογές . Λίγες ημέρες πριν από την ψηφοφορία , ο Τσίπρας είπε σε χιλιάδες ανθρώπους σε  προεκλογική συγκέντρωση στην Αθήνα ότι: ” Τη Δευτέρα , η εθνική μας ταπείνωση θα τελειώσει όπως και οι εντολές από το εξωτερικό . ». Στο βάθος τα μεγάφωνα έπαιζαν στίχους από το τραγούδι του Λέοναρντ Κοέν « Πρώτα παίρνουμε Μανχάταν , και μετά παίρνουμε το Βερολίνο » .
http://papaioannou-giannis.net/

Ο Σαμαράς και η “αριστερή παρένθεση”

Γράφει ο Γεράσιμος Ταυρωπός

Πριν λίγους μήνες, σημαίνον στέλεχος της αποκαλούμενης καραμανλικής πτέρυγας της ΝΔ είχε εκστομίσει την οργίλη -και βαριά- κατηγορία κατά του κ. Σαμαρά ότι “μετατρέπει τη ΝΔ σε ακροδεξιό γκρουπούσκουλο”. Λίγες μέρες ύστερα από τις εκλογές, η ΝΔ “βράζει”, με το ζήτημα της φυσιογνωμίας του κόμματος να είναι στο επίκεντρο της συζήτησης. Θα συνεχίσει η ΝΔ να πολιτεύεται στον καμβά μιας ακροδεξιάς ρητορικής ή θα ανακτήσει την απολεσθείσα κεντρώα φυσιογνωμία της “καραμανλικής” περιόδου; Το δίλημμα είναι αδυσώπητο, αφού από τον τρόπο της απάντησής του προκύπτει “διαφορετικό κόμμα”. Πρόκειται δε για δίλημμα που αντιμετωπίζεται για πρώτη φορά από τη ΝΔ στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, αφού από την εποχή του ιδρυτή της Κωνσταντίνου Καραμανλή μέχρι σήμερα, κανείς αρχηγός της ΝΔ δεν αμφισβήτησε το κεντροδεξιό της προφίλ – κάθε αρχηγός έδινε τη δική του χροιά σε αυτό το προφίλ, χωρίς όμως να το αμφισβητεί.

Τούτου δοθέντος, είναι προφανές ότι στη ΝΔ έχει ήδη τεθεί, επί της ουσίας, ζήτημα ηγεσίας, αφού είναι πλέον ή βέβαιον ότι… Σαμαρά παρόντος, η ΝΔ θα επιμείνει σε πολιτικό προφίλ και ρητορική ακροδεξιά. Αυτό δεν συμπεραίνεται μόνο από την περίοδο αρχηγίας του Αντώνη Σαμαρά ούτε απλώς από την τρομολαγνικού και εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα προεκλογική τακτική, αλλά και από τα μετεκλογικά πεπραγμένα. Η τουλάχιστον απρεπής άρνηση του κ. Σαμαρά να παραστεί στην παράδοση της πρωθυπουργίας στον κ. Τσίπρα και η “λεηλασία” του Μαξίμου, δεν είναι απλό ζήτημα συμπεριφοράς αλλά πολιτικού σχεδίου: ο κ. Σαμαράς εμπνέεται από τη θεωρία της “αριστερής παρένθεσης”. Προσδοκά ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα μείνει στο Μαξίμου για πολύ, μια προσδοκία που ισοδυναμεί με την πρόβλεψη ότι θα ανατραπεί από τους δανειστές σε συνθήκες “περιπετειώδεις”…

Ωστόσο, η θεωρία της “αριστερής παρένθεσης” δεν επαληθεύτηκε ποτέ στα μεταπολιτευτικά χρόνια. Διαψεύστηκε το ‘81, αλλά και το 2009, όταν ο απερχόμενος Κώστας Καραμανλής είχε κέντρο της προεκλογικής του εκστρατείας ότι η παροχολογία του Γιώργου Παπανδρέου θα τον οδηγήσει ταχύτατα σε σύγκρουση με την πραγματικότητα. Αυτή η σύγκρουση με την πραγματικότητα όντως υπήρξε, αλλά είχε το μη αναμενόμενο αποτέλεσμα να εισαγάγει ο Γιώργος Παπανδρέου τη χώρα στα μνημόνια και αντίθετα η ΝΔ να μετακινηθεί σε αντιμνημονιακές θέσεις! Όσο για το ΠΑΣΟΚ, ακόμη και όταν κατέρρευσε πολιτικά, συνέχισε να κυβερνά…

Βεβαίως το να τρέφει αρχηγός κόμματος “προσδοκίες” σύντομης ανατροπής του πολιτικού του αντιπάλου ώστε να επανέλθει ο ίδιος, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάλλιστα πολιτικός… βαμπιρισμός και πολιτικός εκδικητισμός πέρα από τα όρια της εθνικής ανευθυνότητας, αλλά το ζήτημά μας είναι άλλο: Μπορεί ο κ. Σαμαράς να παραμείνει στην ηγεσία της ΝΔ με ένα τέτοιο σχέδιο; Τι θα πράξουν οι “καραμανλικοί” και τι οι υποστηρικτές της Ντόρας Μπακογιάννη και του Κυριάκου Μητσοτάκη;

Στην κατάσταση όπως διαμορφώνεται, τα ρίσκα είναι μεγάλα για όλους. Αν ο Κώστας Καραμανλής εκδήλωνε τη διάθεση να επανέλθει στην ηγεσία της ΝΔ, θα μπορούσε να “κάνει περίπατο”, αλλά θα διακινδύνευε το “καραμανλικό κεκτημένο”, ότι δηλαδή “οι Καραμανλήδες έρχονται πάντα όχι σαν διεκδικητές αλλά σαν προσκεκλημένοι σωτήρες” – διότι ο κ. Σαμαράς δεν δείχνει διαθέσιμος να φύγει ησύχως από την ηγεσία… Θα πρέπει λοιπόν η “βρόμικη δουλειά” της ανατροπής του κ. Σαμαρά να γίνει σε συνθήκες δικής του “αποχής από τη μάχη” και ύστερα να εκδηλώσει τη διάθεση να έρθει σαν γενικής αποδοχής σωτήρας. Το γεγονός ότι δεν αποδέχθηκε την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα να είναι υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας, θα μπορούσε να ερμηνευτεί και ως προετοιμασία για μια τέτοια πολιτική επάνοδο, αλλά κάτι τέτοιο δεν πρέπει να θεωρείται καθόλου αυτονόητο.

Εδώ πρέπει να εξεταστεί τι θα πράξουν Ντόρα και Κυριάκος Μηστοτάκης. Μέχρι σήμερα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης υιοθέτησε μια προσωπική στρατηγική αποστασιοποίησης από το παραδοσιακό “μητσοτακικό κέντρο” και έχτισε το προφίλ του άτεγκτου κεντρώου φιλελεύθερου. Θα ρισκάρει τώρα να αποτολμήσει μια “ανταρσία” κατά του κ. Σαμαρά, καταστρέφοντας τα αποτελέσματα της προηγούμενης στρατηγικής του, όταν είναι φανερό ότι μόνο σε συμμαχία με τους καραμανλικούς μπορεί να έχει αίσιο τέλος μια τέτοια «ανταρσία»; Υπάρχει έδαφος για μια τέτοια συμμαχία με τους καραμανλικούς που θα περιλαμβάνει και τις προσωπικές του αρχηγικές φιλοδοξίες;

Ο χρόνος θα αποκαλύψει πολύ σύντομα τις προθέσεις και τους σχεδιασμούς. Πάντως, η γκρίνια και οι προσωπικές διαφοροποιήσεις δεν αρκούν, αν δεν τεθεί επισήμως ζήτημα αρχηγίας του κόμματος. Και για να τεθεί ένα τέτοιο ζήτημα, πρέπει κάποιος να ρισκάρει και να “βγει μπροστά”…

http://www.rizopoulospost.com/

IW: Έτσι μπορεί να βγει μια χώρα από το ευρώ

Τα τρία βήματα που μπορούν να ακολουθηθούν για να εκδιωχθεί μια χώρα από την ευρωζώνη παρουσιάζει σε μελέτη του το Ινστιτούτο της Γερμανικής Οικονομίας (Institut der deutschen Wirtschaft, IW – Koeln), με τίτλο «Πώς πρέπει η Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση να μεταχειριστεί τα κράτη που είναι απρόθυμα να κάνουν μεταρρυθμίσεις».
Στο κείμενο της μελέτης των οικονομολόγων Thomas Schuster και Juergen Matthes, μέρος της οποίας δημοσιεύθηκε στη γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, παρουσιάζονται οι τρόποι για να διαμορφωθεί ένα ευρωπαϊκό νομικό πλαίσιο προκειμένου μία χώρα-μέλος της ευρωζώνης να φύγει από αυτή, χωρίς να φύγει όμως από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα τρία βήματα είναι, σύμφωνα με τη μελέτη, τα εξής:
- Πρώτον, απαιτείται να δημιουργηθεί μεσοπρόθεσμα μία νομική οδός για μία έξοδο από τη νομισματική ένωση.
- Δεύτερον, εάν μια χώρα παραβιάζει το πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων, η ΕΕ αποφασίζει το πάγωμα των πληρωμών των δόσεων.
- Τρίτον, εάν υπάρξει πλήρης άρνηση των μεταρρυθμίσεων, η κεντρική τράπεζα της χώρας αποκλείεται από το ευρωσύστημα, κάτι που αποτελεί ουσιαστικά τον αποκλεισμό του εν λόγω κράτους από το ευρώ.
http://www.voria.gr/

Γ. Σταθάκης: Νομοσχέδιο για τα «κόκκινα δάνεια», στοπ στο κυριακάτικο ωράριο καταστημάτων

Τους στόχους για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας παρουσίασε επιγραμματικά ο νέος υπουργός Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού, Γιώργος Σταθάκης κατά την τελετή παράδοσης παραλαβής του υπουργείου, ενώ προανήγγειλε νομοθετική ρύθμιση για τη διευθέτηση του λεγόμενου ιδιωτικού χρέους (κόκκινα δάνεια)
Πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης, σημείωσε ο κ. Σταθάκης, είναι η αλλαγή της σχέσης με το μνημόνιο και την τρόικα καθώς όπως τόνισε σε διαφορετική περίπτωση η αναπτυξιακή δυναμική της οικονομίας μπορεί να πνιγεί. Προανήγγειλε κατάργηση της κυριακάτικης λειτουργίας των καταστημάτων και αναφέρθηκε στους τομείς στους οποίους, θα υπάρχει συνέχεια με στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας, όπως:
- Το νέο ΕΣΠΑ
- Η απογραφειοκρατικοποίηση του συστήματος
- Η στροφή στη νεανική επιχειρηματικότητα με άνοιγμα νέων επιχειρήσεων
- Η αλλαγή στην επαφή των επιχειρήσεων με τη δημόσια διοίκηση μέσω ΚΕΠ επιχειρήσεων
- Η ενίσχυση των διαδικασιών των νεοφυών επιχειρήσεων
- Η ενίσχυση των εξαγωγών σε συνεργασία με τα συναρμόδια υπουργεία
- Η διεύρυνση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων με προσανατολισμό στα μικρού και μεσαίου μεγέθους έργα.
http://www.eklogika.gr/

Ασφυκτικές πιέσεις της Κομισιόν στην Ελλάδα: Τηρήστε τις δεσμεύσεις σας

Μήνυμα στην νέα ελληνική κυβέρνηση να τηρήσει τις δεσμεύσεις της χώρας έστειλε εκ νέου η Κομισιόν, σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο αντιπρόεδρός της, αρμόδιος για την ανάπτυξη, Γιούργκι Κατάινεν, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε στις Βρυξέλλες.
Σύμφωνα με τον κ. Κατάινεν, η Ελλάδα συζητήθηκε κατά τη διάρκεια της σημερινής συνεδρίασης των Ευρωπαίων επιτρόπων στις Βρυξέλλες.
Όπως είπε, οι επίτροποι συμφώνησαν ομόφωνα ότι η Επιτροπή πρέπει να συνεργαστεί με τη νέα ελληνική κυβέρνηση, όπως και με την προηγούμενη. Εξήγησε ότι οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η Ελλάδα πρέπει να τηρηθούν, διότι είναι δεσμεύσεις προς τους Ευρωπαίους πολίτες.
«Η κατάσταση στην πραγματική οικονομία δεν έχει αλλάξει μετά τις εκλογές» δήλωσε ο Γ. Κατάινεν, σημειώνοντας ότι δεν θα υπάρξει αλλαγή στη στάση της Επιτροπής. «Δεν αλλάζουμε την πολιτική μας ανάλογα με τα αποτελέσματα των εκλογών» δήλωσε, σημειώνοντας ότι η Επιτροπή ως θεματοφύλακας των συνθηκών, οφείλει να διασφαλίζει την τήρηση των κανόνων.
Εξήγησε ότι η Επιτροπή σέβεται τα αποτελέσματα των δημοκρατικών εκλογών όλων των κρατών- μελών και υπενθύμισε ότι το Εurogroup αντιμετωπίζει όλες τις κυβερνήσεις και όλες τις εκλογικές διαδικασίες χωρίς διακρίσεις. Τόνισε ότι οι στόχοι που έχουν τεθεί στην ΕΕ δεν αλλάζουν και πρέπει να ικανοποιούνται από όλους. Παραδέχτηκε ωστόσο, ότι υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να επιτευχθούν.
Σύμφωνα με τον κ. Κατάινεν, ο πρόεδρος της Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ έχει προσκαλέσει τις ελληνικές Αρχές στις Βρυξέλλες, χωρίς ωστόσο να έχει ακόμα οριστεί συγκεκριμένη ημερομηνία. Όπως είπε, επιθυμία της Επιτροπής είναι να συνομιλήσει με τις ελληνικές Αρχές το συντομότερο δυνατό, προκειμένου να αποκτήσει πιο ξεκάθαρη εικόνα για τις προθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης. «Ο χρόνος εξαντλείται» ανέφερε ο ίδιος, σημειώνοντας ότι η Επιτροπή θέλει επιβεβαίωση των όσων έχει υποσχεθεί η χώρα. Όπως είπε ο Γ. Κατάινεν, η τήρηση των υποσχέσεων είναι αναγκαία, όχι μόνο για τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, αλλά και για τους Ευρωπαίους πολίτες.
Καταλήγοντας, ο Κατάινεν τόνισε ότι η ελληνική κυβέρνηση, το Eurogroup και τα ευρωπαϊκά όργανα οφείλουν να συμπεριφέρονται κατά τρόπο που να ενισχύουν τη σταθερότητα. Όπως είπε, στην Ευρώπη και στην ευρωζώνη πρέπει να υπάρχει αλληλοσεβασμός και η εξεύρεση λύσεων είναι αναγκαία.
http://www.matrix24.gr/

Επιστολή Βενιζέλου σε μέλη του ΠΑΣΟΚ: Ανοιχτή συζήτηση σε βάθος για όλα

Επιστολή προς τους υποψήφιους Βουλευτές, τους Γραμματείς και τα Μέλη των Νομαρχιακών και Τομεακών επιτροπών εκλογικού αγώνα του ΠΑΣΟΚ απέστειλε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, στο περιθώριο του εκλογικού αποτελέσματος.
«Η δήλωση που έκανα το βράδυ των εκλογών ισχύει απολύτως»

υπογραμμίζει, αναφερόμενος στην επίσπευση του συνεδρίου, προσθέτοντας ότι «πολύ σύντομα θα έχουμε τη δυνατότητα να συζητήσουμε ανοικτά και σε βάθος για όλα»

«Προς
τις και τους υποψήφιους Βουλευτές μας,
τους Γραμματείς και τα Μέλη των Νομαρχιακών και Τομεακών επιτροπών εκλογικού αγώνα
Αγαπητές και αγαπητοί μου σύντροφοι και φίλοι,
θέλω από καρδιάς να σας ευχαριστήσω προσωπικά, την καθεμία σας και τον καθένα σας, για τον ωραίο και δύσκολο αγώνα που δώσατε.
Η δήλωση που έκανα το βράδυ των εκλογών ισχύει απολύτως.
Πολύ σύντομα θα έχουμε τη δυνατότητα να συζητήσουμε ανοικτά και σε βάθος για όλα. Είμαστε παρόντες. Κρατάμε πάντα ψηλά την ευθύνη.
Προέχει αυτή τη στιγμή να αποσαφηνιστεί η πορεία της χώρας, ώστε να μπορεί να προσδιοριστεί με αποτελεσματικό και καθαρό τρόπο το στίγμα του ΠΑΣΟΚ και ευρύτερα της Δημοκρατικής Παράταξης.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς και αγάπη»

http://toprotovioli.blogspot.gr/

«Περηφάνεια χωρίς προκατάληψη...»

Πρέπει να ομολογήσω ότι νιώθω μια περηφάνεια που, αντίθετα με όλη την Ευρώπη, η Ελλάδα δεν στράφηκε, μες τον θυμό και την απελπισία της, προς την φασιστική ακροδεξιά αλλά προς την Αριστερά. Μια περηφάνεια που ο λαός αυτής της χώρας απέδειξε με την ψήφο του την περασμένη Κυριακή ότι δεν ανέχεται τους ψεύτες αλλά ούτε και τους τραμπούκικους εκφοβσμούς τους. Μια περηφάνεια που, ύστερα από πολλά χρόνια, άνοιξε ένα τόσο δα παραθυράκι, μπήκε λίγος φρέσκος αέρας και έφερε μαζί του μια σχεδόν ανεπαίσθητη «δόνηση» σε όλη την Ευρώπη.

Μια περηφάνεια που η ανεπαίσθητη δόνηση αυτή μπορεί να αποτελέσει την πρώτη κίνηση σε ένα διαδοχικό «ντόμινο» αλλαγών σε Ευρωπαίκό επίπεδο που θα ξαναφέρει την ΕΕ στον «σωστό» δρόμο που οραματίστηκαν κάποτε οι ιδρυτές της. Είμαι – συγκρατημένα δυστυχώς - περήφανη που στις 25 Ιανουαρίου ένα μικρό κομμάτι της χαμένης μας αξιοπρέπειας ανακτήθηκε γιατί η Ελλάδα έστειλε ένα μήνυμα και στους άλλους λαούς της Ευρώπης ότι δεν είναι αναγκαστικό να ακολουθήσει η ΕΕ την σκληροπυρηνικά νεοφιλελευθερη οικονομική και κοινωνική πολιτική που έχει επιβάλλει η κ. Μέρκελ και οι υπουργοί της σε όλα τα κράτη-μέλη και ότι ίσως να υπάρχει και κάποιος άλλος τρόπος να επέλθουν αλλαγές σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Είμαι περήφανη που είδα νέους ανθρώπους να πανηγυρίζουν στα Προπύλαια, με σημαίες μωβ, κόκκινές αλλά και με το ουράνιο τόξο της ΛΟΑΤ κοινότητας, και που με την μεταδοτική χαρά τους με έκαναν και μένα να ελπίζω. Είμαι περήφανη που ο Αλέξης Τσίπρας ορκίστηκε πρωθυπουργός με πολιτικό όρκο, όπως και τα περισσότερα μέλη της νέας κυβέρνησης, και που αντιμετώπισε με ευπρέπεια την τόσο τρομαχτικά απρεπή στάση του προκατοχού του κ. Σαμαρά που δεν είχε καν την απαιτούμενη θεσμική ευγένια να τον υποδεχτεί στο Μέγαρο Μαξίμου όπως ώφειλε...
Έχω και αρκετά θέματα που με προβληματίζουν, που με ανησυχούν, που με βάζουν σε σκέψεις. Φυσικό είναι. Κάθε καινούργιο κεφάλαιο στη ζωή μας, κάθε νέα πραγματικότητα, είτε προσωπική είτε δημόσια, σούρνει - για τον σκεπτόμενο άνθρωπο - μαζί με την χαρά της προσμονής και τον ενοχλητικό εκείνο επίμονο και παρανοϊκό ενδοιασμό, την μικροσκοπική υπερανάλυση, τα χιλιάδες ερωτηματικά και την αμφιβολία. Αλλά...προσπαθώ, για λίγο, για όσο δικαιούται η νέα κυβέρνηση και για όσο ακόμα κάνει τα πρώτα της βήματα να της δώσω μια ευκαιρία.. Να αφήσω λίγο περιθώριο στην πολυχρωμία της σύγχρονης αριστεράς και στον νέο δρόμο που προτείνει, να προσδοκώ και να περιμένω να εργαστεί τόσο στο εσωτερικό όσο και στην ΕΕ να πετύχει τους στόχους που έθεσε προεκλογικά. Να ελπίζω στη δημιουργία κοινωνικού κράτους, στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, στην νέα διαπραγματευση για το χρέος, στην ανθρωποκεντρική πολιτική, στην ισότητα, στη δημοκρατία, στην παιδεία και στις ισες ευκαιρίες για όλους...
Ηδη γράφοντας όσα γράφω ακούω τις διαφωνίες, τις αντιρρήσεις, τις κακίες και τα μίζερα σχόλια όλων όσων έχουν εξαπολύσει δηλητηρίο από την πρώτη στιγμή, ακούω άρνηση ακόμα και από αριστερούς και προοδευτικούς σχολιαστές, πικρόχολα και ειρωνικά αστεία, κατηγόριες για αφέλεια και εθελοτυφλία, κριτική για την κυβέρνηση, για τη συνεργασία με την ΑΝΕΛ, για την ορκομωσία, για το styling των υπουργών.

Αλλά εγώ θέλω «για τόσο μόνο» να είμαι ακόμα περήφανη. Να είμαι περήφανη που μια αριστερή δύναμη κέρδισε επιτέλους τις εκλογές μέσα σε μια Ευρώπη όπου η ακροδεξιά όλο κερδίζει έδαφος. Να είμαι περήφανη που δεν χρειάζεται πια να έχουν τη ζωή μου στα χέρια τους οι Σαμαράς και Βενιζέλος και η καταστροφική κυβέρνηση τους. Και να είμαι περηφανη γιατί αυτό το κατάφερα εγώ και το υπόλοιπο 59,99999% του λαού- αν υπολογίσουμε μαζί τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, του ΠΟΤΑΜΙ και των ΑΝΕΛ - που έδιωξε την συγκυβέρνηση, που την έβαλε να αναλογισθεί το κακό που έκανε στον ελληνικό λαό και που, συγχρόνως, κατάφερε να ανατρέψει με την ψήφο του το σκληρό και μαύρο πολιτικό τοπίο των τελευταίων 4 χρόνων.
http://tvxs.gr/

Ένας Καμμένος, χίλιες λέξεις

Το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου στην τότε αλλαγή σελίδας διατήρησε και ως Πρωθυπουργός το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Η πρώτη συνέντευξη που έδωσε λίγες μέρες μετά ήταν, αν θυμάμαι καλά, στο CNN. Θυμάμαι όμως καλά την απάντησή του στον δημοσιογράφο: «Ήθελα να στείλω ένα μήνυμα. Ότι είμαι δίπλα τους». Τη συνέντευξη την έβλεπα στον δρόμο, στις βιτρίνες μεγάλου καταστήματος ηλεκτρονικών συσκευών, μαζί με άλλους περαστικούς (Οι περισσότεροι ήταν όπως κι εγώ πρωτοετείς από την επαρχία και δεν είχαμε βρει ακόμη τα πατήματά μας στην πρωτεύουσα και συνήθως ενημερωνόμαστε από τις ανοιχτές τηλεοράσεις των πολυκαταστημάτων). Θυμάμαι το αυθόρμητο γέλιο όλων μας με την πονηριά του Ανδρέα. Σε μια Ελλάδα που δεν ήξερε καλά-καλά τι συνέβαινε με τα «σταγονίδια στο στράτευμα» (όρος της εποχής), η απάντηση του Ανδρέα ούτε ανέβασε ούτε και κατέβασε τους τόνους της «σταγονιδιολογίας».
Στη σημερινή «αλλαγή σελίδας» το υπουργείο Εθνικής Άμυνας έχει πάλι δεσπόζοντα ρόλο στη δημόσια ατζέντα. Τότε ο Ανδρέας, σήμερα ο κ. Καμμένος. Εξηγούμαι: Μήπως τα τότε «σταγονίδια» είναι σήμερα τα «μνημονιακά κατάλοιπα»;
Υπήρχε μια παράδοση από τη Μεταπολίτευση και μετά: Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας το ανέθεταν συνήθως στους συντηρητικότερους των κυβερνήσεων. Είτε επί ΝΔ είτε επί ΠΑΣΟΚ εκεί δεν πήγαιναν συνήθως οι αριστεροί ή οι φιλελεύθεροι (με πιθανόν ελάχιστες εξαιρέσεις, που ίσως μου διαφεύγουν). Οι Ένοπλες Δυνάμεις αντιμετωπίστηκαν στη σκιά εκείνης της μεταπολιτευτικής «σταγονιδιολογίας» για πολλά χρόνια. Ήταν ένας χειρισμός που αποδεικνυόταν σιγά-σιγά άχρηστος. Διότι, στο μεταξύ, ιδίως με τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα αυτός ο μηχανισμός υπέστη μία δομική αλλαγή: Τα νέα όπλα τον εξανάγκασαν να μορφωθεί και να γνωρίσει και τον έξω κόσμο κι όχι μονο τον χάρτη της Μικράς Ασίας του 1930. Οι περισσότεροι μέσοι και ανώτεροι αξιωματικοί είναι μάλλον εξειδικευμένοι επιστήμονες με στολή, έχοντας στο ενεργητικό τους χρήσιμα περάσματα από σημαντικά ξένα πανεπιστήμια.
Η δεύτερη μεγάλη αλλαγή στη σχέση της πολιτικής με το μηχανισμό των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) ήταν στον αντίποδα: Το βάρος της διαφθοράς. Οι μίζες στις ΕΔ διατηρήθηκαν για χρόνια στην κορυφή της πολιτικής αντιπαράθεσης (σχεδόν νομιμοποιήθηκαν!) με κορυφαία περίπτωση αυτή του Α. Τσοχατζόπουλου. Ωστόσο, η αποκάλυψη του σκανδάλου και η τιμωρία του Άκη Τσοχατζόπουλου και άλλων σε συνδυασμό με την οικονομική στενότητα (και την αυξημένη… επαγρύπνηση) λόγω Κρίσης βοήθησαν ώστε να μην είναι στο προσκήνιο της πολιτικής ατζέντας το Υπουργείο Άμυνας.
( Μόνο κάποιες πληροφορίες για επιρροή της Χρυσής Αυγής σε κατώτερα στελέχη διατήρησαν το Υπουργείο Αμυνας ως θέμα στη σημερινή συγκυρία).
Γιατί, λοιπόν, ο νέος Πρωθυπουργός επέλεξε (ή αποδέχτηκε) ως νέο υπουργό τον Π. Καμμένο; Γιατί τοποθετεί έναν ακραίο «Τουρκοφάγο», οικονομικά πορφυρογέννητο, σ' έναν χώρο που ίσως έχει ένα πρόβλημα ακραίων διεισδύσεων αλλά που σε καμία περίπτωση αυτό το πρόβλημα δεν αλλοιώνει τη σημερινή πραγματικότητα των ΕΔ;
Εκτός κι αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν διαβάζει έτσι τα πράγματα.
Ποιος είναι, άραγε, ο πραγματικός στόχος του Αλέξη Τσίπρα; Ο οποίος είναι τόσο κρίσιμος ώστε να επιστρατεύει Καμμένο και λοιπούς;
Νομίζω ότι η λογική μάς επιτρέπει ως πιθανότερο το ακόλουθο σενάριο: Ο στρατηγικός στόχος του ΣYRIZA είναι κάποιας μορφής παραχώρηση από τους έξω, από τους Ευρωπαίους. Δεν γνωρίζω αν έχουν ορίσει επακριβώς (στον ΣΥΡΙΖΑ) αυτή την προσδοκώμενη παραχώρηση, ας ελπίσουμε πως ναι.
Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση στέλνει (στους κακούς) το μήνυμα μιας σκληρής αντιμνημονιακής συσπείρωσης (σήμερα στην Ελλάδα, ίσως αύριο και με τους Podemos κ.λπ.). Ότι δηλαδή είναι αποφασισμένη να πάρει έστω κάτι τι, το ελάχιστο παραπάνω, ακόμη και ρισκάροντάς τα όλα! Κι ότι στα πλαίσια αυτά δεν διστάζει να κουβαλήσει στο ίδιο τραπέζι και τους ψεκασμένους Έλληνες ευρωσκεπτικιστές. Είναι μια κόκκινη γραμμή της.
Κι αυτό επειδή ο Αλέξης Τσίπρας έχει πειστεί ότι το δίπολο δεξιά-αριστερά στην κοινωνία έχει αντικατασταθεί από το μνημόνιο- αντιμνημόνιο. Στο κάτω-κάτω είναι ένα σχήμα που τον έφερε σε χρόνο dt στην εξουσία. Του βγαίνει κομματικά. Μια θόλωση αυτής της αφήγησης από τη νέα κυβέρνηση, ευλόγως θα χαρακτηριζόταν ως η αναμενόμενη πολιτική τούμπα. Από την άλλη, ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί παρά να γνωρίζει ότι αν δεν πετύχει έστω και μιας μορφής παράταση που αφορά την άμεση, ή έστω και μια έμμεση, εξυπηρέτηση του χρέους, η κυρίαρχη αφήγησή του («νέα διαπραγμάτευση, λεβέντικη κι όχι ραγιάδικη») θα εκπέσει με θόρυβο. Αυτή είναι η μητέρα των μαχών για τη νέα κυβέρνηση: Να πάρει κάτι, ακόμη και το ελάχιστο, που θα επιτρέψει την ηγεμονία της αφήγησής της για όσο περισσότερο.
Έτσι, λοιπόν, ο κ. Πρωθυπουργός, με τον Καμμένο και τις λοιπές αντιδραστικές δυνάμεις, ούτε στο εσωτερικό χάνει (ακόμη -άλλωστε θα το ισοφαρίζει με αριστερά προσκυνήματα), ενώ προς τα έξω δείχνει το μέγεθος της αποφασιστικότητάς του (ή απόγνωσης), αφού από την όποια παραχώρηση πετύχουν από τους «κακούς» θα εξαρτηθεί η εξέλιξη του φαινομένου ΣΥΡΙΖΑ.
Και επειδή από τον ισχυρό «αντιμνημονιακό» συμβολισμό «Καμμένος στο ΥΠΕΘΑ» είχαμε και τη στελέχωση της όλης κυβέρνησης προκύπτει εξαρχής μια πρώτη παρατήρηση:
Από τη νέα κυβέρνηση λείπουν άνθρωποι που γνωρίζουν όπως είναι (κι όχι όπως θέλουν) τα πράγματα στις διεθνείς διαπραγματεύσεις με τόσο σύνθετους οργανισμούς. Με τις επιλογές στο υπουργείο εξωτερικών και στα οικονομικά η νέα κυβέρνηση δείχνει πως εξαρχής βάζει τους διαπραγματευτές απέναντι. Η διαπραγμάτευση δεν θα γίνεται πλέον στο εσωτερικό μιας υπερεθνικής κοινότητας, αλλά τείνει δυνητικά σε συζήτηση δύο μερών. Πόσο δυνητικά; Αυτό είναι εμμέσως το νέο στοιχείο στην (ποθητή) νέα διαπραγμάτευση: Ότι η νέα κυβέρνηση διαθέτει άνετη αντιμνημονιακή πλειοψηφία στη Βουλή και δεν κινδυνεύει (άμεσα) από μία ρήξη στις σχέσεις με τους έξω. Γι' αυτό και (δείχνει ότι) δεν φοβάται τη ρήξη. Έχει πολιτικό χρόνο η κυβέρνηση μέχρι τα μέσα καλοκαιριού (τότε πιθανή και πάντως ευκταία η αγορά και ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ) και γνωρίζει (ελπίζω), η κυβέρνηση, πως όποιο πολιτικό χρόνο είναι να κερδίσει θα τον κερδίσει μέχρι τότε.
Σ' αυτό το σενάριο υπάρχει μία παράμετρος που δεν έχει, νομίζω, εκτιμηθεί όσο πρέπει: Το ποιοι είναι οι «άλλοι» και τι θέλουν. Και κυρίως τι δεν θέλουν. Αν κι αυτοί έχουν θέσει κόκκινες γραμμές όταν απειλούνται με δόσεις Ανελ-ευρωσκεπτικισμού… Και δυστυχώς αυτό το «χαρτί» της νέας κυβέρνησης γίνεται πια πολύ φανερό για να το δεχτεί ακόμη κι όποιος είχε την καλή διάθεση…
http://www.protagon.gr/

«Να η ευκαιρία» για την Αριστερά

Του Παντελή Μπουκάλα

Τις τελευταίες ημέρες της προεκλογικής περιόδου ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας ζητούσε στις ομιλίες του να του δώσει ο λαός την ευκαιρία «ολόκληρη» και «καθαρή». Και ο λαός έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ ένα υψηλότατο ποοσοστό και πολύ μεγάλη διαφορά από το δεύτερο κόμμα. Παραβλέποντας -τουλάχιστον προς το παρόν- τις αντιφάσεις του και την πολυφωνία του, η οποία ενδέχεται να λειτουργεί πολυσυλλεκτικά, ενίοτε όμως καταλήγει σε κακοφωνία. Και αδιαφορώντας για την κινδυνολογία, στην οποία εξαντλήθηκε η προπαγάνδα της Ν.Δ., που η βαριά ήττα της δεν οφείλεται μόνο σε επικοινωνιακά σφάλματα, όπως έσπευσαν να πουν όσοι δεν κατάφεραν να δουν ποτέ πόσο έπληξε τη ζωή των ανθρώπων η διατεταγμένη λιτότητα ή, κι αν το έβλεπαν, η ταξική τους περιωπή τούς έπειθε να αδιαφορούν. Είναι χαρακτηριστικό πάντως ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ., βέβαιος φαίνεται για την ήττα, διεκπεραίωσε τον ρόλο του βαρύθυμα, μηχανικά. Και με πολύ μεγαλύτερη τη δόση της ακροδεξιάς ρητορικής από τη δόση της κεντροδεξιάς, γεγονός που ευνόησε το νεοναζιστικό μόρφωμα. Δυστυχώς η Χ.Α. δεν ηττήθηκε εκλογικά, πιθανόν επειδή δεν έχει ηττηθεί ιδεολογικά.

Οι πολίτες υπερψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να γνωρίζουν όλοι ή να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για το ποιες οι συνιστώσες του και οι μεταξύ τους διαφορές. Ψήφισαν εξίσου (ή περίπου) ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα. Με θυμό, αλλά και προσδοκώντας μερική έστω αλλαγή της ασφυκτικής καθημερινότητάς τους και σαφέστερο σεβασμό των δημοκρατικών κανόνων και της εθνικής αυτοτέλειας. Κατέθεσαν την ψήφο τους χλευάζοντας τις σφόδρα αντιδημοκρατικές προσπάθειες του ξένου παράγοντα (της τρόικας, των Βρυξελλών, μεγάλων ΜΜΕ και όλως ιδιαιτέρως της γερμανικής ηγεσίας) να χειραγωγήσουν τους Ελληνες ψηφοφόρους διά του φόβου. Ετσι, ένα κόμμα της Αριστεράς, και μάλιστα της ριζοσπαστικής και όχι της σοσιαλδημοκρατικής, είδε το ποσοστό του να οκταπλασιάζεται εν συγκρίσει με το 4,6% του 2009. Το μεγαλύτερο εκλογικό ποσοστό κόμματος της Αριστεράς ήταν το 24,42% της ΕΔΑ το 1958. Πάνω από μισόν αιώνα πριν.

Με την ιστορικής σημασίας νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ο μεταπολιτευτικός κύκλος, που τόσες φορές είπαμε ότι έκλεισε, έκλεισε πράγματι, με τρόπο σημαδιακό: με την άνοδο στην εξουσία ενός κόμματος που ο πρόεδρός του γεννήθηκε το 1974, με την έναρξη ακριβώς της Μεταπολίτευσης. Στον κύκλο που ανοίγει, η Αριστερά οφείλει να αποδείξει ότι οι ιδέες της δεν προορίζονται για τον ασφαλή χώρο της αντιπολίτευσης.

https://eleutheriellada.wordpress.com/

Ρωσικά ΜΜΕ: Ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα είναι ο νέος σύμμαχος της Ρωσίας;

«Η Ελλάδα δίδαξε στις Βρυξέλλες ένα μάθημα δημοκρατίας» είναι ο χαρακτηριστικός τίτλος του κρατικού ρωσικού πρακτορείου ΡΙΑ- Νόβοστι στην ανταπόκριση σχετικά με τη δυσαρέσκεια που εξέφρασε η ελληνική κυβέρνηση για τη χθεσινή ανακοίνωση της Ένωσης για την Ουκρανία και την πιθανότητα επιβολής νέων κυρώσεων στη Ρωσία.
Πανηγυρίζουν τα ρωσικά ΜΜΕ
Σχεδόν σε παρόμοιο κλίμα κινείται σύσσωμος ο ρωσικός Τύπος και οι σχετικές εκπομπές στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ της χώρας.
«Οι Έλληνες αποποιούνται τη σκληρή ευρωπαϊκή ρητορική ως προς τη Ρωσία και αυτό ενδέχεται να βοηθήσει τη Μόσχα να αποφύγει ενίσχυση των κυρώσεων» γράφει το έγκυρο οικονομικό φύλλο RBK (RosBusinessConsulting), σημειώνοντας ότι στον λογαριασμό της στο twitter η επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Φεντερίκα Μογκερίνι, απέφυγε να αναφερθεί στις διαφωνίες που προέκυψαν με την ελληνική κυβέρνηση.
Βέτο από τον Νίκο Κοτζιά στην Ευρώπη;
«Η Ελλάδα απείλησε να μπλοκάρει τις νέες κυρώσεις της ΕΕ κατά της Ρωσίας» είναι ο τίτλος της κυβερνητικής εφημερίδας «Ρασίσκαγια Γκαζιέτα» που επαναλαμβάνουν πολλά ρωσικά ΜΜΕ, ακόμη και η ρωσική εκπομπή της «Φωνής της Αμερικής» η οποία αναφέρεται στους φόβους για ένα «ελληνικό βέτο» στην αυριανή έκτακτη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ για το Ουκρανικό.
Τι λένε οι Ρώσοι για τους ΑΝΕΛ
«Ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα είναι ο νέος σύμμαχος της Ρωσίας;» αναρωτιέται η ρωσική υπηρεσία του BBC, ενώ η πατριωτικών τόνων και φιλική προς το Κρεμλίνο ιστοσελίδα Vzglyad.ru αναδεικνύει την άποψη των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» ότι θα πρέπει «να πραγματοποιηθεί γεωπολιτική στροφή προς την κατεύθυνση της Ρωσίας».
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Συμβουλίου Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής της Ρωσίας, Φιόντορ Λουκιάνοφ, «η Ελλάδα μπορεί να εμποδίσει ένα τυχόν νέο κύμα αντιρωσικών κυρώσεων στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ» και θα απαιτηθεί να υπάρξει «ξεχωριστή συζήτηση με τον ελληνικό παράγοντα». Όπως σημειώνει ο Ρώσος διεθνολόγος στο πρακτορείο ΡΙΑ- Νόβοστι, υπάρχει ακόμη μία σειρά χωρών που έχουν εκφράσει διαφωνίες και επιφυλάξεις, όπως η Ουγγαρία, η Τσεχία, η Αυστρία κλπ, ενώ για τον Έλληνα πρωθυπουργό, Αλ. Τσίπρα, «υπάρχουν άλλα ζητήματα πρώτης γραμμής, τα οποία πρέπει να επιλυθούν».
Και μια άλλη πολύ «λεπτή» ανάλυση
Ο επικεφαλής της έδρας ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας (MGIMO), Νικολάι Καβέσνικοφ, με δήλωσή του, εκτιμά στην ίδια έρευνα του ΡΙΑ-Νόβοστι, ότι η αρχική σκληρή δήλωση της ελληνικής πλευράς εντάσσεται στο πλαίσιο στρατηγικής, «που συμπεριλαμβάνει τη διατύπωση θέσεων με αρκετή οξύτητα με πρόταση ορισμένου "παζαριού" γι' αυτές τις θέσεις» πολύ περισσότερο που «τώρα για την Ελλάδα οι σχέσεις με τη Ρωσία κάθε άλλο παρά είναι το κεντρικό θέμα». Αντιθέτως προσφέρονται, «ώστε να υπονοηθεί για άλλη μία φορά στις Βρυξέλλες ότι πρέπει να υπάρξει συμφωνία με την Αθήνα, ότι η επίτευξη συμφωνίας θα είναι δύσκολη και ότι αυτό πρέπει να συμβεί γρήγορα».

Δεν άρεσε ο πολιτικός όρκος
Τα ρωσικά ΜΜΕ επισήμαναν με πληθώρα σχολίων και την επιλογή του Αλ. Τσίπρα και του μεγαλύτερου μέρους της νέας κυβέρνησης να ορκιστεί με πολιτικό όρκο. Μεταξύ άλλων, την απόφαση σχολίασε και ο αναπληρωτής επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, πρωθιερέας Νικολάι Μπαλασόφ, ο οποίος εκτιμά ότι «σε μία χώρα με τόσο ισχυρή ορθόδοξη παράδοση, η οποία διαμόρφωσε την ιστορία και την κοσμοαντίληψη του λαού, δεν υπάρχει μέλλον για καμία πολιτική δύναμη, η οποία θα αποφάσιζε να αγνοήσει την Εκκλησία και τις πνευματικές αξίες, που εκείνη προστατεύει και είναι πολύτιμο για τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού».
http://www.iefimerida.gr/

Σαρωτικές αλλαγές σε οικονομία και κράτος - Οι πρώτες ανακοινώσεις των υπουργών για μισθούς, συντάξεις, προσλήψεις, Παιδεία και Υγεία

Το πρώτο δείγμα γραφής με σαρωτικές αλλαγές σε βασικούς τομείς της οικονομίας, κι όχι μόνο, δείχνει από την πρώτη ημέρα η νέα κυβέρνηση. Οι δηλώσεις που έκαναν κορυφαίοι υπουργοί τις πρώτες ώρες μετά την ορκωμοσία τους είναι πιστές στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, αναμένεται να προκαλέσουν μεγάλες αντιδράσεις εντός κι εκτός της Ελλάδας.

Το πρώτο δείγμα γραφής με σαρωτικές αλλαγές σε βασικούς τομείς της οικονομίας, κι όχι μόνο, δείχνει από την πρώτη ημέρα η νέα κυβέρνηση. Οι δηλώσεις που έκαναν κορυφαίοι υπουργοί τις πρώτες ώρες μετά την ορκωμοσία τους είναι πιστές στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, αναμένεται να προκαλέσουν μεγάλες αντιδράσεις εντός κι εκτός της Ελλάδας.

Συγκεκριμένα, σταχυολογώντας αυτά που ανακοίνωσαν οι υπουργοί ότι θα έχουν ως πρώτες προτεραιότητές τους είναι:

· Επανέρχονται στο δημόσιο όλοι όσοι απολύθηκαν αντισυνταγματικά, ακόμη κι εκείνοι που έχουν μπει στο καθεστώς της διαθεσιμότητας.

· Ανατροπές στο σύστημα αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων

· Εξορθολογισμός του ενιαίου μισθολογίου

· Διακόπτεται η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και του Οργανισμού Λιμένος Πειραιά. Ο κ. Λαφαζάνης είπε ότι η ΔΕΗ θα είναι μια καινούργια επιχείρηση δημοσίου χαρακτήρα. Ο δε κ. Δρίτσας είπε ότι ο ΟΛΠ θα παραμείνει στον έλεγχο του Δημοσίου

· Ο κατώτατος μισθός θα διαμορφωθεί στα 751 ευρώ, όπως ανακοίνωσε ο Πάνος Σκουρλέτης.

· Καταργείται η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος από τις επικουρικές συντάξεις. Από τα πρώτα νομοσχέδια θα είναι η επαναφορά της 13ης σύνταξης για όσους συνταξιούχους λαμβάνουν μέχρι 700 ευρώ το μήνα, δηλαδή το δώρο των Χριστουγέννων

· Θα επιστραφούν τα 360 ευρώ στους ηλικιωμένους ανασφάλιστους του ΟΓΑ

· Ραγδαίες εξελίξεις στην υπόθεση της ΕΡΤ με επαναφορά των απολυμένων στις θέσεις τους

· Καταργείται από εφέτος η «Τράπεζα θεμάτων»

· Καταργούνται από εφέτος οι πανελλαδικού τύπου εξετάσεις στην Α' και την Β΄ Λυκείου

· Στην Γ' Λυκείου θα διευρυνθούν τα επιστημονικά πεδία, έτσι ώστε να δοθούν περισσότερες ευκαιρίες για σπουδές στους υποψηφίους σε τμήματα που είναι κοντά στην περιοχή κατοικίας τους.

· Επιστρέφουν οι «αιώνιοι» φοιτητές και καταργείται ο νόμος που ορίζει την διαγραφή τους. Όσοι ενδιαφέρονται θα συνεχίσουν κανονικά τις σπουδές τους, χωρίς περιορισμό χρόνου

· Οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων που απομακρύνθηκαν με το μέτρο της διαθεσιμότητας, επιστρέφουν στις θέσεις τους

· Επαναπροσλαμβάνονται αλλά από την επόμενη σχολική χρονιά όλοι οι καθηγητές της μέσης εκπαίδευσης και ειδικά των Επαγγελματικών Λυκείων, που καταργήθηκαν οι ειδικότητες τους

· Επιστρέφουν στις θέσεις τους οι σχολικοί φύλακες που απολύθηκαν

· Ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά μεταναστών, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα, εξήγγειλε η αναπληρώτρια υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Τασία Χριστοδουλοπούλου

· Κατάργηση του εισιτηρίου των5 ευρώ στα νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας και του ενός ευρώ ανά συνταγή και μείωση της επιβάρυνσης των ασφαλισμένων στην αγορά φαρμάκων

· Θα σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις των υποδομών που εξυπηρετούν και μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της χώρας, είπε ο Χρ. Σπίρτζης

. Θα καταγηθούν οι φυλακές υψίστης ασφαλείας

Πολλά από τα θέματα αυτά αναμένεται να προκαλέσουν την έντονη αντίδραση της τρόικας, καθώς αποτελούν μνημονιακές υποχρεώσεις, ωστόσο, οι υπουργοί της κυβέρνησης λένε σε όλους τους τόνους ότι λογοδοτούν μόνο στο λαό που ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ. Ερωτηματικό παραμένει ασφαλώς η χρηματοδότηση όλων αυτών των υποσχέσεων καθώς έχουν τεράστιο δημοσιονομικό κόστος.

http://www.msn.com/

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου στη Βουλή: Η σωστή ανάγνωση

Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος

Στα είκοσι χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά έχω συναντήσει πολλές φορές την ίδια σοβαρή δυσκολία στην πολιτική επικοινωνία. Το να προσπαθεί δηλαδή να «διαβάσει» κανείς την εικόνα του καινούργιου με βάση τις προϋπάρχουσες παραστάσεις από το παρελθόν. Είναι ο λόγος που μπορεί να ξενίζει αρκετούς το γεγονός πως οι νέοι υπουργοί δεν φοράνε γραβάτα ή ότι κάποιος από αυτούς έφτασε στο Προεδρικό Μέγαρο μασώντας τσίχλα. Περισσότερο απ’ όλα όμως «ξένισε» το γεγονός πως ένα ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ αντί να ακολουθήσει το αναμενόμενο, δηλαδή την ανάληψη ενός υπουργικού χαρτοφυλακίου, πάει για Πρόεδρος της Βουλής. Πρόκειται για αξίωμα που έχει ταυτιστεί με μια «τιμητική αποστρατεία» και όχι για αξίωμα που αναλαμβάνει κανείς στο ζενίθ της πολιτικής καριέρας του, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Αν όμως αφήσουμε στην άκρη τους προϊδεασμούς από τις παραστάσεις του παρελθόντος, κάθε τι πρέπει να «διαβάζεται» σωστά μέσα στο πλαίσιο της συγκυρίας. Λίγοι ας πούμε γνωρίζουν τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Βαγγέλης Μειμαράκης στη διασφάλιση των ισορροπιών για τον σχηματισμό της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ και γι αυτό σε καμία περίπτωση ο Μειμαράκης δεν θα μπορούσε να είναι… Σιούφας.

Έτσι και σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια εξαιρετικά έξυπνη επιλογή, μέσα στο πλαίσιο μιας νέας συγκυρίας. Μια γυναίκα αναλαμβάνει το τρίτο κατά σειρά πολιτειακό αξίωμα μετά από αυτό του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Πρωθυπουργού και πρόκειται ασφαλώς για τη νεώτερη Πρόεδρο στα κοινοβουλευτικά χρονικά της ελληνικής δημοκρατίας. Πιστεύω μάλιστα πως δεν θα δούμε την «εκρηκτική» αλλά τη θεσμική Ζωή Κωνσταντοπούλου, σε μια συγκυρία που το κοινοβούλιο έχει απαξιωθεί – και δικαίως – στη συνείδηση των πολιτών και χρειάζεται επειγόντως… update, σε τέσσερις τουλάχιστον βασικές κατευθύνσεις:

• Ο κοινοβουλευτικός έλεγχος μέχρι σήμερα δεν λειτουργούσε όπως θα έπρεπε. Το να υποχρεώνονται ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί να δίνουν απαντήσεις στους βουλευτές είναι μείζον ζήτημα δημοκρατίας.
• Το νομοθετικό έργο της Βουλής δεν μπορεί να συνεχίσει να έχει τη μορφή «βροχής» τροπολογιών. Αλλά ούτε και έτοιμα νομοσχέδια που κανείς δεν έχει διαβάσει και κανείς δεν έχει συζητήσει επί της ουσίας και γίνονται νόμοι με διαδικασίες «ψηφίστε – τελειώσαμε».
• Κρίσιμη είναι η λειτουργία των κοινοβουλευτικών επιτροπών, ειδικά αυτών που σχετίζονται με τη διαφάνεια και το πόθεν έσχες, τη στιγμή που η κοινωνία έχει αηδιάσει με το να γίνονται όλα προσχηματικά και στη λογική του «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει».
• Το αρχείο της Βουλής έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον καθότι εκεί βρίσκονται από τον φάκελο της Κύπρου μέχρι αυτόν της Siemens και η διαχείρισή του έχει κατ’ εξοχήν πολιτική διάσταση.

Το πεδίο λοιπόν για τη νέα Πρόεδρο της Βουλής είναι ευρύτατο και απόλυτα νευραλγικό για την αναβάθμιση της ποιότητας της δημοκρατίας στη χώρα. Μέχρι σήμερα η κ. Κωνσταντοπούλου έχει αποδείξει πως έχει mentalité μαχήτριας για τις θέσεις της και τις απόψεις της. Τώρα θα πρέπει αυτή τη mentalité να τη θέσει στην υπηρεσία του κοινοβουλευτισμού και της δημοκρατίας, εγγράφοντας ταυτόχρονα μια σοβαρή υποθήκη για το πολιτικό μέλλον της.

Όσο για το γεγονός πως η κ. Κωνσταντοπούλου πήγε στην ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης αν και η ίδια δεν ορκιζόταν, η εξήγηση κατά τη γνώμη μου είναι πάρα πολύ απλή. Το έκανε απλά για μοιραστεί τη χαρά με τους φίλους της καθώς αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως την ιστορία εξακολουθούν να την γράφουν οι παρέες.

http://www.rizopoulospost.com/

Ο τρόμος της Μπόκο Χαράμ – ο κόσμος απαντάει‏

Αγαπητά μέλη του Avaaz σ’όλο τον κόσμο,









 H Μπόκο Χαράμ μόλις χρησιμοποίησε ένα 10χρονο κοριτσάκι ως βομβιστή αυτοκτονίας, αφού πρώτα σκότωσε 2.000 ανθρώπους. Η Νιγηρία έχει σκεπαστεί στον τρόμο.   

Αλλά ο Πρόεδρος της Νιγηρίας Τζόναθαν ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΕ σχεδόν καθόλου στο συμβάν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, κι ο διεφθαρμένος στρατός του αντί να προστατεύσει τους αμάχους, συνεχίζει να πυροδοτεί τη διαμάχη.
Η διεθνής κοινότητα έχει βάλει την υπόθεση στο συρτάρι των ‘πολύ δύσκολων για επίλυση’.

Το μόνο θετικό: η εξάπλωση της βίας έχει αναδείξει την ανάγκη για άμεση δράση.   

Ας πολλαπλασιάσουμε αυτή την πίεση τώρα για να κάνουμε τους παγκόσμιους ηγέτες και τα Ηνωμένα Έθνη να δώσουν προτεραιότητα στην επίλυση αυτής της διαμάχης.

Λάβε μέρος στην επείγουσα έκκληση – για χάρη του μικρού, αθώου κοριτσιού και όλων όσων κινδυνεύουν:


https://secure.avaaz.org/el/stop_boko_haram_el/?blfQQeb&v=52532

Η Νιγηρία έχει βυθιστεί σε έναν αιματηρό πόλεμο που φαινομενικά είναι μια σύγκρουση μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων, αλλά στην πραγματικότητα πυροδοτείται απ’το διχασμό μεταξύ μιας διεφθαρμένης άρχουσας τάξης που κολυμπάει στο πετρέλαιο, κι ενός φτωχού, αποστερημένου και παραμελημένου Βορρά. Πάνω από 10.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν το 2014 και πάνω από 1,6 εκατομμύριο Νιγηριανοί έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους. Η Μπόκο Χαράμ ελέγχει πλέον μια έκταση στο μέγεθος της Δανίας. 

Οι πολιτικοί έχουν ευθηνή για την τροφοδότηση του διχασμού και το νέο κύμα βίας ξεσπάει εν μέση της θανατηφόρας προεκλογικής καμπάνιας. Είναι σοκαριστικό ότι η ανίκανη κι ανεπαρκής αντίδραση του Προέδρου Τζόναθαν ίσως είναι μέρος ενός σκοτεινού σχεδίου – τον συμφέρει να επικρατήσει το χάος στον Βορρά γιατί λιγότεροι πολίτες θα μπορέσουν να ψηφίσουν στις εκλογές κι έτσι αυξάνονται οι πιθανότητές του να παραμείνει στην εξουσία με τις ψήφους του Νότου, όπου και είναι πιο δημοφιλής.

Έχουν αποσταλεί διεθνείς στρατιωτικοί σύμβουλοι και ειδικές δυνάμεις, αλλά διστάζουν να συνεργαστούν με το Νιγηριανό στρατό επειδή έχει εμπλακεί σε τρανταχτές υποθέσεις καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ήρθε η ώρα για το Συμβούλιο του ΟΗΕ να θέσει ως προτεραιότητά του την ανάπτυξη ισχυρού σχεδίου το οποίο θα περιλαμβάνει: το ξεσκαρτάρισμα και την εκπαίδευση δυνάμεων ασφαλείας για να περιοριστεί η Μπόκο Χαράμ, επενδύσεις και κονδύλια για τις φτωχές περιοχές και την εφαρμογή προγράμματος για την καταπολέμηση της διαφθοράς.

Όντως το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί εν μια νυκτί -- αλλά είναι ανήθικο να συνεχίζουμε να το αγνοούμε. Το παγκόσμιο κίνημά μας μπορεί να πιέσει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να συντάξει επιτέλους ένα πραγματικό σχέδιο για ειρήνη. Αν δεν αντιδράσουμε τώρα, θα σκοτωθούν χιλιάδες επιπλέον άνθρωποι κι η απειλή της Μπόκο Χαράμ θα συνεχίσει να εξαπλώνεται. Αυτό που μας υπενθύμισαν οι επιθέσεις στο Παρίσι είναι πως ο τρόμος δεν έχει σύνορα. Λάβε μέρος στην έκκληση:


https://secure.avaaz.org/el/stop_boko_haram_el/?blfQQeb&v=52532

Με τις εκλογές να πλησιάζουν και τη βία να εξαπλώνεται, η Νιγηρία βρίσκεται σε αναβρασμό. Οι πολιτικοί έχουν προδώσει το λαό τους κι η διεθνής κοινότητα έχει αφήσει την κατάσταση να επιδεινωθεί. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο. Με τη στήριξη των πολιτών του κόσμου, η παρέμβαση του ΟΗΕ θα μπορούσε να αρχίσει να ανατρέπει το παιχνίδι. Ας την κάνουμε πραγματικότητα.   

Με ελπίδα και αποφασιστικότητα, 
Alice, Pascal, Mike, Melanie, Marigona, Ricken κι ολόκληρη η ομάδα του Avaaz   
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 
Νιγηρία: Δεκάχρονο κορίτσι έγινε «βομβιστής αυτοκτονίας» για τη Μπόκο Χαράμ (Το Βήμα)http://www.tovima.gr/world/article/?aid=666238   

Νιγηρία: Φόβοι για 2.000 νεκρούς μετά από επίθεση της Μπόκο Χαράμ (In.gr)http://news.in.gr/world/article/?aid=1231376316     

Νιγηρία: Σταματήστε να αγνοείτε την απειλή της Μπόκο Χαράμ (Έθνος)http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64122477   

Γιατί ο κόσμος αγνόησε τις επιθέσεις της Μπόκο Χαράμ στη Μπάγκα; - Why did the world ignore Boko Haram's Baga attacks? (The Guardian) 
http://www.theguardian.com/world/2015/jan/12/-sp-boko-haram-attacks-nigeria-baga-ignored-media?CMP=fb_gu   

Κορίτσι λέει πως ο πατέρας της την έδωσε στη Μπόκο Χαράμ - Girl says father gave her to Boko Haram (Al-Jazeera) 
http://www.aljazeera.com/news/africa/2014/12/girl-says-father-gave-her-boko-haram-20141225162449466569.html   

Ενωμένοι ενάντια στη Μπόκο Χαράμ - Uniting Against Boko Haram (BloombergView)http://www.bloombergview.com/articles/2015-01-13/boko-haram-can-be-stopped-by-a-nigeria-united-again   

Ο Τζόναθαν της Νιγηρίας καταδικάζει τις επιθέσεις στο Παρίσι, αλλά αγνοεί τη σφαγή στη Μπάγκα - Nigeria’s Jonathan Slams Paris Attack, Ignores Baga Massacre (Bloomberg)http://www.bloomberg.com/news/2015-01-12/nigeria-s-jonathan-slams-islamist-raids-abroad-is-muted-at

Στήριξε το Κίνημα του Avaaz!

Χρηματοδοτούμαστε εξολοκλήρου από μικρο-δωρεές πολιτών και δεν δεχόμαστε χρήματα ούτε από κυβερνήσεις, ούτε από εταιρίες. Η αφοσιωμένη ομάδα μας κάνει κάθε δωρεά, ακόμα και την πιο μικρή, να έχει πραγματικό αντίκτυπο στη δράση μας.

Η ΝΔ έχει χρέος να συμφωνήσει στην πρόταση της κυβέρνησης σε κεντροδεξιό Πρόεδρο

Ο νέος έλληνας Πρωθυπουργός, ο κ. Αλέξης Τσίπρας, αναμένεται να ανακοινώσει, πιθανότατα σήμερα, την πρότασή του για τον διάδοχο του κ. Κάρολου Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας.  

Και σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, αυτό θα είναι είτε πρώην Πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής (ο οποίος δεν εμφανίζεται διατεθειμένος να αποδεχτεί μια τέτοια πρόταση), είτε -πιθανότερα- ο επίτροπος της Ελλάδας στην Κομισιόν και αντιπρόεδρος της Ν.Δ. κ.Δημήτρης Αβραμόπουλος.

Με άλλα λόγια, μία από τις πρώτες και κορυφαίες επιλογές της θα αφορά είτε στη «σημαία» της κεντροδεξιάς, τον πρώην Πρωθυπουργό που απολαμβάνει υψηλής αποδοχής και δημοφιλίαςκαι μπορεί να αποτελέσει σύμβολο εθνικής συνεννόησης, είτε σε ένα προβεβλημένο στέλεχος της παράταξης που έχει επιδείξει εμπράκτως τη μετριοπάθειά του και τη δυνατότητα να συνδιαλέγεται πέρα και πάνω από κομματικές γραμμές.

Αποτελεί τιμή για την κεντροδεξιά και τη Νέα Δημοκρατία, που είναι ο βασικός κορμός της, μία από τις κορυφαίες αποφάσεις της «πρώτης κυβέρνησης της Αριστεράς» να αφορά δύο δικά της στελέχη.

Προφανώς και ο κ. Αλ. Τσίπρας προσδοκά σε οφέλη. Ήδη και μόνον το γεγονός ότι έχει επιτύχει να συζητούνται, χωρίς εντάσεις από τις «συνιστώσες» του, τα ονόματα των Κ. Καραμανλή καιΔημ. Αβραμόπουλου συνιστά μέγιστη επιτυχία αλλά και μήνυμα προς τους ψηφοφόρους του κέντρου και της κεντροδεξιάς μετριοπάθειας και διάθεσης συνεννόησης. Και, μάλιστα, ένα μήνυμα που αποστέλλεται την επαύριο μίας εξαιρετικά πολωμένης εκλογικής αναμέτρησης. 

Η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχουν παρά να χειροκροτήσουν όποια πρόταση τέτοιας μορφής κάνει η νέα κυβέρνηση. Να δηλώσουν την ικανοποίησή τους για την επιλογή ενός κορυφαίου στελέχους της παράταξης για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα. Να αποφύγουν τις μικροπρέπειες, που δεν αρμόζουν σε μία παράταξη με την ιστορία και το μέγεθος της Ν.Δ. Αντιθέτως, θα πρέπει να οικοδομήσουν σε αυτή την υποψηφιότητα, παρά τις περιορισμένες αρμοδιότητες του Προέδρου, τα θεμέλια για την αταλάντευτη παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και στο δυτικό γεωστρατηγικό πλαίσιο. Να την αναδείξουν ως εξισορροπητικό παράγοντα στις όποιες αποκλίσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του. 

Αυτή είναι η επιλογή. Διότι, τα υπόλοιπα που διακινούνται, εκτός από πολιτικά μικρόψυχα, συνιστούν και στρατηγικά αδιέξοδα. Ενδεχόμενο «γαλάζιου εμφυλίου» δεν μπορεί να υπάρξει, όπως θα ήθελαν κάποιοι. Διότι, προφανώς, έναντι μίας υποψηφιότητας Καραμανλή ή Αβραμόπουλου, ο κ. Σταύρος Δήμας, έμπειρος και εγνωσμένου κύρους και ήθους πολιτικός, είναι βέβαιο ότι θα επέλεγε να διαφυλάξει το πολιτικό του κεφάλαιο, μη αποδεχόμενος μία πρόταση που θα τον «εργαλειοποιούσε» στην κομματική σύγκρουση αντί να τον αναδεικνύει ως παράγοντα ενότητας.  

Καταστροφική μοιάζει και η επιλογή, που συζητήθηκε, να απέχει η αξιωματική αντιπολίτευση από την διαδικασία εκλογής Προέδρου. Εκτός από θεσμικό ατόπημα, θα αποτελούσε προσβολή στα στελέχη και την ιστορία της κεντροδεξιάς αλλά και άμεση παραβίαση των όσων η ίδια η Ν.Δ. πρέσβευε περί εθνικής συναίνεσης και συνεννόησης, μόλις τον περασμένο Δεκέμβριο όταν ζητούσε την ψήφο των βουλευτών για την εκλογή του κ. Δήμα. Παράλληλα, μία αποχή της Ν.Δ. στη Βουλή, θα συνιστούσε ένα πρώτης τάξεως «δώρο» προς όσους θέλουν να αμφισβητήσουν τον κ. Σαμαρά. Η προεδρική εκλογή δεν είναι ψηφοφορία για ένα νομοσχέδιο. Είναι η κορυφαία στιγμή της Βουλής και, συνεπώς, μία εντολή της ηγεσίας για αποχή θα δημιουργούσε άμεσα το πεδίο επί του οποίου θα υπήρχε η καταμέτρηση όσων θα πειθαρχούσαν με την προεδρική γραμμή και των (περισσοτέρων) που θα ψήφιζαν υπέρ του υποψήφιου Προέδρου. Προφανώς, ο κ. Σαμαράς δεν θέλει να κάνει τέτοιες χάρες στους όποιους αμφισβητίες.  

Μέσα στις επόμενες ώρες θα γνωρίζουμε τον υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και η Ν.Δ. δεν έχει άλλη επιλογή παρά να είναι η πρώτη που θα δηλώσει ηχηρά την υποστήριξή της.  

http://newpost.gr/

Έχουμε τόσους πολλούς νεοναζί ή… μηπως όχι;

Η οργή και το αίσθημα της προδοσίας ήταν το συναίσθημα που ξεχείλισε και στους δεξιούς και τους οδήγησε και αυτούς στις πλατείες των αγανακτισμένων το 2011. Αυτή η οργή κλιμακώθηκε στην κοινωνία και ήταν η αιτία που πολλοί δεξιοί ψήφισαν Χρυσή Αυγή το 2012. Μοναδικό τους αίτημα ήταν να τιμωρήσει πολιτικούς και να αρχίσει τα χαστούκια ακόμη και μέσα στην Βουλή. Σήμερα η Χρυσή αυγή υπάρχει ακόμη γιατί όλοι οι μνημονιακοί αρχής γενομένης με τον Παπανδρέου χαρακτηριστήκαν συνολικά προδότες. Η κολοτούμπα Σαμαρά από το αντιμνημόνιο και η υποταγή του στην Μερκελ, μεγάλωσε απλώς το αίσθημα της προδοσίας για ορισμένους ευαίσθητους δεξιούς με ιδεολογική κατάρτιση. Αν ψάξουμε την αιτία που δεν μπόρεσαν όλοι αυτοί να περάσουν στα αριστερά αλλά κινήθηκαν προς το δεξιό ακρο, θα αντιληφθούμε ότι αυτό συνέβη επειδή είχαν θεμελιωμένη δεξιά άποψη. Το αίσθημα της προδοσίας αποτελεί σήμερα τον συνεκτικό πυρήνα της ΧΑ και βασικό της σύνθημα. Στα διαφημιστικά τους δεν μιλούν καθόλου για τον εθνικοσοσιαλισμό, τον Χιλτερ και την άρια φυλή. Αυτός είναι ο λόγος που η Αριστερά -ενώ έχει επικεντρωθεί να καταδείξει το ναζιστικό χαρακτήρα τους- δεν τους προκαλεί φθορά. Ίσως μάλιστα να προκαλεί αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκει. Το μότο της ΧΑ με το οποίο κοινοποιείται στο εκλογικό σώμα είναι ότι: «οι […]ξεπούλησαν την Ελλάδα κομμάτι-κομμάτι». Κάπου εκεί αρχίζουν οι γραφικές εθνικοσοσιαλιστικές, φυλετικές, ρατσιστικές και αντισιωνιστικές συνομωσιολογικές «αναλύσεις», τις όποιες προσπαθούν να πλασάρουν «πακέτο», ως αιτία της προδοσίας και της καταστροφής. Παρόλα αυτά δεν μπόρεσαν να πείσουν! Από χιλιάδες ψηφοφόρους τους λιγότεροι από 500-1000 άνθρωποι -και βασικά οι πιο αμόρφωτοι- ήταν αυτοί που ξαμολήθηκαν στους δρόμους ως τάγματα εφόδου για εκκαθαριστικές επιχειρήσεις. Το αίσθημα της προδοσίας είναι λοιπόν το βασικό συνεκτικό στοιχείο που σπρώχνει τους σκληρούς δεξιούς στην ΧΑ . Παράλληλα η κατάρτιση αυτών των δεξιών δεν τους επιτρέπει να κινηθούν προς τους ΑΝΕΛ που έχουν δείξει  από καιρό ότι θα συνεργαστούν με τους “κομουνιστές” (ακα: ΣΥΡΙΖΑ), ενώ αντίθετα πολλοί κεντροδεξιοί μετριοπαθείς ψηφοφόροι μετακινήθηκαν απευθείας προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτές τις εκλογές απόμειναν στην ΝΔ οι ηλικιωμένοι που έχουν με έλλειμμα ενημέρωσης λόγο του ότι βλέπουν μόνο TV, οι βολεμένοι των βουλευτικών γραφείων και αυτοί που περίμεναν να βολευτούν, οι Γερμανόφιλοι μνημονιακοί που το παίζουν ευρωπαϊστές, και οι ΑΝΤΙκουμουνιστες που συγκράτησε ο Σαμαράς. Αυτός ήταν ο λόγος που η προεκλογική καμπανιά της ΝΔ επικεντρώθηκε μόνο στο να τρομάξει τους ηλικιωμένους, να κεντρίσει τους αντικομουνιστές και να παίξει το κίνδυνο απώλειας της ευρωπαϊκής προοπτικής. Απλώς δεν  είχαν άλλο target group. Όμως δεν έχουμε 390.000 νεοναζί,  έχουμε 390.000 σκληρούς δεξιούς που πιστεύουν ότι στην ΝΔ είναι όλοι προδότες. Το πρόβλημα ΧΑ λοιπόν δεν είναι μόνο πρόβλημα της κοινωνίας αλλά κυρίως της Νεας Δημοκρατίας και θα το λύσει μόνο όταν απαλλαγεί από αυτούς που δημιούργησαν την αίσθημα της προδοσίας στο κόσμο τους. Η ΝΔ πρέπει να απαλλαγεί από όλους αυτούς που ο κόσμος της δεξιάς ίσως να θεωρεί προδότες, κι όλη η κοινωνία πρέπει να σπρώξει προς αυτή την κατεύθυνση.

http://papaioannou-giannis.net/